12,407 matches
-
exemplară a profilului ei5. Distincția dintre Catolicism și Ortodoxie rezidă și în pretenția de universalitate a Bisericii de la Roma care anulează ideea de națiune. Pentru Ortodoxie, modelul christic, vestitor prin Evanghelie a veștii minunate privitoare la o "nouă îndrumare a omenirii" este singurul model ecumenic și, prin urmare, universal. Astfel, ecumenicitate înseamnă invariabilitatea învățăturii Ecclesiei, măsura dezvoltării firești a Evangheliei, singurul îndreptar obiectiv pentru cunoașterea Adevărului. Pretenția de infailibilitate a catolicismului constituie, în viziunea lui Simion Mehedinți, una dintre loviturile cele
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
parte a elitei intelectuale interbelice. În 1936, cu un an înaintea textului lui George Racoveanu, Nae Ionescu încearcă să clarifice toată această chestiune teologică extrem de sensibilă. Filosoful stabilește, de principiu, eroarea problemei de fond potrivit căreia fără păcatul lui Iuda, omenirea nu ar fi obținut mântuirea, cu alte cuvinte, păcatul său fiind însuși instrumentul mântuirii. Similitudinea pe care o face cu Origen este una evidentă: de ce oare șarpele s-a îndreptat spre Eva și nu spre Adam? Precum am arătat din
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
conferim imaginii mai multă realitate decât are ființa ce se oglindește în ea. Narcis este un exemplu clasic pentru această experiență în care dublul sfîrșește prin a lua locul ființei. Interpretarea gnostică atribuie crearea lumii proiectării unei imagini arhetipice a omenirii, care a rămas prizonieră ca urmare a unei fascinații pentru reflexul său. Imaginea tinde să-și piardă identitatea, nu numai în cazul abaterii sale de la model, ci și în momentul producerii unei iluzii care poate să genereze disoluția realului 14
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
sens, gnosticismul constituie recapitularea tuturor ereziilor (Adversus haereses, IV, 25, P. G., VII, 1189). Aplicat la lucrarea de mântuire a lui Iisus Hristos, termenul de recapitulare o arată uneori în totalitatea sa, de iconomie a lui Hristos, Cel care recapitulează omenirea pentru a o rezuma. El recapitulează lumea în sensul restaurării sale. Doctrina despre unirea și recapitularea tuturor în Hristos, în perspectiva vetero și neotestamentară, reprezintă o trăsătură fundamentală a Ecclesiei. Prin iconomia Întrupării și prin lucrarea de mântuire, Biserica trebuie
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
pentru a nu periclita regula permanentă (akrivia). Principiul formulat de Grigore de Nazianz pentru aplicarea iconomiei bisericești rămâne valabil. Iconomia divină și iconomia bisericească reprezintă fundamentele unității ecleziologice creștine. Astfel, Biserica Creștină a lui Dumnezeu actualizează și recapitulează în Hristos omenirea. Comunitatea umană se regăsește în interiorul comunității de iubire, Biserica. Iconomia pune în lumină libertatea lui Dumnezeu, care dă măsura dragostei Sale pentru creație. Demersul Pr. Chesarie are o dublă miză. Mai întâi, el vizează dimensiunea științifică, constituind o riguroasă contribuție
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
supus unei interpretari eronate. Fără a insista foarte mult, voi relua interpretarea naeionesciană din perspectiva fenomenologiei actului religios. Se susținea greșit că necesitatea comunității se deduce din actul religios; ba mai mult că există o conștiință a solidarității cu toată omenirea pornindu-se de la raționamentul că actul de iubire este actul fundamental de legătură dintre om și Dumnezeu. Extins la un nivel maxim, actul de iubire implică și legătura dintre toți oamenii. Obiecțiile lui Nae Ionescu sunt perfect îndreptățite: pentru ca afirmația
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
cei ce s-au ocupat de familie și de evoluția societății. Ele apar suprasolicitate și, printr-o generalizare abuzivă, încadrate într-o viziune dogmatică economic-evoluționistă, decretată ulterior ca singura științifică, la Fr. Engels (1940/1950). Ideea eronată a evoluției întregii omeniri de la forme nestructurate familial la familia de tip monogamic - datorată unor factori economici - are ca sursă un viciu metodologic fundamental: concluziile sunt trase pe baza unui material cultural specific - irochez -, ridicându-se deci problema reprezentativității. De mai multă vreme, cercetări
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
nucleară (sau simplă) este unitatea compusă dintr-o pereche maritală (soț, soție) și copiii dependenți de ei, care locuiesc și gospodăresc împreună. Această combinație este considerată unitatea minimală panumană a organizării sociale. R. Linton (1949, p. 2) spune că atunci când omenirea s-ar stinge, „ultimul bărbat își va petrece ultimele lui ore în căutarea nevestei și a copiilor”. Familia nucleară reprezintă „nucleul” tuturor celorlalte forme de structuri familiale. Ea se reprezintă grafic astfel (o variantă): Figura 1. Familia nucleară Familia extinsă
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
