12,272 matches
-
Suntem toți la mâna lui. Medită o clipă, apoi se aplecă în față. Cu excepția dumitale, desigur. Ești, în fond, o profesionistă. Trebuie să ai o părere despre artiștii pe care-i reprezintă el. — Nu cunosc decât ceea ce am văzut la galerie săptămâna trecută. — Și...? — Și... Phoebe se uită la Roddy, apoi se avântă. Totul mi s-a părut oribil. Erau chestii elementare cu care nici nu se ia un examen la orice școală de artă de bun-simț. Niște pasteluri debile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
așa? făcu Hilary. — Dar e important. Pentru că în felul ăsta se umflă reputațiile și se promovează lucrări mediocre și pe urmă când un pictor bun reușește totuși să se strecoare prin plasă, voi ați crescut atât de mult prețurile, încât galeriile mai mici nu-și pot permite să le cumpere și toate sfârșesc în colecții particulare. Deci ceea ce faceți voi de fapt este să privați țara de propria cultură. Simplu ca bună ziua. Sorbi din vin, ușor stingherită. — Oare cu cât timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
picturile, toate desenele. Am renunțat la colegiu și m-am întors la postul meu de asistentă medicală, cu program normal. Și așa am trăit un timp. N-am pictat deloc. Dar mă gândeam la pictură. Continuam să mă duc prin galerii, să citesc revistele de specialitate și tot ce apărea. Era în mine un fel de - spațiu gol, cel în care înainte pictam și căutam ceva cu care să-l umplu: mai degrabă căutam pe cineva, pentru că tânjeam să găsesc un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cum scotea din ambalaj și desfăcea un prezervativ. — Va trebui să ducem expoziția la New York, desigur, spuse Roddy, șezând cu spatele la ea și lucrând cu dexteritatea căpătată prin experiență, după ce va fi la Londra câteva săptămâni. Am o înțelegere cu o galerie de acolo, așa că nu cred că vom avea probleme. Puse pachetul de o parte și se întinse pe spate. Ei, ce părere ai? — Cred că ești nebun, spuse Phoebe, chicotind de bucurie. Acceptând invitația din ochii lui, se ridică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
diferite. Până la urmă, e o chestie subiectivă. — După tot ce-ai spus noaptea trecută... — Dar nu-ți văzusem lucrările. După cum te străduiai și tu să-mi comunici. Phoebe se încruntă și rosti sec: — E o glumă? — Draga mea, spuse el, galeria Narcissus are o reputație internațională. Cred că glumești dacă presupui că vreuna din aceste... mâzgălituri școlărești și-ar putea găsi vreodată locul în ea. — Înțeleg. Se uită pe fereastra acoperită cu un strat gros de praf. Nu te-ai deranjat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Mortimer și îi spuse că se rezgândise în privința ofertei lui. El a fost atât de încântat, încât i-a majorat pe loc salariul cu încă două mii. Acum, după mai bine de un an, stând în picioare într-un colț al galeriei, cu paharul de vin lipicios în mână, deja cald și fără gust, nu vedea de ce și-ar fi regretat decizia. Era bucuroasă că evadase din atmosfera tot mai insportabilă din apartament; și deși Mortimer se dovedise a fi un pacient
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
petrecut împreună, mai fusese o singură dată la Winshaw Towers. Când a sosit din nou ziua de naștere a lui Mortimer, Roddy și-a făcut datoria de fiu trimițându-i o felicitare și o invitație la ultimul vernisaj private al galeriei, știind prea bine că tatăl lui țintuit în cărucior nu va putea să vină. Mortimer îi transmisese invitația prin Phoebe, cu un zâmbet acru și îi acordase permisiunea de a veni și ea dacă voia. Și iată că venise. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
ca oricine și că nu era un subiect pe care să-l ocolesc în cartea mea despre familia Winshaw. Și situația pe care alesesem s-o descriu s-a ivit fără prea mare dificultate. Când mă întâlnisem cu Findlay la galeria Narcissus, auzisem întâmplător o bârfă despre Roddy Winshaw, care sedusese mai demult o tânără pictoriță pe care o invitase în weekend în Yorkshire și întrucât nu știam nimic despre împrejurările respective și hotărâsem că pentru această carte granița dintre ficțiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de tăcere înainte ca Michael să izbucnească: — Ce cauți aici, pentru Dumnezeu? Cum ai ajuns să fii implicată în povestea asta? — Datorită lui Roddy, desigur. L-am cunoscut acum un an: s-a oferit să-mi expună câteva lucrări la galerie și ca o proastă l-am crezut, apoi fiind și mai proastă, m-am culcat cu el și imediat ce a obținut ce voia de la mine m-a lepădat ca pe un bolovan. Dar când eram aici l-am cunoscut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
