2,381 matches
-
împlinise anul și se făcu al doilea botez la Castelul Peleș, al principesei Elisabeta, cu nașă marea ducesă, dar adusă pe lume de medicul român. Înainte de nașterea domniței, regina Elisabeta se reîntoarse acasă. Starea ei nervoasă se îmbunătățise, atmosfera se limpezise. Nu știu de se luminase și cunoștința ei despre d-ra Văcărescu, dar niciodată nu vorbea de dânsa, fie dintr-un rest de supărare pe cei ce o îndepărtaseră, fie dintr-o mortificare de a se fi înșelat. Regele făcu apel
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
știți nimic? Nici măcar nu bănuiți? Așa, să-mi dați o sugestie... Nu, surîde neputincios blondul. Scot portmoneul din buzunar și trag din el trei sute, punîndu-le pe birou, în fața lui, sperînd prostește în sufletul meu să descopăr ceva, care să-mi limpezească gîndurile răvășite: Chiar nu știți nimic? Nuu, strînge el din umeri. Mi se pare că a strîns din umeri neconvingător, așa că mai trag din portmoneu și celelalte sute, care mai sînt acolo, vreo cinci, și le pun peste cele de pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
hainei de azbest. Ce revelație!... Brîndușa era autoarea acelui dosar ce mi-a fost dat spre a-mi spune părerea, ca fizician, în 1970. Abia terminasem de un an facultatea, iar în capul meu formulele și teoriile învățate erau încă limpezi. Am citit o dată dosarul (care, conform regulamentului, nu avea numele autorului pe el), apoi am vrut să scriu două-trei rînduri, să existe și referatul meu anexat, încheindu-mi astfel munca, dar mă sîcîiau niște afirmații de la care se pleca. Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Poate că mutarea la sanatoriul de la mare avea să-i facă bine și să-l însenineze. Poate că, totuși, o să ne vedem de 1 Mai, la mare... E bine, mi-am repetat. în următoarele luni voi avea timp să mă limpezesc. Eduard a dispărut, probabil, pentru că așa tre buia să se întâmple: să plece și să mă lase câteva luni să-mi eli be rez mintea de confuzii și să revin la clara minte de care po menea el la începutul
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
tă studia mai bine și să deseneze portrete cât mai izbutite. Nici măcar la școală nu-l credea profesorul de desen că el face desenele, pentru că Bobo nu putea desena decât singur, acasă. De regulă noaptea, la lumina veiozei, când își limpezea toate gândurile și emoțiile de peste zi. Toată lumea era convinsă că desenele i le făcea Edi. în general, toată lumea era fasci nată de Edi și-l credea capabil de orice. într-o zi, profesorul de desen îl chemase la tablă și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Avea rău de înălțime. De asta nici nu plecase vreodată în concedii în străinătate cu domnul Ionescu. Poate plouă cu trăsnete, își spunea. Poate mi se face rău. Poate cade avionul și mor. Deschise geamul și privi afară. Cerul se limpezise și chiar părea că dă semne de înseninare. Era liniște afară. Liniștea aducă toare de ger. Poate că totuși nu era o idee rea să meargă cu avionul la Cluj. Cu cât mai repede, cu atât mai bine! Poate e
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ei de lemn - el s-apropie și sărută mâinile portretului, apoi fața, gura, ochii cei de foc vânăt. Înecat de iubire pentru o ființă ce nu mai esista, ar fi dorit ca etern să ție astă noapte cu aerul răcoare limpezit de lumina lunei, vecinic ar fi dorit să ție dulcea, neînțeleasa, dar atât de fericita lui nebunie. Va să zică asupra acestui chip îți concentrase el amorul lui, atâta formă avea pustiita, sărmana lui viață - un portret!.., Da, era tatăl său, când
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
verdeață nestrăbătută. Numai pe ici pe colo câte o dungă fulgerătoare deasupra apei. Valurile râd și mână întunecoase lumea lor albastră, până când deodată râul împiedicat de stânci și munți s-adună între codri ca marea oglindă a mărei și se limpezește sub sori, de poți număra în fundu-i toate argintăriile lui. {EminescuOpVII 107} Ca să petreacă, inventară un joc de cărți. Regii, reginele și fanții de pe cărți erau toți chipuri copiate din basmele ce și le spuneau serile. Jocul însuși era o
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
