2,318 matches
-
mult cantitatea acestora, astăzi se dovedesc tot mai relevante calitatea cunoștințelor, potențialitatea lor de a genera noi cunoștințe și valori. Accentul se va pune pe identificarea cunoștințelor de bază, pe reținerea și punerea la treabă a cunoștințelor importante, esențiale pentru edificarea a noi conduite intelectuale. 2. Capacitatea de operare și aplicare a achizițiilor Activitatea instructivă înseamnă nu numai acumulare de cunoștințe, ci și operarea cu acestea, activarea lor în contexte cât mai oportune. A ști ce să încorporezi trebuie continuat cu
[Corola-publishinghouse/Science/2256_a_3581]
-
în roman, genul cel mai popular și mai lipsit de constrângeri, unde personalitatea se poate exprima liber cu adaosul că, în pofida impreciziei teoretice impuse de o astfel de concepție, îndelungata practică literară l-a condus totuși pe Lovinescu, treptat, la edificarea unei poetici coerente, chiar originale, ce reactivează polemic, din perspectiva psihologiei abisale sau a freudianismului, potențialul estetic al melodramei/ biografiilor romanțate, cu stereotipiile și clișeele aferente. Observația se vede confirmată atât de numeroasele însemnări din "agende"148, cât și de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
de orice altceva, însăși psihologia poporului român de aceea, în destinul personajului său romancierul va fi proiectat, simbolic, etapele devenirii sufletului românesc, surprins atât la momentul expansiv, al entuziasmului frenetic, cât și în faza subsecventă, a deliberărilor lucide și a edificării de sine. Departe de a fi o întâmplare, determinismul acesta etno-psihologic va constitui și în celelalte romane o modalitate predilectă de construcție a personajului. Primul capitol al cărții îndeplinește funcția unui prolog și introduce în scenă protagoniștii melodramei (Andrei, Lulù
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
ieșea din Yoga”2. Pentru ca bucla epistemologică literatură-erudiție să fie completă, Însă În alt decor, Eliade, Întrebat despre Zerlendi de unul dintre asistenții săi de atunci, Norman Girardot 3, a schimbat repede subiectul vorbind despre Honigberger cel real4. Căci tehnica edificării narative dădea Încă roade: Eliade putea accepta În fața unui erudit o intersectare concretă cu personajul camuflat În nuvelă și transformat Într-un simplu pretext, mai ales după articolul din 1962 al lui Arion Roșu1. Dar cum este posibil Însă ca
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
Partidului Comunist Român, București, 1948. Engels, Fr., Conspect asupra capitalului, EPLP, București, 1953. Engels, Fr., "Anti-Dühring", în K. Marx, F. Engels, Opere, vol. 20, Editura Politică, București, 1964. Engels, Fr., "Principiile comunismului", în Marx, Engels, Lenin, Despre procesul revoluționar al edificării socialismului și comunismului, Editura Politică, București, 1979. Engels, Fr., Rolul muncii în procesul transformării maimuței în om, Editura Politică, București, 1970. Engels,Fr., Dezvoltarea socialismului, de la utopie la știință, Editura PCR, București, 1945. Faugère, J.P., Moneda și politica monetară, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
1988. Marcus, S., Paradigme universale, Editura Paralela 45, Pitești, 2011. Marinescu, C.-co., Capitalismul. Logica libertății, Editura Humanitas, București, 2013. Marinescu, I., Prețul, moneda, creditul bancar și dobânda, Editura Academiei RSR, București, 1987. Marx, Engels, Lenin, Despre procesul revoluționar al edificării socialismului și comunismului, Editura Politică, București, 1979. Marx, Engels, Manifestul partidului comunist, Editura Nemira, București, 2006. Marx, K., "Salariu, preț, profit", în K. Marx, Fr. Engels, Opere, vol. 16, Editura politică, București, 1963. Marx, K.; Engels, Fr., Opere alese în
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
de cererea de muncă, adică de alternarea conjuncturilor bune sau rele, de oscilațiile unei concurențe fără frâu. Proletariatul sau clasa proletarilor, este într-un cuvânt clasa muncitoare din secolul al XIX-lea" (Vezi Marx, Engels, Lenin, Despre procesul revoluționar al edificării socialismului și comunismului, Editura Politică, București, 1979, p. 62). 1174 Paul-Henry Chombart de Lauwe, Cultura și puterea, Editura Politică, București, 1982, p. 95. 1175 Ibidem, p. 96. 1176 Ludwig von Mises, Birocrația și imposibilitatea planificării raționale în regim socialist, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
controlului uman". Friedrich Hayek, Drumul către servitute, Editura Humanitas, București, 1997, p. 128. 1199 Ibidem, p. 129. 1200 Recomandăm, Wassily Leontief, Analiza input-output, Editura Științifică, București, 1970. 1201 Fr. Engels, "Principiile comunismului", în Marx, Engels, Lenin, Despre procesul revoluționar al edificării socialismului și comunismului, Editura Politică, București, 1979, p. 69. 1202 Idem, p. 72. 1203 I. V. Stalin, "Raportul de activitate al CC al PC al URSS la Congresul al XVII-lea al Partidului. Problemele Comunismului", ESPLP, 1955, ediția a III
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
