2,055 matches
-
Stăpânul mărilor și al apelor subpământene (cf. § 49). În versiunea egipteană a mitului, Ptah (Zeul-Olar) făurește armele cu care Horus îl va înfrânge pe Scth. Tot astfel, faurul divin Tvașțr lucrează armele lui Indra în timpul luptei sale cu Vrtra; Hefaistos făurește fulgerul datorită căruia Zeus va triumfa asupra lui Typhon (cf. § 84). Dar cooperarea între Faurul divin și zei nu se restrânge doar la ajutorul dat în lupta decisivă pentru suveranitatea lumii. Faurul este, în egală măsură, arhitectul și artizanul zeilor
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
puțin patru narațiuni care explică originea omului. Ele sunt atât de diferite încât trebuie să presupunem o pluralitate de tradiții. Un mit relatează că primele ființe umane au ieșit din pământ aidoma ierburilor. După o altă versiune, omul a fost făurit din lut de anumiți lucrători divini; apoi zeița Nammu i-a modelat inima și En-ki i-a dat viața. Alte texte o arată pe zeița Aruru drept creatoare a ființelor umane, în fine, după o a patra versiune, omul a
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
înștiințează pe zeii En-lil și Nanna-Sin. Dar ei se recuză. Căci, zic ei, pătrunzând într-un teritoriu - Țara Morților - care este guvernat de legi inviolabile, Inanna "a vrut să se îndeletnicească cu lucruri interzise". En-lil găsește totuși o soluție: el făurește doi soli și îi trimite în Infern, înarmându-i cu "hrana vieții" și "apa vieții". Prin viclenie, ei reușesc să readucă la viață "cadavrul care atârna într-un cui", și Inanna se pregătea să urce când cei Șapte Judecători ai
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de odihnă, se adresează mamei lor: Când 1-au ucis pe Apsu, soțul tău, tu nu 1-ai ajutat, ci te-ai ținut deoparte fără să spui un cuvânt" (1,113-114). De astă dată Tiamat se decide să reacționeze. Ea făuri monștri, șerpi, "marele leu", "demoni furioși", precum și alții, "purtători de arme necruțătoare, neîngroziți de luptă" (144). Și "dintre zei, primii ei născuți [.] ea îl înălță pe Kingu" (147 sq.) Tiamat legă de pieptul lui Kingu tăblița Destinelor, care îi conferea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
copie a palatului lui apsu și stabili mersul stelelor. A cincea tabletă narează organizarea universului planetar, determinarea timpului și configurația pământului, plecând de la organele lui Tiamat (din ochii ei curg Eufratul și Tigrul, "dintr-o buclă a cozii ei el făuri funia care leagă cerul cu pământul", V, 59 etc.). În cele din urmă, Marduk hotărăște crearea omului, pentru că "pe el se sprijină slujirea zeilor, spre alinarea lor" (VI, 8). Zeii învinși și înlănțuiți își așteptau mereu pedeapsa. Zeul Ea sugerează
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
hotărât așezarea sanctuarului"). Cosmogonia este rezultatul unui conflict între două grupuri de zei, dar ceata lui Tiamat cuprinde și creaturi monstruoase și demonice. Altfel spus, "primordialitatea" ca atare este prezentată ca izvor al "creațiilor negative". Din cadavrul lui Tiamat, Marduk făurește cerul și pământul. Tema, atestată și în alte tradiții, este susceptibilă să dea interpretări diverse. Universul, constituit din corpul unei divinități originare, împărtășește substanța acesteia, dar, după "demonizarea" lui Tiamat, se mai poate oare vorbi de substanță divină? Cosmosul participă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
cealaltă parte a muntelui, într-o grădină miraculoasă. La o anumită distanță, la malul mării el o întâlnește pe nimfa Siduri și o întreabă unde se află Utnapiștim. Siduri încearcă să-1 facă să-și schimbe hotărârea: "Când zeii i-au făurit pe oameni, ei au hărăzit oamenilor moartea, viața au păstrat-o pentru ei. Tu, Ghilgameș, satură-ți pântecele, fii vesel ziua și noaptea. Fă sărbătoare din fiecare zi, cântă și joacă ziua și noaptea."46. Dar Ghilgameș persistă în hotărârea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
erme) s-au născut din lacrimile (erme) zeului solar, Ra. Într-un text compus mai târziu (cea 2000), în perioada de criză, se scrie: "Oamenii, turma zeului, au fost dăruiți cu tot ce le trebuia. El (i. E. Zeul Soare),. A făurit cerul și pământul spre folosul lor. El a făcut aerul ca să le învioreze nările, căci ei sunt imaginile lui, ieșiți din carnea lui. El strălucește în cer, el crește pentru ei vegetația și animalele, păsările și peștii, pentru a-i
