1,478 matches
-
vară arsă De griji, de ploi, de dorul meu Ca-n toamnă care stă netoarsa Vom băsmui cu Dumnezeu... DELIR Vin poterile dimineții Și mai bătrâni suntem cu-n an Sub geam, stau plopii înțelepții De vorbă cu un vechi castan. Doar pietre-n cale, numai pietre Poteca gândului o bat, Iertarea urca printre trepte Își duce umbră la-nchinat. Prin camere doarme tăcerea Își zornăie zalele-i reci În ceașcă-și lasă adierea S-o-nec în cerneală din veci. Vin
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
-n formulă din oră în oră, ca o gardă la platul Buckingham”; „Eu merg mai departe, imaginar și fără pericol prin mucavaua cu flori de matase și franjurii care se prind de gâtul meu slab că disperatul de creangă unui castan fragil, comestibil”; Sunt o spadă fără podoabe, fără vesminte de purpura, doar un lut în care apă dulce și sufletul cresc că în oul pajurei două aripi”. În această forță de a rămâne mereu proaspătă și mereu nouă stă puterea
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
tău de luptă. ai învins și încă vei învinge. mai vâslește veșnic înainte! timpul din clepsidra te împinge. ia privește astăzi în oglindă. chiar ciobita, ea îți știe anii. dar tu Alex nu te-ascunde-n vârstă că prea des se scutură castanii. ia-ți nepoții pe genunchi și cîntă și învață-i cum să se răsfețe, insă dă-le vlaga românească fiindcă viața are multe fete. prietene, postașul e la poarta. de prin cer măicuța-ți scrie carte; știe cât de dor
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
între două căpițe egale, de iarbă. Un ocean iubea o balenă albastră / mai tare de cât e voie să iubești. / Lavei sale temătoare, / vulcanul își povestea copilăria. / O mlaștină avea nenumărate inimi. / Pur și simplu, din margine de trotuar, / un castan foarte verde, / văzâd afroditele ce trec pe lângă el, / nu accepta moartea în vreun chip. // Mai sensibili ca elicopterul prezidențial. Parodia „Cotiga“ de Ion Pachia-Tatomirescu, la „Quadriga“, de Nichita Stănescu, poemă publicată în volumul „Dreptul la timp“ (1965), are ca motto
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
-mi copilăria pierdută pe malul Nistrului, alipită imensului necunoscut... cantonul de la Merișani, cafeneaua (unde se juca biliard!) din Curtea de Argeș, pavilioanele C.F.R. din Ciceu, halta din Belcești, casa dărăpănată din Iași, de pe Socola, altă casă, în centru, cu o curte interioară, castan, vînzători de butelii, prostituate pentru soldați (una avea un picior de lemn și era foarte căutată!) domni, doamne în capoate lucioase, fîlfîind desfăcute de emoție, în taioare pocnind de șoldărărie profesorală și de sîni în cămăți de forță... sutiene blindate
Trebuia să transcriu... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12734_a_14059]
-
târziu spre amiază nu am fost în stare să trag niște învățăminte utile din capul omului gândind la comitetul provizoriu care a hotărât să vină îndoielnicul anotimp ziarele au scris despre orășenii care au avut încredere în timpul devenind conștient de castanii roșii (așa stă treaba cu toamna păcătoșilor) multe zile am așteptat timpul pe drumul lung de la belgrad în scopuri curative asta e. FIȘĂ CLINICĂ Față de slăbiciunile omului țara e bătrână pacientul declară ninge negrăit asemeni logicii matematice melodică e întâlnirea
Poezie by Petru Cârdu () [Corola-journal/Imaginative/3669_a_4994]
-
vară arsă De griji, de ploi, de dorul meu Ca-n toamnă care stă netoarsa Vom băsmui cu Dumnezeu... DELIR Vin poterile dimineții Și mai bătrâni suntem cu-n an Sub geam, stau plopii înțelepții De vorbă cu un vechi castan. Doar pietre-n cale, numai pietre Poteca gândului o bat, Iertarea urca printre trepte Își duce umbră la-nchinat. Prin camere doarme tăcerea Își zornăie zalele-i reci În ceașcă-și lasă adierea S-o-nec în cerneală din veci. Vin
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
-n formulă din oră în oră, ca o gardă la platul Buckingham”; „Eu merg mai departe, imaginar și fără pericol prin mucavaua cu flori de matase și franjurii care se prind de gâtul meu slab că disperatul de creangă unui castan fragil, comestibil”; Sunt o spadă fără podoabe, fără vesminte de purpura, doar un lut în care apă dulce și sufletul cresc că în oul pajurei două aripi”. În această forță de a rămâne mereu proaspătă și mereu nouă stă puterea
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
