12,617 matches
-
și se interna repetat la noi, la rezerva 5, care era rezerva pentru ștabi. Și profesorul nu voia să dea ochii cu ea, mă trimitea de fiecare dată, când făcea crize de isterie, să pun stetoscopul pe ea. Eram o stagiară, vă dați seama, aveam 24 de ani. Și mă duceam la doamna Ghițulică. Era ca și cum intrai în groapa leului, muream de frică. Noi n-o puteam refuza la internare. Dar nici n-aveam forța s-o facem să se dezalcoolizeze
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
universitare, toate posturile erau blocate de doamna Ceaușescu și locurile fugiților rămâneau neocupate. Așa că, pe 25 decembrie 1989, în celebra noapte cu procesul lui Ceaușescu, eu am petre‑ cut-o fiind de gardă de una singură - nici nu aveam voie, ca stagiar - în trei clinici : medicină internă, dermatolo‑ gie și endocrinologie, unde nu era nimeni grav, deci se presupunea că nu e mare lucru să stai cu bolnavii peste noapte. Și am pierdut un bolnav, că unicul meu tub de oxigen era
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
era un partid de stânga în anii ’30. A.M.P. : Dar și alți oameni. Paul Cornea, de exemplu. Ghiță Ionescu, care m-a adus pe mine în politologie, a început prin a fi de stânga. S-a dus ca avocat stagiar în procesul Anei Pauker. V.A. : E altceva. SĂ știți că au fost mulți gazetari de stânga, unii care au suferit ani grei de pușcărie sub regimul comu‑ nist, printre ei și Leon Kalustian, care i-au luat apăra‑ rea
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
avut timp. Nu am mai scris din 1994, decât vreo trei luni în 2005, iar Ultima cruciadă a fost ea comentată, de altfel în treacăt, în anul 2000, dar eu o scrisesem pe când eram medic de tabărĂ la Sinaia și stagiar la ospiciu, deci înainte de 1989. Nici nu ar fi apărut dacă nu conspira Monica Lovinescu cu Gabriel Liiceanu, ca un stimulent să mă reapuc eu de literatură, eu nu mai eram sigură că vreau să public romanul, mi se părea
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
trăiseră alături de mulți alții se risipise ca fumul. Rămaseră singuri ca luna atunci când se reflectă într-un heleșteu și își pierede toată strălucirea. După câteva momente se auzi o comandă: „Atențiune! Drepți! Zece pași înainte, cinci pași înainte!” Uimiți, militarii stagiari priveau neînțelegând ce avea să urmeze. Apoi din nou aceeași voce strigă: „Foc!” Unii militari dârdâiau și tremurau de parcă ar fi fost în locul celor ce urmau să fie executați. Ochii soților Ceaușescu scăpărau scântei, mult mai multe decât un foc
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
ca să mă înscriu în clasa a VI-a la Liceul „Gheorghe Barițiu“, deoarece și părinții mei urmau să părăsească Aiudul peste câteva luni: tata își dăduse demisia din armată și avea să-și înceapă „cariera“ de avocat, mai întâi ca stagiar în biroul unui amic al familiei. Unul dintre primele lucruri ce le-a făptuit la Cluj, după stabilirea lui, a fost ca, într-o noapte, însoțit de mine, să arunce de pe pod, în Someș, splendidul lui Browning, negru ca cărbunele
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
absolvit în anul 1954. Pe baza foarte bunelor rezultate, este admis în același an la Facultatea de Electrotehnica a Institutului Politehnic Iași, pe care o va absolvi în anul 1959 cu calificarea de inginer electrotehnic. Se va angaja ca inginer stagiar la întreprinderea de Rețele Electrice (IRE) Iași, unde va lucra până în decembrie 1960, când se va transfera pe funcția de șef de laborator în specialitatea tehnică măsurătorilor electrice, din cadrul catedrei de electrotehnica, măsuri și mașini electrice a Facultății de Electrotehnica
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
Scriitor și om politic. Urmaș al unei vechi familii de nobili normanzi; în timpul Imperiului își petrece iernile la Paris și verile la castelul din Verneuil. În 1826 este licențiat în drept la Paris și în anul următor e numit judecător stagiar la Versailles. În 1830, cu toate scrupulele pe care le are, depune jurământ de credință noului regim adus la putere de Revoluția din iulie. În 1835 publică primul volum din Despre democrație în America; în 1836 publică un eseu despre
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
liceale (1926-1933ă la Chișinău. După susținerea examenului de bacalaureat la Liceul Alecu Russo, a venit la Iași, unde s-a înscris la Facultatea de Drept de la Universitatea Al.I.Cuza. Licențiat în 1940, Alexandru Andronic s-a înscris ca avocat stagiar la Baroul Avocaților din Iași. De asemenea, a urmat cursurile Facultății de Litere și Filozofie, secția Istorie, unde a beneficiat de îndrumarea profesorilor Gh.I. Brătianu, Andrei Oțetea, Orest Tafrali, Ilie Minea și alții. În 1942 și-a trecut examenul de
