1,725 matches
-
Căpetenia lor, Selgiuc, de la care își vor lua numele - turci selgiucizi - le arată calea spre Iranul moleșit de fatalismul musulman pe care-l cuceresc la 1043 și apoi Irakul și Caucazul la 1055 și, respectiv, 1064. Chiar după victoriile asupra bizantinilor și după perioada Sultanatului Rum (1077-1299), după Othman (1299-1326) și Orchan (1326-1359), când turcii care-și vor zice otomani se așează temeinic în Peninsula Balcanică, nu se poate susține că aceștia au avut ideea de a forma din teritoriile cucerite
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
1143-1180), printr-o politică activă la Dunăre și la nord de marele fluviu, reușise să cuprindă o mare parte din Dacia antică în Imperiul Bizantin , lăsând-o într-o semidependență față de Imperiu, putem admite că sultanii otomani moștenesc și atitudinea bizantinilor față de spațiul etnic românesc, ceea ce explică și din această perspectivă de ce Țările Române n-au fost transformate în pașalâcuri. Să ne reamintim că împăratul Traian n-a transformat toată Dacia Decebaliană în provincie romană, provincia Dacia, ca un pinten în
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
observa o similitudine între punctele strategice deținute pentru controlul spațiului etnic românesc. Mai întâi ne vom referi la Dobrogea, ocupată de romani din anul 46 e.n., viitoarea Scytie Minor, prin care era controlat estul Munteniei și sudul Moldovei, stăpânită de bizantini și în perioada lor de declin, ocupată pentru 450 de ani de otomani cu același rol de control, la care adăugăm raialele Turnu și Giurgiu din timpul lui Mircea cel Bătrân, la 1417, cetățile Chilia și Cetatea Albă, ocupate de
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
ci o moșie în sens de țară, moștenită de la strămoșii săi, boierii alegând la nivel de moșiețară-stat pe cel care era „os domnesc”, vrednic să conducă moșia mai departe . Fiind stăpân absolut, din mila lui Dumnezeu, având toate atributele basileului bizantin și ale principilor apuseni, fiind înzestrat cu dominum eminens, domnul dădea credincioșilor săi - erau numiți toți slugi (slugi domnești) - părți din domeniul românesc-domnesc, domenii mai mici, numite la noi moșii, dar și alte bunuri aducătoare de venituri, în primul rând
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
termen pentru tarabostes, nobilul dac. Domnii români au considerat de datoria lor, dacă nu cumva era una dintre condițiile pentru a ajunge la domnie, să apere credința creștin ortodoxă și Biserica Răsăritului, care întruchipa fostul Imperiu roman de răsărit, devenit bizantin. Pentru sprijinul dat de biserică în consolidarea domniei, domnii au răsplătit-o cu întinse domenii, privilegii și imunități, la care s-au adăugat, în decursul timpului, daniile făcute de boieri. Boierii mari și mici, mănăstirile, episcopiile, bisericile prin episcopi, stareți
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
trebuie să avem în vedere că în acel secol al XV- lea glorios, Țara Românească a Moldovei era integrată Europei mai mult decât România de astăzi. Dacă cucerirea Constantinopolului a putut trece aproape neobservată, dacă ajutorul cerut de ultimii basilei bizantini era condiționat de unirea cu Roma, ceea ce formal s-a încercat și așteptat, după această dată - 1453 - papalitatea și țările catolice vor privi cu alți ochi expansiunea otomană, care se apropia de teritoriile lor, iar percepția fenomenului turcesc la adevărata
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
de sudest a orașului, făcută de Ștefan cel Mare la 1490, reparată la 1820 de către proprietara târgului - Maria Cantacuzin Logofeteasa. Orașul Vaslui, zice Paul de Aleppo în „Descrierea călătoriei patriarhului Macarie la Moscova", în februarie 1653, ar fi făcut de bizantini, spre amintire de trecere a lor în Dacia Orientală și i-au dat numele de Basilica, după acela a Împăratului Basile Bulgaroctonul. Aleppo zice: „Numele de Vaslui vine de la reședința domnească Vasiludi, întrucât aici a fost mai înainte capitala Moldovei
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
contrafort care îi asigură stabilitatea. În interior, pictura murală reprezintă chipuri de sfinți și diverse scene biblice, este executată în tempera de către pictori neidentificați. Catapeteasma, executată din lemn de tei și de brad, are picturi în ulei, stilul fiind cel bizantin. Sculpturile ce îmbracă câmpul dintre icoane sunt vopsite în bronz auriu. O dată cu refacerea din anul 1827, în pronaos s au pictat două tablouri, reprezentând familia ctitorului. Un alt tablou îl înfățișează pe domnitorul Alexandru Moruzi, cel care a înființat aici
Bisericile Ortodoxe din Iaamp;#537;i by V. D. Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/455_a_1456]
-
