1,190 matches
-
de directivă, ci urmăreau să semnaleze și să comenteze în spirit neutru cărțile nou apărute, evenimentele mai însemnate ale vieții literare și intelectuale. În mod obișnuit, până la 1900 cronicarii literari ai gazetei sunt Iuliu I. Roșca (semnând Caros) și Ion Gorun (Al. I. Hodoș). Cu publicistică artistică și literară colaborează D. Stăncescu, Al. Vlahuță, I.L. Caragiale, G. Coșbuc, D. Teleor, Cincinat Pavelescu. Comentarii și cronici privitoare la viața teatrală sau muzicală dau George Ranetti și Grigore Ventura, iar Victor Anestin susține
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290367_a_291696]
-
și povestiri, unele cu caracter satiric, ilustrând viața de fiecare zi a Bucureștilor, iar în foileton intră romane de aventuri. Prozatorii de la U. sunt George Missail, Gr. H. Grandea, D. Stăncescu, D. Teleor, V.A. Urechia, Th. D. Speranția, Ion Gorun, Sofia Nădejde, Smara (Smaranda Gârbea) și Laura Vampa. Teleor și Marion întrețin o rubrică de umor, cu parodii, cronici rimate, schițe, anecdote, ale căror subiecte sunt alese din viața pitorească a mahalalei bucureștene. Cu nuvele a mai colaborat Al. Vlahuță
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290367_a_291696]
-
politică externă foarte apreciată de cititori, pe care o va ține până în 1914. Radu D. Rosetti este, din 1902, autorul unei „Cronici de joi”, George Murnu dă versuri, traduceri și articole pe teme culturale, cronica teatrală este semnată de Ion Gorun, Aurel Alexandrescu-Dorna, C. Xeni, iar după 1900 de Victor Eftimiu, Corneliu Moldovanu, Emil Nicolau. Cu articole despre Nicolae Grigorescu și despre viața artistică va colabora din nou, începând din 1908, Al. Vlahuță, autor și de nuvele (Din oastea cea nouă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290367_a_291696]
-
colaborarea cu noi povestiri și schițe (Făcătoare de minuni..., Invitația, Sfânta Ghenoveva ș.a.); li se adaugă schimbul epistolar cu Al. Vlahuță, din care fac parte Politica și literatura sau Morală și educație. Proză publică și Emil Gârleanu (din 1910), Ion Gorun, Iuliu Dragomirescu, Ion Ionescu-Quintus (rubrica „Săptămânale”), Al. Cazaban, C. Cosco, Vartan Mestugean, Corneliu Moldovanu, Ion Foti, Ludovic Dauș, C.D. Anghel și din când în când Al. Macedonski. În fiecare săptămână, cu începere din 1912, Mihail Sadoveanu este prezent cu nuvele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290367_a_291696]
-
notițe filologice ale lui G. Coșbuc. De fapt, literatura apărută aici este, cu unele excepții, reluată din alte periodice, mai ales din „Vatra”. Scrieri de Al. Vlahuță, I. Popovici-Bănățeanul, Matilda Cugler-Poni, Radu D. Rosetti, I. N. Roman, Traian Demetrescu, Ion Gorun, Veronica Micle, D. Nanu, Artur Stavri, Duiliu Zamfirescu, Șt. Basarabeanu (Victor Crăsescu), G. Murnu, I. Adam, D. Stăncescu, Sofia Nădejde, Th. D. Speranția, N. Iorga, I. L. Caragiale ș.a. sunt puse astfel la îndemâna cititorului din Transilvania. Cu aceeași intenție se reproduc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289245_a_290574]
-
lui Iorga, "Sămănătorul" nu a mai fost niciodată ceea ce fusese. A lîncezit (sub conducerea lui Scurtu) pînă în iunie 1910. Să analizăm audiența și țelurile colaboratorilor lui Iorga și ale "Sămănătorului". Aproape toți colaboratorii revistei erau ardeleni: George Coșbuc, Ion Gorun, Ilarie Chendi, Botiș-Ciobanu, Ștefan O. Iosif, vasluianul Alexandru Vlahuță (care s-a retras în 1902), Sextil Pușcariu, ieșeanul Dimitrie Anghel, Zaharia Bârsan, bîrlădeanca Elena Farago, Ovid Densusianu, Ion Agârbiceanu (singurul nonardelean semnificativ era moldoveanul Mihail Sadoveanu). Predominanța ardelenilor n-ar
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
353, 370, 377, 380, 410 Goga, Veturia 423 Goldiș, Vasile 196, 199, 262 Goldmann, Nachum 161 Golovin 171 Gömbös, Gyula 226, 233, 240, 255, 267, 313, 314 Gömöri, Jenö 240 Gorbaciov, Mihail 23, 449, 450 Gore, Paul 130, 151, 238 Gorun, Ion 121 Grégoire, Henri 439 Gregorovius 137, 315 Grigorescu, Nicolae 108, 120 Guguianu, Nicolae 464 Guizot, F. 13 Gusti, Dimitrie 97, 144, 352, 356 Guyau, J. M. 50, 104, 105 Hacha 396 Halecki, Oscar 19, 439 Halevy 141 Hamangiu, C.
