12,272 matches
-
s-a dezbătut, după atâtea amânări, cazul ei. Venise dezlegarea, a fost pusă în discuție. Exclusă, dar menținută în serviciu... Au mutat-o ca restauratoare, apoi muzeografă. Se impunea repede. Serioasă, harnică. Zile în șir în bibliotecă sau zăvorâtă în galerii. N-o mai interesa nimic altceva. Atunci mi-a vorbit o colegă despre ea. Se împrieteniseră. Spunea că e de o blândețe copilăroasă. Garanta pentru cinstea ei, aproape bolnăvicioasă. Retrasă, modestă, mută, cu nervii fărâmați. Susținea că posedă o grozavă
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
tabloul viu și impudic pe care îl interpretez acum în maniera Cosimo n-ar interesa-o, nici maladiva nerăbdare erotică a acestei Venus dezgolite, acum, lângă mine, lângă Simonetta absentă și oarbă, n-o interesează, nu, nicidecum. Nici Pietà din Galeria Perugia, îngerii de la Dresda, capetele sălbatice de pe pereții de aur ai Luvrului. Nu ar ține neapărat să vadă Fecioara cu pruncul și Sfântul Ion, relativ recent atribuită lui Piero și aflată în Colecția Cini, din Veneția ? Nici măcar în bătrâna Florență
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
subțire cât aripa unei muște peste buza vecinului Vornicu. Trase ziarul, îl ridică sus sus : „Înfăptuirea neabătută, făurirea societății multilateral dezvoltate“, și se clătina sub greutatea cuvintelor, lăsă ziarul să cadă lent lent, o piruetă și țop, în picioare, țeapăn, galeria în delir, parterul înmărmurit, urlă copiii de entuziasm, s-ar cutremura cupola. Luminița schioara cea înaltă și buzată răsfoiește, probabil, printre atâtea diagrame și dosarul de divorț, Grefu gâfâie, peste ultimul număr din Sportul, domnul Pasăre trage în tuș complicatele
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
sus, geanta pendula pendula, tocurile tic-tac-toc zglobii, ca un râs de copil, ah, râsul acela al împreunării. Bronzată, proaspătă, întinerită, fantoma molaticei miercuri în fața împiedicatului cu bila rasă, gâfâind, împleticit în propriile picioare, clătinat, gata să cadă, îndoindu-se, deliciul galeriei ! În urma Colombinei ! Neapărat s-o ajungă, s-o depășească, să-l depășească și pe taciturnul coleg. Vornicu cu câțiva pași în față. Ea venea în urma lui destul de repede, tic-tac-toc, tactoc-toctoc, greu să-i ajungi, dar neapărat, trebuie, Vornicu să vadă
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
cu Shakespeare. Pe domnișoara Barrett a interesat-o lucrul acesta În mod deosebit pentru că predă literatură engleză la un liceu din Moline. E vorba de o fată din grupul nostru. După prînz am văzut Trafalgar Square, Monumentul lui Nelson și Galeriile Naționale. N-am stat prea mult la Galeriile Naționale, ne-am oprit doar atît cît să putem spune că le-am văzut. Apoi am vizitat Parlamentul, Abbey cu Colțul Poeților și Palatul Buckingham cu santinelele care fac de strajă. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
lucrul acesta În mod deosebit pentru că predă literatură engleză la un liceu din Moline. E vorba de o fată din grupul nostru. După prînz am văzut Trafalgar Square, Monumentul lui Nelson și Galeriile Naționale. N-am stat prea mult la Galeriile Naționale, ne-am oprit doar atît cît să putem spune că le-am văzut. Apoi am vizitat Parlamentul, Abbey cu Colțul Poeților și Palatul Buckingham cu santinelele care fac de strajă. Am ajuns acolo tocmai cînd ieșeau regele și regina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
nu doar că a dat omului o identitate proprie, dar a lăsat o identitate proprie și fiecărei nații, care așa cum este, oricum este a nației respective. Dar acum a năvălit pe ușă, pe fereastră, prin crăpăturile zidului, chiar și prin galeriile de șoareci globalismul. Dacă la nivel macro, globalismul înseamnă fără doar și poate, ștergerea identității naționale, la nivel de individ, fenomenul se manifestă prin ștergerea și disoluția eu-lui până spre anulare. Unii poate că-și vor frământa mintea, să afle
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
pe mijloacele de transport în comun, Leo nu era întotdeauna la curent cu viața muzicală și culturală, în general, așa că nu avea de unde să știe că Salam nu era lansat prin ’96-97). Ai adorat patinajul artistic? Perfect! Ești grupat cu galeriile marilor echipe bucureștene. Microbiștii se vor încăiera veșnic peste capul tău, vor urla: muie Steaua! muie Dinamo! muie Rapid!, după care se vor pișa, scuipând prin colțurile infernului. De asta e bine să te pregătești pentru iad încă de pe pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
