1,397 matches
-
sunau, era despre trădare... — Ce-ai visat și-ai trădat?, tu, iubirea mea, nu trădezi, tu ești Maestrul meu, eu de la tine am învățat totul, nu se poate, ești aspru cu tine, prea aspru!, Loredana îi pune o mână pe țâțele ei splendide cu adevărat, tu nu trădezi, înțelegi? Și fetei i-a trecut toată oboseala. — Mi-am trădat idealurile. Ca în Brecht, îmi amintesc aproximativ niște versuri ale marelui Brecht, nici nu știu din ce poezie sunt: Munții mei i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
timp mi-a băgat capul între picioarele ei albe, de blondă trecută de 17 ani, am lins-o mirat, era bună și caldă, gemea, mi s-a părut că se transformase într-o femeie verde-argintie și că eu sug la țâța pădurii. Dacă auzeam vreun strigăt subțire, de căpriță, și încercam să ridic capul, ea mă apăsa înapoi înjurându-mă, mușcă, mă! Cu mici întreruperi, așa am ținut-o până la apus. Știi ce ziceau păsările în jurul nostru?, cântau ca la nuntă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
vrei să fac pentru tine, fă?... vrei să fac toți copacii ăștia galbeni?, fă-i!, și toți copacii deveneau galbeni. Să te urc în pomul ăsta galben?, și Romanița se trezea în vârful pomului copt, întinsă goală pe frunze, avea țâțele mari, goale, umflate ca niște bostani, pielea îi devenise strălucitoare, căpătase nuanța luminii din jur. Tot ce vroia ea, Romanița, eu puteam să fac în marginea aia de pădure, de atunci știu că văd pururi altceva și altfel, fericirea aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
de fân din saltea, mă aromea, dar nu mă mai adormea ca înainte, ceva mă râcâia greu, simțeam că vorbele mele curseseră ca acidul peste întâmplarea din care învățasem atâtea, vorbele curseseră peste Romanița aceea unică, albă și curată, cu țâțele ca bostanii. Ea mi-a dat prima dată din pom și eu am mâncat... * — A doua trădare a fost în adolescență, eram prin liceu, recitam cu mare succes nu știu ce poezie din Coșbuc, apoi o baladă populară, Toma Alimoș, câștigasem deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
tot timpul liceului, doar că, a doua zi, la școală, ca să mă salvez, le-am povestit băieților că m-am culcat cu profa, bineînțeles că nu m-au crezut, dar le-am dat atâtea amănunte, că arată așa, că are țâțele așa, că șoldurile, că e bronzată... după recreații nesfârșite, în care am tot reluat povestea incredibilă, băieții m-au crezut... numai că eu, în toți anii următori, i-am tot văzut cu ciudă sânii, îi văd țâța aia ieșită din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
așa, că are țâțele așa, că șoldurile, că e bronzată... după recreații nesfârșite, în care am tot reluat povestea incredibilă, băieții m-au crezut... numai că eu, în toți anii următori, i-am tot văzut cu ciudă sânii, îi văd țâța aia ieșită din plapumă și acum, ce invitație la ea, și eu - ce dobitoc!, ochiul minții mele cuprinde numai mărul rotund și bronzat, ieșind din plapuma veche, mi se umple gura de mirosul lui, m-a învins femeia aia și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mai uit la ea?, e nebună!, merge spre ușă, dar nu poate să rămână singur și se întoarce spre ea, e roșie în obraji, parcă o bătuse cineva, i-ar răsfira pletele, i le-ar înfășura pe gât și pe țâțe, îi zice apăsat: te omor dacă pleci de aici!, vedem și cu teatrul, rămâi la mine, aici, apoi mai calm, venind spre pat: vino să te adorm, să fiu sigur că nu pleci. Și râde. Se așază pe margine de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
sus, în fața șemineului, pe o blană, parcă învățase comanda de mult, din vremuri imemoriale, eu mă uitam de sus, de pe scara interioară, ascuns după coșul șemineului, făcea labă cu aia, cu o mână era pe pizda ei, cu dreapta pe țâțele și pizda cățelei, negruța noastră parcă râdea, se uita cu o privire galbenă dintr-o parte, cățeaua asta va face moarte de om pentru ea, așa s-au legat amândouă. Seara, mi-am futut nevasta de-am înnebunit-o, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Adam e o prostie, s-a încetățenit așa în lume și în mintea tuturor, de fapt, e invers, e clar că Adam a ieșit din Eva, ca dovadă atavismele - așa-mi zicea Maestrul, cred că a pronunțat „a-ta-vis-me!” - alea de țâțe pe care le mai are Adam, dacă s-ar căuta, cred că s-ar găsi mai multe dovezi, ADN-ul ar vorbi, cromozomii nu mint niciodată, oamenii ar afla multe, dar nu vor bărbații, le place situația asta de conducători