această veste neașteptată. Ea rupse floarea de crin din oala din fereastră și apăsă cu ochii mai închiși o sărutare arzîndă pe floare - astfel încît se păru că albul cel d-argint al crinului se roșește, apoi c-o espresiune limpezită de amor mi-o întinse cu brațul stâng mie. Am depus și eu sărutarea mea pe acel crin ce nu putea fi mai alb și mai curat decât fața verginei mele mirese - o sărutare de foc, o sărutare eternă! Mă
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
niște coji de piatră, care pentru mine sunt coji de alună... în mine, în pieire și renaștere este eternitatea... Voi... o umbră ce mi-a plăcut a zugrăvi în aer... voi vreți să mă prindeți pe mine... Nebuni! Apoi se limpezi oglinda și eternitatea din cer se uită în ea însăși... și se miră de frumusețea ei. În singurătatea pustiilor se-nalța piramida sură c-u fruntea ajungând nourii... Luna o ningea, încît părțile lovite de ea păreau de zăpadă, părțile umbrite
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
un albastru întunecos, demonic, asemenea unui smarald topit noaptea. Poate că, neumbriți de gene atât de lungi și {EminescuOpVII 295} atât de dese, n-ar fi părut atât de întunecoși, poate că lumina, neoprită de acea mătase brună, ar fi limpezit noaptea voluptoasă a acelor ochi. Aveau albăstrimea transparentă a strugurului negru. Dacă a cunoscut cineva ochi frumoși, la a căror vedere se cutremură orce fibră, pe care i-ai privi cu o intensivă și, ca să zic, dureroasă plăcere, atunci erau
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
apoi, cu același șervețel spiritul de economie nu o părăsea nici în cele mai dramatice momente își șterse și ochii plini de lacrimi. Lacrimi provocate de reacția la tuse, nu din cine știe ce considerente morale ori emoționale. Își îndreptă privirea astfel limpezită către perete. O nouă însemnare o aștepta: "NU MAI IMPRESIONEZI PE NIMENI, MĂGĂRIȚĂ BĂTRÎNĂ ȘI ȘPERȚARĂ CE EȘTI! LA PENSIE! IEȘI LA PENSIE!". Odată sări în picioare și strigă cuprinsă de furie: "Pe cine faceți voi, mă, măgăriță bătrână? Măgari
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
la ce se dă. În ’96 știam că nu am de ce să mă bucur și mi s-a confirmat. Cei ce nu făceau parte din sistemul pre-post-comunist erau chiar de mai slabă calitate ca nomenclaturiștii. Din 2004 s-au mai limpezit apele. Mă bucură tonul optimist pentru finalul articolului. Mi-ar plăcea ca fiecare român să fie responsabil pentru el, să nu aștepte nimic de la un stat slab, neputincios. Mi-au plăcut țăranii care și-au făcut singuri pod pentru că TREBUIA
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
autor pe care‑l admirasem mult În tinerețe, mai ales pentru Herzog și Humboldt's Gift4, dar nu‑l mai urmărisem după The Dean's December 5. În paginile de față, voi prezenta rapid subțirea intrigă din Ravelstein, Încercând să limpezesc pentru cititorul român ce persoane reale se află Îndărătul personajelor și care sunt implicațiile cultural‑ideologice ale cărții; voi evoca apoi succint recepția romanului, Încheind cu o discuție a statutului său discursiv și etic. Intrigă, fiere și iubire Octogenarul „Chick
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
din copacii scunzi, ornamentali, privind la țăranii veniți din satele din jur cu treburi la oraș, ciocnind halbele de bere stătută și acră, scuipând capete de țigări gălbejite în mâzga neagră și consistentă de pe jos, strigând la copii cu ochi limpezi în care rămăseseră oglindite lucruri frumoase, râvnite, văzute în vitrinele orașului. Azi fusese zi de salariu. Ieșise ziua, demult nu mai ieșise ziua pe străzi. Mergea prin forfota străzii privind precaut în jur, urmărind fețele celor care treceau, ferindu-se
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
umbre, ce voia să-i ceară. O cafea, Luana și atât cât se poate să nu mă deranjeze nimeni. Mai în fiecare duminică se întâlnea cu Ștefan. Deși el își propusese s-o țină departe, până când ea avea să-și limpezească gândurile, femeia nu-i lăsase nici o portiță de scăpare. Îl suna sâmbăta și-l întreba dacă are un program prestabilit pentru a doua zi. Răspunsul lui venea pe nerăsuflate. Era liber, ca pasărea cerului și întru totul la dispoziția ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