tău de luptă. ai învins și încă vei învinge. mai vâslește veșnic înainte! timpul din clepsidra te împinge. ia privește astăzi în oglindă. chiar ciobita, ea îți știe anii. dar tu Alex nu te-ascunde-n vârstă că prea des se scutură castanii. ia-ți nepoții pe genunchi și cîntă și învață-i cum să se răsfețe, insă dă-le vlaga românească fiindcă viața are multe fete. prietene, postașul e la poarta. de prin cer măicuța-ți scrie carte; știe cât de dor
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
de nimic. Ba da! Aveam nevoie de CEVA anume. De EA! Dar unde să o găsesc? Începuse să se însereze. Oboseală își spunea și ea cuvântul. Ajuns în parcul orașului, ceva mă atrăgea irezistibil spre o bancă, așezată sub un castan imens. Nu era nimeni în tot parcul. Am rămas aici o oră, două, poate numai câteva clipe. Florăreasa trecea spre casă. Îmi oferi pe alese din ultimele buchete de flori. Plictisit de insistențele ei, absent, îi spun că nu am
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/86_a_359]
-
țigară câștigătoare de timp. frig străin într-o casă la fel de străină. o lumină-mpleticită calică și urâtă cernută prin nori tremurul fricos al frunzelor precum o fecioară subțire înainte de iar eu - ei bine eu - sunt tot mai departe decât departe deși castanul din fața ferestrei seamănă din ce în ce mai mult cu mine iar tristețea mea (sora mea mai mică) continuă să vorbească în somn. nu că te-am uitat dar uite: vine unu’ și zice: am plecat - și pleacă acum că am rămas în număr
Kemada by Paul Vinicius () [Corola-journal/Imaginative/4265_a_5590]
-
ridic către soare. Albii porumbei ai bucuriei Au învățat, neîntrerupt, să zboare. Luceafărul, Anul V, Nr. 14 (97), 15 Iulie 1962 Poșta redacției: Andrei Steiu Puls Geamul meu e pulsul neștiut al străzii care-n trecători se zbate și-n castanii albi de duc nopțile de toamnă-n spate Toamna asta fără margini zbucium lung și holde mari cât o simt de plin și greu... Dinlăuntrul ei se zbate ca un fluviu geamul meu Toamna unui pictor Se zbate pânza nopții
Poeme în limba română ale tânărului Andrei Codrescu by Andrei Codrescu () [Corola-journal/Imaginative/10519_a_11844]
-
șuierat de tren - ultimul cocor se pierde în albastru parc aglomerat - frunzele se-așează printre cuvinte suflând în mâini - din fiecare casă se-nalță fumul tăceri de mormânt - din când în când mai cade câte o frunză dieta toamnei - umbrele castanilor se subțiază ceață adâncă - de negăsit drumul spre inima ei fumul de toamnă - de undeva, departe un greiere stins nici-un greiere - răscolind printre frunze vântul de toamnă urme adânci - în grădina văduvei bostani neculeși de azi mai singur - și-a
Viorile toamnei by Cristina Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83681_a_85006]
-
de venerabilul bătrân pe care-l adoram și care, de ne-ar fi adresat un singur cuvânt, putea obține de la noi lucrurile pe care doar vrăjitorului i le aduce bagheta sa. Pe când Jan era dus astfel în triumf, de sub un castan apăru bătrânul. Niciodată nu se uita la cei cu care se întâlnea. Din părul alb care ne umplea de respect, de pe fața sa blândă și-atâta de senină, parcă se pregătea să răsară soarele. Se sprijinea într-un baston negru
Podu vechi by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91578_a_92863]
-
Vă propun ca până mâine Să numiți fiul de câine. Vă îndemn acum cu drag Să numiți fructul de fag. Aș pofti și eu un dar: Numiți fructul de stejar. V-am cerut și-acum un an: Numiți fructul de castan. Acum vorba o aduc Despre fructul cel de nuc. Nu că zic, dar vreau să spun: Care-i fructul de alun? Cred că știți într-adevăr Care-i fructul cel de păr. Greutatea lui e mare (Nu chiar ca și
Cartea de ghicire by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/525_a_1299]
-
mesei modeste din lemn nelăcuit, așteptând farfuria cu bunătați, rupte din sufletul bun al "mamei Senciuca", așa cum îi spuneam mulți dintre noi. Ce bucate gustoase încropea! După ce mâncam o luam "razna", pe aleile cu iarbă moale și deasă străjuite de castani și tei uriași . Nu ne era frică să cutreierăm aleile, parcă nesfârșite, tăcute, răcoroase, încărcate de mister. Rămâneam rupți de lume, ascultând din gura bătrânului rabin, despre drama neasemuită a familiei lui. Ne așezam ore întregi, muți în fața mausoleului, unde
Proz? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83384_a_84709]
-
ars în sobă iarna. În copilărie, acest loc era paradisul nostru de joacă. Mer geam acolo cu guvernanta și cu iubita noastră bunică maternă, căreia îi spuneam Bonnie. După ploaie, ne duceam cu coșulețele să culegem ciuperci în pădurea de castani sau de plopi. Mai am și acum în nări mirosul 34 IOANA CELIBIDACHE, O MĂTUȘĂ DE POVESTE ciupercilor umezite de ploaie... Apoi pădurea ne inspira să ne clădim căsuțe în copaci. De-a ce vă mai jucați? — Gardianul nostru, pe