altul cu iuțeală de invidiat. — Dar În mină n-ați fost, nu? Nu, uite, În mină n-am intrat niciodată - recunoștea grasul. Era deja mai mult decât suficientă această recunoaștere pentru ca celălalt să Înceapă acum să vorbească pe larg despre galerii și vagoneți, stâlpi de susținere și catastrofe adevărate sau posibile. Când ajungea la catastrofe omul se Înfierbânta pur și simplu (deși n-ar fi fost necesar, erau cel puțin treizeci de grade la umbră, iar În compartiment căldura devenise insuportabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ideală se amplifică dintr-un sentiment de contrarietate. Personaj aproape aerian, o abordează aproape ostentativ “cultul frumosului steril”, al frumosului ca și al amorului care își consumă în el singur toată substanța și e fecund numai prin existența lui. În galeria inadaptabililor din literatura română intră, prin Manuela, o femeie. Ceea ce pare “spleen incurabil” reflectă o dramă existențială, câteva constatări ale personajului convențional circumscriind o filosofie dezabuzată. Manuela trebuie raportată biografic la Hortensia Papadat-Bengescu, deoarece idei din corespondența scriitoarei cu Garabet
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
nobiliar - a fost la fel de bun ca ei și poate și mai bun. Să ajungi în preajma președintelui Americii, asta chiar că este o filă de roman (din fericire adevărat), ceea ce și justifică, după mine, efortul autorului de a-l înscrie în galeria românilor de seamă. Acestea sunt doar câteva considerații privind subiectul cărții. Nu observații de domeniul „criticii literare” (asta o fac specialiștii) vreau să transmit autorului și prietenului meu Constantin Clisu, ci de altă natură, de natură sentimentală și admirație pentru
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93034]
-
slab a fost spălat de infiltrațiile de apă și au rezultat veritabile peșteri. Toate acestea au născut numeroase legende. Vârstnicii își amintesc că bunicii lor le povesteau că între cele două dealuri care mărginesc orașul se putea ajunge prin niște galerii subterane. Pe aici se refugiau localnicii de armatele turcești. Poveștile se împletesc și cu o mai veche legendă a locului. Aceea a caleștii cu cai din aur! Într-un timp, aceasta se afla cetatea mare. Apoi, tradiția a mutat-o
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]
-
de zăpezi. Nămeții acopereau mașinile prinse de viscol pe stradă și ajungeau până aproape de vârfurile gardurilor, silindu-i pe cei ce vroiau să iasă din casă, pentru a-și cumpăra pâine sau pentru a căuta vreo farmacie deschisă, să sape galerii ca termitele ori să facă alpinism. Nu mai circula nici un tramvai, nici un autobuz. Într-o singură noapte, iarna anulase istoria. Cu o săptămână înainte, primisem o telegramă de la sora mea: "Tata pe moarte, la spitalul din Făgăraș". Nici o altă explicație
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
calitate, avea dreptul să ocupe clădirea rezervată funcției, situată în imediată apropiere, la întretăierea străzilor Italiană și Vasile Lascăr. Era o casă veche, boierească, fără etaj, de pe la începutul secolului, cred, sau chiar dinainte, având o intrare principală, acoperită de o galerie cu geamlâc, invadată de iederă, și una de serviciu, dând tot în curte, dar în capătul celălalt. Cum numărul încăperilor depășea nevoile familiei "unchiului George", casa fiind foarte spațioasă, domnul Ioniță m-a anunțat că una din camere îmi era
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
le mai păsă de nimic. În depărtare se auzeau nedeslușit grohăiturile mistreților de tundră, împletit cu geamătul lor, distributiv, amestecat cu șoaptele chinuite din chemările greierilor; perechea stoarsă de nerăbdări știa că se află la adăpostul clipelor nesfârșite intrate în galeria rătăcirilor! Pasiunea care-o pândea de-atâta vreme îi liniști pe amândoi; rămaseră atemporali, nemișcați cu fața agățata de cer, dezgoliți de sentimentul inutilității, privindu-se și tăinuindu-și nehotărârile. Razele lumii se scăldau pe chipurile lor radioase. Se întoarse
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
aceste chestiuni. Trebuie să ne vedem, Michael. Nu se poate altminteri. Trebuie să ne fixăm o întâlnire, cât de curând. Aș putea putea sugera o mică nebunie, un loc în care să ne întâlnim? Am aflat că joia viitoare lângă galeria Narcissus din Cork Street (proprietar - Roderick Winshaw, după cum știi cu siguranță) se vernisează - conform uzanțelor - niște noi tablouri fără îndoială stupide ale unui tânăr membru al aristocrației minore. Cred că putem fi siguri că atracția pe care o reprezintă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
