2,374 matches
-
a rezultat din toată această nebuloasă existențială este un volum memorialistic extrem de viu și percutant care oferă, pe lângă perspectiva istorică largă care a antrenat și afectat o masă considerabilă de români prinși între roțile dințate ale acelor vremuri, și pagini emoționante de o mare limpiditate și profunzime despre spiritul uman. Paul Vinicius Un nou roman al Gulagului românesc Caietul întâi (cartea este, de fapt, un jurnal) se deschide cu ultimul tablou al unei copilării fericite. Miuța cu o minge de cârpă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
ultrascurte. Degeaba: a contat turnătoria și nu evidența... În vârtejul tuturor întâmplărilor rostogolite peste România post-revoluționară, "Cronica de la Arbore" a coborât în nedreaptă uitare. Cine o recitește, va fi bucurat de redescoperirea unui univers rural profund original, cu adevărat românesc, emoționant și entuziasmant tot odată.... După ani și ani, l-am vizitat din nou pe moș Toader. Așa surdă cum era, Magdalina auzise de mult chemarea cerurilor, plecând în cealaltă lume. Toader Hrib nu mai avea nici glas, nici putere dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
din temeinicie. Eram secretar general de redacție la revista "Cronica" și l-am întrebat când aduce evocarea lui Iacob Negruzzi. Pi la o gioi. Ceea ce putea să însemne joia asta, joia cealaltă, ori joia de-apoi. A publicat, apoi, un emoționant necrolog prilejuit de moartea scriitorului clujean Speranția. Numai că Speranția o ducea bine-mersi și nici n-avea de gând să treacă în rândul răposaților. A trebuit să topim tot tirajul și să tipărim revista din nou. Leon a plătit fără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Carol I. Nici o îndoială: Carol I a fost o mare personalitate, cu o contribuție de neuitat la constituirea României moderne. I-am citit cele 12 volume de memorii, scrise cu modestie, la persoana a III-a. Sunt de-a dreptul emoționante, zecile de pagini consacrate războiului din 1877, respirând un eroism reținut, autentic, fără pic de fanfaronadă, pus în slujba unui ideal (independența României) pe care regele și l-a însușit pe deplin și l-a slujit cu credință. Nu cred
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Complainte de Max Jacob, având ca motto câteva cuvinte semnate de scriitorul evreu convertit la creștinism : „Heureux crapaud ! Tu n’as pas l’étoile jaune”. Îi mulțumesc prietenului Șerban Foarță, care mi-a făcut onoarea de a-mi dedica acest emoționant poem (891, pp. 81-82). 893. Mihai-Răzvan Ungureanu, Convertire și integrare religioasă În Moldova la Începutul epocii moderne, Editura Universității „Al.I. Cuza”, Iași, 2004. Vezi și recenzia mea la această carte : Andrei Oișteanu, „Convertiri religioase În Moldova secolului al XIX
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Paolo Bonnici din Moldova în care se relata despre succesul obținut în mijlocul acelor catolici mai ales din orașul Cotnari, convertit în totalitate de la schismă la credința catolică. Cei doisprezece boieri (Nos duodecim Seniores Catholici) ai orașului au semnat o cerere emoționantă și o scrisoare de supunere față de Papa Urban al VIII-lea (1623-1644). Scrisoarea, trimisă la Roma prin ambasadorul francez Césy, a fost citită în mijlocul adunării Sf. Congregații și prezentată Papei, care porunci păstrarea ei în Castelul Sant’Angelo, împreună cu alte
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
a falezei ca un bulevard de promenadă; susține lucrările de construcție a Cazinoului (inaugurat în 1910); · are inițiativa construirii primei uzine electrice la Constanța. Cu ocazia organizării funeraliilor lui Ion Bănescu, la 15 noiembrie 1909, Take Ionescu va rosti un emoționant discurs afirmând: "Tot ce-am avut prilejul să realizez sau să păstrez pentru această Românie de peste Dunăre, de la Bănescu a venit, lui i se datorește." Ion Bănescu - om de suflet, a înființat primele școli primare din Constanța în 1879 și
Jurnal de bord by Vasilescu Roxana Violeta () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1689_a_2953]
-
replică. Pentru a-i atenua cât de cât amărăciunea provocată de situația jenantă în care fusese pusă, i-am citit colegei mele un fragment din cartea lui Gala Galaction Oameni și gânduri din veacul meu în care autorul aduce un emoționant omagiu învățătorilor: Sunt patruzeci de ani între mine, cel de azi, și aceste cărunte capete de dascăli, rechemate de emanațiunea și de recunoștința mea! ...Scumpi moșnegi, care m-ați descoperit pe mine mie însumi, modești făclieri care ați luminat potecile
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
