1,719 matches
-
desfășurare. De ce să mergi mai departe, de ce să mai trăiești în timp? Revelația subită a timpului în astfel de contemplații, care dă acestuia o proeminență vie și strivitoare, pe care n-o are niciodată în existența zilnică, este fructul unui dezgust de viață, al unei incapacități de a mai continua cu aceeași poveste. Și când această revelație se întîmplă în noapte, absurditatea înaintării în timp se mărește de senzația unei indescriptibile singurătăți, deoarece atunci, departe de oameni și de lume, rămâi
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
pe cei înrudiți cu ea, conchide regele. De ce nu zici pe șleau că cea mai măreață faptă a lui Caesar a fost că l-a adoptat pe Octavianus Augustus? îl apostrofează scâr bită Vestala Mamă în gând. Se înmoaie și dezgustul lasă loc milei. Sărmanul de el! Încă unul pe care l-a înfrânt sistemul și care linge acum mâna care i-a pus lațul de gât. N-a avut destule relații să scape de slujba asta. După ce a murit Marius
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ocolească. Se uită însă în altă parte, ca să nu fie nevoită să pedepsească. Dar, când ajunge în dreptul ei, perdeaua este brusc dată în lături. Mișcarea neașteptată o face pe Vipsania să întoarcă capul fără să vrea. Scoate un strigăt nearticulat. Dezgustul și oroarea i se opresc în gât. Doi băieți identici - sau poate e doar unul singur și mintea ei a luat-o razna? - stau înăuntru. Cel de la fereastră rân jește sfidător către ea, în timp ce celălalt, cu ochii bulbucați, își masează
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
plului lui Castor, pe strada Tusculi, chiar la intrarea în for, lângă statuia zeului Vertumnus. — Nobilă Vipsania, îi șușotește librarul, voi cu cât mai vindeți un exemplar? Întrebarea o lasă fără cuvinte. Bădăranul! Își ascunde cu greu o strâmbătură de dezgust. Ce afacerist veros! Numai la bani îi stă gândul. S-au îmbogățit, și el, și frate-său, pe spinarea scriitorilor. Nu promovarea literelor îi interesează, ci profitul. Nici măcar nu cumpără manuscrisele de la autori, consimt doar să le reproducă ei contra
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
pe ceilalți: — Câte închinăciuni, rugăminți și cine știe ce alte servicii o fi fost nevoit să facă bietul om... — Pentru a aduna câțiva inși care să binevoiască să-l as culte... Gallus e gelos! îi trece prin minte Vipsaniei. Se scutură cu dezgust. Gelos pe un tânăr de vârsta propriului ei fiu. Abject. Dar de ce se mai miră? Nu a găsit scursuri până și printre colegii de clasă ai lui Herius și Marcellus Aeserninus, care vin în casa lor? Nu-i năimește și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
gât cu un gest grăitor. — Îi facem felul. Băiatul aruncă o privire îngrozită către Rufus. — Aici nu e azil de șontorogi, îl repede acesta cu asprime. Cine te-a pus să-l înjunghii pe amorezul maică tii? rica nează cu dezgust Ganymedes. Adolescentul roșește: — Ne făcea familia de râs, bâiguie cu un sughiț. — Ei și? Nu era treaba ta. Trebuia să-l fi lăsat pe taică-tău să se descurce. Taica e țintuit la pat de ani buni, geme copilandrul. — Atunci
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
rostește cu fața deformată de un rictus amar: — Constați deci - sper - că aici, la Roma, execuțiile capitale sunt un fel de sărbătoare publică și locuitorii vin cu plăcere în această halucinantă grădină a supliciilor. — Abator de carne umană, murmură cu dezgust Pusio. Este destul de șocat. Tovarășul său îl iscodește din priviri: Nu prea le ai cu luptele, din câte văd. Nu ești un obișnuit al amfiteatrelor. — Nu le frecventez chiar deloc, răspunde sincer Pusio. Le evit cât pot. — De ce? Pentru că niciodată
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
instructorul. Ai grijă că-ți vine acușica rândul să urci în arenă... — Abia m-am întors. Rufus tresare. — S-o fi văzut cum îmi lingea mâinile după ce am plesnit-o cu biciul! Pusio întoarce capul, să nu i se citească dezgustul pe față. — Așa de târziu s-a făcut? murmură îngrijorat Rufus. Tot umblând de colo, colo cu germanul după el prin labirin tul ăsta subteran a pierdut noțiunea timpului. Acum trebuie să fi terminat și escadronul de cavaleri pre torieni
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
