13,367 matches
-
te-ai mai îmbăta și nu te-ai culca cu bărbați fără să-ți iei precauții? întrebă Stevie, simțindu-se în elementul ei, în timp ce se apuca să refacă rubrica de Matrimoniale de una singură. Trenul de Londra era plin de turiști care bifaseră Woodbury pe lista lor cu catedrale englezești, se extaziaseră dinaintea străduțelor sale medievale, ignoraseră împrejurimile industriale și se minunaseră văzând cât de puțin se schimbase de-a lungul veacurilor. Fran ar fi putut să le spulbere iluziile povestindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
se minunaseră văzând cât de puțin se schimbase de-a lungul veacurilor. Fran ar fi putut să le spulbere iluziile povestindu-le despre problemele cu care se confrunta, care includeau persoane fără adăpost și flagelul drogurilor, dar nu asta căutau turiștii. Asta puteau găsi și la ei acasă. Londra se îndrepta apatic spre sfârșitul verii, copleșită de un val neașteptat de caniculă, părea neîngrijită și îngropată până la genunchi în gunoaie. Nu era de mirare că, prin comparație, Woodbury-ul arăta chiar bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
încăpătoare. — Vrei una? Fran clătină din cap. — Deci, cui ar trebui să-i spunem tati? Lui Tweedledum sau lui Tweedledee? încercă Stevie să facă haz de necaz. N-am deschis încă plicul. — Înțeleg. Stevie își croi drum prin mulțimea de turiști osteniți și copii care orăcăiau spre locul unde-și lăsase mașina. — Ai bătut drumul până la Londra să iei rezultatele ca apoi să nu le deschizi. — Nu știam că n-o să deschid plicul până în momentul în care l-am primit. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
arheolog îl ajută tot negoțul de antichități îndoielnice și rondele de fildeș cu desene obscene. M-am înclinat strângându-i mâna și l-am rugat să urmeze a interpreta vechea curte a sultanilor, prin care trecusem în ajun ca un turist grăbit. IItc "II" Omul meu nu era numai poet și arheolog. Cunoștea bine și istoria sultanilor. O cunoștea cu durere, deoarece din pricina slujitorilor otomani, nu cu prea multă vreme în urmă, familia lui fusese împrăștiată și redusă în așa măsură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
2001 Cu Pastenague pe Champs-Elysées Era o după-amiază splendidă de început de toamnă. Mă plimbam cu Pastenague pe cea mai frumoasă „avenue” din lume (cea mai largă e cea care duce către Palatul Poporului, grație genialului urbanist Ceaușescu!) și admiram turiștii japonezi care coborau din autobuze cu aparatele lor de fotografiat ultraperfecționate. Dintr-un car se dau jos ținându-se de mână copii, tot japonezi: disciplinați și zâmbitori, strângând în pumn stegulețe tricolore. Nu știu de ce mi-am adus aminte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
fac și tot aduc vorba. Când vă întoarceți definitiv în țară? Cu întrebarea asta vor să arate cât de subtili sunt când vor să pună pe cineva în încurcătură. Pentru că în capul lor întrebarea are aceeași pertinență și pentru un turist „rămas” în Occident cu numai câteva luni înainte de schimbarea regimului (sau chiar după), și pentru mine, care trăiesc de treizeci de ani la Paris cu familie, cățel și purcel. Nu pot să cred că n-au auzit că mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
pe care, totuși, nu-l pot accepta decât după amiaza) și vă veți convinge de micile capcane retorico-stilistice la care am recurs din pură disperare. Dar destul cu introducerile fastidioase! Sunt, în continuare, în Japonia, după toate aparențele metamorfozat în turist la Kamakura. Așezarea, una dintre cele mai celebre și mai bine conservate bijuterii istorice din arhipelag, le-a slujit drept refugiu spiritual lui D. T. Suzuki (important gânditor budist din perioada modernă) și lui Yasunari Kawabata (celebru prozator din secolul
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
a întâmplat? Păreți foarte abătut, foarte schimbat” “Fiică-mea are 40 cu 8” “Aoleu! S-o ducem de urgență la spital. Stați numai să-mi iau cheile, ne urcăm în mașină și mergem direct la dumneavoastră. Unde stați?” “Lângă restaurantul <<Turist>>” “Haideți, să mergem!” ... “Am ajuns” “Da? Hai, sus să luăm copilul și pe doamna!” ... “Hai, nu mai plânge. Să îmbrăcăm fetița, pregătește-te și tu și hai. A venit doamna Apostol, ne duce dumneaei cu mașina la spital” “ Haideți, doamnă
