1,395 matches
-
stabilește și alte analogii între personajele sale și figuri importante ale Vechiului și Noului Testament : prorocul Tiresias, vestitorul nenorocirilor Tebei, aduce cu Irmiah care deplânge viitoarea cădere a Ierusalimului, în timp ce suferințele lui Oedip sunt menite să aducă civilizația ateniană după cum martiriul lui Isus a născut creștinismul. Chiar dacă apropierile sunt uneori forțate, Victor Eftimiu privește Antichitatea prin prisma valorilor creștinismului. Ca și Thebaida, Atrizii reprezintă o contaminare a mai multor izvoare grecești. Varianta lui Eftimiu oferă un rezumat al Orestiei lui Eschil
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ale satului. Pe patul de pământ bătătorit unde dormea Cagliostro și unde a murit am văzut un buchet de trandafiri, și mi s-a explicat că mai există și azi mulți adepți ai lui care merg În pelerinaj la locul martiriului. Mi-au spus că printre pelerinii cei mai asidui erau și cei de la Picatrix, un cenaclu de studii misteriosofice, care publică o revistă ce se cheamă - apreciază, te rog, fantezia - Picatrix. Știi că nutresc curiozitate pentru astfel de bizarerii, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
destul pentru propria lor integrare, alegând minimul efort, adică boicotul și ura. În plus, tinerii musulmani occidentalizați - și, astfel, cu mari șanse de a deveni fundamentaliști din resentiment și frustrare, nu din credință - au avut un vehicul: vechea-nouă dogmă a martiriului. A apărut deci un mod de a reacționa la frustrare paroxistic, exploziv - la figurat, dar și la propriu -, un mod folosit în situații-limită, de criză terminală, reală sau percepută - ceea ce e în fond totuna. Teroriștii, dacă încercăm să intrăm în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
cinci DVD-uri, Lucerna Festival Orchestra. The First 5 Years Claudio Abbado (EuroArts 2007) o demonstrează cu prisosință. Setul include, cu două excepții cred, toate programele prezentate de Orchestra lui Abbado la Festivalul de la Lucerna până în 2006: Debussy, Suita din Martiriul Sfântului Sebastian și cele trei schițe simfonice Marea, Mahler, Simfoniile a 5-a și a 6-a, Bruckner, Simfonia a 7-a, Beethoven, Concertul pentru pian și orchestră No. 3, interpretat de Alfred Brendel și No. 4, cu Maurizio Pollini
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
la Londra, cheamă și el la acțiuni menite să ducă la renașterea acestui mare califat arab prin război îharb). în Islamul șiit, imamul Khomeini voia, încă din anii ’60, să impună războiul ca primă cale a convertirii și făcea apologia martiriului, a sinuciderii îchadid). „Cheia paradisului”, scria el, „este sabia”. Pentru alții, războiul va trebui să vizeze întreaga lume. Imperiul Islamului va trebui să se extindă la scară planetară, fără un centru sau o națiune dominantă, pentru a face din el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
perfecțiunea, iar numărul mobilelor procreate să-l Întreacă pe cel al permutărilor unei persoane În jurul câtorva mese. În lupta cu greața și fandacsia, ea a acceptat cu abnegație apropierea nemijlocită a chipului lui de occidental bărbos, deși, ca să-și aline martiriul, prefera să dea nas În nas cu el În beznă sau la cinematograful Loria. Nobilul regim a legat pe vecie de fabrică miriapodul prosperității comerciale. Trădându-și admirabila zgârcenie, Nemirovsky arunca pe inele și vulpi paraii care Îi rotunjeau portofelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ce nu a mai avut nicio altă replică în istoria postdecembristă și asta pentru că, în cei patruzeci și cinci de ani de comunism, Biserica românească a făcut un arc peste timp și a fost martirizată, însă nu a fost un martiriu fără scop, scopul era Hristos, iar Hristos a ridicat-o și a înnobilat-o. Nu degeaba Papa Ioan Paul al II-lea avea să lanseze, în discursul său de la istorica vizită ecumenică de la București, sintagma "România Grădina Maicii Domnului" . Am
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
cel mult de frustrare. Din acest răspuns reiese o clară măcinare interioară, poate vinovăția că nu a îmbrățișat de bună voie martirajul pentru credință. Era singurul instrument de păstrare fermă a poziției, însă fără efecte asupra cursului istoriei și astfel, martiriul nu avea finalitate. Câte crime nu s-au petrecut subit și neștiut? Câte decese au fost înregistrate ca având alte cauze decât cele reale? În cadrul aceluiași interviu, Lelia Munteanu sugerează alternativa demisiei ca fiind una ce ar fi făcut ca
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
prin fața acelui domn, își luau pâinea și ciorba și se așezau pe la mese. Sala se golise. Nu știam nimic despre aceste realități crunte ale trecutului Transilvaniei. Citisem Mara de Slavici, și alte povestiri și nu mi-aminteam de nimic asemănător. Martiriul lui Horia, Cloșca și Crișan era legat în mintea mea de revolta lor eșuată, dar un simplu preot de sat... Un preot avea și Rebreanu în Ion, pe Belciug, căruia i se ceruse de către inspector să predea în școală limba
