2,496 matches
-
vid dacă nu punem la socoteală câțiva atomi de hidrogen, fotoni sau particule de praf cosmică. Nu mai vorbim despre enormul spațiu care separă galaxiile între ele ... Iar acest spațiu gol este atât de mare încât două galaxii se pot ciocni și pot trece una prin cealaltă fără ca să existe nici măcar o singură coliziune directă între sorii și planetele care le compun, existând doar interacțiuni preponderent gravitaționale, electrice sau magnetice între corpurile cerești ce le compun. Deci, putem concluziona fără a
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
sensului undelor ar duce deci la o inversare a timpului sau a entropiei, convertind totodată particula în antiparticulă. Antiparticula ar fi, de fapt, imaginea în oglindă a particulei noastre, având evident și sarcina opusă acesteia. Dacă o particulă s-ar ciocni cu o antiparticulă, cele două unde staționare ar dispărea, apărând în schimb două unde electromagnetice nonstaționară (fotoniă, procesul acesta numindu-se anihilare. Mergând mai departe, dacă două asemenea unde electromagnetice produse prin anihilarea a două particule cu două antiparticule s-
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
înainte de războiul de o sută de ani (1337-1453), imaginea francezului în ochii englezului și cea a englezului în ochii francezului au fost peiorative. Aceasta a durat până la Waterloo (...) când, orientată primejdios de interesele diplomației țariste, puterea colonială franceză s-a ciocnit la Fachoda, pe Nil, cu oștirea lordului Kitchener. Războiul părea inevitabil. Dar înțelepciunea a prevalat: a Treia Republică franceză a cedat la timp și a ajuns, în numai șapte ani, să încheie, cu același guvern britanic cu care era gata
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
și de la Cacica, din toată partea aia. Aveau oamenii de lucru, era transportul ieftin și des, nu ca acum.” Omul se oprește brusc, simte că a vorbit prea mult cu mine, un necunoscut improbabil, ia două pietre de gresie, le ciocnește una de cealaltă, pietrele scot un zgomot sec, mineral, „clac-clac”, iar vânzătorul continuă să strige cu un glas egal, antrenat: „Cute, cute, hai la cute și pietre de cuțit, hai!”. Noaptea de 23 spre 24 iunie 2012. La ora 18
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
prin alte locuri, de rumenitul porcului abia sacrificat. Paștele venea și el cu miros de primăvară, de gunoaie arse în fața porților, cu pantofi noi, și ei miroseau a piele și a nou și ne mândream cu luciul bombeurilor, până ne ciocneam de prima piatră ieșită în cale, cu alchimia ce ni se părea atât de savantă, a vopsitului ouălor, în fine, cu mirosul lumânărilor de ceară arzânde, pentru cei care-și petreceau Deniile în biserici. Dar niciuna dintre aceste sărbători nu
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
-l păcălim. Nu-i vin, este sirop. Și tu ce vrei? Păi... vin. Curiozitatea mă face să uit că sînt profesor și chiar torn în două pahare vin roșu. Dar să stăm jos, spune mogîldeața. Luăm loc la masă și ciocnim bărbătește. Eu nu beau prea mult. Cît poți. Tata bea și o sticlă întreagă. Din astea (arăt sticla de 750 ml)? Nu, mai mare, de Coca-Cola. Puștiul bea cîteva picături și mă anunță că-i destul. Dar de ce preferi vinul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
plîns. Un rîs nefiresc, forțat, zguduie pacientul. Aproape răcnește, surprinzînd întreg salonul. Trei luni? Ha, ha, ha. Doar trei luni?! Mă jur pe ce am mai sfînt că voi prinde Crăciunul. Ce spun eu Crăciunul, Paștele, Învierea. Auzi, Ancuța?! Vom ciocni ouă roșii de Paști, voi mînca friptură de miel și pască. Da, pască făcută de mama noastră. Da, tăticule și vei prinde și celălalt Paște și încă unul... Ei, Ancuța, să ne bucurăm de primul, chiar dacă va fi și ultimul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
dus-o ani mulți, contrar... Ei, nici așa, scumpa mea. Acum sîntem în iunie, nu?! Da. Iunie, iulie, august și un pic din septembrie, după cum a spus el. Dar, ține minte, o să prind tulburelul, Crăciunul și Paștele. De Paști, Ancuța, ciocnim ouă roșii, înțelegi?! Da, o să ciocnim ouă roșii! O să mergem la Înviere amîndoi, ca întotdeauna de cînd mă știu... O voință de fier a pus stăpînire pe Victor. Ajuns acasă, pe un calendar marca zilele pe care le-a început
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
