12,355 matches
-
te tolereze ca pe un cetățean oarecare. Dacă rămâi în viață, se va teme că învinșii îi vor fi ostili și că te vor folosi ca să-i blocheze drumul spre putere. Acum toți îți făgăduiesc o vilă, sclavi, o localitate liniștită în Campania... până când? Nu-ți dai seama că fiul tău Germanicus reprezintă un pericol pentru noul împărat? Dușmanii lui Vespasianus s-ar putea aduna în jurul lui... Vespasianus nu se va simți în siguranță până când tu și ai tăi nu veți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Istoria expansionistă a Rusieiautor „Ion fără de țară” Comentariu: Ion N. Oprea „Istoria expansionistă a Rusieiʺ este cartea scrisă de „Ion cel fără de țarăʺ, pe nume adevărat Ion Iachim, profesor de română și ziarist. Mai mulțumit ar fi fost să scrie „liniștit și voiosʺ - „Amintirile pițigoiului Zbanțʺ, decât cartea de față, dar n-a avut încotro pentru că de câteva veacuri încoace el vede mereu cum Rusia, vecină cu Moldova lui, îi ocupă mereu din ea, că Bucovina și Gurile Dunării nu mai
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
legată de picior cu curele, tot din piele, ca o rămășiță a sandalei romane. Relatările despre evrei devin și ele pitoreșt i. La Bârlad viețuiau atunci 130 familii de evrei sosite din Rusia, Austria și Germania; familiile de evrei trăiau liniștite, fără să sufere vreo persecuție. La sinagogi au discutat în nemțește cu doi bărbați despre Sfânta Scriptură și despre Talmud (Cuvântul oamenilor). Le-a arătat cât de deosebiți erau creștinii din Anglia și Scoția față de cei din Bârlad. Întrebați dacă
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
înțelesese cu mult înainte că altă sentință nu putea fi, că Rusia nu iartă!” La 15 august 1947 revenea în satul natal ca î nvăț ător, „în școala în care învățasem pe vremea copilăriei mele! Dar vremurile se schimbaseră.” Satul liniștit și așezat din trecut, acum tul bura t și răscolit de „un duh al instigării unora împotriva altora”. Multe se schimbaseră sub influența nefastă ce venea de la Răsărit Se pregătea febril și colectivizarea agriculturii, model sovietic, prin hotărârea P.C.R
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
de foc. Uneori întârziem să intrăm în moarte, nu se știe de ce, poate de teamă, nu prea avem ce să mai spunem sub clopotul greu de aramă. Stare în timpuri căzute simultan peste noi în salt, înalt acoperă talerul amiezii liniștit și lucid! Fără dimineață, fără noaptea de jar, rămâne doar gustul amar. Intrăm față-n față, distant, fără mângâieri. Fără ochi, pleoape părăsite stau demult amorțite. Vidul s-a înnegrit, e drept simt o apăsare asurzitoare în piept. * * * Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
Pauza a cărei înaltă tensiune ar fi putut topi cele patru broaște yale, zăvorul și cele două lanțuri de siguranță, fu în sfârșit întreruptă de vocea de după tăblia ușii de stejar, artistic ornamentată cuun scut antiglonț, antitopor, antidinamită. Vecinulll! Respirând liniștiți,iluminați, am deschis ușa imediat ce presupusul vecin a răspuns la cele 647 de întrebări de rcunoaștere. Vecinul nu dorea decât o amărâtă bancnotă de 50.000 pe care fiică-sa urma să o dea antrenorului de tain-box de la Clubul “La
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
piticii, iar dumneata ești... M. Așa, puiule, eu sunt Moș C... P.2. Stai! Stai că știu. P.1. Și eu știu. Bingo! M. Ei? P.2. Dumneata ești... M. Așa... P.1,2 MOȘ COCA COLA!!!!!!!!!!!!!!! NEGOCIERI O după-amiază liniștită ca un buletin de știri repetat a patra oară în ultimile treizeci de minute. Dacă reușești să urci pe trotuar după ce ai traversat gropile străzii, gropi în care viitorul primar va planta puieți de taragonga, dai nas în nas cu
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
ea dansează singură provocator și dintr-odată-i sare țandăra pe-un cowboy ce se lipise muzical de ea și-i sparge nasul, micuța știa kickboxing, Îl lovește-n stomac, În splină, În testicule, peste urechi, Îl Împușcă, Mickey În timpul ăsta bea liniștit gin la tejghea și trage și el În alți doi cetățeni bețivi și-n ospătăriță, după care aruncă o secure frumos filmată cu Încetinitorul, cu camera de luat vederi pe umăr În spinarea unui om care dorea să fugă de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