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de formule magice, într-adevăr, a cunoaște numele unui zeu echivalează cu a obține o anumită putere asupra lui. Valoarea magică a numelui și, în general, a cuvântului era, desigur, cunoscută încă din preistorie. Pentru egipteni, magia era o armă făurită de zei pentru apărarea omului, în epoca Imperiului Nou, magia este personificată de un zeu care îl întovărășește pe Ra în barca sa, ca un tribut al zeului solar 65, în fond, călătoria nocturnă a lui Ra în lumea subterană
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
lui Anu) și Ge (Gaia). La rândul lor, aceștia din urmă nasc patru fii, dintre care primul, El (sau Cronos), corespunde lui Kumarbi. Ca urmare a unei certe cu soția sa, Ouranos încearcă să-și distrugă progenitura, dar El își făurește un ferăstrău (sau o lance?), îl alungă pe tatăl său și rămâne suveran 18, în cele din urmă, Baal (reprezentând a patra generație și corespunzând lui Teșub și lui Zeus) obține suveranitatea; trăsătură de excepție, el o obține fără luptă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
păzească" (2: 15 sq.). Apoi, Iahve a făcut animalele și păsările, tot din lut, le-a adus la Adam și acesta le-a dat nume5, în fine, după ce 1-a adormit, Iahve a luat una din coastele bărbatului și a făurit o femeie, care a primit numele de Eva (ebr. hawwâh, cuvânt solidar etimologic cu termenul desemnând "viață"). Exegeții au remarcat că povestirea iahvistă, mai simplă, opune, nu "haosul" acvatic lumii "formelor", ci deșertul și seceta, vieții și vegetației. Pare deci
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
al lui Indra, de altfel cel mai important mit al Rig Vedeî, relatează lupta victorioasă a acestuia împotriva lui Vrtra, balaurul uriaș care închidea apele în "adâncul muntelui", întărit de soma, Indra doboară șarpele cu temutul său vajra ("fulger"), armă făurită de Tvaștr, îi crapă țeasta și eliberează apele care se îndreaptă spre mare "asemeni unor vaci mugind" (RV, I, 32). Bătălia unui zeu împotriva unui monstru ofidian sau marin constituie, se știe, o temă mitică destul de răspândită. Ne amintim lupta
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
rupe în bucăți pe Dragonul primordial slujește drept model unor acțiuni atât de deosebite cum sunt zidirea unei case, ori un duel oratoric. Să cităm, în fine, Creația săvârșită de o Ființă divină, "Meșterul universal", Visvakarman (RV, X, 81), care făurește lumea aidoma unui sculptor, fierar ori tâmplar. Dar acest motiv mitic, binecunoscut în alte religii, este asociat de poeții vedici cu tema devenită celebră prin Purușasukta, a Creației-sacrificiu. Pluralitatea cosmogoniilor e în acord cu multiplicitatea tradițiilor privind teogonia și originea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
vor fi bucurat, în ceruri, de locul înalt câștigat prin faptele lor 31 "Eu sunt Cerul, tu ești Pământul!", spune soțul soției (Brhad. Up., VI, 4, 20). Concepția se operează în numele zeilor: "Fie ca Vișnu să pregătească mitra; Tvaștri să făurească formele" etc. (ibid., VI, 4,21). 32 Cf. M. Eliade, Le Yoga, pp. 254 sq. E vorba, în cel din urmă caz, de obiceiuri universal răspândite în societățile agricole. P. 143sq. India înainte de Gautama Buddha bune, ei vor reveni pe
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
ochi și cei trei Hecatoncheiri. E o fecunditate nemăsurată și câteodată monstruoasă, specifică epocilor primordiale. Dar Ouranos și-a urât copiii "din prima zi", și i-a ascuns în trupul Gaiei. Istovită de efortul de a-i ține, Gaia a făurit un cosor mare și le-a spus copiilor ei: "Fii, făcuți de mine și de un furios [.], vom pedepsi nelegiuirea unui tată, oricât de tată ar fi el, deoarece el s-a dedat primul la fapte sălbatice". Dar, îngroziți, "niciunul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Munci, 113 sq.). Dar această epocă paradisiacă - căreia i se găsesc paralele în numeroase tradiții - a luat sfârșit prin căderea lui Cronos 15. Hesiod povestește, prin urmare, că oamenii rasei de aur "au fost acoperiți de pământ", și zeii au făurit o rasă mai puțin nobilă, oamenii vârstei de argint. Din pricina multelor lor păcate și pentru că nu voiau să sacrifice zeilor, Zeus s-a hotărât să-i nimicească. El a făurit atunci o a treia rasă, cea a oamenilor de bronz
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de aur "au fost acoperiți de pământ", și zeii au făurit o rasă mai puțin nobilă, oamenii vârstei de argint. Din pricina multelor lor păcate și pentru că nu voiau să sacrifice zeilor, Zeus s-a hotărât să-i nimicească. El a făurit atunci o a treia rasă, cea a oamenilor de bronz, sălbatici și războinici, care au sfârșit prin a se ucide între ei, până la unul. Zeus a creat o nouă generație, aceea a eroilor; ei au devenit celebri în marile războaie
