1,895 matches
-
știu eu... RICĂ: Lasă-l pe mine jupîne, îl pocăiesc eu! LEONIDA (izbucnește în plîns și închide telefonul): Om fără... RICĂ (închide și pune la loc telefonul milităros): Om fără ambiț! (iese) 10. Leonida cade pe scaun și zace. Efimița îngrijorată îi aplică diverse tratamente medicale: frecție, prișniță, masaj, ventuze poate, băi calde la picioare în timp ce el își plînge soarta ca Veta. LEONIDA: Nu... Nu mai voi... mai bine-mi este așa cum sînt. Știam eu c-o să mi se întîmple un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
tîmpla a dreaptă? Da' cînd ți se bate a stîngă? Ochiul ăl drept! Tîmpla a dreaptă! A stîngă?!? A dreaptă! Ochiul ăl drept! Ochiul ăl stîng! De plîns aș plînge, da' nu mai pot! Tratamentele nu dau nici un rezultat. Efimița e tot mai îngrijorată. Renunță și-i contemplă agonia. LEONIDA (delirează, bălmăjește ceva ininteligibil, ca Ștefan în "Apus de soare"): Ohoo!...Aaaa..Îîî...Mol...Mol... EFIMIȚA: Ce spui, soro? LEONIDA: Îîîî....Moldova.... EFIMIȚA: Pardon? LEONIDA: Moldova... La Iași... Nici un negustor român!... Nici unul! EFIMIȚA: Spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
ca tata, serios. Și el i-a pus o condiție foarte grea. BUNICA: Ei na! După ce că e serios, mai pune și condiții! Ce condiție? Pe vremea mea numai eu puneam condiții. GETA: Lasă-l, mamă, să spună ce condiții. BUNICA (îngrijorată brusc): Ce condiții? Să nu-mi spui că-i cere să... (face un gest echivoc) Că știu eu ce vor bărbații în ziua de azi, că citesc și eu ziarele! EDUARD (răutăcios): Ba te uiți și la televizor. BUNICA: Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
și pe urmă i-a spus tatii că va trebui să fac o serie de injecții cu hormoni masculini. Unul dintre testiculele mele nu coborâse complet - lucru neobișnuit, dar nu nemaiauzit... Dar dacă injecțiile nu dau rezultate? îl întreabă tata îngrijorat. Ce-o să...! În acest moment sunt trimis afară, să mă uit la o revistă. Injecțiile dau rezultat. Scap de cuțit. (Și de data asta!) * Of, și tata ăsta! Tatăl ăsta al meu, generos, anxios, greu de cap, constipat! Predestinat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ce-aveți, bă, cu el?! ’Ți-ai dracului de jegoși! L-ați văzut mai pricăjit și v-ați pus cu bătuta pă el?! Ai?! Zbiera de parc-ar fi scos foc pe gură. Toți de la mese îl măsurau cu priviri îngrijorate, mai puțin cei cărora le erau adresate zbieretele lui - nepăsători, sastisiți câteșitrei, și parcă i-ar fi făcut semn să plece, să-și vadă de treabă, să nu-și mai bage nasul în problemele lor cu Mărgărit. Idiotu’ și perversu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și alt glas pițigăiat, de fetișcană: — Vino, Nemuritorule, să te punem la treabă, că lui Zizi i-a murit. — I-a murit la intrare, chicotiră alte glasuri. Alo-alo, ne auzi? Nemuritoruleeee... Băi, mortăciune! reveni vocea lui Zizi, rățoindu-se aproape îngrijorată. Răspunde! Ce-ai pățit de nu răspunzi? Zi o vorbă. Hai, dă un semn, trăiască mă-ta de băiat deștept. Te-am făcut cu mobil, și-acum faci pe supăratul. Mai vrei să-ți iau un telefon? Zi, dă comandă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
În pâlnia receptorului se aud tocurile unor pantofi de damă cum răpăie grăbit pe parchet: Marius! Ce bine-mi pare! Unde ești? Acasă. Mai exact, în drum spre tine. Permisie? Da. În sfârșit, o veste minunată! Întreabă imediat, cu voce îngrijorată: Sper că totul este în regulă? Da, nici o problemă. Ah, ce ușurare! Hai, vino, să nu mai pierdem timpul! Revine la stand și mulțumește pentru elegantul aranjament floral. Iese grăbit, fără să mai aștepte restul. O mașină trece în viteză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
vrea. Marius o apucă de mână iar ea îi zâmbește recunoscătoare. Ce s-a întâmplat? Să nu râzi de mine, dar mi-e frică. Imposibil, pentru tine nu există acest cuvânt! vocea jovială a lui Marius este contrazisă de mimica îngrijorată a feței. De ce să-ți fie teamă? Că-i război.... că, mai devreme sau mai târziu, vei fi trimis cine știe unde să ucizi sau, Doamne ferește!, să fii omorât. Nu vreau să mori, nu vreau să ucizi pe nimeni, nu vreau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