palmă. Flaminul reușește cu chiu, cu vai să-și ridice trupul bicisnic. Rămâne în picioare, tremurând de epuizare, înfășurat în toga lui groasă de lână, prinsă în copci. Tiberius Nero se uită lung la el. Îl cuprinde mila, dar și dezgustul. Această epavă umană este Paullus Fabius Maximus, slujitorul lui Jupiter, cel mai important dintre toți flaminii. Dar, mai ales, prieten intim cu împăratul. Și nu numai prieteni. Se și înrudesc. Marcia Medullina, soția lui Paullus, este nepoata surorii vitrege a
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
că roșește, că roșește oribil, vinovat, din gît pînă În scalp. Și, ce era mai rău, privi Înapoi la masa lui, și-i văzu fața lui Fraser, iar expresia lui era atît de neplăcută - un amestec de jenă, furie și dezgust -, că aproape că-i veni să vomite. Curăță mîncarea rămasă În farfurie, apoi stropi cu apă multă farfuria, cuțitul și furculița, În albia cu apă rece, fără detergent, care li se dăduse pentru a-și spăla tacîmurile și farfuriile. Traversă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ar putea să le folosească Împotriva ta. — Să le folosească Împotriva mea? Vorbești ca maică-mea! Doar nu crezi c-am de gînd să mă duc, nu-i așa? Ți-am zis doar... Alec luă hîrtiile cu un gest de dezgust, le mototoli și le aruncă pe podea, apoi, sări ca un arc, se năpusti asupra lor din nou, le desfăcu și le rupse, inclusiv ordinul de plată. Poftim! zise el. Avea fața Îmbujorată și tremura. — Bucăți, zise Duncan, iar groaza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mai intensă atunci cînd bea, fericirea Îi era amplificată, era mai tandră, mai vibrantă, era pur și simplu „mai mult“. Dar, pe măsură ce trecea timpul, iar problema devenea mai serioasă, lucrurile s-au schimbat. Fericirea i s-a preschimbat În dezamăgire, dezgust, boală, iar alcoolul nu făcea decît să le sporească. Dacă odinioară fusese amuzantă, acum era posacă; dacă fusese iubitoare, acum era distantă; dacă odată mă acoperise cu sărutări, acum mă lovea cu insulte. Cu vremea, tata s-a Înstrăinat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
că ești anormală? Mă Înroșesc puternic. Conversația asta e incredibilă. Ce spune Dan e incredibil. — Dan, Încetează, Îl avertizez eu. Nu vreau să discut despre asta acum. Dan se uită la mine și clatină din cap, cu o expresie de dezgust pe chip. — Ne vedem acasă, zice și părăsește restaurantul. Bietul Gregory nici nu știe ce să spună. — Ăăă, Ellie, mă simt Îngrozitor că am deschis discuția. N-am vrut să Încep o... — Bărbatu-meu e un bădăran, zice Trish, Înghiontindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
stă lîngă Michael și pe a cărei față se citește sfidarea. Regret că a trebuit să afli Într-o asemenea Împrejurare, dar ce cauți tu aici? Ce faci În apartamentul meu? Întreabă ea, iar eu nu pot să simt decît dezgust. — Aveam nevoie de un fax, răspund cu răceală. Dacă o să-ți verifici telefonul mobil, o să găsești un mesaj de la mine. Am crezut că ești plecată, dar e clar că nu mi-am dat seama În ce mincinoasă te-ai transformat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
mă interesează nimic din ce-ar avea de invocat. — Mă umpli de scîrbă, zic eu pe un ton scăzut. Ochii lui Michael țintesc podeaua, iar el se face tot mai mic cu fiece secundă care trece. Amîndoi mă umpleți de dezgust. De-ar ști Linda... Nu-mi termin propoziția, căci nu e necesar. Michael pare la un pas de a izbucni În plîns și, În timp ce Lisa Îl dă din drum ca să se posteze În fața lui, realizez că prietenia noastră s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
hainele ce ard, este estompată de un văl de fum, care se lasă asupra lui Pran, învelindu-l într-o pătură iritantă, cenușie. Pagină separată Pe măsură asha își pierde efectul, în sufletul lui Pran se strecoară un sentiment de dezgust. Uluit și rănit zace pe pat, încercând să învăluie într-o cochilie tot ce i s-a întâmplat. După o vreme, o pereche de hijra apare ca din ceață și-l duce înapoi la zenana, unde fotograful, al cărui ackhan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de neconceput că el nu știe să joace. Nu găsește nici o explicație satisfăcătoare pentru această imposibilitate, așa că pretextează că s-a rănit la mână, sperând că astfel se va salva. Desigur, Muskett nu-l crede, dar își ascunde cu politețe dezgustul și-l invită să bea ceva răcoritor pe terasă. Jonathan consideră că este cazul să-și maseze din când în când încheietura, iar Musket îi vorbește despre petrecerile la care este invitat, despre ceilalți invitați, despre relațiile cu gazdele sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
