13,367 matches
-
niște ghizi destoinici prin oraș, arătându-le cutare palat, cutare canal sau cutare mătușă de 106 ani ce mai reușea să croșeteze coerent. Cei care nu se mai puteau deplasa decât vag stăteau pe bănci în piața San Marco și turiștii le dădeau biscuiți, portocale sau mere și se pozau cu ei. în zilele fără vizitatori, doctorul Peleto obișnuia să tragă, împreună cu alți vreo trei bătrânei încă verzi, la hanul „Arcaica” și-n fața unui pahar de ceai subțiat cu rom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cântau și dansau până erau scoase pe brațe de doi chelneri gemeni despre care se spunea că prinseseră suta de ani fără o gripă în toată viața lor. Cu toții aveau de toate, deoarece cei care se îngrijeau să le trimită turiști, le trimiteau și hrană și îmbrăcăminte și zaruri și table, ba chiar, anual, și motani și câini, bineînțeles și ei foarte bătrâni și lenți. O dată la trei ani sosea o nouă promoție de moșnegi de 70 de ani pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și ei foarte bătrâni și lenți. O dată la trei ani sosea o nouă promoție de moșnegi de 70 de ani pe care-i primeau sărbătorește moșnegii din promoția ce, la momentul acela, tocmai atinsese suta. Pe lângă micile atenții primite de la turiști, venețienii mai reușeau să facă și să vândă coșulețe de nuiele împletite, figurine din dopuri, fluierici, sandale romane, iar câțiva ce stăteau bine cu plămânii, și pahare de sticlă suflate în atelierul de sticlărie de lângă chei. Cam asta visa noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
o străină într-o lume străină. În Oddbins auzisem cum cineva i se adresase cuiva, probabil unei femei (nu avusesem timp să mă uit cu ce e încălțată), cu apelativul „prăjiturică“. Clar nu era lumea mea. Mă simt ca un turist într-o excursie de-o zi, am spus cu veselie în glas când Sebastian a deschis ușa de la apartament. Bătăile inimii mi s-au accelerat. Eram îngrijorată că trebuie să suport priveliștea omniprezentei sale uniforme de „Sloane la joacă“ acoperindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fost implicat recent într-o anchetă despre furtul unui camion de către un grup de tamili. Aveau toți nume de familie de câte șapte silabe. Te poate înnebuni. Pun pariu că și Poliția din Sri Lanka se confrunta cu aceeași problemă cu turiștii englezi cu nume care nu se puteau pronunța, care poartă pe cap pantaloni scurți cu steagul Marii Britanii. — Da, așa este. Ce spuneam? Am zis de celelalte două nume pe care mi le-ai dat... —Patricia Makamoto și Henry Claes Smith
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
au început chiar să se închine „la Victoria demontabilă ca la o martiră“, făcânduțși semnul crucii când treceau pe lângă ea. Mai târziu, după moartea țiganului, urmașii săi au început să taie și ei cu bomfaierul bucăți din statuie, mutilândțo până ce turiștii străini au văzut în statuia Victoriei o operă abstractă. „Victoria complet demontabilă“ este doar una dintre Povestirile la cafeaua de dimineață ale lui Tudor Octavian, care se numără printre puținii scriitori români care reușesc, cu inteligență și talent, să te
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
englezii sunt minoritari la ei în țară. Pakistanezi, indieni, africani, asiatici, arabi, mult mai bine reprezentați decât albii (care pălesc, probabil și din cauza nuanței deschise a pielii, în fața amestecului condimentat de melanină). O parte semnificativă din oamenii de pe străzi sunt turiști (am prins sezon deschis la italieni). Am ajutat un italian care a zis că e very embarassing, dar are nevoie de 3 lire să-și ia bilet până nu știu unde și la gară nu-i acceptă cartea de credit. I-am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
Steinbeck e, mai degrabă, în propria copilărie a fiecăruia dintre noi. Edenul visat și parțial împlinit de mișcarea flower-power a devenit azi relicvă muzeală, parte a unui San Francisco mitic. N-am avut curiozitatea să-l străbat cu piciorul, ca turist, nici nu mă împinge necesitatea să-mi găsesc de lucru prin zonă. Dacă n-a fost să fie atunci când cartierul era viu, nu tânjesc după un spațiu care nu-i al meu. Despre California contemporană văd reportaje, aud știri frecvent
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
