12,355 matches
-
un marinar de-al nostru. Așa că i-am spus c-o să-l trimitem pe vas și o să-i aplicăm o corecție severă. I-am zis să mi-l arate pe individ. Și-mi arată un servant de tunar, cel mai liniștit băiat. Zice că fusese insultat Îngrozitor și asta În mod repetat - discutam cu ajutorul unui interpret. Nu-mi puteam imagina de unde să fi știut băiatul atâta turcă Încât să-l poată jigni. L-am chemat la mine și l-am Întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
fel făcură unchiul George și cei trei indieni. Nick duse ligheanul În bucătărie. Unchiul George Își privi brațul. Indianul tânăr zâmbi, amintindu-și ce se-ntâmplase. — O să-ți pun niște apă oxigenată, George, zise doctorul. Se aplecă deasupra femeii. Era liniștită acum, cu ochii Închiși. Era foarte palidă. Habar n-avea ce se-alesese de copil, nu știa nimic. — Mă-ntorc dimineață, spuse doctorul, ridicându-se. Pe la prânz o să vină asistenta de la St. Ignace și o să ne aducă tot ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
profilau pe cer. După o vreme se Întunecă și reflectoarele au Început să se-aprindă. Ceilalți au coborât și au luat sticlele cu ei. El și cu Luz Îi auzeau dedesubt, În balcon. Luz stătea pe pat. Era proaspătă și liniștită În noaptea fierbinte. Luz făcea tura de noapte de trei luni. Ei o lăsau bucuroși. Când l-au operat, ea l-a pregătit Înainte; aveau și o glumă: prieten sau clismă. Când l-au anesteziat a trebuit să se abțină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
zic la toată lumea că tu ești mai presus de toate. Te rog, te rog, doamne isuse“. Tirul se mută În altă parte. Am Început să refacem tranșeea, și dimineață soarele răsări și ziua fu fierbinte și Înăbușitoare și veselă și liniștită. În noaptea care a urmat, Întorși În Mestre, el nu i-a zis nimic despre Isus fetei cu care a urcat În cameră la Villa Rosa. Și n-a zis nimic nimănui vreodată. Soldatul s-a Întors acasă Krebs a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pantofi mari și pantofi mici, aliniate În fața camerelor. Văzând asta, inima Începu să-i bată frenetic și se-ntoarse În cameră, dar Cornelia dormea. Nu-i plăcea s-o trezească, așa că În curând totul reveni la normal și el adormi liniștit. A doua zi trecură pe la mama lui și a treia zi plecară spre Europa. Puteau Încerca să aibă un copil, dar Cornelia nu putea face asta prea des, deși era tot ce-și doreau mai mult pe lume. Debarcară la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
când de pietricele ridicate de curent. Nick privea adânc În apă de pe pod. Era o zi călduroasă. Un pescăruș albastru zbură pe deasupra apei. Trecuse mult de când Nick nu mai văzuse păstrăvi Într-un râu. Îl făceau să se simtă foarte liniștit. În timp ce umbra pescărușului trecea pe deasupra apei, un păstrăv mare zvâcni În sus, umbra sa trasând un unghi larg, și apoi, când sparse suprafața apei lucind În soare, Își pierdu umbra, iar când pică Înapoi În apă ea păru să plutească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pe pături, Își scoase pantofii și pantalonii, apoi Înfășură ciorapii și-i băgă-n pantaloni, făcându-și o pernă, și se băgă sub pături. Privea prin deschizătura cortului cum strălucea focul când vântul nopții sufla peste el. Era o noapte liniștită. Din mlaștină nu se auzea absolut nimic. Se Întinse sub pături. Un țânțar Îi bâzâi lângă ureche. Nick se ridică-n capul oaselor și aprinse un chibrit. Țânțarul se așezase pe pânză, deasupra sa. Mișcă iute bățul Într-acolo. Sfârâitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Îndesă carnețelul În buzunar și-l privi pe Manuel, care stătea mai degrabă singur În arenă, gesticulând, cu pălăria-n mână, un salut adresat unei loji pe care-no vedea deloc, undeva sus, În tribunele Întunecate. Tot În arenă, taurul stătea liniștit, privind În gol. — Domnule președinte, dumneavoastră vă dedic acest taur și publicului din Madrid, cel mai inteligent și generos public din lume, asta era ce spunea Manuel. Era o formulă curentă. O recită În Întregime. Cam lungă pentru o nocturnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
e bine. E un om foarte de treabă. A fost boxer, știi? Da, știu. Dacă nu-l vezi cum arată la față nici nu-ți dai seama, spuse femeia. Stăteau de vorbă În fața ușii dinspre stradă. — E chiar un om liniștit. — Ei, noapte bună, doamnă Hirsch, spuse Nick. — Nu-s doamna Hirsch. Ea e proprietara. Eu sunt doar Îngrijitoare. Doamna Bell Îmi zice. — Atunci, bună seara, doamnă Bell. — Bună seara. Nick merse pe strada Întunecată până ajunse la colțul cu felinar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