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
între care cele mai celebre sunt trepiedele din aur care se mișcau singure și cele două "servitoare de aur" (Iliada, 18,417 sq.) având înfățișare de fecioare tinere și care îl sprijineau la mers. La cererea lui Zeus, el o făurește pe Pandora din lut și îi dă viață. Dar Hefaistos este mai ales un meșter al legăturilor. Cu ajutorul operelor sale - tronuri, lanțuri, rețele - el înlănțuie zei și zeițe ca și pe Titanul Prometeu. El îi prezintă Herei un tron de
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
un medic atât de iscusit, încât la rugămintea zeiței Artemis 1-a reînviat pe Hippolyt. Acest miracol încălca legile fixate de Zeus și Regele zeilor a azvârlit trăsnetul asupra lui Asclepios. Apollon s-a răzbunat masacrându-i pe ciclopii care făuriseră trăsnetul. Vinovat față de propriul său sânge (ciclopii erau titani, ca și mama sa Leto), Apollon a fost surghiunit timp de un an printre muritori; el a muncit ca sclav la Admetos. Olympienii și eroii pe stăpânul acelui loc sfânt, Python
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
inteligența practică, este atributul ei cel mai caracteristic. Atena nu e numai patroana meșteșugurilor feminine prin excelență, cum ar fi torsul și țesutul. Ea este mai ales "politehniciană", inspiratoare și învățătoare a tuturor meșteșugarilor specializați. Fierarul învață de la Atena să făurească brăzdarul plugului și olarii o invocă: "Vino la noi, Atena, ține-ți mâna deasupra cuptorului nostru!"34 Ea, îmblânzitoarea de cai, a inventat zăbala calului și i-a învățat pe oameni cum să se folosească de car. Când e vorba
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
50 sq. 5 Cf. G. Widengren, op. Cit., pp. 120 sq.; J. Duchesne-Guillemin, op. Cit., pp. 338 sq. ea a fost înconjurată de o marc lumină. "Timp de trei nopți, laturile casei păreau că ard."6 In ce privește substanța trupului său, făurită în cer, ea a căzut o dată cu ploaia și a făcut să crească iarbă pe care au păscut-o cele două juninci aparținând părinților Profetului: substanța a trecut în laptele, pe care, amestecat cu haoma, 1-au băut părinții: ei s-
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Funcția răscumpărătoare a Dreptei Religii a fost întărită treptat prin glorificarea puterii creatoare a ritului. Deoarece scopul ultim era regenerarea universală, a fost valorizată funcția fundamentală, cosmogonică a sacrificiului: într-adevăr, înnoirea eshatologică nu numai că "salvează" omenirea, ci o făurește din nou, săvârșind învierea trupurilor. Acest lucru presupune o nouă Creație, indestructibilă, incoruptibilă. După cum vestește Yast, 19: 90: "Lumea materială nu se va stinge f. J. Minciuna va pieri". 111. Călătoria sufletului după moarte Riturile funerare, mitologiile morții, concepțiile în legătură cu
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
și lucrase într-un atelier de lux din orașul Praga. De altfel, nu e potrivit să fie numit cizmar, el e un adevărat artist, așa zicea tatăl meu și eu îl cred pe tata, un adevărat artist, acolo, la Praga, făurise încălțări pentru picioare de mari domni și doamne, prinți și miniștri din Orașul de Aur, ajunsese și la palat, la Hrad, mai povestea tata, lucrase chiar și pentru episcopi și cardinali, la Strahov. Păcat că-l trăsese ața aici, înapoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
nu mă îndur să mă desprind de aici, aș vrea să mă întorc la mama, aș vrea să mă întorc în propriul meu corp, care acum zace, inert, pustiu, aș vrea să mă întorc, mai am atâtea de făcut, îmi făurisem atâtea planuri de viitor, nu se poate încheia totul așa, deodată, pe nepregătite, așa de aiurea, cum adică, asta a fost toată viața mea, numai atât mi-a fost dat să trăiesc?!, nu, nu, nu, nu e drept... Faptul că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cu care avea de-a face ea la cabinet, iar diferența de vârstă nu o deranja, dimpotrivă, găsea că îi sporește farmecul etc. etc... Tata era sigur de-acum că Irina avea o personalitate mai pronunțată decât bănuise el. Ea făurea în jurul lui cu tenacitate ceva în care el se afla din ce în ce mai prins, ceva ce nu era probabil o pânză de păianjen, era un edificiu extrem de solid, în care el trebuia să se simtă bine, confortabil, astfel încât să nu-și dorească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]