înfrigurare, de începutul unei rodnice și cordiale asocieri profesionale, după cum sunt încredințat că va fi relația noastră. Scrisoarea se încheia cu un simplu, „cu toată sinceritatea“ și era semnată, cu înflorituri: (detectiv) Roddy 1 Phoebe stătea într-un colț al galeriei de un sfert de oră. Simțea paharul cu vin lipicios în mână, vinul se încălzise și nu mai avea nici un gust. Până în acel moment, nimeni nu se oprise să stea de vorbă cu ea sau măcar să-i confirme prezența. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
reuși. Ea se simțea prost deocamdată, în timp ce îl privea cum se mișcă degajat printre prietenii și colegii lui, flecărind, bârfind. Era sigură că toți știau cine e ea și că fuseseră informați exact despre natura legăturii ei îndepărtate, presupuse cu galeria. Începură s-o ardă obrajii numai gândindu-se la asta. Dar n-o să plece. O să reziste. O să strângă mai tare paharul în mână și o să rămână pe poziție. În fond, seara asta nu prezenta nici o amenințare, dacă era s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
plan local, începuse să-și câștige o oarece reputație. Unul dintre vechii ei îndrumători de la Sheffield, cu care menținuse legături sporadice, a invitat-o la un pahar și a sugerat că sosise momentul să înceapă să-și prezinte lucrările unor galerii londoneze. Pentru a-i ușura sarcina, s-a oferit s-o recomande el însuși: a primit permisiunea lui de a aborda galeria Narcissus din Cork Street și de a-i menționa numele. Phoebe i-a mulțumit cu oarece reținere, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
invitat-o la un pahar și a sugerat că sosise momentul să înceapă să-și prezinte lucrările unor galerii londoneze. Pentru a-i ușura sarcina, s-a oferit s-o recomande el însuși: a primit permisiunea lui de a aborda galeria Narcissus din Cork Street și de a-i menționa numele. Phoebe i-a mulțumit cu oarece reținere, pentru că se cam îndoia de eficacitatea propunerii lui. Influența pe care se lăuda îndrumătorul ei că o avea asupra lui Roderick Winshaw fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
De exemplu, când a fost invitat o dată să țină o prelegere la colegiu, a uitat complet și n-a venit). Cu toate acestea, era o șansă reală, oferită cu mărinimie, deci nu trebuia refuzată cu ușurință. Phoebe a sunat la galerie în dimineața următoare, a vorbit cu o recepționistă veselă și binevoitoare și și-a fixat o întrevedere pentru săptămâna următoare. În zilele rămase până atunci și-a pregătit diapozitivele. Când ușa de sticlă a galeriei s-a închis în urma ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
ușurință. Phoebe a sunat la galerie în dimineața următoare, a vorbit cu o recepționistă veselă și binevoitoare și și-a fixat o întrevedere pentru săptămâna următoare. În zilele rămase până atunci și-a pregătit diapozitivele. Când ușa de sticlă a galeriei s-a închis în urma ei, Phoebe a descoperit că vacarmul dement al Londrei fusese redus la tăcere într-o clipă și că intrase într-un paradis: liniștit, aseptic, exclusivist. Porni în vârful picioarelor. Era un spațiu dreptunghiular simplu, cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pământul de sub picioare. O ura deja pe femeia asta, dar știa că este total neputincioasă. — Dar nici nu v-ați uitat bine la ele. — Regret. Nu sunt ceea ce căutăm noi pe moment. Ce anume căutați? — Poate doriți să încercați la galeriile mai mici, spuse ea, însoțind propunerea cu un zâmbet glacial. Unele închiriază spațiul nostru pentru pictori amatori. Nu știu ce prețuri au. În clipa aceea, un bărbat înalt, bine făcut, de aproape patruzeci de ani ieși pe o ușă deschisă din fundul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mai mici, spuse ea, însoțind propunerea cu un zâmbet glacial. Unele închiriază spațiul nostru pentru pictori amatori. Nu știu ce prețuri au. În clipa aceea, un bărbat înalt, bine făcut, de aproape patruzeci de ani ieși pe o ușă deschisă din fundul galeriei și veni spre ele. Totul e-n regulă, Lucinda? spuse el. Se prefăcu că o ignoră pe Phoebe, dar ea își dădu seama că era examinată și evaluată pe tăcute. — Cred că e o mică neînțelegere. Domnișoara Barker aici de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
să scrie un articol despre tineri artiști promițători: vrea să-i dau câteva nume, probabil. Nu mi-aș bate capul cu el, dar trebuie să colaborezi cu oamenii ăștia, pentru că altminteri nu s-ar mai scrie nimic de bine despre galerie. Știți cumva vreun nume? Phoebe clătină din cap. — Îmi pare rău că vă zoresc, spuse Roddy coborându-și privirea și modulându-și tonul pentru a exprima o sinceritate sfielnică. Nici n-am apucat să ne cunoaștem ca lumea. Phoebe se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]