PERSONALITĂȚI UNIVERSITARE IEŞENE DIN BASARABIA by VLAD BEJAN IONEL MAFTEI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91488_a_93522]
-
și liceale la Liceul Oltea Doamna din Iași. În iunie 1960 a absolvit, cu rezultate strălucite, Facultatea de Chimie Industrială a Institutului Politehnic Gh. Asachi din Iași. Din februarie 1961 a funcționat la Fabrica de Antibiotice din Iași, ca inginer stagiar și inginer tehnolog de fabricație. Prin concurs, în noiembrie 1963, a ocupat postul de cercetător științific stagiar la Institutul de Chimie Macromoleculară Petru Poni, unde a obținut toate gradele ierarhice: cercetător principal gradul III (1975ă, gradul II (1990ă și gradul
PERSONALITĂȚI UNIVERSITARE IEŞENE DIN BASARABIA by VLAD BEJAN IONEL MAFTEI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91488_a_93522]
-
de Chimie Industrială a Institutului Politehnic Gh. Asachi din Iași. Din februarie 1961 a funcționat la Fabrica de Antibiotice din Iași, ca inginer stagiar și inginer tehnolog de fabricație. Prin concurs, în noiembrie 1963, a ocupat postul de cercetător științific stagiar la Institutul de Chimie Macromoleculară Petru Poni, unde a obținut toate gradele ierarhice: cercetător principal gradul III (1975ă, gradul II (1990ă și gradul I (1992ă. În 1973 a obținut titlul de doctor inginer cu teza Grefarea unor polimeri cu grupe
PERSONALITĂȚI UNIVERSITARE IEŞENE DIN BASARABIA by VLAD BEJAN IONEL MAFTEI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91488_a_93522]
-
octombrie 1928, în comuna Costuleni, județul Iași, unde a urmat școala primară. Între anii 19401947 a frecventat cursurile Liceului Național din Iași. A fost absolvent al Facultății de Medicină din Iași , seria 1947-1953. După absolvirea facultății a funcționat ca medic stagiar la Circa Sanitară Dângeni - Frumușești, județul Suceava, unde a înființat un staționar pentru îngrijirea copiilor. În anul 1956 a fost transferat (la cerere), la Circa sanitară Iacobeni, jud. Suceava. La 1 decembrie 1956, în urma concursului la Institutul de Medicină și
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
în magistratură și în învățământul superior au fost înlocuite cu tribunalele regionale. Ulterior a funcționat, ca avocat pledant, în cadrul Colegiului de avocați Iași contribuind prin coordonare directă și ca lector la seminarul de drept penal la îndrumarea a numeroși avocați stagiari, precum și la activități aferente colectivului de conducere a colegiului. Referindu-se la această perioadă, cunoscutul jurist, ziarist și dramaturg Nelu Ionescu, i-a dedicat următoarele: „Domnului Zarojanu, magister profund, din partea unui ucenic dubios dar recunoscător”, pe volumul Quod sau Codul
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
politica școlii a trebuit să lucrez ca suplinitor de persoană la Bulgărica, în județul Cahul. A venit vacanța mare. Am plecat la Fârțănești apoi la Nicorești. Așteptam cu nerăbdare un ordin ministerial de numire cu titlu provizoriu în învățământ, adică stagiar. Ordinul a venit și iată-mă numit cu titlu provizoriu în comuna Dermendere, satul Marineanca, județul Ismail. * De la Bolgrad, pe drum de care, prin lanuri de porumb, după 35 de kilometri iată-mă la Marineanca singur, departe de Tabacu, de
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
care l-a botezat cumnatul nostru preotul Vasile Munteanu cu preoteasa Cuța, sora soției mele și i-a pus numele de Mureș și care are acum 50 de ani. Și-i profesor de dansuri naționale la Universitatea din București și stagiar universitar. Am locuit în localul școalei normale din Bogata construit de marele boer român și mare filantrop Vasile Vasilovici Stroescu [69] de când ne-am căsătorit în 14 Noiembrie 1910 până la 26 febr.1924. Când ne-am mutat în casa noastră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Toma, meșteșugar. Urmează cursurile medii la Liceul „Al. I. Cuza” din Galați, absolvit în 1966. În același an este admis la Facultatea de Limbi Romanice, Clasice și Orientale, secția franceză-română, pe care o va termina în 1971. Funcționează ca asistent stagiar la Catedră de franceză a acestei facultăți, fiind titularizat în 1975. Deși își susține doctoratul în 1979, cu o lucrare având ca temă românul francez al secolului al XVIII-lea, sub conducerea profesorului Romul Munteanu, și din 1984 devine titular
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290215_a_291544]
-