familiile sau țara lor, lucru de înțeles la niște oameni aflați departe de cei dragi din cauza războiului. Spre surprinderea ei, versurile deplângeau soarta tristă a celor condamnați la ani grei prin lagărele de muncă ale înghețatei Siberii. Smaranda încruntă ușor îngrijorată sprâncenele. Trebuie chemat imediat medicul. Mi-am permis deja să chem pe domnul doctor Solomovici, care este acum cu el. Foarte bine. Ce a spus? Că nu arată bine. Rana necesită îngrijiri speciale și pentru asta trebuie transportat la spital
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
domnule doctor. Am onoarea, domnule Rădulescu. Cât mă bucur să vă reîntâlnesc! Și eu. Ultima oară ne-am văzut acum trei ani. Da, la petrecerea de Crăciun. Nu ați stat mult, soția dumneavoastră trebuia să nască și erați un pic îngrijorat. Da, aveți dreptate, dar până la urmă totul a decurs foarte bine. Doctorul care a asistat-o chiar s-a mirat că soția mea a născut așa ușor, parcă nici nu ar fi fost la prima sarcină. Tot el a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fost inconștientă, într-o lume în pe care Arm o cunoștea de când cu accidentul ei, o lume din lumină galbenă. Analizele arătau o meningită nu foarte gravă, dar era meningită. În a treia zi Mădălina deschise ochii. Arm o privi îngrijorată. Te doare capul rău, mami? Mă doare, puțin. Ce e aia, mami care curge în tubuleț? Armanca începu să-i explice de ce are perfuzie, de ce are mânuța legată de pat, de ce sunt la spital. Mă speriam rău dacă nu erai
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
o baltă nu-și are farmecul ei. Am plecat cu trenul de noapte și pe la ora 12 noaptea am descins în gara de destinație. Îmi amintesc că bătea un vânt năpraznic, iar câte o rafală ne izbea nemilos. Ne uitam îngrijorați unul la altul, căci pe așa o vreme, adio pescuit. Odată cu noi, s-a dat jos din tren și moș Bâcu, un bătrân înalt și uscățiv, care, cu o voce domoală și liniștitoare, ne-a spus: - Haideți, domnilor, în gară
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
nu la suratele lui și... s-a apucat de pescuit, adică, după obiceiul păsărilor de baltă, să caute cu ciocul prin apa mică larve, icre și peștișori. Cum între timp, lansasem în apă cu toții tot ce aveam la noi, eram îngrijorați că ne-ar putea încurca firele de nailon. - Nici o grijă, ne-a liniștit moșul, cunoaște regulile nescrise ale pescuitului sportiv mult mai bine decât mulți alții ca noi, oamenii. Și așa a și fost, nu ne-a stânjenit cu nimic
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
și s-o lase În New York. Ce face? ― Face bine. ― De ce n-a venit cu tine? Nu e geloasă pe soția ta, așa-i? ― Nu, nici gând. Îl prinse de braț. ― Am citit despre incendiu. Îngrozitor! Am fost atât de Îngrijorată până am primit scrisoarea ta. Turcii l-au provocat. Știu eu. Evident, soțul meu e de altă părere. ― Chiar așa? ― Îți dau un sfat, că tot o să locuiți cu noi. Nu discuta cu soțul meu politică. ― Bine. ― Și satul? se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
vechi de câteva zile. Desdemona Îi puse prânzul grecesc, constând din brânză feta, măsline și pâine, Într-un ambalaj american: o pungă de hârtie maronie. La ușa din spate, când acesta se Întoarse s-o sărute, ea se trase Înapoi, Îngrijorată să nu-i vadă cineva. Dar apoi Își aminti că acum erau căsătoriți. Trăiau Într-un loc care se numea Michigan, unde păsările păreau să aibă o singură culoare și unde nu-i cunoștea nimeni. Desdemona Înaintă din nou, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și șase de săptămâni se Învelește În cearșafuri ca un vierme de mătase. Cearșafurile se ridică și coboară, dezvăluindu-i chipul extenuat, euforic, resemnat, nerăbdător. I se deschid ochii. Strigă. Lina Își Înfășura picioarele În jambiere ca să nu facă varice. Îngrijorată că-i mirosea urât gura, ținea pe noptieră o cutie cu bomboane de mentă. Se cântărea În fiecare dimineață, mușcându-și buza de jos. Îi plăcea silueta mai nurlie pe care o căpătase, dar Își făcea griji pentru consecințe. ― Sânii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În sus la icoană. Nouă luni mai târziu, i se născu pruncul - păros ca un urs! Doctorul râse, simțindu-se bine, și-și sorbi mai departe vinul. ― Dar asta nu se poate Întâmpla, așa-i? vru să știe Desdemona, brusc Îngrijorată. Numai că doctorul Philobosian era greu de oprit. ― Mai e o poveste despre o femeie care a atins o broască râioasă În timp ce făcea dragoste. Bebelușul ei a ieșit cu ochii bulbucați și acoperit de negi. ― Astea-s dintr-o carte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
