13,367 matches
-
ADEVĂRAT VĂ SPUN, CĂ ORICE VEȚI LEGA PE PĂMÂNT, VA FI LEGAT ÎN CER; ȘI ORICE VEȚI DESLEGA PE PĂMÂNT, VA FI DESLEGAT ÎN CER - MATEI 18:18. Un alt tramvai a trecut sunându-și clopotele, transportând copii gălăgioși și turiști din Russian Hill la Aquatic Park, la Muzeul Marinei și la Debarcaderul Pescarilor. Zgomotele orei de vârf din San Francisco se furișau În Încăpere, scoțându-i pe toți din reveria lor. — Rose nu e rea la suflet, s-a aventurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
cu lucrurile de bază. Faptele reale. Dacă reușim să trecem de fapte, putem vorbi despre alte subiecte, a decretat Doamna Peacock/Siramark. Hai să Începem cu excursia asta turistică În Istanbul. Toate moscheile alea magnifice pe care le arătați astăzi turiștilor, cine a fost arhitectul care le-a construit? Sinan! A proiectat palate, spitale, hanuri, apeducte... Exploatați inteligența lui Sinan și apoi negați că a fost armean. Nu știam, a scris Asya stupefiată. Sinan e un nume turcesc. Ei bine, vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
În privința felului În care fiica ei o ducea acolo, ca să nu mai pomenim de preocuparea de a găsi o cale să-i spună despre moartea bunicii ei, pe măsură ce ora plecării se apropia, Rose trecuse la un fel de confuzie tipică turiștilor. Vrând să cumpere un cadou special pentru fiecare membru al familiei exclusiv feminine a lui Mustafa, cerceta cu grijă marfa de pe fiecare raft, deși nu avea prea multe opțiuni. Carnețele În formă de cactus, brelocuri În formă de cactus, magneți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
mare pictor rus. Felul lui de a picta și de a gândi m-a influențat. Revăzându-mi lucrările din acea perioadă, consider că aveau dreptate. Erau profesori bine pregătiți, nu făceau complimente gratuite. Revin și spun: eu nu sunt un turist prin muzee. Eu nu sunt un turist printre artiștii pe care i-am pomenit. Sunt în rolul unei albine. Eu adun polenul de pe florile cele mai înalte. Slavă Domnului, așa pot să mă ridic puțin mai sus. E important. Apoi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
picta și de a gândi m-a influențat. Revăzându-mi lucrările din acea perioadă, consider că aveau dreptate. Erau profesori bine pregătiți, nu făceau complimente gratuite. Revin și spun: eu nu sunt un turist prin muzee. Eu nu sunt un turist printre artiștii pe care i-am pomenit. Sunt în rolul unei albine. Eu adun polenul de pe florile cele mai înalte. Slavă Domnului, așa pot să mă ridic puțin mai sus. E important. Apoi, contează cât de receptiv ești. Să nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Discursul său vizează în primul rând „independența” comuniștilor de la București, „lucrați” la modul perfid pe lângă „înalta curte” de la Moscova de către „prietenii” maghiari sau bulgari (motivați și de vechi impulsuri revendicative). Numai că în timp ce Gheorghiu-Dej sau Ceaușescu se dădeau mari „patrioți”, turistul român ajuns în Ungaria, în Germania comunistă și chiar în Bulgaria constata că acolo se trăiește mai bine decât acasă, încât amestecul sau neamestecul Sovietelor în „treburile interne” ale partidului comuniștilor din țările satelite erau pentru el o poveste oarecare
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
Discursul său vizează în primul rând „independența” comuniștilor de la București, „lucrați” la modul perfid pe lângă „înalta curte” de la Moscova de către „prietenii” maghiari sau bulgari (motivați și de vechi impulsuri revendicative). Numai că în timp ce Gheorghiu-Dej sau Ceaușescu se dădeau mari „patrioți”, turistul român ajuns în Ungaria, în Germania comunistă și chiar în Bulgaria constata că acolo se trăiește mai bine decât acasă, încât amestecul sau neamestecul Sovietelor în „treburile interne” ale partidului comuniștilor din țările satelite erau pentru el o poveste oarecare
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
de nebunie, din tradiția carnavalurilor și a bătăliilor cu conffeti, din toată această industrie populară a plăcerii au mai rămas astăzi puține urme, printre care pasajele. strîmte, uneori sinuoase, acoperite cu adevărate dantelării de sticlă și vitralii, ascunse pentru privirea turistului neatent, pasajele amintesc de perioada La Belle Époque și sunt adevărate călă torii în timp. Pasajul Verdeau este poate cel mai autentic dintre toate, găzduind cu discreție tot felul de mici galerii de artă, de anticariate, de minuscule restaurante și