devenind inginer. Era originar din sudul țării. Fiul său, Emil, a absolvit liceul la Pitești, în anul 196. Pasionat de litera legii, se va înscrie la Facultatea de Drept din București. În anul 1960 a obținut licența, devenind apoi judecător stagiar în cadrul unui tribunal de provincie. Pasionat și de roci, dar și de munte, Emil Constantinescu se va înscrie la Facultatea de Geologie Geografie, din cadrul Universității București, pe care o absolvă în anul 1966. Cât de repede va aprcurge treptele învățămâtului
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
traiului nostru, cât decât decent. Un mod de a ne ameliora căutările a fost și depunerea la sindicatul întreprinderii, cum se proceda în anii aceia ai socialismului în formare, a unei cereri pentru solicitarea unei locuințe. Lenuța acum era ingineră stagiară, crescuse în profesie și cunoștințe, era mult apreciată de conducerea fabricii. Nu a trecut mult și a primit o repartiție de spațiu locativ pentru o garsonieră într-un bloc din strada Păcurari, iar profesional a fost promovată ca șefă de
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
faci maraton în fiecare dimineață tocmai din Cartierul de Nord pînă în centru? Rea mai ești, Cezara! îi spun, depărtîndu-mă. Vreme de un an, am stat în același birou cu Cezara, soția lui Petre Graur. Pe-atunci, ea era ingineră stagiară și, împreună cu încă vreo șapte inginere și trei ingineri, erau angajații unei secții care abia se construia. Din lipsă de spațiu, lucram cu toții într-un birou. După darea în folosință a noii secții am rămas singur. Mi s-a părut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
stă și te ascultă, ori merge cu ochii în pămînt, dar tot te ascultă. Răspunsul ți-l dă după o clipă de gîndire sau te amînă cu un "o să mai discutăm, să vedem părerea tuturor". Cînd stăteam în birou cu stagiarii, venea mereu pe acolo, după cîte-o țigară. Cerea de la toți, întreba așa, în general, dar cu privirea la unul care fuma Kent. E tare ciufut șeful ăsta al tău, mi-a zis într-o zi Vlad, pe vremea cînd eram
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
vă facă fișa. Și, în timp ce femeia se îndrepta năucită spre celălalt colți al camerei, unde asistenta scria ceva, profund cufundată în hârtii, Zogru a preluat conducerea. Omul i se părea interesant și agreabil. Era un bărbat de 26 de ani, stagiar, cu tată în Ministerul Sănătății, evident, și mamă care încă îi mai făcea pachețel dimineața, entuziast și hotărât să tragă un timp aici, la spital, cât să-și facă experiență și să-l mulțumească pe bătrânul lui, apoi să intre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
uitându-l pe acolo. Își dădu seama că dacă mai stă mult așa, vata și tifonul pe care i le vârâse ORL-istul în nări o să se îmbibe în curând. Până să întrebe de un pat, apărură doi tineri. Erau stagiari în primul an sau studenți în ultimul, un tip și o tipă. "Ce faceți, fetelor?", încercă o întrebare amabilă nou-sosita. "Mersi, bine", răspunse cam în doi peri Delia. Încercă să mai îndulcească replica: "Uite, stăteam și noi de vorbă...". Imediat
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
sens, devenind recognoscibile, și sunetele. Erau două voci. Nea Vasile se căzni să-și dea seama ale cui sunt, fiindcă parcă le știa de undeva. În cele din urmă, ajunse la părerea că trebuie să fie ale ălora doi studenți, stagiari, sau ce naiba or fi fost. Probabil că-i lăsase de planton doctorul Gherasim, iar tipii vorbeau și ei așa, ca omul, să le mai treacă timpul. Totuși discuția păru să se încingă: Fata zicea, extrem de contrariată: "Cum, mă, chiar așa
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
preot, profesor la Gherla și apoi vicar al Năsăudului. După cursuri secundare la Năsăud și la Blaj, absolvite în 1907, face studii de drept la universitățile din Budapesta, Berlin și München, susținându-și în 1911 doctoratul la Budapesta. Devine avocat stagiar la Blaj, iar din 1915 la Târgu Mureș. În 1918 este secretar al Mării Adunări Naționale de la Albă Iulia, ulterior de mai multe ori deputat și vicepreședinte al Camerei Deputaților. După 1944 profesează la Cluj, iar din 1948 se stabilește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288889_a_290218]
-
ș.a.m.d.. Ambasada URSS recunoștea atunci ca parțial întemeiate pretențiile Iugoslaviei. „Cu toate îngrijorările uneori neîntemeiate ale lui Radenovici, unele afirmații ale lui referitoare la situația minorităților naționale iugoslave din Ungaria corespundeau, într-o anumită măsură, realității”, astfel rezuma stagiarul ambasadei URSS, V. Kazimirov, concluziile convorbirii sale cu diplomatul iugoslav. Pentru a veni în întâmpinarea dorințelor Belgradului, la Budapesta au fost întreprinși pași concreți pentru activizarea vieții culturale a minorităților iugoslave. Cum se menționa în nota ambasadei URSS din 23
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]