am vrut, de Obor am avut parte. Totul s-a terminat într-un mare rahat balcanic. În loc de concluzie: la 800 de kilometri mai la vest, Halele acoperite ale orașului Budapesta sunt o mândrie arhitectonică și un punct de atracție pentru turiști. Noi, repet, am moștenit knut-ul și administrația rusească, agrementată cu ceva țâfnă tipic balcanică. Mirel 21 mai 2006 Și am fost la București. După două luni de la ultima mea vizită în capitala unei Românii care se va alătura UE peste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
și-a pierdut cheia de la Maybach!“, Ha-ha, dar el ni se insinuează mârșav în viață... Fără să ne ceară voie... Codruț 26 mai 2006 Posturile de TV și radio din România au găsit un nou scandal: agresiunea unui grup de turiști români în Bulgaria etc. etc. - cunoști genul acesta de știri bazate pe antipatii seculare balcanice. Citit pe forumul unui ziar următorul schimb de replici între „forumiști“, după eveniment, evident: „@Venera, NU originea slavă este motivul primitivismului bulgăresc. Dar oare în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
văd în stația bietelor trolee 69 și 85. Mirel 4 iunie 2006 Împreună cu fratele meu am decis să vizităm „curtea domnească“ de la Mogoșoaia, un pod turistic prea îndepărtat, cu toate că se găsește la doar câțiva kilometri în afara Bucureștiului. Evident, pentru un turist străin gen utilizator al ghidului Rotard este un obiectiv imposibil de atins. După ce ieșim cu greu din București, ne așteaptă o înșiruire de depozite de cuie, ace, faianțe, totul amestecat într-un talmeș-balmeș balcano-țigănesc. La urma urmei, orice oraș european
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
mărfuri ieftine și hrană proastă, ordinară (dar nu ieftină!). Pe plajă strălucesc în soare sute, mii de șezlonguri pe care nu le folosește nimeni - nu se știe cui aparțin de fapt, dar au apărut în urma hotărârii de a privatiza plajele. Turiștii, în marea lor majoritate, își dispută cu înverșunare metrii pătrați rămași disponibili între linia apei și linia șezlongurilor frumos aliniate, dar inutile. Nimeni nu pare a fi indignat de absurditatea unei astfel de situații. Pe apă bubuie ski-jeturile, în ciuda tarifului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
și roșiatice, ce reprezintă eșecuri ale civilizației și respectului față de celălalt, care caracterizează atât de bine România. Am uitat boxele de calibru greu ce bubuie zi și noapte ca tunul sovietic la asaltul Berlinului. Acestea fiind spuse, aștept răbdător venirea „turiștilor străini“, dornici de o baie în Marea Neagră. Codruț, sunt scârbit să scriu toate acestea. Iar totul s-a degradat și urâțit într-un asemenea hal încât și indignarea apare ca o glumă tristă și o formă de autodistrugere. Mirel Vara
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
numită Haimanale... Voi mai știți ce e prin Haimanale? Băieți, puneți mâna pe Stasiuk și refaceți o hartă care are niște pete uriașe de sânge, alcool, bilă neagră. Europa noastră, dacă există așa ceva, se cere descoperită. Dar asta înainte ca turiștii să transforme fiecare Rășinari într-un mic „Nisip de aur“ unde doctorii americani au demonstrat că prolongarea penisului are loc în mod natural și spontan, la fiecare 15 minute de expunere la soare... P.S. 1. Cum se numește scriitorul național
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
Și nici nu vreau să vă atac. Presa are tendința să pună pe primul plan un soi de evenimențial care îi excită pe unii oameni. Viața e făcută în așa fel încât există tristețe, nefericire oriunde. Parisul atrage multă lume: turiști, oameni de știință pe la congrese, studenți și atrage... oamenii bolnavi, pentru spitalele de aici. Cunosc în fiecare săptămână români care sunt la spital, sunt pline spitalele de români. Și noi nu facem destul. Am putea măcar să organizăm un grup care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
arondismentul 5, ai senzația că sunt din vremea mușchetarilor. Pietre și clădiri care sunt de sute de ani acolo. |sta e Parisul meu. Cel mai adesea mă plimb pe cheiurile de pe Ile Saint-Louis, mai ales în anotimpuri când nu sunt turiști. Insula Saint-Louis poate fi făcută aproape în întregime pe malurile Senei. E foarte liniștitor. În rest, sper că fiecare român s-a dus să vadă Eugène Ionesco la Théâtre de La Huchette, atât de intim. De câteva ori pe an merg
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