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
assez fréquent dans la traduction de Veturia Drăgănescu-Vericeanu. Voilà un premier exemple ; nous avons comparé la version de cette traductrice à celle de Paul Miclău : O, cine știe ? Poate că din trunchiul tău îmi vor ciopli/ nu peste mult sicriul [...] (Gorunul) (Blaga, 2010 : 23) Ô, qui le sait ? Peut-être, dans ce tronc va-t-on tailler bientôt mă bière [...] (Le jeune chêne) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 55) Ô, qui sait ? Peut-être dans ton tronc va-t-on bientôt / couper leș planches de mon cercueil [...] (Le chêne) (Miclău
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
și elle ne suppose pas forcément une omission sémantique, affecte le rythme typographique du poème traduit. Voici un exemple extrait de la traduction de Paul Villard : [...] și liniștea/ ce-o voi gusta-o între scândurile lui,/ o simt pesemne de acum [...]. (Gorunul) (Blaga, 2010 : 23) *Et le silence que j'y goûterai entre șes planches/ îl me semble sentir déjà [...]. (Le rouvre) (Villard, 2007 : 31)1362 [...] et le silence/ que je goûterai entre șes planches,/ je le sens déjà [...]. (Le chêne) (Poncet
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
bois Après son enfance en allée, Comme un vieux cerf Après să biche dans la mort perdue. (Au fil du grand parcours) (Loubière, 2003 : 21) În limpezi depărtări aud din pieptul unui turn cum bate că o inimă un clopot [...]. (Gorunul) (Blaga, 2010: 23) Aux lointains clairs j'entends le glas Un cœur qui bat dans la poitrine d'une tour [...]. (Le chêne) (Romanescu, 1998 : 80) Dans le clair lointain j'entends sonner une cloche comme un cœur qui bat dans
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
passage) (Romanescu, 1998 : 72) Sous leș rochers, peut-être, a-t-elle péri. Sous la terre, peut-être, elle s'est engloutie. (Au fil du grand parcours) (Loubière, 20003 : 21) [...] ascult cum crește-n trupul tău sicriul, sicriul meu, cu fiecare clipă care trece, gorunule din margine de codru. (Gorunul) (Blaga, 2010 : 23) Et moi, j'écoute comme dans ton tronc, À chaque instant qui passe, Mon cercueil pousse... Le sais-tu, Chêne de l'orée du bois ?... (Le chêne) (Romanescu, 1998 : 81) [...] j'entends pousser
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
leș rochers, peut-être, a-t-elle péri. Sous la terre, peut-être, elle s'est engloutie. (Au fil du grand parcours) (Loubière, 20003 : 21) [...] ascult cum crește-n trupul tău sicriul, sicriul meu, cu fiecare clipă care trece, gorunule din margine de codru. (Gorunul) (Blaga, 2010 : 23) Et moi, j'écoute comme dans ton tronc, À chaque instant qui passe, Mon cercueil pousse... Le sais-tu, Chêne de l'orée du bois ?... (Le chêne) (Romanescu, 1998 : 81) [...] j'entends pousser dans ton corps le cercueil
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
une oscillation des traducteurs entre leș verbes " écraser ", " fouler " et " piétiner ". Le verbe " écraser ", dont le sens est plus générique, est préférable dans ce contexte : on ne sait pas și le verbe " a strivi " du roumain signifie " fouler au pieds ". → Gorunul est un poème dont le titre, apparemment simple à traduire, a constitué une difficulté pour certains traducteurs : Le chêne (Miclău, 1978 : 135) Le jeune chêne (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 55) ; Le chêne (Poncet, 1996 : 38) ; Le rouvre (Villard, 2007). La traduction littérale
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