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
moarte în aceste câteva fracțiuni de secundă în care m-aș putea salva cumva. Aș vrea să nu mă gândesc, dar nu am cum să n-o fac pentru că nu văd vreo scăpare. Din oraș, muntele pare un deal cărunt. Turiști îmbrăcați în salopete de schi cochete mă privesc ca pe un ciudat. Tremur tot. Îmi tremură genunchii. Îmi tremură bărbia. Îmi clănțăne dinții. Efectul adrenalinei s-a stins și mă simt extenuat. În gară, mă așez mecanic la una din
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
este liber. Gândesc în completare: la fel ca și locul din viața mea. Trenul pornește. Imediat, un cerșetor pe care-l identific cu ușurință drept compatriot începe să-și recite într-o italiană aproximativă monologul menit să stoarcă bani de la turiștii creduli. Are o poveste exact ca în Filantropica. Îi tai scurt elanul și-l îndemn politicos în dulcele nostru grai să-și încerce norocul cu alți călători. El se conformează fără să protesteze, iar vecinul meu de drum devine curios
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
dicapuri fizice vizibile. E vai de el, cocoșat, șchiopătează, nimeni nu și-ar dori să fie în pielea lui. Cum îl zăresc, fără să stau pe gânduri, mă ridic în picioare și strig, ca să fiu sigur că mă aud și turiștii de la ultimul etaj: „Hă, hă, ce mai om!“ Revin la fel de brusc la realitate. Îmi văd moaca în oglinda de la șifonier. Trebuie să mă tund, arăt ca o oaie tăvălită de lup și salvată în ultima clipă. Iau sticla de apă
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
în locul în care voi lucra, mă fami liarizez cu zona. În fața primăriei sunt chioșcuri cu mân care, diseară începe un festival de film în aer liber, nu e prea mare agitație acum, doar câteva fami lii, grupuri de tineri, perechi, turiști, totul sub control. O bere, simt că mi-e poftă. Ciudat, nu simt niciodată așa ceva înainte de lucru. Mai bine nu, disciplina este esen țială pentru un artist. În plus, sunt adeptul principiului care spune că o plăcere amânată este o
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
și suflă În mîini să și le Încălzească. Făcuseră un circuit inutil al orașului, dar Își dădu seama că le stîrnise curiozitatea acești bărbați vicleni cu sporovăiala lui despre viața În Înalta societate. Ca un ghid În fața unui grup de turiști creduli, Începu să descrie casele În care locuise În ultimele două luni. — Asta are whiskey și gin, Basie. Aici este whiskey și gin și un pian alb - nu, doar whiskey. — Alcoolul n-are importanță. Frank și cu mine n-avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pustiu. Epuizați de efortul de a-și căra lucrurile, prizonierii le abandonaseră deja fără o vorbă. Valizele și coșurile de nuiele, rachetele de tenis, bastoanele de cricket și costumele de Pierrot zăceau În lumina soarelui, ca bagajele unui grup de turiști care dispăruseră În cer. Ținîndu-și bine cutia de lemn, Jim iuți pasul. După atîția ani fără nimic care să-i aparțină, nu voia să arunce nimic acum. Se gîndi la doamna Philips și la discuția lor de lîngă canalul Însorit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
găsit garsonieră, dar vor găsi și nu mai sunt depresivi cu Mami, Prințesa Miau n-a mai luat distonocalm, decât unul de dimineață, și bunica o să vină peste câteva zile în fața blocului și Miau o să coboare tăiată la picior, de la Turiști, în papucii mei, că altfel nu poate, bunica i-a adus chiftele și brânză și pâine și pijama și Xanax, „liniște la cutie”, la un moment dat o să dau din chifteaua făcută de bunica Prințesei, care va muri în ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
să învețe, ea îmi zâmbește, ce frumos că ați rămas singuri, și eu înțeleg și ridic din colțurile gurii. Păianjenul Pinochio nu mă mai sună acum și nu îmi mai dă mesaje, o să facem un copil, le-a spus el Turiștilor, hai să facem un copil, m-am gândit atunci, m-am oprit, hai să facem un copil, mi-a spus el prima oară în AfterDays, era în tricou roșu și eu tot în rochie roșie, de ce să mai dăm banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