nici așa, scumpa mea. Acum sîntem în iunie, nu?! Da. Iunie, iulie, august și un pic din septembrie, după cum a spus el. Dar, ține minte, o să prind tulburelul, Crăciunul și Paștele. De Paști, Ancuța, ciocnim ouă roșii, înțelegi?! Da, o să ciocnim ouă roșii! O să mergem la Înviere amîndoi, ca întotdeauna de cînd mă știu... O voință de fier a pus stăpînire pe Victor. Ajuns acasă, pe un calendar marca zilele pe care le-a început a trăi. Ancuța, s-a dus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
știe? După Anul Nou boala a început să se manifeste din ce în ce mai vizibil. Prin martie apela tot mai des la oxigen. Nu, nu, cumătră, vorbea pentru el. Ți-am spus, vii după Paști. După ce voi spune "Hristos a înviat!", după ce voi ciocni ouă roșii cu toți ai mei. Respirația îi era rapidă și zgomotoasă. Ochii au căpătat străluciri stranii. La vederea celor dragi zîmbea larg și se încuraja: Eh, mă încearcă, dar jur, nu plec pînă nu aud "Hristos a înviat!". Apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
așteaptă lumina Învierii Domnului. Deodată Mitropolitul rostește: Hristos a înviat! Cu adevărat a înviat! strigă Victor triumfător. Fața se destinde și capătă trăsăturile întîlnite la icoanele noastre ortodoxe. Ochii îi strălucesc nefiresc și mereu răspunde Mitropolitului: Cu adevărat a înviat! Ciocnește ouă roșii. Radiază de fericire! A învins! Mai respiră oxigen și spune triumfător celor dragi: Ați văzut? Am învins! Hristos a înviat! Lara Lara moștenise o căsuță acoperită cu paie, compusă dintr-o cămăruță și o tindă. Tinda nu avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
semne de circulație și constatăm că nu există. Ba mă-nșel, observ un indicator de "Cedează trecerea". Șoferul intră în intersecție fără să se asigure, fără să privească în stînga și în dreapta. Intrigați, facem glume pe seama acestui fapt. Dacă vă ciocniți cu ambulanța, totuși? Nici o șansă, rîde acesta. Eu sînt șofer și pe ambulanță. Rîdem, rîdem cu poftă și urcăm pe vapor. Din nou la Brännö Rödsten Atunci cînd ești copleșit de frumos, de sublim, regreți faptul că acea clipă pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
două mașini de pe insulă, hăzosul Dennis Sture, de la cele două capre și șase oi ale bogătanului care deținea colosala suprafață de cinci ari. Taxiul și salvarea, singurele mașini de pe insulă, aveau același blînd șofer și nu s-ar fi putut ciocni niciodată. Acestea constituiau factorii majori care poluau miile de tone de aer pur cum numai în Nord se găsesc. Semnele de circulație cedează trecerea, stop, obligatoriu spre dreapta, sens unic etc. marcau stoic legea pentru cele două mașini cu un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
roți, plus roata de rezerva, dispăruseră. Ai luat păcatele asupra ta, rîdea Halea. N-am crezut că există vreo legătură între aceste chestii și am luat un taxi, Halea plecînd pe jos. După nici două sute de metri, taxiul s-a ciocnit de un parapet, s-a răsturnat și a rămas așa. Șoferul n-avea nici o zgîrietură, iar eu aveam mîna ruptă și fața zdrelită de cioburi. Eh, coincidențe, spun cam ateist. Poate. La spital, însă, mi-au pus mîna în ghips
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
toporul de două ori în același loc. Privesc cu mult interes cum lucrează omul acesta care aparține unei alte lumi. Este Vinerea Mare și gîndul mă duce la anul trecut, cînd am văzut că Rafael și familia lui nu știau să ciocnească ouă roșii. Nu mai vorbesc de înțelegerea semnificației "Hristos a Înviat!" Departe de a fi un ateu, grădinarul meu nu avea însă nici cele mai vagi cunoștințe despre credință în general. Trîntește cam fără chef toporul și nu se străduiește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
voci care mă apostrofează că mă las copleșit de mici dureri, pe care n-ar trebui să le încurajez. Tu crezi că a petrece Sfîntul Paște în Cuba este un motiv să suferi atît de mult? Nu știu nici măcar să ciocnească ouăle roșii, scîncesc. Păi, îi înveți. Ce, crezi că spaniolii au găsit aici catedrale? Eu nu-s un spaniol din timpurile acelea... Dar... Dar, lasă-mă în pace! Mă întorc cu spatele la eu-l acela optimist și atoateștiutor. Îi arunc o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
-l, el este... Se întoarce spre Rogelio și-i spune: Mai adu-ne coniac, te rog. Încep să rîd. Amice, dacă n-ai scris această poveste, o scriu eu! Și eu am scris-o pe aia a ta, cu peștele. Ciocnim paharele, sorbim licoarea și ne legănăm în fotolii. O boare ne mîngîie suav și inima își revine la bătăile ei regulate. Pușchea pe limba lui Rigoberto Señor Galdurralde Rigoberto trona pe băncuța înaltă, rezervată conducătorului. În costum cu fireturi și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