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cafenele funcționau ca „saloane de șah” iar altele erau niște „camere private” cu mese de scris și cu telefon alături, iar jurnaliștii sau scriitorii și le rezervau și petreceau aici ore și ore. Sigur, acum Louvre este puțin desfigurată de turiști, motiv pentru care Kafka vine rar... Ați reflectat la fraza „Pe domnul K îl calomniase pesemne cineva pentru că într-o bună zi se trezi arestat.” ? Știu cît de mult îl admirați pe Kafka și ce mult v-ați hrănit cu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
să dispară după uși tăcute. îl rog pe cititor să mă ierte, nu vreau să dau mai multe detalii pentru localizarea geografică a acestui cartier întrucît Cafeneaua Timizilor este un loc fragil și n-ar rezista în fața unei invazii de turiști sau de curioși... reiau însă firul narațiunii mele. Cînd am trecut pragul acestei cafenele eram atît de obosit încît nu m-am uitat prea bine nici la numele firmei și nici la clienții din cafenea. mi-era sete, eram epuizat
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de unde și preferința lui pentru Neapole. Și este adevărat că napolitanii sunt vizibili, chiar prea vizibili, mișună pe străzi, în cafenele, în piețe, sunt invadatori, mulți, nestăviliți, gureși, agitați, mai plini de viață decît oricare altă comunitate umană... La Neapole turistul se face mic în fața napolitanilor, rămîne în orice caz minoritar. în timp ce Veneția, oraș format din turiști, nu este un oraș real, nu este un oraș care trăiește, este mai degrabă un ritual, un pelerinaj fantasmatic... Sublim mi se pare acest
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
mișună pe străzi, în cafenele, în piețe, sunt invadatori, mulți, nestăviliți, gureși, agitați, mai plini de viață decît oricare altă comunitate umană... La Neapole turistul se face mic în fața napolitanilor, rămîne în orice caz minoritar. în timp ce Veneția, oraș format din turiști, nu este un oraș real, nu este un oraș care trăiește, este mai degrabă un ritual, un pelerinaj fantasmatic... Sublim mi se pare acest eseu al domnului Debray, ceea ce nu mă împiedică să prefer Veneția și să nu sufăr dacă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de imagini și de date îmi dă o anumită vizibilitate, ca să nu spun o anumită viziune despre actul literar. Despre Hachiko s-au redactat doctorate, s-au făcut filme și s-au scris cărți, iar în fiecare zi hoarde de turiști vin să-i salute statuia în fața gării shibuya. el este onorat, după cum vezi, nimic de spus... Din păcat însă lumea îl consideră doar un simbol al fidelității, nu și un precursor al „așteptării beckettiene”. Ceea ce mi se pare inadmisibil, inadmisibil
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
zi, mai ales că vizitatorii ar fi urmat să plătească un supliment pentru acest tip de emoție socio-turistică ? Prețurile fură calculate în funcție de gradul de celebritate națională și locală a respectivilor scriitori, dar ritualul luă cam aceeași formă în fiecare casă. turiștii sau diversele delegații oficiale străine, după ce se descălțau la intrare și își puneau niște papuci de casă, defilau în grupuri mici prin apartamentele greviștilor. aceștia se lăsau fotografiați în exercițiul tăcerii, așezați la mesele lor de lucru, nemișcați în fața foilor
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
bucată de vreme de când Alexandru vorbea, iar eu notam. Soarele scăpătase după dealul Galata, și crucile de pe biserică ardeau În mii de sclipiri. Din turnul Goliei se scurgeau ultimii vizitatori, cu aparatele de fotografiat atârnate În felurite chipuri. Pe retina turiștilor se vor păstra Încă multă vreme medalioane cu priveliștea orașului. Când ne-am ridicat nu promiteam să ne revedem, nici să ne scriem. Aveam de mers În direcții diferite, dar de bună seamă spre același țel. Gonța a pornit În
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
limita să gravăm o singură vorbă nepieritoare: Loomis. O artă abstractă Cu riscul de a răni nobila susceptibilitate a oricărui argentinian, indiferent de orientarea caracteristică sau culoarea sa, mă văd obligat să depun mărturie că orașul nostru, nesătul magnet al turiștilor, poate - În 1964! - să se mândrească doar cu un tenebrarium, situat și el la confluența străzilor Laprida și Mansilla. E vorba, de altfel, de o Încercare demnă de laudă, de o genuină breșă deschisă În zidul chinezesc al neglijenței noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