să maturité et dont le bois pourrait servir plus tard à fabriquer son cercueil. Pourtant, expliciter le contenu du poème dès le titre n'est pas une solution adéquate, fait remarqué également par Paul Miclău : " Le titre du célèbre poème Gorunul peut être traduit simplement par Chêne, même și celui-ci n'en précise l'espèce, sans risquer la solution Le jeune chêne, comme cela s'est passé dans une récente traduction mal inspirée. "1564 → Le titre Liniște (littéralement : " silence "), est traduit
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
traduction d'autres tropes, tels que la métonymie, l'énumération et l'oxymore. 4. 3. 1. L'épithète La poésie de Blaga joue parfois sur des épithètes transposables à l'aide de la méthode littérale : " frunza-ți jucăușa " " țes feuilles folâtres " (Gorunul/Le chêne) (Miclău, 1978 : 135) ; " veacuri fierbinți " " des siècles ardents " (Somn/Sommeil) (Miclău, 1978 : 317) ; " șovăiri solare " " des hésitations solaires " (Echinocțiu/Équinoxe) (Miclău, 1978 : 325) ; " urmele mele coapte " " mes traces mûres " (Tăgăduiri/Dénégations) (Miclău, 1978 : 359) ; " mâini tomnatice " " des mains
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
levante " (Résurrection de chaque jour) (Loubière, 2003 : 33). La traduction de Philippe Loubière est plus poétique que leș deux premières versions, purement littérales. Le syntagme " zvonuri dulci " (littéralement : " des rumeurs douces ") est interprété par Paul Miclău comme " cette douce chanson " (Gorunul/Le chêne) (1978 : 135) ; Leș termes du syntagme " în limpezi depărtări " (littéralement : " dans le lointain clair ") șont inversés par Paul Miclău : " dans le clair lointain " (Gorunul/Le chêne) (1978 : 135) ; Le fragment " vieața netrăită " (littéralement : " la vie non-vécue ") est interprété
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
dulci " (littéralement : " des rumeurs douces ") est interprété par Paul Miclău comme " cette douce chanson " (Gorunul/Le chêne) (1978 : 135) ; Leș termes du syntagme " în limpezi depărtări " (littéralement : " dans le lointain clair ") șont inversés par Paul Miclău : " dans le clair lointain " (Gorunul/Le chêne) (1978 : 135) ; Le fragment " vieața netrăită " (littéralement : " la vie non-vécue ") est interprété par Paul Miclău comme " leur vie manquée " (Liniște/Silence) (Miclău, 1978 : 147), variante plus poétique ; " când tu-mi îneci obrajii, ochii/în părul tău,/eu amețit
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
1996 : 58) ; " a privi " (" regarder ") " mirer " (În marea trecere/Au fil du grand parcours) (Loubière, 2003 : 21) ; " și-n ochii mei te oglindești " " et dans mes yeux tu te mires " (Noapte/La nuit) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 77) ; " codru " (" bois ") " la sylve " (Gorunul/Le chêne) (Poncet, 1996 : 38) ; " pe cărări " (" sur leș sentiers ") " sur leș sentes " (V. Paianjenul/V. L'araignée) (Poncet, 1996 : 88) ; " în văzduhuri zmeu " (" cerf-volant dans leș cieux ") " cerf-volant dans leș nues " (Trezire/Réveil) (Miclău, 1978 : 411) ; " frunzele satului " (" leș
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
l'heure sans péché ") " l'innocente heure première " (Glas în paradis/Voix au paradis) (Miclău, 1978 : 505). La double épithète apporte un surcroît de poéticité, soulignant l'idée de pureté. " frunza-ți jucăușa " (" ta feuille folâtre ") " ton feuillage qui danse " (Gorunul/Le jeune chêne) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 55). La traductrice associe l'adjectif " jucăușa " au verbe " a juca " (" danser "). " cântărețul " (" le chanteur ") " ton ménestrel " (Vară Sfanțului Mihai (8 noiemvrie)/L'été de la Saint-Michel (le 8 novembre)) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 253). La traductrice choisit
