13,179 matches
-
că tind să-și însușească bunuri, de hoți. * Tâlharul apelează cu ușurință la violență și cruzime, deși recurge la asasinat doar în caz de nevoie și de multe ori în scop defensiv. * Infractorul intelectual escrocul, falsificatorul, șantajistul, uzează cu preponderență minciuna pentru a-și ascunde faptele, dispune de o mare elasticitate a minții, își "citește" cu ușurință victima, indentifică rapid punctele vulnerabil ale acesteia, se eschivează cu mare persuasiune, astfel că pot scăpa rapid de încurcătură. * Asasinul reprezintă forma cea mai
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
important și secundar, între real și aparent"; c) primitivul nu prețuiește experiența, pentru că ea "cuprinde efectele puterii demonilor" 184 și se desfășoară capricios, neordonat; d) primitivul acordă atenție doar faptelor extraordinare; crezând că prin vorbe poate influența lucrurile, primitivul practică minciuna. Mentalitatea este instrumentul adaptării primitivului (misticului) la mediu; ea constituie și nucleul structurii aptitudinale care susține tehnica muncii proprie personalității mistice. Sporul de raționalitate al mentalității aduce cu sine o mai bună structurare a aptitudinilor de muncă, prin urmare, o
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
Degradarea vieții omului își află temeiul în actul desăvârșitor al umanului: evaluarea. Ceea ce dă măreție omului îi și tocește măreția. De altminteri, reevaluarea este act "pozitiv" doar în clipa reîntoarcerii la sursele primare ale existenței; dincolo de această instanță ea este minciună. Iar minciuna modernității este dogmatizarea ființei, adevărului și realului. Un critic autorizat al filosofiei lui Nietzsche tălmăcește astfel aceste gânduri ale filosofului german: "Lumea nu este nici adevărată, nici reală, ci vie. A trăi înseamnă a evalua. (...) Ființa, adevărul, realul
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
omului își află temeiul în actul desăvârșitor al umanului: evaluarea. Ceea ce dă măreție omului îi și tocește măreția. De altminteri, reevaluarea este act "pozitiv" doar în clipa reîntoarcerii la sursele primare ale existenței; dincolo de această instanță ea este minciună. Iar minciuna modernității este dogmatizarea ființei, adevărului și realului. Un critic autorizat al filosofiei lui Nietzsche tălmăcește astfel aceste gânduri ale filosofului german: "Lumea nu este nici adevărată, nici reală, ci vie. A trăi înseamnă a evalua. (...) Ființa, adevărul, realul nu valorează
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
critic autorizat al filosofiei lui Nietzsche tălmăcește astfel aceste gânduri ale filosofului german: "Lumea nu este nici adevărată, nici reală, ci vie. A trăi înseamnă a evalua. (...) Ființa, adevărul, realul nu valorează ele însele decât ca evaluări, altfel spus, ca minciuni"249. "Noul filosof" (termen pentru omul superior; cumva, și pentru omul nobil) pregătește o nouă minciună, adică re-potențează sursele vieții. Lucrarea lui este creație; pentru aceasta trebuie să apară. Normele noii vieți ca și impunerea lor sunt acte ale voinței
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
nici adevărată, nici reală, ci vie. A trăi înseamnă a evalua. (...) Ființa, adevărul, realul nu valorează ele însele decât ca evaluări, altfel spus, ca minciuni"249. "Noul filosof" (termen pentru omul superior; cumva, și pentru omul nobil) pregătește o nouă minciună, adică re-potențează sursele vieții. Lucrarea lui este creație; pentru aceasta trebuie să apară. Normele noii vieți ca și impunerea lor sunt acte ale voinței de putere, fiind și în deosebire de actele altor tipuri umane, care sunt conservatoare, protectoare față de
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