să înlocuiască pânzele în transportul călătorilor, al mărfurilor și al informațiilor. Telegraful accelerează transmiterea acestora din urmă. Și forța aburilor, și telegraful accelerează mondializarea începută odată cu Ordinea economică: înconjurul lumii este acum la îndemâna armatelor, a negustorilor și chiar a primilor turiști. Democrația progresează odată cu piața: în Marea Britanie, la fel ca în Franța și în alte câteva îpuține) țări din Europa și din America, numărul burghezilor cu drept de vot crește puțin câte puțin. O lecție pentru viitor: statul autoritar creează piața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
apt pentru angajare, va trebui să demonstrezi necontenit calități de călător. Toate orașele europene cu mai mult de un milion de locuitori vor fi conectate la rețeaua continentală de trenuri de mare viteză. Mai mult de două miliarde de pasageri - turiști de afaceri, în cea mai mare parte a lor - vor lua anual avionul; se va dezvolta masiv și avionul-taxi; în orice clipă se vor afla în avioane peste 10 milioane de oameni. Vehiculele urbane fără pilot, mult mai puțin costisitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
Los Angeles și orice punct al Pacificului; vapoarele vor aduce la mai puțin de 24 de ore toate porturile din Asia unele de altele și vor reduce timpul alocat traversării Pacificului la numai trei zile. Diverse societăți private vor trimite turiștii în hoteluri situate pe orbite extraterestre, vor organiza călătorii pe Lună, apoi pe Marte. Anii 2040 vor marca începutul unor schimbări esențiale care vor diminua masiv costul organizării democrațiilor de piață, vor restabili rentabilitatea industriei, vor reduce progresiv până la zero
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
multă vreme, spuse Reiko, mângâindu-l. Pe la jumătatea lui octombrie, vor încărca vacile și caii în camioane și-i vor duce la grajduri. Nu-i lasă să pască decât vara, în perioada în care e deschisă cafeneaua cea mică pentru turiști. E, nu sunt chiar turiști, le-aș zice mai degrabă drumeți și nu sunt mai mult de douăzeci pe zi. Ia ascultă, n-ai vrea să bei ceva? — Grozavă idee! Câinele ne-a condus la cafenea. Era o căsuță albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
-l. Pe la jumătatea lui octombrie, vor încărca vacile și caii în camioane și-i vor duce la grajduri. Nu-i lasă să pască decât vara, în perioada în care e deschisă cafeneaua cea mică pentru turiști. E, nu sunt chiar turiști, le-aș zice mai degrabă drumeți și nu sunt mai mult de douăzeci pe zi. Ia ascultă, n-ai vrea să bei ceva? — Grozavă idee! Câinele ne-a condus la cafenea. Era o căsuță albă cu o terasă mică, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
roz, cafeneaua era un punct de atracție pentru oaspeți din toate punctele cardinale, nu doar din Viena. Singura dată când am trecut pragul acelui loc Într-o seară de toamnă, aceeași toamnă când am părăsit orașul, acesta era plin de turiști asiatici care stăteau paralizați și leoarcă de transpirație, cu femei vieneze Înalte În poală. Doamnele aveau obraji albi ca varul și guri mari ca niște căpșune coapte, cu arcuri negre deasupra ochilor, subțiri ca firul de păr, trasate parcă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
bicicleta mea era tot la cinematograf. — Și acum? am repetat după zece minute istovitoare, de Îndată ce ne-am așezat În restaurant. Tocmai cumpărasem două pachete de Moslem de la chelner. Gânditor, am rupt Învelișul de celofan de pe unul. Urmărind o barcă de turiști, Anton n-a spus nimic. Pe punte stătea o femeie cu un coif dintr-un ziar și cu un reportofon de tablă la gură. Întâi a vorbit În engleză, apoi În franceză, și, la sfârșit, În germană. În fiecare limbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
o femeie cu un coif dintr-un ziar și cu un reportofon de tablă la gură. Întâi a vorbit În engleză, apoi În franceză, și, la sfârșit, În germană. În fiecare limbă, explica cu o voce subțire, metalică, ce vedeau turiștii În momentul respectiv. Toți Își țineau mâna lângă frunte, de parcă ar fi vrut să salute soarele, și mulți aveau binocluri În jurul gâtului. Ca la comandă, toți și-au Întors capul spre stânga și s-au uitat la noi. Vocea ghidului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
la care am participat Între Crăciun și Anul Nou - pentru Molly Beese, „asul zborului“, care s-a sinucis cu doi ani În urmă - m-am Întâlnit cu femeia pe care Anton avea impresia c-o văzuse pe vasul acela cu turiști. Slujba a fost o treabă jalnică, cu fețe posace și văluri murdare. Femeia stătea lângă mormânt, Însoțită de o persoană pe care n-o recunoșteam, În timp ce eu tremuram cu Anton În ultimul rând, sub o umbrelă exasperantă, care arăta ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]