prezent nu l-am identificat. D.S. Lennox a fost Împreună cu mine la morgă noaptea trecută, spune el, dând din cap spre Ray Lennox care-și păstrează cu Înțelepciune o expresie neutră pe față, ca să nu devină ținta urii și a dezgustului care plutesc prin cameră ca o bășină puturoasă - mai mult ca sigur, taman bășina mea puturoasă. A existat o vreme când ne puteam scuti reciproc de ura și scârba asta. Sigur a existat. Mă simt puțin amețit, pe urmă creierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
al lui Saxon, Roți de oțel, pentru mulți cel mai bun album al lor. Deși mie-mi place mai mult Denim and Leather. Mă uit la Gus, cu fața lui de cauciuc ca a unei marionete, cum se strâmbă de dezgust când băieții se pun pe treabă. Ce hărmălaie Bruce! Nuștu cum de poți asculta așa ceva! — E muzica de suflet a albilor Gus. Am venit, am cucerit și i-am Înrobit, Îi explic eu. Ne Întoarcem cam peste o oră când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
testiculele și partea interioară a pulpelor, se pare că e o eczemă. — Eczemă! Dar aici... adică, o eczemă se face pe spate, pe brațe sau pe față... dar nu acolo... Ochii lui Rossi se măresc posomorâți și o sclipire de dezgust apare evident În ei. — Eczema poate apărea oriunde. Nu există nici un semn că ați mai avea și altceva, cu siguranță nu o boală venerică. Băga-mi-aș pula, io mă dezintegrez bine-mersi aici și puțoiu ăsta nici nu se sinchisește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
firav pe față. Ascultă, mai bine ne-am grăbi să ajungem la ședința aia. — Mda, bine. Oricum, ședința EO durează numai juma’ de oră. Ba chiar mă pun bine cu Niddrie exprimându-mi acceași opinie cu puțoiu despre politică, spre dezgustul Amandei Drummond. — Egalitatea e o aiureală imensă, zic eu, Întărâtând-o pe Drummond, care se așteaptă să-mi pun lațul de gât spunând vreo tâmpenie de genul că negrii nu sunt egali cu albii. Gândește-te mai bine, ușchito. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
și de fapt ailaltă. Mă duc până la bar să văd dacă e vreo pizdă bagaboantă pe-acolo. Îi fac cu ochiul unei gagicuțe șatene Într-o rochie verde, dar ea se uită-n altă parte cu o expresie deplasată de dezgust. Asta mă face să mă simt bine, așa că dau pe gât o dușcă la bar. Mi-ar prinde bine un pic de cocaină acu. E un tip care arată ca Părintele Jack din Father Ted și stă cu o pipiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
promovare. Deși nu mai intră-n discuție, dacă Toal Îl vorbește așa de rău pe bătrânu puțoi. Dar i-o veste bună pentru mine. Mă simt cu moralul mai ridicat când Drumsculă intră și Îmi aruncă o privire plină de dezgust, dar faptul că și ea evident detestă să facă asta la fel de mult ca și mine mă face să mă simt chiar și mai confortabil. — Bună Mandy, zâmbesc eu. — Ai avut o vacanță frumoasă Bruce? Întreabă ea de ochii lui Toal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
și Gorman sunt infractori Înrăiți. Sunt veterani ai interogatoriilor. S-ar apuca să toarne și Asociația Scoțiană de Fotbal și ar chema imediat aici un avocat dăștept de genului Conrad Donaldson. Observ că gura lui Toal se țuguiază de un dezgust reprimat când Îmi aprobă punctul de vedere. Dacă ar ști că suntem pe urmele lor n-ar face altceva decât să-și strângă rândurile. Îi cunosc eu pe nemernicii ăștia. Cred că trebuie să-i ținem sub observație, să vedem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
nevoiți să colaborăm cu individul ăsta, Întrucât o opoziție fățișă i-ar trezi suspiciunile, dar strategia noastră de a-i găsi pe tăcute slăbiciunile, ca mai apoi să-l săpăm, Își arată efectele. Trebuie să ne lăsăm În continuare deoparte dezgustul față de el pentru a obține și de acum Încolo același lucru. Ne-am neglijat Îndatoririle. Alte probleme ne-au răpit prea mult timp. Să ne lăsăm posedați de curve. Să fugim după vrăjitoare. Mulțumire. Control. Trebuie să ne recăpătăm libertatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]