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
-și are rostul. Și nici două ca noi, și nici o sută. Degeaba grădina și toți copacii de aici, merele coapte ieșind roșu, degeaba eu tânără și frumoasă, cu ochii de aur, cu spatele gol, că-i decolteul până la cur, cu țâțele stând drept, parcă ar fi siliconate - dar dumneavoastră știți că nu sunt, eu îi înțeleg pe ăia care nu mă cred, prea sunt frumoase țâțele mele. Uite că el nu mai vine. Sau întârzie, o să vedem. Stăm aici două femei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
și frumoasă, cu ochii de aur, cu spatele gol, că-i decolteul până la cur, cu țâțele stând drept, parcă ar fi siliconate - dar dumneavoastră știți că nu sunt, eu îi înțeleg pe ăia care nu mă cred, prea sunt frumoase țâțele mele. Uite că el nu mai vine. Sau întârzie, o să vedem. Stăm aici două femei singure și povestim. Îl așteptăm pe bărbat, povestind. Păcălim așteptarea. Dumneavoastră așteptați povestea cu Tina, eu aștept uitarea, să o uit pe Tina... Vocea hârâită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
pe bărbat, povestind. Păcălim așteptarea. Dumneavoastră așteptați povestea cu Tina, eu aștept uitarea, să o uit pe Tina... Vocea hârâită a Loredanei e schimbată, tremură, spatele nu mai e drept, din rochia roșie ies niște umeri cocârjați, căzuți, adunați spre țâțele frumoase. Neli se uită curioasă la femeia din fața ei, dar nu spune nimic, rămân fără poveste!, ideea i se înșurubează în minte și grădinăreasa tace un timp... Să rămân fără poveste?, nu-i mai spun nimic de rău... Povestiți dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
reacțiile, traumele, subconștientul, visele personajului. Acuma, era acasă la iubitul drag, doar că găsise printre cărți un carnet pe care întâmplător îl frunzărise, uitând de sine, așa, în viteză... și pe a doua pagină a văzut niște nume, „Romanița-Dăscălița, cu țâțele ca bostanii”, urmau altele și altele, un nume unguresc, „Ildi-cea-durdulie, cu bretonul în formă de V”... și „Anita, care merge de parcă doarme în ea”, era și ea acolo, în șirul ca un burghiu, ce-i cu femeile astea?, sunt, au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
de roșu, unghiurile ascuțite ale feței se adună și mai mult în colțuri de piatră, cutele din dreapta și din stânga gurii s-au adâncit, am obosit!, își spune din nou femeia, decolteul adânc n-o salvează deloc, lacrimile se scurg până pe țâțele alea frumoase, ca de fată mare. — Nu mai plângeți, doamnă, că o să se rezolve, trăim în secolul medicinei, o să-l facă bine pe domnul, toți doctorii din lume îl vor trata, a fost deja la atâția medici, că mă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
pe care stăpânul lui și-a pierdut-o. -Și să mai știi, copac ofilit, frunză veștejită, că această măreață Uniune Europeană va fi ca o mamă pentru noi. Își va descheia bluza și ne va da să sugem lapte de la țâța ei rotofeie.,, Antoniu dă din mână a lehamite, după care pufnește din nou În râs cu gândul la mâncare. Bâjbâie după un capăt de lumânare pe care-l aprinde lipindu-l de fundul unei cești ciobite. Ce faci Kawabata? Somnolezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Maică bună, mult îndurată, Din alte ceruri pre pământ cată Și vezi mânia ce pă dreptate Asupra noastră pentru păcate, Dar totodată vezi și pieirea Ce pătimește a lui zidirea. Mai vezi și lacrimi al-ei vărsate, Prunci morți pă brațe, țâțe uscate Și alte rane ale holerii De acel înger-n chip ca engherii. Iar tu, stăpână prealăudată, Mijlocind mila marelui Tată Porunci-ndată acelui înger Să-și schimbe fața în alb, din sânger. Și cu aceasta (o, ce minune, Care
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
curând niște drăcușori sau niște pitici. Helen susținea sus și tare că bărbații cu mâini mici erau favoriții ei, dar asta numai pentru că ea avea un piept foarte puțin dezvoltat și, cu cât bărbatul avea mâinile mai mici, cu atât țâțele ei păreau mai mari. Chaquie s-a parfumat în grabă consumând aproape o sticlă întreagă de White Linen. Apoi și-a netezit fusta și părul, după care a părăsit camera ca să-și întâmpine soțul. Eu nu știam ce să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