invitația directorului de a lua cuvântul. Cu pulsul accelerat de inevitabilele emoții, el și-a început discursul prin consacrata formulă: Stimate Domnule Director, Stimați colegi, Onorată asistență Mi s-a făcut onoarea de a fi invitat la o manifestare școlară emoționantă și dragă sufletului meu: inaugurarea unui nou an de învățământ. Deși a trecut mai mult de un deceniu de când nu am mai luat parte la o astfel de sărbătoare, trăirile emoționale sunt la fel de puternice ca în cei peste 40 de
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
fără somn, împovărate de gânduri și întrebări, Dumitru Dascălu încerca să și amintească modul cum își imaginase el momentul inevitabil al pensionării. Un eveniment trist pentru cel aflat în situația de a părăsi scena vieții active, marcat de o sărbătorire emoționantă organizată de conducerea școlii, cu cuvinte calde rostite de colegi în astfel de ocazii și cu o cupă de șampanie, însoțită de urările de sănătate și o pensie liniștită și îndelungată. Așa s ar fi cuvenit să fie, așa se
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
stai la taifas cu Dumitru Dascălu. Personalitate completă cu spirit cultivat și pătrunzător, înzestrat cu darul povestirii, transformă obișnuitele noastre întâlniri în prilejuri de satisfacții intelectuale și sufletești. Într-una din recentele șuete așezate și tihnite, mi-a povestit o emoționantă întâmplare de viață cu multiple conotații umane și sociale, la care a participat direct. Încerc să o reproduc pentru cititori cât mai fidel: Zilele trecute mi-a fost dat să cunosc „pe viu” foamea de amintiri a unui tânăr plecat
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
au favorizat o călătorie agreabilă și tihnită. Tânărul de cetățenie româno-canadiană dorea să facă această deplasare pentru a revedea satul bunicilor după mamă, acolo unde și-a petrecut plăcute vacanțe, și să calce din nou pe locurile care îi trezesc emoționante amintiri. Copil fiind, părinții angajați în locuri de muncă solicitante, cu program prelungit sau în ture, îl mai duceau să stea la bunici, oameni simpli și copleșiți de nevoi, care se străduiau să-i poarte nepotului de grijă atât cât
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
mormintele în care bunicii își dorm somnul de veci, le-a fotografiat crucile și florile care îi veghează. Va duce cu el, în înstrăinare, dorul mereu arzător pentru locurile natale, amintirile neșterse ale copilăriei, dragostea părinților și neuitarea - a încheiat emoționanta sa povestire Dumitru Dascălu. Amintiri la vânzare Aproape fără excepție, fiecare om păstrează în cămara minții amintirile despre începuturile existenței sale în familia de proveniență, despre casa și localitatea în care a văzut lumina zilei și a făcut primii pași
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
Ele, amintirile acelor timpuri, locuri și oameni, mă cheamă cu o putere magnetică pentru a le retrăi, pentru a-mi potoli setea de ele, pentru a-mi reîncărca sufletul cu parfumul lor nostalgic. Revenirea acasă, adică la izvorul nesecat și emoționant al aducerilor aminte, este pentru mine prilej de bucurie, dar și de tristețe, în același timp. Sunt bucuros că revin în locurile care mi-au legănat și însoțit primii ani de viață, și mă întristez când îmi dau seama că
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
și pentru viață reprezintă pentru noi, dascălii, un prilej de bucurie că vă revedem dar și un motiv de întristare când constatăm că am mai îmbătrânit cu cinci sau zece ani. Este lăudabil și onorant pentru voi că organizați aceste emoționante întâlniri pentru a vă revedea școala, dascălii, colegii, că nu uitați anii adolescenței pe care i-ați petrecut împreună în acest sanctuar de cultură și înălțare spirituală care este Școala Normală „Vasile Lupu”. Viața de internat timp de cinci ani
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
arbuști. Ne-a pătruns adînc În suflet acest tremur al naturii. Mergeam Încet, ca să nu tulburăm liniștea sanctuarului sălbatic cu care acum ne reuneam.“ (Jurnal de călătorie) „Vocea și prezența lui [Fidel] În pădurea luminată de torțe căpăta accente mișcătoare / emoționante, și se vedea că liderul nostru schimbase ideile multor oameni.“ (Episoade) Cu toate că fragmentul se referă la vocea și tonul lui Fidel, scena ne apare tăcută, ca și cînd ar fi fost văzută din depărtare. În aceste Însemnări de călătorie, o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
Lima care ne-a impresionat foarte tare a fost faptul că pacienții din spital ne-au urat drum bun. Toți au pus mînă de la mînă și au strîns 100½ de soli, pe care ni i-au dat Împreună cu o scrisoare emoționantă. Apoi, unii dintre ei au venit să-și ia rămas-bun În persoană și În mai multe cazuri s-au vărsat lacrimi În timp ce ne mulțumeau pentru puțina speranță pe care le-o oferiserăm. Le-am strîns mîinile, le-am acceptat darurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