ca într-un roman cavaleresc - îi spune că, la timpul potrivit, ea îi va cere ceva, orice, iar el îi va îndeplini dorința). În scenă intră, împreună cu soția sa, și un Radu Saseano, un balcanic socotit de societatea vieneză drept bizantin. Sub numele Dorothy Dux (numele arată cine conduce, cine trage ițele), Thea - după ce o vreme trece drept stenografă - primește atențiile baronului, dar se apropie de Dego, cu care petrece clipe magice. La moartea contelui de Wallenstein, bunicul Theei, Mallen-Louis primește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287277_a_288606]
-
medie cât și în cea lungă, mai mult, ea are încă o valoare de indice într-o analiză de factură spectroscopică. Următoarea determinantă de fundal este lizibilă în grilă creștină (ortodoxă) și anume în competiția dintre religios și laic. Dacă bizantinul Choniates tratase relația dintre Suflet și Trup în două pledoarii succesive, în finalul Personificărilor (sec. XII) nu se va mai face o distincție radicală ca și, mai târziu, Dimitrie Cantemir în Divanul (1698). Disputa dintre Suflet și Trup sau dintre
[Corola-publishinghouse/Science/85095_a_85882]
-
care îi apăra pe gramatici, pe retori și pe jurisconsulți; acesta conține un cald elogiu al Literelor, scris probabil chiar de Cassiodor. în 551, Cassioda se afla la Constantinopol, unde a terminat Istoria goților (începuse deja sîngerosul război inițiat de bizantini pentru recucerirea Italiei). întors în Italia la sfîrșitul războiului, împreună cu prietenul său Vigilius și cu alte persoane care se refugiaseră la Constantinopol, Cassiodor a abandonat viața politică pentru a se retrage (între 555 și 560) într-o mănăstire pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
importanță pentru cunoașterea epocii lui Teodoric, chiar dacă au fost supuse unei revizuiri care le-a restrîns mult semnificația ca sursă de informații istorice: într-adevăr, scriitorul, în momentul publicării, a eliminat orice referire istorică atît la goți, cît și la bizantini și orice detaliu cronologic sau personal. După ce s-a retras din viața politică, dar nu mult după ce a încheiat redactarea culegerii Variae, Cassiodor a compus între 537 și 540 un mic tratat științific, fără prea mare adîncime Despre suflet (De
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
să adauge că magnificul popor al goților a trebuit să se încline în fața unui popor și a unui principe mai puternici și mai nobili: este evident că Iordanes simte nevoia să găsească atitudinea cea mai potrivită față de Iustinian și de bizantini. Opera intitulată Originile și faptele poporului roman începe, conform proiectului originar, de la Adam și constă într-o istorie universală care ajunge pînă la Augustus și care cuprinde referiri la istoria biblică și la istoria Orientului, bazîndu-se în esență pe Chronica
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
-lea (483-492), iar cele trei surori duceau o viață de călugărițe, probabil în casa părintească; numele, tipic grecesc, ne-ar putea face să ne gîndim că în familia sa era prețuită cultura greacă. Și el a făcut carieră politică sub bizantini, așa cum se întîmpla de obicei cu descendenții familiilor nobile: înainte de 573, era prefect de Roma, cea mai înaltă funcție civilă. însă, la puțin timp după ce a împlinit treizeci de ani, a renunțat la viața lumească, și-a împărțit averile celor
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
momente dramatice, cum s-a întîmplat cînd regele Leovigild, arian, a trebuit să-l înfrunte pe fiul său, Ermenegild, convertit la catolicism, care se revoltase împotriva lui. Momentul era foarte periculos pentru regatul vizigot, avînd în vedere și vecinătatea cu bizantinii care cuceriseră o mică parte din Spania de sud-est; era ușor de presupus că revolta lui Ermenegild fusese organizată în înțelegere cu dușmanii. Leovigild l-a asediat și l-a învins pe fiul său, care se refugiase în cetatea Seviliei
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
lui Victor din Tunnuna, ajungînd pînă în al patrulea an al domniei lui Reccared, adică se întinde din 567 pînă în 590; Cronica este foarte interesantă deoarece prezintă întîmplările din Spania din perioada cînd aceasta era disputată între vizigoți și bizantini, între arieni și catolici: povestirea lui Ioan se focalizează asupra evenimentelor din regiunea sa, asupra războaielor purtate de regele Leovigild pentru a recuceri Spania de la bizantini și asupra conflictelor dintre Leovigild și fiul său, Ermenegild, care, convertit la catolicism, se
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
deoarece prezintă întîmplările din Spania din perioada cînd aceasta era disputată între vizigoți și bizantini, între arieni și catolici: povestirea lui Ioan se focalizează asupra evenimentelor din regiunea sa, asupra războaielor purtate de regele Leovigild pentru a recuceri Spania de la bizantini și asupra conflictelor dintre Leovigild și fiul său, Ermenegild, care, convertit la catolicism, se răsculase împotriva regelui. Urmează povestirea convertirii lui Reccared la catolicism, fără ca aceasta să implice și condamnarea lui Leovigild care, totuși, tocmai din acest motiv se luptase