am iertat, spuse Phoebe, apoi încercă să salveze dispoziția întrebând: M-am schimbat mult de atunci? — Aproape deloc. Te-aș fi recunoscut oriunde. Ea se hotărî să era evident că nu reușise vizibil s-o recunoască la vernisajul privat de la galeria Narcissus cu câteva luni în urmă. — Mai ai vești de la Joan? — Da, am văzut-o. Am văzut-o chiar recent. S-a măritat cu Graham. — Nu mă surprinde. Phoebe i se alătură pe pat. Și sunt bine amândoi, nu? — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
palate și grădini, printre maghernițe și marile vizuine abandonate. Adio trai la bloc! Nu-l voi mai invidia pe cutărică de la primăria de sector că stă în ditamai vila pe Doctor Lister, nu mă voi mai gândi cu mâhnire la galeriile de metrou. Voi locui o vreme la fabrica de stixuri, unde proviziile nu-mi vor lipsi. Nu-mi va lipsi nici udătura, cu tot Vinalcoolul pe mâna mea. Totuși toate aceste cadavre vor duhni, vor duhni insuportabil. Așadar va fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
al Ultimelor sonete închipuite ale lui W. Shakespeare, s-au făcut supoziții asemănătoare. Și încă un exemplu la îndemână: septuagenarul Goethe făcuse o pasiune pentru o tânără de 19 ani. Nu țin să-l înscriu pe autorul meu într-o galerie de îndrăgostiți celebri. Ceea ce mă atrage spre lectură este faptul de viață, „transfigurat” prin scris, prin literatură. Jurnalul său a fost păstrat de cineva apropiat, poate chiar de iubita necunoscută descrisă în text. Îl va fi fost acceptat ca pe
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
împotrivirea, a fost internat, dar boala s-a agravat tot mai tare, iar trupul muribundului a început a mirosi a hoit și a început să devină insuportabil. În această situație doctorul a hotărât să-l mute cu patul într-o galerie a beciului, pe care-l are azilul. Văzându-se în ce situație a ajuns, crâșmarul îl roagă pe doctor să-i dea o pastilă de câine ca să moară mai repede că s-a săturat de atâta chin. Doctorul l-a
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
La absolvirea liceului, în 1983, își susține lucrarea de diplomă, realizând în sculptură bustul lui Dimitrie Cantemir, primind din partea comisei de jurizare nota maximă și debutând astfel și în sculptură. Este prezent cu lucrări de pictură și sculptură în patrimoniul Galeriei de Artă Naivă a Muzeului Județean de Artă Argeș, Pitești și în diferite colecții particulare din: Austria, Franța, Germania, Grecia, Israel, Italia, Japonia, S.U.A., Thailanda, Ungaria și ,nu în ultimul, rând în România.
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
a zărit doar o mână fluturând. În acea noapte și-a frământat mintea cu întrebarea „A cui era vocea aceea?” Zilele următoare, la ieșirea din mină sau la intrare cerceta cu amănuntul șirul celor ce treceau pe cealaltă parte a galeriei, doar-doar a dibui o față cunoscută... Fără rezultat însă. Târziu, într-una din zile, i s-a părut doar că printre cei din șirul celălalt se afla și unul subțire ca o nuielușă, care abia mergea de vlăguit. Sau de
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
al secutor-ilor. Se aplecă și trasă pe pământ un cerc. Ăsta e punctul de plecare al exercițiului. Între punctul ăsta și țintele agățate pe par e un mic culoar, pe care trebuie să-l parcurgi... vezi? E un soi de galerie... Proculus arătă spre structura de lemn înaltă de vreo patru picioare și destul de lată ca să poată trece prin ea un om înarmat cu scut. De la cercul trasat pe pământ, culoarul se prelungea până aproape de par, trecând pe sub o furcă. — Ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
împinsă în față, spre adversarul imaginar. — Romanii preferă scutul concav din mai multe motive, explică Proculus. Unul dintre ele este că forma lui curbată îți îngăduie să-l înclini cu ușurință spre interior. Valerius luă scutul și începu să străbată galeria. Furca atârnată deasupra lui îl obliga să țină genunchii îndoiți și să stea aproape ghemuit. Umărul stâng, care sprijinea scutul, cedă după scurt timp din cauza efortului, brațul deveni rigid, iar Valerius nu mai reuși să încline scutul așa cum îi arătase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