În acest sens, primul sistem familial este considerat tradițional, iar al doilea, modern. Să subliniem însă că nu e vorba de o trecere de la familia extinsă la cea nucleară, ci de o schimbare a ponderii și funcțiilor lor în istoria omenirii, în particular a Europei și SUA (vezi 3.4.). În al treilea rând, familia nucleară și familia extinsă, așa cum au fost ele prezentate, sunt tipuri ideale, cazurile concrete de familii fiind abateri mai mult sau mai puțin semnificative de la modelul
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
dintre mentalități; în al doilea rând, evoluția pe vârste în intervalul preadolescență-tinerețe propriu-zisă este de la valori „superficiale” la cele autentice (mai puțin se întâmplă acest lucru în trecerea de la preadolescență la adolescență). Și atunci, așa cum ne sugerează experiența istorică a omenirii, ca și unele studii sistematice, poate că atitudinea cea mai înțeleaptă, pe care, de altfel, mai mult sau mai puțin deliberat mulți maturi și părinți o profesează, ar fi: strategia moratoriului față de aspectele mai puțin importante, superficiale (îmbrăcăminte, jargon, dans
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
de pro prietate este infinit mai mult decât o instituție a drep tului - este o temelie a civilizației. Distrugerea lui este debutul unei noi umanități. Însă aceste nedreptăți au avut un mare bun social: aceste nedreptăți au dat posibilitatea ca omenirea să nu se bucure numai de munca de astăzi, dar să se bucure și de munca de ieri. [...] Munca de astăzi, în organizarea noastră socială, nu este îndestulătoare pentru bunul trai al unui popor, ea are nevoie de muncă anterioară
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
noastră cerebrală, ar fi putut să se ivească un Shakespeare, un Fidias sau un Homer? Este evident că nu. Ei nu sunt decât productul muncii anterioare și vă mărturisesc că, dacă nu iam avea pe aceștia, nu știu, zău, dacă omenirea ar merita să ne ocupăm de dânsa.<ref id=”1”>P.P. Carp, Discursuri parlamentare, ed. cit., p. 595. </ref> Recitită astăzi, după un secol de la pronunțarea ei, alocuțiunea lui P.P. Carp își păstrează acea actualitate paradoxală care definește majoritatea textelor
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
de persona lui Cristos, toate acestea avea să ducă la formarea unei noi mentalități nu doar etnice ci universale. Plăsmuită inițial peste cea iudaică și apoi peste cea păgână, mentalitatea creștină avea să influențeze și schimbe treptat și definitiv cursul omenirii. Cum s-a ajuns la aceasta? Unul dintre cei mai importanți factori, dintre numeroasele existente, care au contribuit efectiv la răspândirea destul de rapidă a creștinismului în lumea antică, și poate cel mai semnificativ dintre toate, a fost prezența ebraică prin
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
care cortegiul bizar și eterogen al sacerdoților, cu capetele rase și înveșmântați în alb, împreună cu muzicile zgomotoase și glasurile participanților căpătau un efect izbitor. În urma unui proces de evoluție îndelung, zeița Isis devenise Magna dea, marea zeiță, care a adus omenirii civilizația și cultura. Era considerată ca fiind cea căreia i se datorau arta agriculturii și descoperirea scrisului, stăpâna navigației, fondatoarea dreptului și a ordinii statale, protectoarea celor persecutați și eliberatoarea din orice situație nedorită. În cultul misterelor prin care era
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
toți cei care vizitau templul răspândeau faima virtuților vindecătoare ale lui Asclepius. În secolul II p.Chr., retorul Ailios Aristeides (117-190) a devenit profetul entuziast al acestui salvator, iar împăratul Iulian (361-363) a căutat să-l impună ca salvator al omenirii în locul Mântuitorului creștinilor. Creștinismul însuși a trebuit să poarte împotriva revendicării acestui titlu de vindecător, atribuit lui Asclepius, o bătălie dificilă și îndelungă a căror începuturi se pot vedea în scrierile sfântului Apostol și Evanghelist Ioan, din Noul Testament, perpetuându-se
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
dificultate un mesaj care, proclamând un înalt ideal moral, putea să-i atragă tocmai pe cei care se simțeau dezgustați de viața trăită până atunci. Unele caracteristici ale cultelor misterelor ne vorbesc despre existența unei dorințe profunde de răscumpărare a omenirii din acel timp, care trebuie să-și fi plecat auzul atunci când i s-a oferit mântuirea veșnică din partea unui Mântuitor care, despuiat de orice măreție pământească, era superior din acest motiv oricărui salvator imaginat sau predicat de religiile antice și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cea cauzată de pedeapsa cu moartea. Însă legislația lui Cristos, în opinia lui Origene, chiar dacă abrogă violența, nu face prin ea din om o ființă pasivă, din moment ce dispune de legi noi bazate pe pace, mult mai eficiente decât celelalte, unind omenirea cu Dumnezeu. Elogierea acestei noi legi de pace este prezentă și în Contra Celsum, V, 33, unde Biserica nu este considerată o națiune particulară, cu legi și tradiții proprii, ci o instituție universală supusă legii lui Cristos. În Origene, conceptul de