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Lucian Raicu, Sami Damian, Matei Călinescu, Sorin Alexandrescu, Toma Pavel, Virgil Nemoianu, Dan Cristea, Dan Culcer, Mircea Iorgulescu - și poate și alții care nu-mi vin acum în minte. Cei care au rămas au îndurat până la capăt calvarul și, pentru martiriul la care au fost supuși, au căpătat dreptul... de a canoniza. Dar și-au păstrat oare acești martiri ai neamului seninătatea și puterea de obiectivitate? Au rectificat ei erorile de judecată și nedreptățile la care au fost siliți? De aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
imorală. Dar altfel au stat lucrurile de-a lungul istoriei. A. Alvarez, în Zeul sălbatic: un studiu asupra sinuciderii, punctează că, "pentru Biserica primitivă, viața era intolerabilă indiferent de condiții. [...] Învățătura creștină a constituit, inițial, un puternic stimulator pentru sinucidere". Martiriile primilor creștini, o formă subtilă de sinucidere religioasă, culminează, în secolele al IV-lea și al V-lea, cu mania donatiștilor (numiți astfel după fondatorul sectei, africanul Donatus Magnus, și taxați ulterior drept "eretici"), credincioși care ajunseseră, potrivit mărturiilor lui
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
fi rușine s-o știi pe biata maică-ta după gratii? — Vrei, te rog, să nu-mi mai vorbești de închisoare? Pari să fii obsedată de acest gând. Parcă ți-ar face chiar plăcere să te lași în voia lui. Martiriul nu are nici un rost în epoca noastră. Râgâi încet. Aș sugera să facem anumite economii în casă. Vei constata apoi curând că ai suma necesară. — Cheltuiesc toți banii pe tine, pe mâncare și câte altele. — Am găsit în ultima vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Tine este gata să-și întoarcă privirea de la Japonia. Și arhiepiscopul, și episcopii, și cardinalii se tem de Japonia; nu pot suferi gândul de-a trimite alți misionari să-și verse sângele pe acele meleaguri și sunt gata să abandoneze martirii care se mai află încă acolo. Oh, Doamne, Te rog, răspunde-mi! Și eu trebuie să mă supun poruncilor unei asemenea Biserici? Oh, Doamne, poruncește-mi să mă lupt! Sunt singur-singurel. Te rog, spune-mi să mă lupt cu cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
fi zadarnică uneori, dar un misionar care moare în vreme de prigoană sădește o sămânță nevăzută ochiului omenesc. Sămânța care mărturisește slava lui Dumnezeu... — Ai dreptate. Petru, primul papă, a sădit și el în inimile oamenilor o sămânță nevăzută prin martiriul său în timpul prigoanei de la Roma. Nici Domnul nu s-a temut de moarte pe dealul Golgotei. Ai dreptate. Cardinalul repetă de câteva ori „Ai dreptate”. Dar dintr-o dată îi pieri surâsul și chipul i se înăspri. Numai că... noi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
ne apropiem pe la sud de Satsuma din Japonia. Călătoria noastră este la fel de lipsită de peripeții. De câteva zile mă tot gândesc la ultima călătorie a Sfântului Pavel înscrisă în „Fapte”. Oare în cea din urmă călătorie Pavel și-a presimțit martiriul din Roma? Oare s-a îndreptat către țara stăpânită de tiranul Nero pregătit să moară? Din păcate, în „Fapte” nu scrie acest lucru, dar după înțelesurile ce izvorăsc dintre rânduri, sunt încredințat că Pavel își presimțea suferințele și moartea jalnică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
cum mi se apropie sfârșitul. Binecuvântat fie Domnul pentru că-Și revarsă ploaia iubirii peste pământul sterp și stâncos al Japoniei. Aș vrea să-mi iertați și voi păcatele. Am săvârșit multe greșeli de-a lungul vieții mele. Acum îmi aștept martiriul ca un om nepriceput care încearcă să repare totul dintr-o sforțare. Facă-se voia Domnului precum în cer, așa și pe pământul fără drumuri al Japoniei. Iertați-mă, rogu-vă, pentru că nu mi-am îndeplinit îndeajuns de bine menirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
din deșert. Aceștia, care trăiau în deșerturile Egiptului în secolele II și III, sunt creștinii care au dat început vieții monastice, și care, după martiri, au dat început creștinismului eroic. La începutul creștinismului, de fapt, experiența fundamentală era acea a martiriului. Terminându-se perioada persecuțiilor, creștinismul se orientează asupra monahismului, care dorea să continue experiența radicală a mărturiei martirilor. Aceștia au avut curajul de a proclama că, dincolo de existența burgheză și superficială care se trăia în marile orașe precum Alexandria Egiptului
E Domnul!: aceasta este credinţa noastră by Carlo Maria Martini () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100981_a_102273]