omului resentimentului" din Antichristul. Mai presus de toate, savantul este un instrument, cel mai prețios din câte există, o unealtă care ratează putința de a fi "scop în sine". Omul de știință este, potrivit lui Nietzsche, omul reprezentativ pentru décadence, pentru minciuna vieții; el este concentratul istoriei, al istoriei care a impus neantul valorilor. Savantul nu poate fi în posesia metodei (căii) nimerite pentru a dezvălui dincolo-ul clipei prezente, pe când filosoful viitorului are tocmai o asemenea putere. Iată o idee aflată
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
a asigura adevărul. Cum știm, "Dumnezeu a murit". Toate faptele omului întreaga istorie a contribuit la deicid, deși toate, fără excepție, îl invocă și încearcă să-l justifice.Totuși, "Dumnezeu a murit", și-aceasta pentru că omul însuși a devenit o minciună și un reziduu de umanitate. Ne-am putea aștepta la o renaștere a omului prin "învierea" lui Dumnezeu? Logica demersului nietzschean nu respinge o asemenea idee. De altminteri, tocmai ceea ce dă viața omului, rearun-cându-l către originea vieții, anume eterna reîntoarcere
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
consumase în special imaginea catodică a cuplului tiranic - formă postmodernă a „servituții voluntare” -, explozia presei scrise a emancipat cuvântul tipărit, aruncându-l din strânsoarea „logocrației populare” în frenezia fără perdea a „democrației originale”. În noua ordine discursivă, diferențele dintre adevăr, minciună, speculație, ficțiune, fantasmă și calomnie erau (și uneori par să fi rămas) irelevante și, oricum, insesizabile. Jurnalismul românesc postcomunist, născut la „locul de muncă” - Casa Presei Libere, fostă Casă a Scânteii, este locul simbolic al acestei generații spontanee - și rezistent
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
fost „moderatorul” logoreic care ocupă microfonul și ecranul, precum și opusul său țâfnos, zidit în tăceri posace - unica lui elocvență -, ambii urmându-și imperturbabil „desfășurătorul”, obsedați să atingă cote maxime de audiență prin cele mai „pragmatice” abateri de la toate regulile jocului - minciună și corupție, populism și manipulare, agresivitate zoologică și mitocănie -, coborând chiar sub nivelul conversațiilor fără pretenții între persoane mediu înzestrate. În mod ciudat, apariția unor emisiuni de gargară suburbană și de șuetă pe toate subiectele, de loterii, de umor grobian
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
și evreii (dacă reducem totul la stereotipuri sau „tipuri-ideale”) nu o pot formula decât împreună, întâlnindu-se în comuna lor umanitate, sub semnul adevărului. Eliade pierduse deja multe prilejuri în care se mai putea confesa și optase pentru tăcere, pentru minciuna prin omisiune. Iar împrejurarea că stabilirea sa în străinătate putea fi explicată convenabil prin instalarea comunismului de stat în țara sa natală a servit tuturor supraviețuitorilor dreptei (și extremei drepte) ajunși din Europa de Est în Occident. Când a fost propus de
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
cel de-al doilea roman - cel politic și social - pe care-l cuprinde cartea. Cu toate aceste stridențe tributare epocii, materialul de viață e atât de pregnant, intuițiile psihologice atât de numeroase, galeria fizionomiilor atât de bogată, încât senzația de minciună și fals istoric se estompează, iar scrierea devine veridică, adică eficace și în plan propagandistic. EUGEN NEGRICI SCRIERI: Mecanicul și alți oameni de azi (în colaborare cu Francisc Munteanu), București, 1951; Povestiri, București, 1955; Străinul, București, 1955; Setea, București, 1958
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288967_a_290296]
-