lui că-l făceau să transpire așa de abundent. Și avea o slujbă așa de șic. —în afară de Jay McInerney mai cunoști și alți autori? l-am întrebat eu, aplecându-mă în față în speranța că era un tip care aprecia țâțele, fiindcă țâțele erau cea mai grozavă chestie pe care i-o puteam oferi. —îmmm, da, a răspuns el trăgându-și nasul, dar ferindu-și privirea. Cunosc o grămadă. — Cum funcționează chestia asta? am insistat eu lăsându-mă aproape pe vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
-l făceau să transpire așa de abundent. Și avea o slujbă așa de șic. —în afară de Jay McInerney mai cunoști și alți autori? l-am întrebat eu, aplecându-mă în față în speranța că era un tip care aprecia țâțele, fiindcă țâțele erau cea mai grozavă chestie pe care i-o puteam oferi. —îmmm, da, a răspuns el trăgându-și nasul, dar ferindu-și privirea. Cunosc o grămadă. — Cum funcționează chestia asta? am insistat eu lăsându-mă aproape pe vine în încercarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
e, mi-a răspuns el gânditor. M-am blestemat fiindcă adusesem vorba de păr și am blestemat bărbații, în general, pentru lipsa spiritului de observație. Singurul lucru pe care-l observă la o femeie, m-am gândit eu dezamăgită, sunt țâțele mari. E drăguț, a zis el. E o tunsoare copilăroasă. Poate că mințea, dar eram mai mult decât dispusă ca, până la proba contrarie, să-l cred. — Ce facem? am întrebat eu regăsindu-mi buna dispoziție. Nu știu. Tu ce vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
loc în povestea asta. Când am aflat că sunt însărcinată, în aprilie 2008, scriam de zor la teza de doctorat. Vomitam și scriam. Scriam și vomitam. Dar a trecut și greața. Și iată-mă, purtându-mi mândră burta umflată (și țâțele, ca să fiu sinceră), pe la bibliotecile care mai erau deschise și vara. Mare noroc am avut că am terminat de scris în septembrie și am predat-o înainte de naștere. Prematură. Care mi-a adus un pat în celulă, ca în reclamă
Poveşti cu scriitoare şi copii by Georgiana Sârbu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1781]
-
băut nici o bere, de unde vreți s-aveți inspirație? (Lasă, bă, inspirația, tu acuma scrii la ziar, sărea la birou nea Vlad, deodată interesat de ce „trebuie“ să facem. Chiar are dreptate bătrânul meu: la serviciu ajunsese să mă obsedeze Portia, cu țâțele ei care cresc fără să inspire, la urma urmei o nefericită, și mă mai iau și eu de ea. Credeam că am scăpat de asta după reîntâlnirea cu Zina, dar bineînțeles că plecarea ei, pe care o prevedeam, mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
amorțiseră genunchii cu totul. Când să intru pe ușă, m-am împiedicat de prag și toți au privit către noi. Copilu` ai greșit sala. Aici e cantina...peste drum se ține ședința cu părinții... Băh, zi-i să-ți dea țâță, că poate mai crești. Cât mă costă o oră cu mă-ta, uăi Vasâli? Nu ți pune mintea cu ei! Sunt niște țărani amărâți, plini de complexe, îmi spuse ea observând cum mi se întunecă privirile. În timp ce încerca să mă
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
lui Enro se voia umoristică, dar, ca la atâția oameni care nu se înțelegeau pe ei înșiși, nu făcea decât să-l trădeze. Întreaga sală de baie era doldora de probe ale dezvoltării mentale incomplete a bărbatului. Și copiii de țâță adoră atingerea duioasă a mâinilor de femeie. Dar nu toți copii de țâță cresc până la obținerea controlului Celui Mai Mare Imperiu al timpului și spațiului. Și modul în care Enro își dăduse seama de ceea ce făcea Gosseyn-Ashargin în camera alăturată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
înțelegeau pe ei înșiși, nu făcea decât să-l trădeze. Întreaga sală de baie era doldora de probe ale dezvoltării mentale incomplete a bărbatului. Și copiii de țâță adoră atingerea duioasă a mâinilor de femeie. Dar nu toți copii de țâță cresc până la obținerea controlului Celui Mai Mare Imperiu al timpului și spațiului. Și modul în care Enro își dăduse seama de ceea ce făcea Gosseyn-Ashargin în camera alăturată, fără să-și părăsească sala de baie, dovedea, oricât de imatur ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]