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
față de monarhie, care era de credință ariană; în plus, nobilimea hispanică privea cu simpatie Orientul bizantin, și acesta a fost un alt motiv pentru care a fost dispersată de puterea dominantă. în acei ani - mai precis, în 552 - începuse invazia bizantinilor în Spania, care a fost însă de scurtă durată. Familia lui Severianus s-a refugiat la Sevilia, în preajma rebelului Atanagild. Prin urmare, încă de tînăr, Isidor a trăit experiențele sîngeroase din timpul războiului dintre vizigoți și bizantini, între 568 și
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
552 - începuse invazia bizantinilor în Spania, care a fost însă de scurtă durată. Familia lui Severianus s-a refugiat la Sevilia, în preajma rebelului Atanagild. Prin urmare, încă de tînăr, Isidor a trăit experiențele sîngeroase din timpul războiului dintre vizigoți și bizantini, între 568 și 586, și apoi din timpul conflictului dintre regele arian Leovigild și fiul său Ermenegild care, convertit la catolicism, se răsculase împotriva tatălui său; acesta însă l-a asediat și l-a învins la Sevilia în 583; doi
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
menționate mai sus sînt atribuite în manuscrise unui călugăr numit Leonțiu din Ierusalim, recunoscut astăzi ca o figură diferită de cea a lui Leonțiu din Bizanț (cf. pp. 000-000). Tratatul Despre cele șapte este, conform manuscriselor, opera „lui Leonțiu scolasticul bizantin, compusă întocmai după prelegerile (apo phônes) lui Teodor, avă mult iubit de Dumnezeu și preaînțelept filozof”; se consideră că trimiterea se referă la Teodor din Raithu și că scrierea e redactată după 560. în ce privește omiliile atribuite în manuscrise lui „Leontie
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
documente ca și acesta. în ansamblu, Istoria lui Sozomen este o secularizare a istoriei Bisericii; în același timp, el este interesat ceva mai mult decît Socrate de partea occidentală a imperiului, evenimente pe care le analizează, oricum, cu optica unui bizantin (intervențiile, adevărate sau anunțate, ale unor forțe bizantine în Apus ar fi servit în repetate rînduri la rezolvarea unor situații grave). Secularizarea istoriei este cu atît mai evidentă, cu cît Sozomen acordă o atenție particulară legislației imperiale, care chiar în
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
și a celei monofizite, pe care ne-o prezintă chiar pînă la ramificațiile sale tîrzii. Evagrie se preocupă și de problemele istoriei profane, nu numai de chestiuni de istorie bisericească: în cartea a șasea vorbește aproape exclusiv despre războaiele dintre bizantini și persani, chiar dacă interesul său nu depășește granițele imperiului (spre deosebire de Sozomen). în primele trei cărți, care cuprind evenimentele din sfera istoriei civile a Orientului și a Occidentului, în afară de istoria Bisericii, povestirea lui Evagrie rămîne oarecum dihotomică, oscilînd între cele două
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
creștini și musulmani a avut loc în anul 636 lângă râul Yarmūk, un afluent al Iordanului; lupta înverșunată s-a terminat cu masacrarea a 70 000 de creștini și inaugurarea controlului islamic asupra Ierusalimului, un fost avanpost occidental al Imperiului Bizantin 87. În 1099, cruciații au recucerit orașul sfânt în numele crucii; de data aceasta, rezultatul a fost masacrarea a 70 000 de musulmani și uciderea fiecărui evreu care s-a aflat în calea creștinilor învingători. În 1187, Ierusalimul a căzut din
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
și puse în aplicare anumite versete. Timp de mai multe secole, intelectualii musulmani au folosit metoda itjihad-ului pentru a interpreta și pentru a aplica principiile legii în situații noi, pe măsură ce Islamul se răspândea în cea mai mare parte a Imperiilor Bizantin și Persan, precum și în Spania, Africa de Nord, Turcia, India, Asia Centrală și chiar mai departe. Această expansiune era facilitată de natura accesibilă a Islamului, combinată cu decadența bisericii creștine și a altor instituții religioase din acea vreme. Islamul nu le cerea adepților
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
de pedeapsă au variat de la o temniță la alta, în funcție de predispozițiile boierilor sau călugărilor care le administrau. În unele mînăstiri existau coduri de legi bizantine, traduse în slavonă. Pravila de la Neamț este o traducere după Syntagma de la 1335 a juristului bizantin Matei Vlăstari. Ea a fost tradusă în slavonă încă din 1342. Pravila de la Bisericani din 1512 și cea de la Putna din 1581 conțin Proheiron-ul, (manualul) împăratului Vasile Macedoneanul. În 1563 se tipărește pravila bisericească după canoanele patriarhului Ioan al Țarigradului
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]