dur. Steinfelt aduse o sticlă, Hogan veni cu paharele și băurăm cu toții. Jack și cumine am băut doar un pahar, dar ceilalți au băut vreo două-trei fiecare. — Mai bine-ați mai păstra și pentru drum, la Întoarcere, spuse Hogan. — Stai liniștit. Avem destul, Îi răspunse Morgan. După paharul ăla, Jack nu mai bău nimic. Stătea-n picioare și se uita la ei. Morgan se așezase pe pat, În locul lui. — Mai bea, Jack, Îi spuse John Întinzându-i sticla și paharul. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
eu pe lângă moarte... Mulțămim tare mult și să vă dea Dumnezeu sănătate - a răspuns tot Maranda... Drum bun și când te-i face bine m-aș bucura să mai treci pe la mine. Am să mai trec, domnule doctor... Calul călca liniștit de-a lungul drumului înglodat. Maranda îl fura cu coada ochiului pe Toader al ei și își spunea: „Uite că i-au ieșit fire de păr alb pe la tâmple. 94 Privirea îi mai aspră, iar cuta dintre sprâncene i s-
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
foile albe rămase-n jurnal primul vis din an - strălucind ca niciodată piatra unui inel iarnă uscată - crengi de brad tresărind sub mănușa albă lebede pe lac - nori albi împrăștiați pe cerul tăcut acoperite toate datoriile - ascult cum ninge ninge liniștit - freamutul pădurii doar în soba-ncinsă curs de chitară - în insectarul clasei greierii tăcuți note de pian - țurțurii copacilor numără clipe “El dă zăpada ca lâna, El presară bruma albă ca cenușa.” (Biblia, Psalmul 147:16)
T?cerea iernii by Cristina Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83682_a_85007]
-
eternitatea de care vorbesc era cuprinsă În sinea acelei clipe fără să știm, că am rămas singuri, că anotimpul era ireal, Încremenit la fereastră, că a doua zi dimineața, doamna Carolina Pavel avea să-și scuture așternutul aplecată peste pervaz, liniștită, veselă ca Întotdeauna, fără să bănuiască măcar, că În casa ei, În noaptea abia trecută, una din nopțile rare ale lumii, s-a Întîmplat o minune mai mare decît cea din Cana Galileii. 10. ...În numele Tatălui, și-al Fiului și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
niciodată de ei care străbăteau acele lungi coridoare Întunecate unde-i Însoțeam fără să știe, prin lumina ferestruicilor deschise, folosite de avocații, totdeauna abili și inteligenți, În hățișul căilor de atac. Singurul lucru important era să dormim serile cu capul liniștit pe pernă, noi față de noi Înșine, cei adevărați din străfunduri. Cine să Înțeleagă toate acestea ținînd de tainele nerostite vreodată, și cui să spui? și mai ales de ce? Nici atunci, la ceasul din urmă care va veni, va trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
se Înveselea lîngă fiecare colț al casei, dar cel mai mult nu lîngă mine ci la ivirea domnului Pavel, cînd apărea Îi sărea În față, mișca din coadă vioi, lătra a joacă, i se lungea la picioare. E o zi liniștită de duminică, soarele Încălzește orașul și cîmpia, dincoace și dincolo de fluviu. E anotimpul, luna În care am cunoscut-o pe Keti, În parcul din apropiere, cu 14 ani În urmă. Au trecut 14 ani ca o simplă fluturare de batistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
pentru noi și pentru bucuria pe care știam că i-o facem, dar după cele douăsprezece bătăi de pendulă de la miezul nopții, după urările și Îmbrățișările ce urmară, tata, aflat pe scaunul din capul mesei, după o oarecare pauză, vorbi liniștit: - V-am chemat pe toți, ca să vă spun că anul acesta vă părăsesc... Era vocea lui de totdeauna. Rosti diagnosticul - denumirea unei Îngrozitoare boli pe care o purta În el, incipientă În simptomatologie, nimeni din familie nu știa, unii dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
-se spre Antonius. — Și zici că ăsta-i un manipul pentru aprovizionare? îl auzi râzând. Îi răspunseră strigătele barbarilor. Quazii goneau cu toții spre frontul roman; erau vreo patru sute împotriva celor o sută șaizeci de soldați care îi așteptau impasibili, nemișcați, liniștiți ca niște feline. Era liniștea furiei gata să explodeze. Sub privirea hipnotizată a lui Valerius și a tovarășului său, genieri rezistară ciocnirii cu barbarii, reușind să-și mențină pozițiile. Înaintară puțin, ca și cum spaima de a fi călcați în picioare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