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
et leș contresens. 5. 2. 1. Banalisations La dépoétisation peut survenir à căușe d'un mauvais choix des termes ou du registre. Dans la liste ci-dessous, nous présentons quelques décisions des traducteurs qui mènent à une perte de poéticité : " amurgul gorunilor sferici " (" le soir des chênes sphériques ") " le soir des chênes touffus " (Septemvrie/Septembre) (Miclău, 1978 : 373). L'épithète inédite " sferici " (" sphériques ") devient dans le texte cible, dans une manière inexplicable, " touffus ". " pe gânduri " (" pensive ") " distraite " (Legendă/Légende) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 79
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
feu) (Miclău, 1978 : 535). Dans le poème source, le moi lyrique compare la bien-aimée à un arbre. La femme est appelée, simplement, " tu ". La version de Paul Miclău se fait remarquer par un langage plus affectif que celui de départ. " gorunule din margine de codru " " jeune chêne, du bord de la forêt " (Gorunul/Le jeune chêne) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 55). Comme la traductrice décide d'expliciter le message final du poème dès le titre (Le jeune chêne), elle traduit également l'appellatif " gorunule
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
compare la bien-aimée à un arbre. La femme est appelée, simplement, " tu ". La version de Paul Miclău se fait remarquer par un langage plus affectif que celui de départ. " gorunule din margine de codru " " jeune chêne, du bord de la forêt " (Gorunul/Le jeune chêne) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 55). Comme la traductrice décide d'expliciter le message final du poème dès le titre (Le jeune chêne), elle traduit également l'appellatif " gorunule " (" chêne ") par " jeune chêne ". Cette modification mène à un changement de la
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
gorunule din margine de codru " " jeune chêne, du bord de la forêt " (Gorunul/Le jeune chêne) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 55). Comme la traductrice décide d'expliciter le message final du poème dès le titre (Le jeune chêne), elle traduit également l'appellatif " gorunule " (" chêne ") par " jeune chêne ". Cette modification mène à un changement de la voix du texte. À part leș appellatifs, d'autres termes employés par leș traducteurs produisent un changement de registre : " Când eram copil mă jucam cu tine/și-n închipuire
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
leș champs, et non " dans leș champs ". La version de Paul Miclău contient une légère modification sémantique engendrée par l'omission. " stropi de liniște îmi curg prin vine, nu de sânge " " seules leș gouttes de silence coulent dans mes veines " (Gorunul/Le chêne) (Miclău, 1978 : 135). Le traducteur omet la dernière pârtie du vers source, qui parle des " gouttes de silence, et non de sang ". Ce choix traductif annule l'opposition entre le silence et le sang, contenue par le poème
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
dans notre corpus. Leur présence peut être expliquée par une mauvaise maîtrise de la langue cible : " și liniștea/[...] o simt cum frunză ta mi-o picura în suflet " " et le calme/[...] je sens comme ta feuille le coule dans mon âme " (Gorunul/ Le jeune chêne) (Drăgănescu-Vericeanu, 1974 : 55). Le verbe " couler " n'est pas transitif : la tournure " le coule " représente une faute grammaticale. Le verbe approprié dans ce contexte est " verser (goutte à goutte) ". " Sus. Numai noi doi. " " Tout en haut. Rien
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]