2,740 matches
-
ridică ochii spre mine, cu un surâs. Stă pe un scaun, lângă patul lui Michael, și atmosfera e mult mai relaxată. — Tocmai îi spuneam lui Luke, zice Michael în clipa în care mă așez și eu. Fiica mea mă bate întruna la cap să mă retrag din afaceri. Sau, cel puțin, s-o las mai moale. Să mă mut la New York. — Pe bune? A, da, ar fi foarte bine! Am fi foarte bucuroși. — E o idee foarte bună, spune Luke. Având
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
mă mut înapoi în Oxshott. — Păi, așa e! Tarkie tocmai zicea zilele trecute că parcă Londra nu mai e la fel, de când ai plecat. — Pe bune? Mă uit la ea mirată și ridicol de emoționată. — Și mama ta mă întreabă întruna dacă eu cred că o să rămâi pentru totdeauna la New York... Nu rămâi acolo, nu? — Sincer, habar n-am, spun neajutorată. Totul depinde de Luke... și de afacerea lui... Dar nu e el șeful! sare Suze. Ai și tu un cuvânt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Nu, nici o problemă, spune Suze. Dați-i-o lui Bex. O merită din plin. Îmi zâmbește ușor jenată. Iartă-mă că am țipat la tine. — Nici o problemă. Îmi mușc buza. Iartă-mă că te-am înnebunit la cap întrebându-te întruna dacă te doare așa tare. — Nu, ai fost super. Pe bune, Bex. Nu știu ce m-aș fi făcut fără tine. — Ați primit niște flori, spune o moașă care tocmai intră. Și un mesaj de la soțul dumneavoastră. În momentul ăsta nu poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Păi, și... ce-ai făcut? zic, cu teamă. — Am plecat. Și toată ziua n-am făcut altceva decât să mă plimb prin oraș, convingându-mă că nu m-a recunoscut, de-asta s-a purtat așa. Asta mi-am repetat întruna în gând. Că habar nu are cum arăt, așa că se poate să nu-și fi dat seama că sunt eu. Păi, poate chiar așa a fost! zic repede. De unde naiba să știe că... Îmi înghit restul cuvintelor, în clipa în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Nu știu, parcă... brusc, nu mai știe de ce face ceea ce face. Așa că a renunțat să mai facă ceva. Nu vrea să se ducă la serviciu, și nici să vorbească despre asta. Elinor e tot în Elveția, colegii lui îl sună întruna să-l întrebe cum îi mai e, iar eu nu pot să le spun „Adevărul e că Luke nu poate veni la telefon, are o criză de personalitate...“ — Nu-ți face griji, azi o să trec eu pe la birou. Poate împrăștii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
gest autoironic. Îmi fac și eu de lucru cum pot. Copiii sunt mari acum și... — Știi, Aaron, băiatul ei, e în formație! face mama mândră nevoie mare. Cântă la clape! Și să știi că sunt foarte buni! Și au repetat întruna Unchained Melody, special pentru... — Ia, gustă un pic asta! zice Lulu, vârându-și mâna sub folia protectoare de deasupra unui platou și scoțând o tartină. Astea sunt noile noastre pateuri Thai. Suntem foarte încântați de ele. Știi, foietajele sunt la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
cântă mereu, în toate emisiunile, fiind mai ceva decât toți voievozii noștri în frunte cu Mihai Viteazul, Ștefan cel Mare și alții, dar mă gândeam la cântecul zis cu așa patos de răposata Maria Tănase, care se termina așa: Că întruna i-am cântat/ De cu zori până-nserat/ Până când s-o spânzurat și mă întreb, ăsta nu se mai spânzură odată, el și tot neamul lui, în frunte cu dna inginer, doctor, academician [...] de li s-ar duce învârtindu-se ca
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
creștin, deoarece el suferă o condamnare la douăzeci și cinci de ani în lagăr pentru convingerile sale religioase ("Fericiți cei prigoniți pentru dreptate, că a lor este împărăția cerurilor"; Matei, 5, 10). Atitudinea sa în aceste condiții este exemplară: el se roagă întruna, propovăduiește credința în Dumnezeu și afirmă recunoștința de a se afla în lagăr, îndeplinind, în același timp, poruncile divine (îi ajută pe alții dezinteresat etc.). Alioșa își asumă cu bucurie condiția, iar această bucurie este răsplata pe care "cei prigoniți
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