-
memoriei lor, care pe timpul persecuției lui Nero (54-68 p. Chr.) au fost puși pe rug pentru convingerile lor religioase, care nu erau și ale împăratului. Corneliu Tacit (+ 117 p. Chr) vorbind despre aceste persecuții zice: "Temnițele se deschiseră acum pentru martirii creștinismului; fiarele sălbatice se pregătiră spre a sfâșia cu lăcomie mii de creștini și RUGURILE SE APRINSERĂ pentru a arde de vii pe mărturisitorii credinței. Chinurile cele mai înfiorătoare se urziră pentru sprijinitorii cultului creștin". // Cine-i de vină în
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
toți, oricât de progresiv le e impozitul, se proclamă martiri. Martir al ideii. Martir al propriei intransigențe. Martir al comitetului. Martir al Europei. Martir al criticii. Martir până și al difuzorilor de bilete în întreprinderi. Orice martiraj e o diversiune. Martiriul autorului de teatru tras pe roata regiei (și reciproca, de când tot regizorul se vrea creator cât demiurgul!) nu e decât o diversiune la sfânta și brutala luptă dintre text și pretext, care ar trebui numită așa - o luptă pentru coroană
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
zămislită în sânul unei comunități antiohiene în prima jumătate a secolului al II-lea125. De fapt, versiunea integrală ajunsă până la noi este rezultatul fuziunii a două texte, la origine distincte, dar produse de același grup religios. Prima parte (cap. 1-5) relatează martiriul lui Isaia sub regele Manase, fiul lui Iezechia. Acesta, simțindu-și sfârșitul aproape, îl cheamă alături pe profet, care, „așezat pe patul regelui”, are o viziune extraordinară. Viziunea respectivă nu va fi însă pe placul moștenitorului. Susținut de falșii profeți
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
aproape, îl cheamă alături pe profet, care, „așezat pe patul regelui”, are o viziune extraordinară. Viziunea respectivă nu va fi însă pe placul moștenitorului. Susținut de falșii profeți de la curte, Manase poruncește uciderea lui Isaia. Există mai multe versiuni ale martiriului profetului, pe care nu le discutăm aici. O reținem pe cea mai răspândită: Isaia este tăiat în două cu un fierăstrău din lemn126. A doua parte conține viziunea propriu-zisă. Stând pe marginea patului lui Iezechia, profetul cade în extaz și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
fidelă literei textului biblic, constituie pentru dânșii calea ideală de acces spre acest text. (M. Harl) Voi exemplifica ideea lui Marguerite Harl prin câteva exemple concrete. Așadar cum citeau și cum interpretau Părinții Bisericii Vechiul Testament? - Origen își începe Exortația la martiriu cu un citat din Isaia 28,9-11. Dăm versiunea Bibliei românești, iar apoi versiunea din textul lui Origen. Biblia românească: „șPe cine vrea acesta să învețe cu vedenia? și pe cine vrea el cu propovăduirea să înțelepțească?ț Au doar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
cu moartea martirică), cu fragmentul din Isaia (versiunea greacă). Pentru el, pasajul acesta atât de „absurd” trimite la Prima epistolă către corinteni a lui Pavel (capitolul 3,1 sq.), unde credincioșii sunt împărțiți pe diferite categorii în funcție de maturitatea credinței lor. Martiriul devine, dintr-o asemenea viziune, adevărata hrană spirituală pentru un adevărat credincios, trecut de vârsta credinței infantile. Interpretarea origeniană se sprijină pe cei trei termeni-cheie: primește, chin și speranță. Martirul primește hrana ce-i este hărăzită (altfel spus, chinul), având
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Martirul primește hrana ce-i este hărăzită (altfel spus, chinul), având mereu în suflet speranța mântuirii. Cu totul alt sens are „bâlbâiala” din TM. Deschizând Biblia românească, cititorul se va întreba mirat: despre ce anume „delirează” Origen în Exortație la martiriu? - Alt caz de notorietate: în Geneza 14,13, Biblia românească, urmând TM, îl numește pe Avraam „evreul”, acolo unde LXX folosește termenul perates („emigrant”), un deverbativ de la perao („a trece”, mai abstract, „a depăși o limită”). Părinții Bisericii, neobosiți scormonitori
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
În 1981, colecția „Părinți și Scriitori Bisericești”, întemeiată de patriarhul Iustin Moisescu, debutase printr-o serie de patru volume Origen. Această serie, coordonată, la rândul ei, de Părintele Bodogae, cuprindea De principiis în întregime, Contra Celsus, Despre rugăciune, Exortație la martiriu, precum și o selecție de comentarii la cărțile Vechiului și Noului Testament. În total, aproape 2.000 de pagini ale unui „eretic”, publicate cu binecuvântarea Patriarhului. Conform mărturiilor mai multor persoane care îl frecventau, Stăniloae a fost scandalizat și a pregătit
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]