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
moment dat din viața lor și nimeni nu mai știa nimic despre el. Învățau la aceeași școală. După ore, se așteptau și o luau alene spre casă. Se mai abăteau din drum prin parc, lenevind câte o oră, două pe sub castani. În apropiere se afla liceul de artă și de foarte multe ori, prin ferestrele deschise, aveau prilejul să asculte, de la distanță, piese cântate la diverse instrumente: vioară, pian, chitară. Ascultau vrăjiți, iar la sfârșit, Grig spunea: Tare aș vrea să
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
parcă de curând a și plâns. -Eu? -Da, tu. -Uite, Alma, nu vrei să facem câțiva pași împreună? Poate îmi spui și despre ce e vorba. - Desigur. Ieșim împreună din curtea bisericii și o luăm încet pe aleea mărginită de castani. O privesc cu coada ochiului. Parcă acum îmi pare și mai firavă. - Și spui tu că eu te-am supărat!? - Da, tu. - Cum e posibil? Abia ne-am întâlnit. - Greșești, Aimee. - Îmi știi și numele... cum este posibil? - Ne cunoaștem
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
Labirint nr. 1, sc. C, Canal Bega, Albăstrelelor, Oravița, I. I. de la Brad, Stuparilor (p)), Blajova, Sintești, Buziaș (p), Sânnicolau Mare (p) - „Banat Tractor”, „Eurovitalis”, Gară; Gottlob (p), Deta (p) - Zona Ștrand Termal; Sânmartinu Sârbesc (p). MARȚI: Timișoara (străzile Viitorului, Castanilor, Mierlei, Hărniciei, Iederei, Mureș (p), Labirint nr. 1, sc. A, Căciulata, Topârceanu, Timiririazev, Cerbului, I. I. de la Brad (p)), Moșnița Veche - casnic (p), Dudeștii Noi - casnic (p), moară; Balint, Fădimac, Bară, Rădmănești, Spata, Lăpușnic, Dobrești, Ohaba Română, Ohaba Lungă, Dubești
Agenda2004-14-04-util () [Corola-journal/Journalistic/282275_a_283604]
-
când m-am dus iarăși la mansardă, Peter tocmai făcea ordine. A terminat repede și, în clipa în care m-am așezat pe jos la locul meu preferat, a venit și el. Ne-am uitat împreună la cerul albastru, la castanul golaș pe ale cărui crengi scânteiau stropi mici, la pescăruși și alte păsări care, în zborul lor la firul ierbii, păreau de argint. Toate astea ne-au emoționat și ne-au captivat într-atât, încât n-am mai putut scoate
Jurnalul Annei Frank () [Corola-journal/Journalistic/5139_a_6464]
-
de golf deasupra și terenuri de fotbal dedesubt. Cerul avea o ton neutru și palid și dincolo de culmi, o lumină cenușie, pragmatică lumina coamele locuințelor și fabrici, fără să le pună în umbră sau să le îmbogățească. Dincolo de deal, printre castani și păducei, era un lac pentru bărci de agrement. Deseori o pojghiță de funingine se instala în timpul nopții peste apa liniștită, și o rață, abia pornită dintr-o insulă, lăsa o dîră ca a unui deget pe un geam plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
deloc arhitectural cu clădirea din care ieșise. în partea aceasta, ușa avea panouri adîncite și mîner, plafonul era mărginit de o cornișă somptuos decorată cu mlădițe de acant, mai era și un bovindou înalt, de unde se vedea frunzișul coroanei unui castan și, dincolo, o casă veche din piatră. Restul încăperii era ascuns de șevalete cu picturi mari ale încăperii. Picturile păreau mai vii și mai curate decît realitatea, și o tînără blondă, înaltă și frumosă stătea înclinată în ele, uneori nud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
întrebă el. — ... știi un negru pe care-l cheamă Multan... I-am auzit numele. De ce? — ... ți-ar putea fi de folos. E o idee care mi-a venit din senin. Probabil că n-o să-ți fie. Lanark ocoli tabloul cu castanul, deschise ușa și plecă.∗ ATENȚIE: „INDEXUL“ DE MAI JOS VA FI INTRODUS îN PAGINA LA FEL CA îN ORIGINAL INDEX DE PLAGIATE în această carte sînt trei tipuri de furt literar. PLAGIAT DE LITERĂ, prin care opera altcuiva este tipărită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și Pablito, țesătoarea și studentul la filozofie, care nu reușiseră să se găsească într-o seară de iunie, când, dintr-o neânțelegere stupidă (așa crezuse fata), ea așteptase într-un loc, timp de trei ore, plimbîndu-se tot mai înfricoșată pe sub castanii înfloriți de la șosea, cu frunzele luminos-transparente în lumina becurilor, pe când el, probabil, stătea cu buchetul de flori - nelipsit de la nici o întîlnire - sub cine știe ce ceas municipal. Mult mai târziu aflase Maria că Pablito își găsise, de fapt, "o partidă mai potrivită
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]