3,499 matches
-
foarte bine, astfel încît nimeni în afară de paracliser și ajutorul său nu a știut nimic despre aceasta. Secretul acesta a fost necesar, de vreme ce nu putea fi îngropat în pămînt sfințit". (apud Masson 1899: 270-271) Numele unchiului poetului este Richard Phillips (era însurat cu sora tatălui lui Chatterton); pare să fi fost implicat în înmormîntarea secretă pe timp de noapte a rămășițelor pămîntești ale lui Chatterton în Cimitirul Redcliffe de pe Redcliffe Hill (Wilson 1869: 309-310). Totuși, ceea ce este mai puțin incert e că
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
sufletului" (a noble insanity of the soul). Iată cum sună partea cea mai importantă din biletul de adio adresat - înainte să se sinucidă cu un pistol - de eroul fictiv George Hinckley către avarul său tată care îi interzisese să se însoare cu Maria Sladon pentru că nu avea o avere comparabilă cu a sa, după ce tot el complotase să ruineze financiar pe tatăl Mariei, reușind ulterior să îl îndepărteze pe George de iubita lui printr-un nou complot prin care indusese ideea
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
putea identifica: printre ele, "înaltele speranțe pentru schimbarea lumii", aspirațiile de a deveni poet; și, mai ales, amîndoi erau "băieți în uniforme albastre" de la școli filantropice. În plus, Coleridge s-a mutat la Bristol în anii 1790, și s-a însurat în 1795, nunta lui avînd loc în biserica St. Mary Redcliffe. (Fairer 1999: 230-231)] Chatterton a ajuns astfel să fie privit de romantici ca un simbol al "poetului damnat" (doomed poet, poète maudit); pentru Keats, el a fost un model
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
care o dă numai durerea necontenită, lumină care seamănă cu bucuria și care de fapt nu e prea departe de ea”... Mai apoi, Țugurlan își repară nedreptatea: „Antoane, reluă Țugurlan cu glasul aspru, frământând mămăliga în mâini, când te-i însura să bagi de seamă să-ți facă nevasta mămăligă ca asta! Să ții și tu minte, se răsti Țugurlan mai departe, că asta-i mămăligă bună, așa cum o face mă-ta. Femeia își lăsă pleoapele peste ochi și oftă, ca și când
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
o lume. Ea e, În fondul ei, cea pe care credem Împreună că o cunoaștem dintotdeauna; doar o parte infimă, cantitativ, a sa e modificată, scoasă În față, reconstruită de Însuși actul vorbirii. șîl știi pe Petrică? - Bineînțeles. - S-a Însurat. - Pe bune? Cu cine? - Cu Mihaela. O tipă blondă, cu ochi albaștri; umbla Împreună cu Ioana. - Nu cred că o știu. Și, zici, s-a Însurat Petrică. Abia aștept s-o cunosc.ț Iar uneori, de destule ori, nu cădem de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
scoasă În față, reconstruită de Însuși actul vorbirii. șîl știi pe Petrică? - Bineînțeles. - S-a Însurat. - Pe bune? Cu cine? - Cu Mihaela. O tipă blondă, cu ochi albaștri; umbla Împreună cu Ioana. - Nu cred că o știu. Și, zici, s-a Însurat Petrică. Abia aștept s-o cunosc.ț Iar uneori, de destule ori, nu cădem de acord asupra lucrului despre care vorbim. ș- Cățel! - Ba mâță!ț Tocmai acesta este punctul de plecare al dialogului (care, așa cum am arătat, trebuie Întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
memoriei mai recent, și anume permanenta tranziție, permanentul tunel. Ovidiu Pecican: Să le zic și eu? Iepurașul, Crăciunul și mititeii. Nicolae Turcan: Eu m-aș gândi la 23 august, pentru că e un loc al memoriei foarte Îmbogățit personal, m-am Însurat pe data asta! Al doilea ar fi soacra. Și al treilea... tema nefericirii de a te fi născut român. Un anumit sentiment cioranian care predomină. Ovidiu Mircean: Nu știu, mă tot gândesc la Traian și Decebal. Cuplul arhetipal din care
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
mască de prințesă. Aduce cu ea o bucată mare de stofă aspră, pe care i-o împinge LUI în mână. EL îl alungă furios și îi dă un picior VEHICULULUI) EA: Mă găsiți mereu acolo unde nu sunt. V-ați însura mai degrabă cu câmpurile, pajiștile și privatele mele decât cu mine. Vă rog să mă bateți pe umăr, ca să mi se aplece. Când o să mi se aplece, atunci tu nu ești, atunci unul ca tine crapă fără să fie băgat
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