băgat într-o pungă, pe străzi, uite, aici stau eu! și le arăt garsoniera unde urmează să mă mut, liniște, lumea doarme și doar unul se duce la pescuit, aaaaaaaaauuuuuu, se tânguie prințesa Miau, o doare piciorul de la tăietură, de la Turiștii care au aruncat-o în lac, îți dai seama? să vii la București, turist și să dai tocmai de Miau, pe care apoi s-o cari în spate la Universitate, și eu iar să mă uit din urmă ca la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
unde urmează să mă mut, liniște, lumea doarme și doar unul se duce la pescuit, aaaaaaaaauuuuuu, se tânguie prințesa Miau, o doare piciorul de la tăietură, de la Turiștii care au aruncat-o în lac, îți dai seama? să vii la București, turist și să dai tocmai de Miau, pe care apoi s-o cari în spate la Universitate, și eu iar să mă uit din urmă ca la un film, color de data asta, și râd și mă țin cu mâna să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
tu nu ești bărbat, mi-a zis Păianjenul râzând tare pe spate în nisip, iar eu m-am dizolvat în hohotul lui, mică, la 3 ani, ce-aș mai fi putut spune, aș vrea să fiu homosexual, le-am spus Turiștilor, și chiar îi invidiam, cu aerul lor occidental și cu putința de a călători de colo-colo, iubindu-se, și asta mi se părea minunat. Mă gândeam, îți dai seama, Cezar, unul e din Portugalia și altul din Londra și după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
e ceva foarte ciudat, azi m-am întâlnit cu toți oamenii pe care îi știu, îți dai seama, până și proprietara garsonierei în care urmează să mă mut m-a sunat să-mi spună că am primit o scrisoare de la Turiști, din Barcelona, și frate-meu de dimineață a vândut casa, îmi dă banii, și Cezar că să ne vedem diseară în AfterDays, de dimineață am vorbit și cu Prietena mea care-i mai sus, am fost în parc cu ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
am mai văzut, și ce bine, ce bine, ce bine că uite, pleacă așa și e bine, și că mâine ziua mi se va părea uimitor de strălucitoare și calmă și caldă, și că voi merge pe stradă ca și cum sunt Turist în București, cu ochii pe sus, la terasele pline de flori de pe blocuri, hei, ce faci, sunt acasă! și mai stai? nu, vii la mine? Da! în cât timp? în jumătate de oră, eu acceptasem iubita care venea din Maroc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
of Joy. Pe Bourbon Street luminile începuseră să se aprindă. Firmele de neon se aprindeau și se stingeau intermitent, oglindindu-se pe străzile umezite de ceața deasă care se lăsase de ceva timp. Taxiurile care aduceau primii clienți ai serii, turiști din vestul mijlociu și participanți la congrese, se auzeau împroșcând apa de prin bălți deoparte în amurgul rece. În bar mai intraseră câțiva clienți, un bărbat care își trecea degetele peste un formular de curse, o blondă prost dispusă care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cămașa de noapte din flanelă și își privi stomacul umflat. Se balona adesea când stătea în pat dimineața, meditând la cursul nefericit pe care îl luaseră evenimentele după Reformă. De câte ori îi veneau în minte Doris Day și autobuzele Greyhound pentru turiști, partea centrală a trupului său se dilata și mai rapid. Dar de la tentativa de arest și de la accident începuse să se baloneze din te miri ce, valva sa pilorică închizându-se brusc și nejustificat și umplându-i stomacul cu gaze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Cineva claxonă afară în stradă. — Se vede că prietenul tău a scăpat din WC, mârâi Ignatius. De altfel nu mă miră că se învârte în jurul unei autogări. Probabil că-i place să vadă cum vin și pleacă ororile acelea pentru turiști. Bănuiesc că în concepția lui despre lume autobuzul nu-i un lucru rău. Aceasta indică limpede cât este de înapoiat. — Am să mă-ntorc devreme, puiule, spuse doamna Reilly, închizând ușa de la intrare. — Voi fi probabil maltratat de vreun intrus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
resturilor națiunii noastre, să ambaleze în vid fabrica Levy Pants și să o transporte în capitala Statelor Unite ale Americii, cu fiecare muncitor congelat în atitudinea lui de muncă, vizitatorii acestui muzeu îndoielnic s-ar scăpa pe ei, în pantalonii lor țipători de turiști. Este o scenă în care se combină ce-i mai rău din Coliba unchiului Tom și din Metropolis-ul lui Fritz Lang. Este sclavie neagră mecanizată; reprezintă progresul pe care l-au făcut negrii de la culegerea bumbacului la prelucrarea lui. (Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]