și a lăsat mașina jos, la iaz, urmînd să parcurgă 6 km, pînă la bordei, pe o cărare abia vizibilă. Mohor uscat, păiuș și alte buruieni șfichiuiau frumoasele picioare ale doamnei Cepoi. Trebuia să-mi fi luat pantaloni, se tînguia întruna. Lasă și tu acum mofturile, știi că-i plac picioarele tale. Numai că hărțuiala continuă a pielii delicate de pe piciorușele doamnei a zgîriat și iritat totul de parcă ar fi suferit de psoriazis. Moș Cazacioc i-a zărit și privea interesat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ne mai vedem. Era atît de delicat și frumos. Eu am început să mă dezbrac singură, apoi l-am ajutat pe el. Tac, pur și simplu, sînt surprins și uluit. Nu respir. Ea continuă. După, a început să plîngă, spunînd întruna: "Ce-am făcut, o, Doamne?''. Am început și eu să plîng. Dar nu-mi părea rău. Eram fericită și-mi asumam consecințele... Se lasă o tăcere grea, chiar apăsătoare, jenantă. Nu scot o vorbă mult timp. Apoi, rup vraja, aproape
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
culcuș pe spinarea lui, și se lasă tăvălit, hărtănit de un puști haios, tot de prin vecini, căruia eu îi zic Fiorosu. Acesta nu numără mai mult de patru ani, are o înfățișare de păpușă, însă este nemaipomenit de războinic - întruna s-ar bate, ar bate, ar chinui pe cineva: mâțele, care sunt proprietatea sa, suportă tot timpul pornirile sale violente - le prinde de un picior, le rotește deasupra capului și le azvârle cu toată puterea, curios să vadă dacă se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
intrat, încă o dată, într-o altă identitate, ca într-o cameră de hotel dintr-un oraș necunoscut. Ceea ce trăia îl privea și nu-l privea pe el însuși, mai degrabă nu avea nici o legătură cu adevărata sa persoană. Se întreba întruna cui îi datora eliberarea lui din colonia de muncă forțată, ceea ce echivala cu un mic miracol, statutul său și perspectivele sale sociale se conturau acum incomparabil mai bune; se întreba fără să îndrăznească să formuleze acel răspuns care i-ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
și nu mă mai săturam. Asta e cea mai grozavă treabă pentru mine, să văd cum se aprinde și cum se-ntețește focu. Asta-mi place mie nambăroan pe lume - să dau foc, să privesc cum arde, aș aprinde chibrituri întruna, și-n somn, dac-aș putea... Spaniolu și Pușcărie au râs: ce drăcovenii puteau să-i treacă prin tărtăcuță lu Gămălie! Apoi, toți trei s-au culcat: ajunsese umbra în locul unde se aflau ei și era tocmai potrivit să tragă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
nimic și s-o ducă bine, atât. Pe urmă s-a stricat dintr-o dată vremea. S-au pus ploile, niște ploi afurisite, care nu mai conteneau. Ploua smintit, fără întrerupere, ploua torențial, parcă stăteau unii ascunși în cer și aruncau întruna peste ei găleți cu apă. Fluviul se umflase peste măsură, amenințător, și pe alocuri digul vechi dădea semne că ar ceda. Locuitorii așezării erau îngrijorați. Celor trei neisprăviți li se rupea, îi durea drept în cot de necazul localnicilor. Singura
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
prietenă, o umbrelă mare, albă, impermeabilă la ploaie și la soare, care se plia foarte strâns în jurul unui baston negru de abanos, cu mâner de argint, cu capul unei păsări fantastice. Era foarte preocupată să nu rătăcească originalul obiect, mormăind întruna "mon sontic", într-un idiom din acelea pe care le folosea cum îi trecea prin cap. Parfumată totdeauna cu un parfum foarte rafinat, care mirosea a mere, pe care îl primea de la Paris, și despre care știam că este foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Yeargan am conceput o serie de paravane mobile de inspirație Gordon Craig, construite din plexiglas transparent, tratat În așa fel ca să dea senzația ploii care curge, și care creau prin mișcare atmosfera idilei suave din micul port provincial unde plouă Întruna... Prin combinația de geometrie rece a paravanelor și de joc realist al cântăreților-actori speram să putem evita atmosfera de sirop și melodramă lacrimogenă, loc prea comun al situației tipice de musical, În care un băiat Întâlnește o fată. Dar melodiile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
cei ce păreau tineri erau Între două vârste, cei rotofei erau de-a dreptul obezi, cât despre femei... de la vârstă la culoarea părului, totul arăta altfel. Mă Întrebam dacă acești coriști cu gesturi și maniere exagerate „ca la operă“, vorbind Întruna și râzând de mama focului la orice mică șotie, erau capabili să devină personaje credibile pe scenă. De obicei Îmi place amestecul de genuri și dacă ar fi fost vorba de Mozart sau Rossini, compozitori cu mult umor, hazul galez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