și în spatele sfaturilor încurajatoare ale lui Placebo, este omniprezentă, devenind o emblemă a stilului chaucerian: „E semn de vrednicie ntr-adevăr/ Când se îndeamnă omul sur la păr/ Să-și ia nevastă jună... Zău c-așa-i!/ Împodobită inimă mai ai!/ Însoară-te așa precum îți place/ și eu socot că-i bine cum vei face.”888 Aleasa are însușiri deosebite, deși este clar că opțiunea bătrânului nu a luat în calcul nimic din ceea ce ar fi trebuit să însemne rațiune sau
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
au transmis numai vorbe frumoase din partea ta, precum și mesaje de la mulți oameni din preajma ta, chiar și de la generalul Schenk, von Oppen, contele Stolberg, Wedel etc. De asemenea, contele Lynar mi-a spus că prietenul tău cu ochi triști s-a însurat cu domnișoara de Trotter 94. Nu știu nimic despre el, nici măcar cum îl cheamă, dar mi se pare că îți este un adevărat prieten; iată de ce am decis să îl plac din prima zi în care ne-am cunoscut. Petrecerea
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
politica din Franța. Nu este deloc prost, deși, desigur, din cauza originii sale, nu poate face mare lucru pentru țara sa. Un prinț este un fel de paria. Este foarte dezgustat și rușinat de această situație. Mi-ar plăcea să se însoare și să înceapă să conducă treburile la moșia sa, lângă Nancy, în Lorraine. Mi-ar plăcea să se însoare cu o fată foarte bogată pe care o cunosc. Chestiunea constituției din A.L. mă interesează foarte mult. Am văzut într-
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
sa. Un prinț este un fel de paria. Este foarte dezgustat și rușinat de această situație. Mi-ar plăcea să se însoare și să înceapă să conducă treburile la moșia sa, lângă Nancy, în Lorraine. Mi-ar plăcea să se însoare cu o fată foarte bogată pe care o cunosc. Chestiunea constituției din A.L. mă interesează foarte mult. Am văzut într-un ziar britanic că ai deschis expoziția de artă americană și că ai spus cu această ocazie, privind unele
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
retoric decât teatral. Doar sub beneficiu de inventar poate fi înregistrată producția dramaturgului după întâiul război mondial. Nevestele domnului Pleșu reia parțial, în alt fel, tema din Bujoreștii, transformând un grefier nu tocmai serios într-un bărbat de ispravă care, însurându-se cu o birtașă depravată, face și din ea o femeie respectabilă. De piesa cea mai bună a lui T. amintesc și unele situații din Stăpâna, unde protagonist e îngrijitorul de origine țărănească al unui boier. El o ia în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290163_a_291492]
-
sine își poate avea explicația în frica de a nu zgândări suferințe uitate. În afara paginilor finale ale romanului Playback, nu există nici o aluzie consistentă la ideea unui mariaj al lui Marlowe - care, de altfel, mărturisise că nu vrea să se însoare pentru că „nu-i plac nevestele polițiștilor”. Nici atunci, însă, nu se poate vorbi de inițiativa lui - Marlowe e cerut de soț, prin telefon, de la Paris, de o femeie cu care avusese o scurtă aventură cu un an și jumătate în
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
cel al ironiei. E sarcastic, independent, încăpățânat. Nu admite să se subordoneze orbește. A trecut printr-un colegiu și, la nevoie, e capabil să vorbească engleza britanică. A lucrat ca investigator, însă a fost dat afară din slujbă. Nu e însurat pentru că nu-i plac nevestele polițiștilor. Aflăm toate acestea dintr-un scurt dialog de deschidere cu generalul Sternwood. Paralizat, muribund, generalul își petrece timpul într-un scaun cu rotile, izolat în atmosfera grea, sufocantă, saturată de umezeală a unei sere
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
suspecți folositori. Singura întâmplare amoroasă eficientă este aceea care-i provoacă detectivului o suferință personală - una pe care o resimți, totodată, instinctiv, drept un episod fără importanță. După care urmează lovitura de teatru: Un detectiv cu adevărat bun nu se însoară niciodată (Chandler, 1977, p. 70). Am putea replica un singur lucru: în Playback nu e vorba de iubire, ci de un act mecanic, performat fără nici un fel de implicare efectivă. Partidele de sex cu Miss Vermilyea și Betty Mitchell au
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
înfrunte nesfârșitul mister existențial pus în funcțiune de forțele răului. Sau poate, în ceasul ultim, Chandler a vrut, asemenea faraonilor din vechime, să ia cu sine în mormânt tot ce i-a aparținut? „Un detectiv cu adevărat bun nu se însoară niciodată”, afirmase cu câțiva ani înainte scriitorul. Să înțelegem de aici că Philip Marlowe nu a fost un detectiv suficient de bun? Se prea poate. Dar el e cu siguranță unul dintre acele personaje în care palpită tensiunea, frustrarea, orgoliul