În cele din urmă am pornit spre Columbia. În ultima noapte, un grup de pacienți au venit din colonie pînă la noi, Într-un canoe mare; ne-au cîntat serenade de rămas-bun de pe ponton și au ținut niște cuvîntări foarte emoționante. Alberto, care se crede urmașul de drept al lui Perón, a ținut un discurs atît de impresionant și gogonat Încît urătorii noștri se zguduiau de rîs. A fost una dintre cele mai interesante experiențe ale excursiei noastre. Un acordeonist nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
credinței și al dragostei de neam și țară să se stingă în august 1972, într-un palat - Mogoșoaia - creație a unui mare ctitor și martir, Sfântul Domnitor Constantin Brâncoveanu. Puțin înainte de a muri, poetul mărturisitor a lăsat posterității câteva rânduri emoționante: „M-am născut într-o căsuță modestă, ca fiu de truditori ai pământului. Acum sunt în acest palat al lui Brâncoveanu, după ce am dăruit talentul și munca mea ridicării acestui neam. Poate este răsplata vieții mele. Pe crucea mea să
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
de nuntă, haină argintie Și-n sclipiri de soare să-mi gătești sălaș. Dragoste curată, dorul din solii, Cu miros de smirnă-n rugă să se-mbine. Ca să urce fumu-n valuri viorii, Către Tine, Doamne, numai către Tine. Superbă și emoționantă deopotrivă este poezia „Pomelnic”, în care Zorica Lațcu se roagă la Dumnezeu pentru toți cei ce și-au pus viața pe altarul credinței și a dragostei de neam și țară. Pe toți cei ce în veacuri au căzut luptând Pentru
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
pentru faptul că relevă multe dintre calitățile pe care le-au demonstrat românii de-a lungul timpului și anume vitejia, curajul, spiritul de sacrificiu și multe altele, care pot fi regăsite în această lucrare, una dintre cele mai frumoase și emoționante care s-au scris despre al II-lea Război Mondial. 5. Jertfa Dan Lucinescu Descriere: „Jertfa” are binecuvântarea Părintelui Iustin Pârvu, coleg de celulă și suferință cu autorul, fiind un roman alegoric care se ocupă de universul concentraționar comunist din
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
ani mai târziu, victimele vorbesc despre „reeducarea” de la Pitești, care a făcut din deținuți călăi sau sfinți. 4. „O întâlnire binecuvântată cu Părintele Arsenie Boca” Descriere: O mărturie a doamnei Aspazia Oțel Petrescu, fost deținut politic. Filmul ne redă povestea emoționantă a întâlnirii dintre doamna Aspazia Oțel Petrescu și Părintele Arsenie Boca. Una dintre elevele preferate ale lui Lucian Blaga, supraviețuitoare a temnițelor comuniste, deapănă acum, la 91 de ani, întâmplări despre Sâmbăta de Sus și „Sfântul Ardealului” petrecute în urmă
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
o sumă de informații, de emoții, de ce nu? De foarte multă vreme s-a fugit de "emoție", de frică să nu facem cum au făcut dansatorii clasici. Dar de ce nu? Emoția o vedem pe stradă eu am regăsit România foarte emoționantă și foarte emoțională! De altfel, în lucrările creatorilor români a fost emoție. Multă. Cîteodată prin intermediul teatrului dar emoție a fost, chiar în momentele cele mai pregnante. Acum cred că se va rezolva această problemă prin faptul că dansatorii devin din ce în ce mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
suntem obișnuiți astăzi cu performanța aproape sportivă a violoniștilor tineri, o performanță de concurs. Totuși, când îl asculți pe Enescu cântând, cu micile fâșâieli ale arcușului marcat de boala interpretului sunetul, expresia, muzicalitatea, trăirea sunt din altă lume, cu totul emoționante. Atât de îndatorată, de respectuos-creator legată de tradiție, mai ales în accepțiunea arhaică, pictura Dumneavoastră este populată și de măști. Vă poate cunoaște privitorul doar din tablouri? Ar mai fi nevoie să vă asculte vorbind? Ar mai fi nevoie să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
în dar, de la Părinte, câte un rozariu. Îi plăcea nespus de mult să dăruiască, să aducă bucurie, în suflete. Un suflet nobil și generos, cu care am învățat lecția „Dăruind vei Dobândi”. O autoritate neimpusă, ci care se dăruiește. În emoționanta carte a preotului unit Tertulian Langa, „Trecând pragul tăcerii”, sunt prezentate personalități eroice, de mare noblețe spirituală, care au învins bestialitatea și cruzimea feroce a unor brute (ca Moromete sau Goiciu), prin forța credinței. Monseniorul Ghika, Episcopul Suciu, filosoful Ion
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]