semnifică într-un alt plan sau într-un alt moment, e "scris" onomastic și prin nume își exercită funcția lui modelatoare. De aceea, toată căutarea lui Heliade Rădulescu pentru o literatură genială se va reduce în cele din urmă la edificarea unui vast nomenclator. Ca să obțină un popor al poeziilor încarnate, va trebui să imagineze un popor de nume. 2.8. Botezul scriitorilor. Reverii mimologice Sensibilitatea lui Heliade Rădulescu pentru numele proprii e veche. Critica poeziei lui Grigore Alexandrescu din 1837
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
parteasoțului sau a părinților - ea nu se plânge niciodată. Spune: „Dumnezeu mi-a dat un dar grozav - viteza, ăsta-i norocul meu și sper să îmi pot menține ritmul”. Două excepții ies în evidență, care de fapt întăresc naturabenevolentă a edificării poveștii vieții sale. Prima este amintirea timpurie a morții surorii ei (un episod care va fi interpretat din mai multe unghiuri pe parcursul acestei cărți) și a doua se referă la dezamăgirea produsă de notele obținute la bacalaureat: „Astăzi suntdezamăgită de
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
legăturile care fac dificil - dacă nu chiar imposibil - efortul de autopurificare. Țelul este autonomia, independența, absența suferinței, a tulburărilor, existența fericită și viața filosofică ce o permite. Exercițiile spirituale, reflecțiile, dialogurile, meditațiile, relațiile de la magistru la discipol, toate acestea vizează edificarea unei subiectivități radioase, solare, independente și libere. Iar din făurirea acestei individualități se naște o plăcere, plăcerea în sine. Eudemonismul face atunci posibil hedonismul - pe care-l definește capacitatea de a te bucura de tine însuți ca de o ființă
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
tip de plăcere. Cele care alienează, momentan sau durabil, trebuie evitate. Fără necumpătare, excese, lipsă de măsură sau lăsare în seama pulsiunilor animalice, căci plăcerea nu se reduce la trivialitatea unei animalități dezlănțuite, ci la modelarea propriei ființe și la edificarea propriei autonomii. Singura jubilare autentică: plăcerea pe care o găsești în tine însuți. Pentru că bucuria vizată de demersul lui Democrit - ea traduce termenul euthymia - trimite la pacea sufletului, la buna lui organizare, dar și la veselie, la bună dispoziție, precum și
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
o satisfacție de suprafață, momentană și aparentă, dar sunt plătite curând cu neplăceri care le anulează și impun negativitatea ca stăpână a locurilor și a împrejurărilor. Bogat, recunoscut, căsătorit și tată de familie, individul renunță la libertatea lui și la edificarea sinelui urmărind virtuțile reale și căile care duc la înțelepciune. Practica filosofică presupune o individualitate protejată de ceea ce-i știrbește integritatea și o amenință. Înțelepciunea se obține prin refuzarea mofturilor sociale și prin concentrarea energiei proprii asupra unei modelări de
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
anecdotelor referitoare la Aristip din Cirene are aceeași semnificație: ele constituie o formidabilă mașină de război antiplatoniciană. Într-un spirit ludic și comic așadar, ele recurg la o metodă agonică pentru a atinge niște țeluri filosofice. Anecdotele își propun o edificare personală. În plus, întrucât marchează conștiințele și memoriile, ele țin de cunoștințele de mnemotehnică, stăpânită la perfecție în acele vremuri. Absența cărților sau, oricum, extrema lor raritate, numărul redus de oameni în stare să le citească obligă la exerciții care
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
de cucută. Pentru că, după cum ni s-a transmis de-a lungul veacurilor prin celebra anecdotă, așa acționa în public filosoful cinic, folosindu-și penisul pe post de obiect filosofic. Să nu se îngrijoreze nimeni, o făcea pentru o cauză nobilă: edificarea cetățenilor! Lecția ar fi putut fi servită cu mai puțină teatralitate, emfază sau șiretenie ironică, dar concluziile ar rămâne aceleași: era vorba de a face elogiul physis-ului contra nomos-ului, de a arăta calea de urmat în practica unui bun filosof
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
al cvadruplului remediu atingem apogeul eticii hedoniste, pentru că el se referă la ceea ce rămâne de făcut pentru a elabora plăcerea. Această teorie vizează o practică. Epicur nu gândește nimic care să nu fie realizabil în mod nemijlocit în perspectiva unei edificări pacifiste a sinelui. Odată moartea îmblânzită, zeii îndepărtați și durerea stăpânită, mai rămân de dat câteva reguli simple ale bucuriei. În această etapă a analizei, putem aprecia în ce măsură tot sistemul epicurian converge spre acest punct focal: plăcerea, precum și modul în
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
stigmatizează pe tiran. Platon aspiră să organizeze viața privată, să legifereze în ceea ce privește viața sexuală a indivizilor, să pedepsească pe oricine refuză să-și subordoneze libertatea personală statutului de cetățean al statului Leviathan? Epicur crede în contractul între indivizi consimțind la edificarea intersubiectivității libere. Cetățeanul atenian conduce comunitatea folosind constrângerea, autoritatea, poliția? Cel din Samos face apel la prietenie. Platon se află la originea totalitarismelor moderne (a se citi sau reciti textele lui Popper)? Epicur se află la originea rezistențelor dintotdeauna. La