amărîtă de prăvălie din Marsilly, a ajuns, la treizeci de ani, patroana unuia dintre cele mai importante saloane de coafură din La Rochelle. Cunosc orașul, Piața Armelor... Scoase ceasul din buzunar. — Mă așteaptă soția. — La izvor? — Mai Întîi o să-mi limpezesc ideile privindu-i pe jucătorii de bile. Am Încercat și eu pe vremuri, la Porquerolles. Dacă acești domni ar insista puțin... Pleacă, umplîndu-și iar pipa. Aerul se Încălzise Între timp. Regăsi cu plăcere umbra marilor copaci. — Ceva nou? — Nimic interesant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
ne smulgem picioarele din mâl. Chinul a durat cel puțin patru ceasuri. - Suntem aproape ajunși, l-am auzit pe neașteptate pe Bovo, care ne arăta ceva mișcându-se în apă. Erau vidre. Apa începea să scadă și să se mai limpezească; în fine, ne-am trezit în mâlul unei poteci care mi s-a părut sigură precum stânca. Gundo a început să-și ocărască toți zeii; picioarele ne erau tapisate cu lipitori. În punctele de unde le-am desprins, pline ochi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
stăteau lângă el. - Moartea și-a făcut intrarea, lăsându-și amprenta. Acum să vedem dacă iese, a explicat el. Am așteptat ceva timp, ce ni s-a părut o veșnicie. În cele din urmă, arătând degetele care începuseră să se limpezească, s-a pronunțat: - Moartea a ieșit. Dacă nu a călcat prea mult prin iarba vieții, copila va trăi. A observat-o și pe surioară și a dat un bobârnac pe obraz, spunând: - Asta e o mică tigroaică. A vorbit ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
-i fața astfel încât traheea să-i stea cât mai drept cu putință. Gesturile îmi erau însoțite de vorbe. - Surioară, te rog, încearcă să răsufli domol, o să-ți treacă imediat. Aud cum răsufli tot mai adânc, aproape normal. Fața ți se limpezește, uite! Suflarea sugrumată a devenit un horcăit șuierător și prelung, după care s-a liniștit, chiar dacă a rămas asmatic. Când respirația i-a revenit la normal, mâinile i s-au relaxat, și ea s-a moleșit între cearșafuri. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
largi de tulburătoare dorinți, tot astfel și cuvintele tale ca ploaia vin din toate părțile și cu întreg efortul depus nu le pot îndruma în siguranță spre acel loc destinat anume să le primească, pavilioanele urechilor și de-acolo ele limpezi să-și facă drum mai departe, scara lui Ioan Climax, îndârjite suflete prinse de scară cu tot neantul suflându-le în față, dăm ocol iarăși, nu te mai înduri să intrăm, te simt tresărind în interior de dorința de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Aida îi reamintește Corinei la despărțire, Mi-a părut bine că v-am văzut! Mulțumim mult, Aida! Reîntorși la Ana, după lumina tainică ce s-a aprins pe chipurile lor ne dăm seama dintr-o privire că lucrurile s-au limpezit între ei, Alina încă doarme și Theo cu mâinile căutând-o mereu pe Ana, o urmează în tot locul, E mai rău decât un copil! exclamă Ana, și el îmbrățișând-o, aducând-o permanent lângă sine, și-n pânza de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
nu mi se uscaseră hainele de cum am sărit în apă la trei sute de metri de țărmul italian, fac târgul cu frații ei, îmi vor da o sumă oarecare, îmi vor clarifica situația socială, prin căsătoria cu o italiancă totul se limpezea pentru mine, batem palma, așa că mi-am luat soția și am venit în Nord, ne-am instalat la Firenze, tocmai mi-a născut un băiat, va purta numele meu, sunt tată! Felicitați-mă, băieți! Da, Dumnezeu îmi dă ocazia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
era un pahar mic de sticlă și băutura mirosea puternic a prune, fratele Rafael a cumpărat din sat un litru, să avem pentru meșteri, ținea sticla în bufet și mie îmi stăruie și azi în nări mirosul tare al băuturii limpezi ca apa de izvor, cu mărgele minuscule la suprafață, e mirosul pe care cu uimire l-am simțit de multe ori în răsuflarea fratelui Rafael, la început am crezut că vine de la, meșterul Luca și-a înălțat paharul deasupra mesei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
dar care i-au fost luate după patruzeci și șase, trecând la ocolul silvic, așa că m-am pus pe treabă și am demarat procedurile de retrocedare și abia acum, traversând toate ițele birocrației, pot spune că lucrurile încep să se limpezească, îți spun toate astea, oare de ce, mă întreb eu cu gura plină ca un necredincios ce sunt? ca să înțelegi mai bine câte chestiuni străine de datoria noastră monahală se ivesc totuși în vremurile de astăzi chiar și într-o mănăstire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]