toamnă, București, [1910] (în colaborare cu A. Damianoff), În temniță, București, 1910; L. N. Tolstoi, Viața. Amorul. Fericirea, București, [1908], Știința și religia, București, [1909], Testamentul meu, București, [1909], Să nu ucizi!, București, [1910], Există Dumnezeu?, București, [1910], Adevărul și minciuna, București, 1910, Mici povestiri, București, 1910, Rămas bun, București, [1910], Civilizația, București, [1911], În ce constă fericirea?, București, [1911], Țarul și mujicul, București, [1911], Războiul, București, [1911]; Fr. Coppée, Copil de suflet, București, [1908]; C. Delon, Gutenberg, București, 1909; L.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285509_a_286838]
-
Mici povestiri, București, 1910, Rămas bun, București, [1910], Civilizația, București, [1911], În ce constă fericirea?, București, [1911], Țarul și mujicul, București, [1911], Războiul, București, [1911]; Fr. Coppée, Copil de suflet, București, [1908]; C. Delon, Gutenberg, București, 1909; L. N. Andreev, Minciuna, București, [1909]; C. Lombroso, Procesul Steinheil și femeia criminală, București, 1909; I. S. Turgheniev, Destul!, București, [1909]; E. Haeckel, Originea omului, București, [1909], Nemurirea sufletului, București, 1924; E. A. Poe, Moartea roșie. Cei opt orangutani. Corbul, București, [1909]; Voltaire, Sufletul, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285509_a_286838]
-
circumstanțieze realizarea peliculei. Filmele vor depune mărturie despre ele însele. Argument Finalmente, vom încerca să formulăm câteva concluzii în ce privește contribuția filmului românesc de ficțiune la fixarea în conștientul și subconștientul colectiv, în aproape jumătatea de veac totalitară, a formelor de minciună pe care s-a bazat comunismul și care își fac simțite efectele până astăzi. I. Propaganda Originile propagandei sunt situate adânc în preistorie. Universul omului primitiv era, până la un moment dat, omogen. Soarele nu era mai important decât copacul, nici
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
de ani, 6 ani de muncă ilegală, 14 ani de închisoare, muncesc de dimineața până seara. Și sunt singur !” Pleacă printre pomi. Așa reușește Titus Popovici să legitimeze în plan uman una dintre cele mai grotești forme de manifestare a minciunii instituționalizate care a fost comunismul : vizitele „de lucru”, regizate mai ceva ca un film. Bineînțeles că la o a doua privire, lucidă, descoperi falsul logico-moral : păi, dacă ești singur, tovarășe Stoian, de ce nu- ți găsești o femeie, un câine, de ce
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
e o jignire pentru Secvențe faptul că nu a fost interzis, în vreme ce filme pur și simplu proaste - ca Adio, dragă Nela sau Sezonul pescărușilor - figurează ca victime ale cenzurii comuniste pe pereții Memorialului Sighet. O lacrimă de fată (1980) sau Minciuna colectivă Premiera Casei dintre câmpuri are loc pe 13 octombrie 1980. Trei săptămâni mai târziu apare O lacrimă de fată (regia Iosif Demian). Breșa făcută de filmul lui Tatos în propaganda care viza viața satului este lărgită în forță. Dacă
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
mușamalizează totul. E posibil, e reprezentativ, e realist așa ceva în societatea noastră socialistă, tovarăși ? Da, răspunde sec și zgrunțuros filmul lui Iosif Demian și Petre Sălcudeanu. Ca și Reconsti‑ tuirea, O lacrimă de fată vorbește despre efectele dezumanizante pe care minciuna ideologică comunistă le poate avea la nivelul masei. Încă un film care merita interzis, mult mai mult decât fumistericul Glissando, de pildă. Concurs (1982) sau Băgarea în simboală Reluând structura scenaristică a Croazierei lui Daneliuc - un grup de tovarăși scoși
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