lui Sidney Lumet. Sintetizez, ca la o involuntară dar irepresibilă revistă a presei: actori destul de modești (Christine Lahti Annie Pope, Judd Hirsh bărbatul ei, și River Phoenix care-a murit În realitate Michael/DannyPope/Manfield), regie cît se poate de liniștită nici o compoziție notabilă, nici o imagine care să rămînă În conurile și pe bastonașele retinei , plus o tramă cam trasă de păr, cu un cuplu unit care-n zilele de glorie ale protestului Împotriva războiului din Vietnam dă foc unui laborator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
văd, fie că nu, știu că este acolo, În tub, spumoasa Smaranda Jelescu (am mai amintit de ea, nu mi-o pot scoate din minți), ale cărei ocheade ar face să se-arunce din cărucior pînă și handicapatul cel mai liniștit. ZÎmbetul acela al dumneaei, intelectual pînă la marginea rochiței, cu canini feciorelnici, grimasa de copil, totul e minunat, dar cel mai minunat este textul, lasciv, complice, insinuant, insidios, cu trimiteri În toate părțile, totuși trist pînă la a-i da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
contact prelungit cu exersata resemnare că nu voi pleca niciodată nicăieri, Într-un peisaj pe care nu-l Înțelegeam, și cu toate că vedeam orașe străine pe fereastră, Încă nu eram convins de verosimilitatea lor, a mea, sau a Mașei. Care dormea liniștită În patul de jos. Era Înfiorător de frumoasă. Pe culoar, apoi În aglomerata gară cehească unde picam de oboseală, noi, cei cîțiva români care mergeam spre Bruxelles, ne-am transmis mici semnale de recunoaștere, ce-au devenit tot mai insistente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
și, cum spuneam, lumea, farmecul flamanzilor. Am stat de vorbă cu profesori, primari, medici, avocați, un scriitor, vînzători de țigări, șoferi, copii și studenți, am discutat fără complexe, Într-o franceză aproximativă, naturalețea lor te dezinhibă instantaneu, sînt fundamental veseli, liniștiți, catolici, le-am studiat armonia trăsăturilor, inexplicabilă, gunoierii au fizionomii de intelectuali, polițiștii umblă cu chipuri aristocratice, coafezele prezintă o linie perfectă a nasului, e ilogic, și rafinamentul cvasiconstant al profilurilor Îți creează invincibila dorință de-a te privi În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de greu îmi va fi mie fără "distracții": fără muzică, fără prieteni, fără patefon.) Când ajunsei sus, mă cuprinse deodată o nemărginită bucurie. Niciodată n-aș fi ghicit cât de schimbată se vede lumea de pe acoperișul unei case, cât de liniștită apare cetatea, cât de verde e cartierul nostru. Treceam în fiecare zi pe lângă arborii din Bhowanipore, dar niciodată n-aș fi crezut că sunt atât de mulți. Mă rezemai de parapet și privii în jos, in curte. Îmi amintii ziua
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
rigid sau delicat, nu știu mai ales ceea ce crede ea și cum ar vrea ea să fiu. Nehotărârea aceasta mă face să ezit înainte de orice gest, să mă contrazic, să mă scuz, să fiu, în general, ridicol. Maitreyi, dimpotrivă, arăta liniștită, resemnată, hotărâtă, deși cearcănele și paloarea feței trădau o noapte de rugăciune și de meditație. Mi se păruse mie sau îi auzisem spre dimineață glasul, îngînînd în balcon o rugăciune monoton cântată, întreruptă și reluată de mai multe ori și
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Frank, era germană, stabilită de câțiva ani la Freiburg, funcționară în administrația unei edituri. Rezultatul autopsiei confirmase primele presupuneri: moartea fusese provocată de o sincopă cardiacă. Cum era singurul care se putea înțelege cu Veronica, singurul în prezența căruia era liniștită, petrecea mult timp la clinică. Aducea un magnetofon, pe care avea grijă să-l camufleze, înregistra câteva ore pe zi, mai ales atunci când vorbea despre ea. Afirma că se numește Rupini, fiica lui Nagab-hata din casta kshatria, descendent dintr-una
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
clar, nici un prieten, pentru că bărbații Începură să-și bage armele la loc, cineva le dădu jos pe blondele urlătoare și toți cei care se-ndreptaseră spre locul acțiunii cînd se auzise Împușcătura se retraseră acum de lîngă pistolarul care zăcea liniștit, Întins pe spate. Nu pleacă nimeni pînĂ nu vine poliția, strigă cinevă de la ușă. Doi polițiști cu carabine, care patrulau și auziseră hărmălaia stăteau acum În dreptul ușii și, exact cînd făcură anunțul, văzui cum șase bărbați se pun În rînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