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
care găsesc ceva și trăiesc în conformitate cu găselnițele lor, indivizi solicitați de gândire și convertiți la înțelepciune, performanța merită să ne oprim puțin asupra ei. Philodem și ai săi aduc mărturie în acest sens. Iar tensiunea lor vizează o capodoperă ciudată: edificarea sinelui, scrierea și confecționarea propriei identități, sculptarea subiectivității proprii ca și cum ar fi o operă de artă - o marmură asemenea Doriforului sau lui Heracle ale lui Policlet ori Amazoanei lui Phidias, trei dintre operele expuse în vila lui Piso. Pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
care să facă posibilă o existență personală și individuală desfășurată în tihnă. Favorizând pacea socială, el va deschide calea condițiilor de apariție a seninătății la înțelept. Prin aceasta, activitatea sa evoluează în parametrii filosofiei. Portretul Regelui bun face concesii genului edificării: respectând bunurile semenilor, incapabil să comită crime, binevoitor, neinterzicându-și să se bucure de binefacerile pământului, arătând respect față de cei morți, sobru, înzestrat pentru administrarea bunurilor, niciodată grosolan, totdeauna blând, îndurător, echilibrat, necunoscând severitatea, nici răzbunător, nici complotist, detestând mai
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
moartea nu l-ar fi răpit atât de timpuriu. Lucrețiu nu vorbește de prietenie în poemul său. În schimb, pasajele consacrate lui Epicur în primele versuri a nu mai puțin de cinci cărți din șase arată ce sentimente contau în edificarea unei prietenii, chiar și atunci când o sută de ani îi despart pe cei doi oameni: admirația, respectul, seducția, fascinația, blândețea, bunăvoința. Și apoi mai există și acea dedicație către Memmius, care ne permite, din păcate, să descoperim că Aristotel are
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
definește... -, dar de ce el și nu altul? După toate aparențele, pentru a salva materialismul de pericolul fatalist care îl pândește în caz contrar. Reducerea lumii la o pură și simplă cauzalitate mecanică ne obligă să facem din ceea ce se întâmplă - edificarea unei lumi, dar și gestul unui asasin - simplul produs al unei mecanici pentru care - și contra căreia - nu putem face nimic. Fără libertate, lumea devine o putere oarbă în care ceea ce este există fără vreo altă posibilitate ontologică. Sade va
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
-se unde se află, ori sunt îndepărtate obstacolele care împiedică instaurarea ei. Evitarea negativului constituie o mare parte a oricărei filosofii a plăcerii - în opoziție cu ceea ce afirmă critica, întotdeauna preocupată să asociezea plăcerea cu supunerea imediată față de pruriturile senzuale. Edificarea hedonismului implică această artă a suferinței. Pentru a evidenția avantajele ataraxiei, Lucrețiu scrie câteva zeci de versuri (II, 1-61) intrate în antologia capodoperelor istoriei ideilor la rubrica Suave mari magno. Textul, deoarece pune în scenă plăcerea de a asista de pe
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
vezi oroarea, dar să fii scutit de ea - ce voluptate! Evitarea tulburărilor, durerilor, suferinței și fricii îți arată direcția pe care trebuie s-o urmezi pentru a te bucura de tine însuți. Hedonismul nu presupune egoismul, nici măcar bucuria răutăcioasă, ci edificarea sinelui ca o cetate, o fortăreață de necucerit. Lucrețiu utilizează metafora castelului construit pe un pisc stâncos - persistență a sublimului și a posturii romantice! Și Nietzsche va recurge la piscuri: locul bătut de vântul tăios al lucidității nu suportă aglomerația
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
satisfacerea lor... Cercul campanian îndulcește rigoarea și austeritatea Magistrului. Devenind roman, epicurismul nu trădează spiritul filosofiei, ceea ce este important. Ce putem spune despre acest spirit? O plăcere nu este nici bună, nici rea în sine, ci numai relativ la o finalitate: edificarea autonomiei individuale și producerea ataraxiei. Dacă satisfacerea unei dorințe, oricare ar fi ea - naturală sau nu, necesară sau nu -, nu duce la o alienare, atunci ea este legitimă. Este cazul sexualității, pe care Lucrețiu n-o condamnă în sine, ci
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
definitivă și naturală a ataraxiei. Filosoful epicurian laudă meritele acestei existențe supuse de-acum înainte purei plăceri de a fi, fără niciun fel de parazitare... De unde o elogiere a ceea ce latinii numesc otium: utilizarea timpului liber de care dispunem pentru edificarea sinelui ca singularitate liberă. Preocuparea de sine și folosirea plăcerilor, va scrie Michel Foucault, care vorbește și de o hermeneutică a subiectului pentru a numi efortul individului de a se modela pe sine prin intermediul filosofiei. Pentru Diogene, fericirea presupune câteva
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]