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
februarie a anului, când îi scrie lui Maurice Guinness (vărul Helgăi Greene, autor de literatură polițistă): Am terminat, în fine, cartea șPlaybackț și, în mare parte datorită ție, l-am lăsat pe Marlowe în situația în care s-ar putea însura. Sper că am ales femeia potrivită. Îmi pare, din punctul de vedere al scriitorului, că dacă s-ar însura cu o fată care e doar drăguță, n-ar fi mare lucru. Dar dacă s-ar însura cu o femeie ale
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
fine, cartea șPlaybackț și, în mare parte datorită ție, l-am lăsat pe Marlowe în situația în care s-ar putea însura. Sper că am ales femeia potrivită. Îmi pare, din punctul de vedere al scriitorului, că dacă s-ar însura cu o fată care e doar drăguță, n-ar fi mare lucru. Dar dacă s-ar însura cu o femeie ale cărei idei privitoare la felul de a trăi sunt total potrivnice ideilor lui, chiar dacă în budoar, să spunem, se
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
care s-ar putea însura. Sper că am ales femeia potrivită. Îmi pare, din punctul de vedere al scriitorului, că dacă s-ar însura cu o fată care e doar drăguță, n-ar fi mare lucru. Dar dacă s-ar însura cu o femeie ale cărei idei privitoare la felul de a trăi sunt total potrivnice ideilor lui, chiar dacă în budoar, să spunem, se întâlnesc pe poziții egale și satisfăcătoare, tot ar exista o bătălie a personalităților și a ideilor de
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
nu obosește să sublinieze cât de obosit și de bătrân se simte -, el trebuia să-și pregătească ieșirea din scenă. Din acest punct de vedere, Chandler rămăsese credincios afirmației deja citate, conform căreia „un detectiv cu adevărat bun nu se însoară niciodată”. După încheierea romanului Playback, el nu avea decât o alternativă: fie să-l însoare pe Marlowe, fie să înceteze să mai scrie despre el. Ideea de a ne oferi o imagine profund modificată a acestuia fie ar fi deschis
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
-și pregătească ieșirea din scenă. Din acest punct de vedere, Chandler rămăsese credincios afirmației deja citate, conform căreia „un detectiv cu adevărat bun nu se însoară niciodată”. După încheierea romanului Playback, el nu avea decât o alternativă: fie să-l însoare pe Marlowe, fie să înceteze să mai scrie despre el. Ideea de a ne oferi o imagine profund modificată a acestuia fie ar fi deschis, la rândul ei, cărarea parodiei, fie ar fi urmat drumul înfundat al grotescului. Și totuși
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
răspunsul corect adresat erorii în care căzuse copilărește. Scrisoarea datează din 21 februarie 1959 și e greu să nu vezi în ea o impresionantă mărturie testamentară: La drept vorbind, un ins de factura lui Marlowe n-ar trebui să se însoare, pentru că este un om singuratic, un om sărac, un om primejdios și totuși plin de compasiune, iar nici una din aceste însușiri nu merge cu căsnicia. Cred că va avea întotdeauna un birou mizerabil, o casă pustie, câteva aventuri cu femeile
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
natura lui, de neînvins. Nimeni n-o să-l facă bogat, pentru că e destinat să fie sărac. Îmi dau seama că el nici n-ar vrea ca lucrurile să stea altfel, așa încât simt că ideea ta că ar trebui să se însoare, chiar cu o fată de treabă, nu i se potrivește deloc. Îl văd mereu pe o stradă pustie, în încăperi pustii, derutat, dar niciodată învins cu adevărat (Chandler, 1981, p. 483). O lună mai târziu, la 26 martie 1959, avea
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
cu decesul tatălui. În aceste condiții, lui C. nu-i rămâne altceva de făcut decât să se hirotonească pe baza studiilor pe care le avea (de continuarea lor nemaiputând fi vorba). Pentru a deveni față bisericească, trebuia însă să se însoare. Ceea ce se și întâmplă în 1859. Ileana Grigoriu, devenită Creangă la cincisprezece ani, a lăsat contemporanilor impresii contradictorii și i-a divizat pe biografi. În decembrie 1859 C. este hirotonit „diacon definitiv” la biserica Prea Cuvioasa Paraschiva din Târgu Frumos
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]