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
politică, pare să fi fost percepută ca un serviciu pentru lume, înțeles ca specie umană. Această dimensiune internațională a creștinismului pretindea ca adepții săi, deși trăiau cu o anumită detașare în lume să se simtă simultan profund uniți cu restul omenirii: dovada este că îi consideră pe toți oamenii în același fel, fără distincție între împărat și ultimul dintre sclavi, din moment ce le este interzis: de a voi, a face, a spune ori a gândi rău despre cineva anume. În Apologeticum, 30
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
inserată în respingerea acuzației ce imputa creștinilor cauzele și efectele calamităților publice. Diversitatea radicală dintre păgânism și creștinism referitoare la pace este arătată în Adversus nationes, III, 26. Aici se constată inconsistența acelui sedator militaris insaniae, simbolizat de Marte, dușmanul omenirii, pentru că în realitate el nu urmărește pacea. Arnobius vrea să demonstreze că războiul este o categorie situată departe de mentalitatea pacifică a creștinilor din moment ce învățăturile lui Cristos au schimbat scara valorilor antice, astfel încât violența a fost sancționată: adepții noii religii
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cultural și teritoriul în care cineva trăiește duce la interpretarea exclusivistă a categoriei de patrie în opoziție cu gândirea conținută în Ad Diognetum, 5, unde creștinul este considerat cetățean al lumii. Contrariul, strivește legătura care ar trebui să păstreze întreaga omenire unită, având ca rezultat nașterea unui stat imperialist fondat pe violență. Divizarea neamului uman în atâtea lumi distincte și geloase de propria morală și patrie, duce la discordie și violență dat fiind că avantajele fiecărui popor sunt asociate dezavantajelor altuia
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
acțiunii umane. Astfel, apreciază McKerrow, Foucault își asumă o "analiză istorică non-tradițională"707, întrucât, în demersul său interogativ vizavi de caracterul "totalizator"708 al oricărei istorii intelectuale tradiționale, filosoful se concentrează, îndeosebi, asupra "discontinuităților"709 inerente oricărei istorii intelectuale a omenirii și are în vedere identificarea rațiunilor pentru care anumite relații sociale se configurează, desigur, în detrimentul tuturor celorlalte. Foucault ne învață, zice criticul, că nu există nici un fel de "adevăr universal", care să constituie un punct real de referință al progreselor
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
elementul agresiv, cât și pentru oamenii care alcătuiesc grupul din imagine. După dezastrul de la Hiroshima și Nagasaki, asemenea teme apocaliptice au devenit tot mai frecvente în artele vizuale și mai ales în grafică. Ele prezintă coșmarul pe care-l trăiește omenirea după catastrofa atomică. Noile structuri compoziționale ale imaginii sugerează un drum al pierzaniei, al coșmarului contemporan și au devenit obsesive pentru creatori. XIV. Dramaturgia umbrei Lucian Blaga Un element de contrast de maximă eficacitate dramatică este umbra. Fie că este
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
comportamente ostile și să devină sensibili la ordine, liniște, echilibru, dreptate; formarea tinerilor în spiritul ideilor de înțelegere mutuală, cooperare, toleranță; educarea tinerilor în spiritul unei concepții despre lume care să le permită să se entuziasmeze de valorile spirituale ale omenirii. În conceperea acestei pedagogii a păcii își găsește loc ideea că disputele se soluționează prin discuții, argumentări, demonstrații, iar apelul la rațiune, implică încrederea în capacitatea omului de a învăța să-și exercite spiritul de înțelegere mutuală. Educația sexuală constituie
Arta de a fi părinte by Geraldina Juncă, Ciprian Juncă () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1392]
-
pentru noi pădurea? Nu vă gândiți la definiții din dicționar, nici la răspunsuri așa cum le-ați putea găsi în cărți. Spuneți ce credeți voi, ce simțiți, chiar dacă răspunsul este neobișnuit. Răspunsuri: Sănătate veșnică; Împărăție a naturii; Plămânul locuitorilor pământului; Avuția omenirii; Comoară de sănătate și putere; Bogăția verde a pământului. 2. Imaginați-vă că sunteți în pădure și vreți să afișați un panou cu interdicții, urmate însă și de măsuri care se pot lua dacă nu se respectă. Măsurile să fie
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
aici înainte, în dezvoltarea principiilor și a instituțiilor fundamentale" (1992: xi-xii). Potrivit lui Fukuyama, sfârșitul conflictului dintre Est și Vest a confirmat acest fapt: capitalismul liberal nu putea fi contestat ca model și punct maxim al dezvoltării politice și economice al omenirii. La fel ca mulți liberali, el vede istoria ca fiind progresivă, liniară și "direcțională" și este convins de faptul că "există un proces fundamental în desfășurare care dictează un model de evoluție comună pentru toate societățile umane pe scurt, un
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]