rămase-n picioare, așteptînd ca altcineva să intre și să vină la aparat. La ruletă nu era nici o mișcare, și nici la zaruri, iar la masa de poker erau doar Împătimiți care-și luau banii unii altora. Era o seară liniștită din mijlocul săptămÎnii și nu se-ntîmpla nimic interesant. În afară de ce se mai petrecea pe la bar, nu se cheltuia nimic În The Pilot. Dar era plăcut să stai la bar, și-n general atmosfera fusese plăcută pînĂ să intre Orbete. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
te vadă. — Bine. Iau eu ce-i de luat de-aici. Cele mai multe lucruri sînt aici. Poți să le găsești fărĂ lumină? — Sigur. Unde-i pușca? — E-ntinsă pe rastelul de sus. Vezi să n-aluneci sau să răstorni lemnele. Stai liniștită. Ea ieși pe poartă și se Îndreptă spre copacul trăznit, unde Nick Își aranja lucrurile. Copacul fusese lovit de trăznet cu o vară În urmă și toamna, În timpul unei furtuni, căzuse. Luna tocmai ieșea de după dealurile din depărtare, și Nick
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
mea pe care să-l imit. — Imită-mă pe mine. Ar fi firesc așa, nu? Da’ n-o să rîzi de mine? — Poate c-o să rîd. — Doamne, sper să nu-ncep să mă port ca o fată cît stăm ascunși. — Stai liniștită. — La umeri și la picioare arătĂm la fel. — Spune-mi de lucrul Ăla pe care mai voiai să-l faci. Între timp pusese păstrăvii-n tigaie. Feliile de șuncă, Încîrligate și maronii, erau așezate pe o bucată de lemn - abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
să nu se grăbească. Nu te Îngrijora.“ Dar se Îngrijora și asta-l făcea să fie furios pe sine. — Iată-mă-s, spuse soră-sa. Îmi pare rău c-a durat atîta. Cred că m-am dus prea departe. — Stai liniștită. Hai să mergem. Ai luat ibricele? — Îhî. Am luat și ceva cu care să le acoperim. CoborîrĂ dealul, Îndreptîndu-se spre pîrÎu. Nick se uită atent În susul rîului și pe dealuri. Soră-sa Îl urmărea din priviri. Își pusese ibricele Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
privească, sergentul plesni de două ori fața micuțului cu cătușa. Era plin de sînge pe față și-și sugea buza uitîndu-se la masă. — Mai vrei? Întrebă sergentul. — Nu, a fost de-ajuns. — Te-ai mai liniștit puțin? — Da, sînt foarte liniștit. Tu cum te simți? — Șterge-te pe față. Ești plin de sînge pe gură. I-am văzut cum au urcat În tren, pe rînd, doi cîte doi, după care am urcat și noi și ne-am dus la locurile noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
așa se pierde. — Asta Înțeleg. Așa am pierdut. Ce nu Înțeleg e cum ar putea un pușcaș adevărat să nu nimerească un porumbel. — Poate că În vreo douăzeci de ani o să Înțelegi. N-am vrut să fiu prost-crescut, papa. — Stai liniștit. Doar să nu mai zici nimănui așa ceva. Se gîndise la toate astea cînd Începuse să se Întrebe cum e cu povestirea aia și cu scrisul băiatului. Cu tot talentul incredibil pe care-l avea, băiatul n-ajunsese să tragă așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
văzuseră nici o pasăre. — N-o să-ți fie atît de dor de ei Încît să nu mă mai poți iubi, nu-i așa? — Nu. Serios că nu. Înțeleg că ești trist din cauza asta. Da’ oricum plecai, nu? — Sigur că da. Stai liniștită, fata mea, te rog. Îmi place cînd Îmi zici așa: fata mea. Mai zi o dată. — E o chestie pe care o zic des: fata mea. — Poate-mi zici așa pentru că-s mai tînĂră. Îi iubesc pe copii. Pe toți trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
că m-am apucat să scormonesc tocmai acolo unde doare, dragă ieșene. Mai degrabă spune-mi cam ce crezi că făceau ei acolo la han? Odată ajunși la han, cei doi buni și nedespărțiți prieteni se aciuau într-un cotlon liniștit și în fața unei ulcele cu vin sporovăiau uitați de lume, până hăt, târziu, când luna plină și îmbujorată se arăta deasupra mănăstirii Aroneanului sau, cum i s-a mai spus, „Mănăstirea din Țarină”. Și fiindcă veni vorba de Mănăstirea din
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
timpurile ca pe palmă în fața ochilor. Asta datorită ție, vere, fiindcă știi să “ridici la fileu”, cum s-ar zice. Același lucru îl pot spune și despre tine. Cu alte cuvinte, reușim să ne completăm unul pe altul. Ieșeanul merge liniștit, dar un zâmbet discret i s-a ivit pe buze. Încerc să dibui ce îi umblă prin minte. Cred că se gândește la vremurile când în clădirea frumoasă de peste bulevard suna “trâmbghița scadronului”. Ca să-mi dau seama dacă l-am
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]