viața nici măcar a unui singur argentinian. Și mai mult Încă. Arheologia, hermeneutica, numismatica, statistica nu sunt, În zilele noastre, slugarnice; ele și-au recâștigat În timp libertatea și, comparate cu mama lor, Istoria, sunt științe pure. Esse est percipi Vechi turist al zonei Núñez și al Împrejurimilor ei, n-am putut trece cu vederea faptul că lipsea de la locul său dintotdeauna monumentalul stadion River. Consternat, l-am consultat cu privire la lucrul acesta pe prietenul meu Gervasio Monenegro, membru al Academiei Argentiniene de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mi-a dat cu Împrumut barba lui falsă; am agrementat-o cu niște biciclete negre și cu uniforma dă irotonisire care cere așa Învestitură și m-am aranjat, da speriat pă bune, să primesc șiru dă oameni dă știință și turiști care sosea În otocare dăscoperite. Nu s-a atătat nici un suflender. Ca om dă muzeu, m-am deziluzionat corespunzător, da ca fugar, m-am ușurat. Voi n-o să-mi credeți, da pitit În gaura aia mă plictiseam dă mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
pune pregnantă semnătura la ambele modele. Aș fi vrut să ies c-un mate În mână, da așa o Învestiție dă capital nu făcea parte dân planu meu dă cheltuieli. Cum a sublineat Julio Camba În Broasca voiajoare, viața dă turist ie o diaree dă oteluri. Cum m-am Întors la Buenos Aires, m-am și Înstalat la unu dân Piața Constituției, cu gându să-mi pregătesc viitoarea călătorie În La Plata, care am făcut-o cu microbuzu. Domnu șoferu dă autobuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de doamna Mili. Nu am răspuns la întrebarea „de ce“ toate astea, sau „în ce scop“. Răspunsul e în experiența însăși, care nu poate fi descrisă, ci trăită. Nu a fost usor, sigur nu am apreciat muntele ca un grup de turiști entuziaști de o vacanță la verdeață. Dimpotrivă, să reprezinți în teatru un fapt real ale cărui repercusiuni încă nu sunt clare, nici din punct de vedere juridic, nici al adevărului, e destul de neobișnuit și taxant pentru toți cei care se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
principale: să „flaneze“ aleator-instinctual; ori să disece „analitic-descifrator“ ceea ce i se oferă. Empatie și raționalism. Fără exclusivisme păguboase, RIM modulează cele două variante, împăcând, de asemenea, cronologia cu tematica; și ceea ce se vede cu ceea ce „fermentează“ sub fruntea încinsă a turistului. SCRISOARE PENTRU MELOMANI Victor ESKENASY Discul verii: Paradisul și Peri Constat încă odată că e greu să găsești, în timpul verii, un disc nou, de suflet; mai ales atunci când ești un colecționar înrăit. Dar toată lumea se gândește la concedii, iar cele mai multe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
coordona circulația în fața școlii. Era minunat să trăiești într-un loc unde toată lumea te cunoștea, nu într-un oraș mare și străin. Turla catedralei strălucea masivă și aurie pe fundalul cerului albastru și senin. La ora nouă dimineața, hoarde de turiști se înghesuiau deja s-o fotografieze. Mai târziu, când avea să se facă foarte cald, se vor îngrămădi înăuntru, atrași nu de divinitate, ci de dorința de a se retrage la umbră. Fran se refugie și ea înăuntrul catedralei, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
pentru el, șopti în penumbra îmbietoare. Și ajută-mă să fac ce e mai bine pentru copilul meu. Și-ar fi dorit doar să poată ști cu siguranță ce era cel mai bine. Aproape spre ușurarea ei, un grup de turiști gălăgioși invadă lăcașul, întrerupându-i conversația cu - cu cine oare? Cu Dumnezeu? Cu spiritele oamenilor care se închinaseră aici? Cu ea însăși? Se simți aproape ca o intrusă când ieși. Ca și cum ar fi putut apărea cineva care s-o tragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
taie iarba din cimitir. Woodward și Bernstein n-ar fi fost prea impresionați. Principala reprezentanță a trustului de distribuție Morton’s era la doi pași de redacția Citizen, dând spre piața din fața catedralei. Fran și Sean își croiră drum printre turiștii care mișunau pe trotuar. — Ar trebui să edităm ghiduri turistice pentru străini, mormăi Sean, încă nedumerit asupra destinației spre care îl târa Fran. — Cu excepția faptului că vin aici doar șase săptămâni pe an. Sean, ai ceva experiență într-ale actoriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
ea și piulițele se îmbinară imediat. Nu vru să se gândească la ceea ce urma să facă sau să spună odată ajunsă la destinație. Într-o inconștiență totală, purtată pe aripile dragostei, Fran își croi drum prin traficul de după-amiază, evitând turiștii, zâmbindu-le șoferilor de camion, oprindu-se pentru a acorda prioritate copiilor la o trecere de pietoni. Doar așa se putea abține să nu înceapă să cânte. Oamenii puteau fi scutiți măcar de lălăielile ei afone. Când ajunse la Express
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]