nu ai un bebeluș monstruos. Ei bine, există un leac pentru asta. Pur și simplu umpli o seringă cu apă sfințită și Îl botezi pe prunc Înainte să se nască. ― Nu te teme, Desdemona, Îi spuse Lefty, observând cât de Îngrijorată arăta. Acum doctorii nu mai cred În așa ceva. ― Bineînțeles că nu, spuse doctorul Philobosian. Toate balivernele astea vin din Evul Mediu. Acum știm că majoritatea diformităților de la naștere vin de la consangvinitatea părinților. ― De la ce? Întrebă Desdemona. ― De la căsătorii În interiorul familiilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
o țigară cu aromă de cuișoare. Desdemona, rușinată la culme de brusca ei goliciune, privește În jos, la obiectul fascinației căpitanului: o parâmă de vapor care dispare Înăuntrul ei. ― Hop-așa! strigă căpitanul Kontoulis și Lefty apare cu o mutră Îngrijorată. Apucă de capătul parâmei și Începe să tragă. Și apoi: Durere. Durere de vis, reală și În același timp ireală, doar neuroni izbucnind În flăcări. Adânc Înăuntrul Desdemonei explodează un balon cu apă. Căldura Îi inundă coapsele și barca de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
minut. Și apoi Michael Antoniou Întreba: ― Cum a fost? ― A fost strașnic, spunea mama mea. ― Chiar așa? ― Ca la biserică. N-aș fi zis că nu-i deacolo. Și așa ajung la complicația finală din acel an plin de comploturi. Îngrijorată de ce puneau la cale Milton și Tessie, bunica mea nu Încerca numai să-l Însoare pe Milton cu altcineva. În vara aceea deja Îi găsise și lui Tessie un soț. Michael Antoniou - părintele Mike, cum avea să i se spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
le facă mai târziu, Între bebelușii din sat și acest bebeluș suburban, Între poveștile bătrânelor și endocrinologia modernă... Sau poate nu. Pentru că, privind neîncrezătoare peste marginea pătuțului meu, mi-a văzut chipul... și sângele și-a intrat În drepturi. Expresia Îngrijorată a Desdemonei plutea deasupra mutrei mele la fel de Îngrijorate. Ochii ei triști s-au uitat În jos, la orbitele mele la fel de mari. Totul se asemăna la noi. Așa că m-a luat În brațe, iar eu am făcut ce sunt meniți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și acest bebeluș suburban, Între poveștile bătrânelor și endocrinologia modernă... Sau poate nu. Pentru că, privind neîncrezătoare peste marginea pătuțului meu, mi-a văzut chipul... și sângele și-a intrat În drepturi. Expresia Îngrijorată a Desdemonei plutea deasupra mutrei mele la fel de Îngrijorate. Ochii ei triști s-au uitat În jos, la orbitele mele la fel de mari. Totul se asemăna la noi. Așa că m-a luat În brațe, iar eu am făcut ce sunt meniți să facă toți nepoții: am șters anii dintre noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
purpurie, plină de brățări și de pietre prețioase, se strecura de la un scaun la altul. ― Aici ce mai facem? O, arătați superb! Culoarea asta vă face cu zece ani mai tânără. Apoi la următorul client: ― Nu mai fiți așa de Îngrijorată! Aveți Încredere În mine. Așa se poartă părul acum. Reinaldo, spune-i. Și Reinaldo, În pantalonii lui strâmți: ― Ca Mia Farrow În Rosemary’s Baby. Aiurea filmu’, da’ ea arăta trăsnet. Sophie deja se mutase la următoarea persoană. ― Scumpo, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Obiectul știe că nu-i adevărat. Dar intențiile ei nu sunt malițioase. Nu Încearcă să mă pună la colț, ci doar să mă facă să mă simt În largul meu. Pudoarea mea o derutează. ― Nu știu de ce ești așa de Îngrijorată. Ești prietena mea cea mai bună. Mă prefac că sunt absorbită de revistă. Nu sunt În stare să mă uit În altă parte. Dar pe dinăuntru debordez de fericire. Erup de plăcere, totuși continuu să mă zgâiesc În revistă, de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
tristețe, clătinând din cap. ― Cine ar fi crezut că o să-i supraviețuiască lui Milt? Îi dădură lacrimile din nou, dar se strădui să și le țină În frâu. ― Pot să mă duc s-o văd? ― Vrei tu? ― Da. Tessie părea Îngrijorată. ― Și ce-o să-i spui? ― Ce să-i spun? Câteva secunde mama tăcu, gândindu-se. Apoi ridică din umeri. ― Nu contează. Indiferent ce-i spui, n-o să-și amintească. Du-i astea. Vrea să facă baie la picioare. Cu sărurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]