teologie. Dacă încetează de a fi umană, încetează de a fi divină: aporiile ecleziologiei, care sînt cele ale dublei naturi, le redublează pe cele ale cristologiei aici aproape că nu-l mai avem pe Hristos sub ochii noștri (nu ne ciocnim de el la restaurant, nu-l vedem la volanul mașinii, la ieșirea de la slujbă). Fericirea postumă a lui Iisus îi este nefericire: vedem asta la trimișii lui pe pămînt (ca Rousseau la republicani, Marx la comuniști, de Gaulle la gaulliști
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
uneori, polemic, atunci când am de-a face cu un imbecil - și în cazuri dintr-astea devin aproape paranoic. Nu am citit aceleași cărți cu ăla. Unii îmi spun că aroganța asta e bună. Că sunt un bolovan, un bolovan care, ciocnindu-se de unul și altul, până la urmă se va cizela corespunzător, dar că n-ar trebui să mă las cizelat așa, de oricine. Știu că par infatuat, dar asta e doar o reacție la pupincurismul altora. Mai bine mitocan decât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
aibă loc un dialog jenant despre patul scârțâit și toate alea. Mă rog, hai să fac cafea. Măcar nu-mi mai cară Miruna pumni în spinare să mă convingă de necesitatea cafelei. - Iar faci pregătire? zice Rodica, insinuant, când ne ciocnim pe hol. - Da, de toți banii. - Aha, așa se zice acuma! Nu fierbe cafeaua mai repede, bulbuci maronii, temători, și ea mă ține de vorbă. Mirunei îi place să se converseze cu Rodica, mă rog, mai mult o distrează tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
bisericilor că-ntr-o zi va veni un turbat să le spună prostii. Și vom bea un pahar de otravă în ciuda lor! Casa mea e plină de cărți și singurătate. Mă uit la ele, la cărți. Umblu toată ziua. Mă ciocnesc cu ele, stau întins pe jos și ne înjurăm, ascult muzică și, uneori, nu mai știu unde sînt. Dimineața mă duc la o școală unde încerc să-i învăț pe niște copii puturoși și frumoși că fericirea este numai spirituală
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
că descoperirile sale ar fi putut fi făcute de oricine. La acestea, Amiralul a luat un ou și a solicitat celor de față să încerce să-l așeze "pe verticală", fără nici o susținere. Cum nimeni n-a reușit, Columb a ciocnit oul la bază și acesta a rămas drept! Quod erat demonstrandum! Cum a descoperit Columb tutunul După ce a pășit pe pământ cubanez, duminică, 28 octombrie 1492, amiralul, așa cum menționează în "Jurnalul" său de bord ("Jurnalul de bord al lui Cristofor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
să se așeze pe scaunul lui Papa, măsura ulterior "abrogată". S-a reașezat la insistența barmanului "por favor señora, sientase" vă rog doamnă, luați loc! Trecut cu bine momentul protocolar, am comandat ce altceva decât două "Daiquiri salvajes" și am ciocnit în cinstea lui Papa, a Floriditei și Havanei! După "Finca" și barul "Floridita " refugiul "de suflet" al lui Papa era yachtul "Pilar". Construit de compania Wheeler Shipyards din New York, Hemingway avea să participe cu diverse "idei" în procesul de realizare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
transformat în câteva minute holul imens într-un adevărat "bazar oriental". Revelionul l-am petrecut la hotelul "Habana Libre", de 5 stele, în "Salonul Ambasadorilor", fiind cel mai frumos și mai bine organizat, sub toate aspectele, Revelion petrecut în străinătate! Ciocnisem înainte un pahar de șampanie la Ambasadă la ora României, închinând pentru cei de acasă, pentru un an mai bun și pentru o mai clară vizibilitate a... luminiței de la capătul tunelului. Înainte de a pleca la Revelion a sunat telefonul. Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
la biserică, iar de Paști mă bucuram cel mai mult când luam parte în noaptea Învierii la împușcăturile cu sacalușul din cimitirul care părea că arde de multiplele lumănări aprinse de pe morminte, iar după amiaza zilei de Paști, la toacă, ciocneam o sumedenie de ouă vopsite multicolor cu prietenii mei de joacă. La ora 24, la Înviere, când preotul apărea în ușa altarului, înalt cu barbă albă, îmbrăcat în odăjdii scumpe, cu plete bogate, cu figura lui blândă, cu vocea domoală
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]