era suspendat în așa fel încât, atunci când maestrul îl înălța, capătul în formă de T se îndrepta în jos, iar când îl cobora, capătul se îndrepta în sus. — Ridică-te și ia-ți scutul. După o clipă, Valerius intra în galerie și trecea pe sub furcă, aplecându-se. Proculus ridică bățul, și capătul în formă de T lovi partea inferioară a scutului, pe care Valerius nu apucase să-l încline pentru a evita lovitura. Capătul în formă de T i se strecură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
în umăr. Acum, imediat ce vedea bățul îndreptându-se în jos, înclina scutul, iar marginea de jos a acestuia lovea T-ul. Capătul bățului aluneca pe scut și Valerius reușea să-l împingă la pământ și să-și continue fuga prin galerie, ajungând să lovescă cu sabia ținta de paie. De fiecare dată când atingea ținta se simțea cuprins de o furie asemănătoare cu cea care îl determinase să dea buzna în pulvinar ca să-l ucidă pe Vitellius. Da, zise Proculus. Cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
urcat în vârful ei, știi? De sus se vede dincolo de zidurile amfiteatrului, se vede Roma cu toate casele, se văd colinele... Se vede până la Albalonga, unde locuiesc familiile patricienilor. Apoi am văzut că înăuntrul piramidei au construit un soi de galerie verticală și au legat-o cu scripeți de o platformă aflată la bază. I-am văzut pe arhitecți cum dădeau ordine... Am auzit că tu vei sta acolo mâine, la începutul spectacolului. Valerius se încruntă. Aflase doar că a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
scuturile sunt îndreptate, oblic, doar în direcția dușmanului aflat în față. Ordinea de luptă în formă de semicerc îi ajută pe geniști să se apropie de ziduri și să scoată bolovani din pământ, să verifice starea porților și să sape galerii. Ordinea de luptă în câmp deschis are drept unic scop să protejeze legiunea în timp ce se apropie de frontul dușman. Thraex (trac): forma substantivului se datorează asemănării dintre armamentul acestei categorii de gladiatori și cel al soldatului din falanga macedoneană, înarmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
tematică a pus în valoare doar o infimă parte din tezaurul pe care l deține spre r evelația publicului Salonului și a cititorilor ei, în gene ral. În iunie a.c. în cadrul Simpozionului „Gheorghe Asachi” - ctitor de cultură românească, în aceeași galerie „Manuscriptum”, a fost organizat o expoziție de periodice mai vechi deținute de bibliotecă, între care la loc central a stat „Albina” și „Alăuta românească”, publicul ieșean având atunci o lungă perioadă (aproape două luni) la dispoziție spre a o vi
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
primăveri.” Apărută ca o lucrare în regia familiei, la o într eprindere poligrafică din Oradea, cu o prefață semnată de M aria Rovan și cu gânduri pe ultima copertă care poartă vorbele de la Ana Blandiana, cartea imortalizează o lucrare din galeria poeților tineri, morți înainte de vreme. Referindu-se la cei situați în hotarul vieții, integrându se ei, dar părăsind-o cu mare grăbire, Ana Blandiana îi vede pe aceștia ca pe „un po por bizar făcând parte dintr o categorie umană
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Maria Octavian Pavnotescu Galeria cu antichități Coperta: Arinna Clara Sava Grafica: Roxana Pavnotescu (c) MARIA OCTAVIAN PAVNOTESCU (c) EDITURA JUNIMEA, IAȘI ROMÂNIA Maria Octavian Pavnotescu Galeria cu antichități EDITURA JUNIMEA IAȘI 2013 Fiicei mele Nausica Roxana Pavnotescu, primăvara vieții mele! Ea a sfidat timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
Maria Octavian Pavnotescu Galeria cu antichități Coperta: Arinna Clara Sava Grafica: Roxana Pavnotescu (c) MARIA OCTAVIAN PAVNOTESCU (c) EDITURA JUNIMEA, IAȘI ROMÂNIA Maria Octavian Pavnotescu Galeria cu antichități EDITURA JUNIMEA IAȘI 2013 Fiicei mele Nausica Roxana Pavnotescu, primăvara vieții mele! Ea a sfidat timpul și a încurajat insolita revenire la poezie! 1. Conul de umbră Efecte de regie Nu mai sunt demult, iată! De la o vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]