iubindu-vă ca frații, compătimitori, miloși, modești, smeriți, neîntorcând nici rău pentru rău, nici injurie pentru injurie ci dimpotrivă binecuvântând, iar dacă cineva vrea să vază zile bune, să-și prezerve limba de clevetire și buzele sale să nu spună minciună. Să fugă de rău și să facă binele, să caute pacea și s-o urmeze"; „Dar înainte de toate aveți încontinuu unii pentru alții o mutuală caritate: căci caritatea acoperă mulțimea păcatelor. Dacă cineva vorbește să o facă ca și când Dumnezeu ar
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
al XVI-lea avea să zguduie lumea creștină și să ducă la o ruptură și mai adâncă în Biserica apuseană, ruptură care dăinuie și astăzi. Factorul declanșator a fost Martin Luther, un călugăr german (1483-1546) care, făcând uz de o minciună grosolană pune în mișcare reforma. Minciuna consta în răstălmăcirea unui text papal privind distribuirea indulgențelor, modalitate prin care se colectau fondurile necesare pentru susținerea unor acțiuni mai mult sau mai puțin caritabile. Forma originală a textului era „Oricine se spovedește
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
lumea creștină și să ducă la o ruptură și mai adâncă în Biserica apuseană, ruptură care dăinuie și astăzi. Factorul declanșator a fost Martin Luther, un călugăr german (1483-1546) care, făcând uz de o minciună grosolană pune în mișcare reforma. Minciuna consta în răstălmăcirea unui text papal privind distribuirea indulgențelor, modalitate prin care se colectau fondurile necesare pentru susținerea unor acțiuni mai mult sau mai puțin caritabile. Forma originală a textului era „Oricine se spovedește și se pocăiește de păcatele sale
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
-l utilizabil la om, Banting nefăcând altceva decât să-l administreze bolnavilor cu o grabă, agresivitate și curaj de¬a dreptul suspecte pentru uzanțele științifice și precauțiile introducerii unor realizări experimentale în terapeutică. Clădindu-și edificiul științific pe furt și minciună, destinul avea să-i răsplătească pe fiecare în felul său. Macleod va părăsi după câțiva ani universitatea din Toronto, Collip va renunța la cercetarea care i-a adus gloria orientându-se către alte domenii și va părăsi Canada, Banting va
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
să depășim acest nivel. Cum nu toți oamenii, datorită ignorantei lor, vor parcurge acest proces și vor ajunge la conștiința Adevărului, aceștia din urmă vor trebui să fie convinși că Adevărul are, totuși, o însemnătate vitală pentru ei. Ficțiunea, "nobilă minciună", este chemată că, prin puterea ei ademenitoare, să încurajeze oamenii să dorească și să prețuiască Adevărul, pe care nu-l vor putea cunoaște, altfel, niciodată. În acest fel, poezia se pune în slujba Adevărului, succesul ei în această misiune măsurându
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
deznădejdii, cu atât mai puternice cu cât mai reprimate: „Să Te înșel, dă-mi timp, ca-ntotdeauna / Să pot cădea, vreau iarăși înălțime. / Să m-ofilesc, cer iarăși prospețime. // Eu, lanțuri iar, și iarăși Tu - cununa. Tu - iarăși adevărul, eu - minciuna.” Sunt numeroase expresiile aforistice care sintetizează starea de contradicție și angoasă, transpusă în vers. În Israel, C. este receptat mai ales pentru poemele sale inspirate din realitatea istorică și politică imediată, scrise pe un ton pamfletar și deschis angajat (pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286111_a_287440]
-
vulnerabili: autoritățile care controlau totul puteau cu ușurință să-i manipuleze, să-i șantajeze, să-i determine să scrie rapoarte sau să-și denunțe colegii. În acest context al fricii controlate, aflate permanent sub lupa puterii, al autocenzurii implicite, al minciunii prin omisiune, ceea ce interesează sunt detaliile concrete, nuanțele jocului subtil dintre libertate și alienare. Securitatea nu era o entitate în sine, un bloc; ea funcționa într-o manieră foarte ierarhizată. De pildă, cum putem stabili ce era mai nociv între
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]