îi răspundea radios Mihai. Parcă au înnebunit cu toții! Se servi bufetul, mai bogat, mai ispititor și mai gustos decât am fi putut bănui, se băură vinațuri de la mama lor, se cântă „Mulți ani trăiască“ și se râse și se petrecu întruna, până târziu în noapte... — Nu știu, nu știu ce au! râdea fericit Mihai. Parcă nu-i a bună! și, poate pentru a reînvia măcar în parte frenezia acelei ultime sărbători, am fost invitați de Revelion în casa Marosin-Petrescu. Eu îl însoțeam pe
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
autoservire, iar chelnerițele, care stăteau în spatele tejghelei, purtau halate albe. Când am coborât, prima imagine care mi s-a înfățișat a fost un șir de femei în alb, cu bonete albe, îngenuncheate în stradă, care se închinau și-și făceau întruna cruce. Pentru o fracțiune de secundă, m-am întrebat dacă nu cumva nimerisem în cer. Zile întregi, nu am putut intra în camera cu cioburi și cărți scăldate în cafea neagră. Aveam impresia că era bântuită de duhuri. Și astăzi
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
i-a cuprins pe toți, cu o bucurie ce nu părea firească. El însă avea să simtă mereu aceeași evlavie de-a lungul vizitelor la locurile sfinte. Hotărârea sa nestrămutată era aceea de a rămâne în Ierusalim pentru a vizita întruna acele locuri sfinte. Avea în gând ca, pe lângă această evlavie, să ajute sufletele 1 și, pentru aceasta, îi aducea Părintelui Străjer scrisori de recomandare. Dându-i-le, îi spuse că avea de gând să rămână acolo din evlavie, fără a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
principiului „capul plecat sabia nu-l taie”, susține că „am greșit” (de aceea am pățit ceea ce am pățit), eu, spirit turbulent, rebel (moștenit de la tata), mă apăr, încercând să-i demonstrez că nu puteam proceda altfel în acea împrejurare. Vorbesc întruna, tare, până simt că mă doare pieptul, că mă înec de atâtea cuvinte, că mă lasă puterile, nedezlipindu-mă de sobă, și întreg acest monolog furtunos se asociază cu senzația de netezime și mai ales de plăcută, reconfortantă răceală pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
care, spre disperarea mea neputincioasă (n-avea rost să-l mai opresc acum din moment ce nu reușisem să-l potolesc până atunci, în timpul petrecerii), dovedise și dovedea o inadmisibilă familiaritate față de marele Lucian Raicu (idolul nostru din acei ani), numindu-l întruna, „Lucică”. Un sfert de veac de căsnicie, încadrat aproape matematic în sfertul de veac al celei mai cumplite dictaturi din istoria României (ne-am căsătorit în același an și în aceeași vară în care avusese loc „istoricul” Congres IX, iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
demonică, fără îndoială. Mă întreb ce impuls se poate dezlănțui într-o ființă omenească, cuprinsă de orbire în așa măsură încât să-și ucidă fratele. Oricât mă străduiesc, nu reușesc să aflu nici un fel de răspunsuri și totuși mă zbat întruna să cercetez resorturile sufletului ei, nădăjduind să găsesc argumentele de netăgăduit prin care aș putea s-o absolv. După ce, în tinerețe, am scris o tragedie despre Medeea, imitându-l pe Euripide, înainte de a cunoaște locurile faptelor ei îngrozitoare, îi caut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
preajmă, căutând îndurerată bucăți din trupul lui. Fratele ucis, dezmembrat și semănat în țărână devine un topos recurent în toate replicile piesei. „Mi-am sacrificat fratele care e carnea și sângele meu.” Medeea își smulge părul cu disperare și repetă întruna fraza aceasta. Nu reușește să găsească o consolare sau o motivație care s-o absolve. Chiar această obsesie o va face să-și urască soțul, omul pe care l-a iubit până la pierderea de sine, Iason, cel care însă nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Aici, din păcate, nu găsesc pe nimeni care să-mi istorisească fapte demne de a fi puse în poezie. Îmi dau seama că scrisul meu comunică numai un început de plictiseală, de repetare perpetuă. Vâna poetică a secat și descrie întruna același peisaj, în care nu se petrece niciodată nimic nou: soarele care răsare, valurile mării, arborii, păsările ce zboară împrejur, mulsul oilor, balega pe care calc. Și ce să mai spun de câinele Imperator, de pisică și de obsesia mea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]