spună soldaților. Apoi va reveni la locul sacru împreună cu escorta și va duce leșul în tabără. Avea să organizeze ceremonii în cinstea Velundei. Avea să plângă, să se arate disperat. Avea să poruncească să fie găsit ucigașul. Se simți mai liniștit. În clipa aceea îl văzu pe Listarius care îi venea în întâmpinare. Se opri în fața lui. — Unde-ai fost? Vântul puternic îi ducea cu el cuvintele. — Nu te-am mai văzut. M-ai lăsat singur cu Velunda. Listarius rămase tăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
să-mi scrie. Să lase deoparte pana și să pună mâna pe sabie, pentru că nu mă voi da la o parte. Eu sunt imperator. Voi conduce Roma. Spune-i că-i ofer ce-mi oferă el mie: bani, o locuință liniștită pe teritoriul Imperiului... și să iasă din scenă! — Unde sunt ambasadorii trimiși de Otho? — S-au alăturat cauzei mele. Nu se vor întoarce la Roma. Acum sunt de partea mea. Îți aduc aminte că am o armată de o sută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
nu fii orb. Trebuie să vezi limpede unde vrei să ajungi și să raționezi în consecință. Îmi pare rău, dar Valerius plătește pentru greșeala lui, ca mulți alții. — Dar Valerius va muri, știi și tu. Te rog, părăsește locul ăsta liniștit unde îi antrenezi pe cei care vin din Illiria și din toată Italia ca să învețe mișcările atletice. Părăsește școala asta pentru atleți... Antonius se opri. Luă câteva înghițituri de vin și continuă grăbit: — Te implor, lasă toate astea și du
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Valerius se bucura de o protecție sinistră. — Ce ne facem noi cu omul ăsta, pe care Vitellius îl vrea mort, dar numai în arenă? Cum îi putem învinge trufia, dacă nu putem recurge la metodele noastre? — Continuați antrenamentul, răspunse Manteus liniștit. Iar pe el aduceți-l la mine. Străbătură curtea interioară, care fusese transformată în arenă pentru antrenamente și era mărginită de un șir de coloane din marmură, mândria acelei vile, ce fusese una dintre cele mai somptuoase din Augusta, înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
avea o femeie. Unii se lamentau, alții aveau coșmaruri. Un începător din Britannia cânta refrene nostalgice, un altul, îndrăgostit de tovarășul de celulă, îl implora să-i strângă mâna printre gratii. Pentru Valerius, noaptea însemna întâlnirea cu Velunda - glasul ei liniștit, mâinile răcoroase, trupul său alături de el, îmbrățișându-l. Noaptea însemna pasiune. Avea parte de un somn neliniștit, în parfumul de levănțică și verbină ce trăda prezența Velundei în celulă, alături de el. Noaptea avea din nou visul acela. „Nu-l omorî
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
duceau de la intrarea principală a amfiteatrului în pulvinar. Trebuie să apară în fața poporului, așa cum au făcut Julius Caesar, Octavianus Augustus, Claudius, Caligula și Nero... Ei toți au fost iubiți pentru că întotdeauna s-au arătat paterni, generoși și surâzători, autoritari și liniștiți, inclusiv ultimii doi, care - suspină - căzuseră victime jocurilor puterii. Ajungând pe ultima treaptă, privi în sus, spre cerul senin de octombrie, pentru a invoca protecția zeilor. Ieși în balconul plin de flori. Treptele amfiteatrului gemeau de lume. Asemenea divinului Augustus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
după câteva clipe. De ce-ați venit? Vinicius Crulpus îi făcu un semn lui Allius Cerpicus. Acesta își drese glasul și îl privi pe Antonius drept în ochi, sincer. — Mucianus îi promite împăratului nostru bani și o reședință sigură și liniștită în Campania. A trimis multe mesaje în care repetă această propunere. — Zi mai departe, spuse Antonius încruntat. — Există zvonuri cum că tu și Mucianus... nu v-ați înțelege prea bine. Allius Cerpicus își drese din nou glasul, apoi continuă, răgușit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Roma la picioarele împăratului meu, nu s-o distrug. Și eu i-am trimis mesaje lui Vitellius, cerându-i să abdice. Și eu i-am dat asigurări că va rămâne în viață, că-i voi dărui bani și o reședință liniștită. Deschise o cutie de pe masă și scoase câteva scrisori pe care le puse în fața lui Allius. — Citește răspunsul lui Vitellius. Acceptă să se predea și face o lungă listă cu sclavii și bucătarii pe care vrea să-i ia cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]