1,266 matches
-
sub mâna lui poate. Se ia băietu-ncetișor, se suie iar pe scară sa ias-afară - că știi D-ta că el bătrînu, deși avea putere, nu putea intra în rai, dar ista ca copil... Când a ajuns în gură să iasă, moșneagul a strigat: - Stai nu ieși! Dă-mi cheea! Băietul zice (era mic, da tot cu cap): - Ba lasă-mă să ies întîi afară! - Ba nu te las. - Nu-ți dau cheia! (știi d-ta nici mâna nu pute vîrî, că
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
bietul băiet? Ia să se-ntoarcă, să se ducă iar prin grădinile cele. Când colo era-nchis pământul, nu mai era mîndreața ceea. Începe băietul a plânge. Plângând așa își freca mînele. Șterge pe veriga ceea ce i-o dat-o moșneagul și vine-un om. 22* 339 {EminescuOpVI 340} Omul cela era de fier. Era duh necurat, om de-ai noștri de fier, unde să poate? - Măi băiete, cine te-o adus pe tine aici? - Iaca cum și iaca cum - spune
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
Dac-o zis - atîte vite ce-o ieșit, oi, cai, hei, o bogăție-ntreagă. Știi mata, putere dumnezeiască! Se duce - a doua zi a casă "Nucă deschide-te". Nuca de unde să se deschidă. - Hai bată-mi-l Dumnezeu vânt și moșneagul lua-l-ar dracu. Mă duc s-astup borta vântului și să bat pe moșneag de ce m-o viclenit. 348 {EminescuOpVI 349} Ajunge iar pe Dumnezeu. Da D-zeu, știi, putere dumnezeiască, acu era altfel la față... nu l-o
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
mata, putere dumnezeiască! Se duce - a doua zi a casă "Nucă deschide-te". Nuca de unde să se deschidă. - Hai bată-mi-l Dumnezeu vânt și moșneagul lua-l-ar dracu. Mă duc s-astup borta vântului și să bat pe moșneag de ce m-o viclenit. 348 {EminescuOpVI 349} Ajunge iar pe Dumnezeu. Da D-zeu, știi, putere dumnezeiască, acu era altfel la față... nu l-o cunoscut. - Unde te duci, bade? - S-astup borta vântului și să ucid moșneagul, la ce
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
bat pe moșneag de ce m-o viclenit. 348 {EminescuOpVI 349} Ajunge iar pe Dumnezeu. Da D-zeu, știi, putere dumnezeiască, acu era altfel la față... nu l-o cunoscut. - Unde te duci, bade? - S-astup borta vântului și să ucid moșneagul, la ce m-o viclenit. - Na-ți, bade, un măgar. Da să nu zici pîn-acasă: măgar baligă-te. - N-oi zice. Se-ntoarce el iar pe la omul cela. Da omul cela-l ospătează și-i dă vin să bee, și
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
măgarul. Omul a doua zi se scoală, ia măgarul și se duce - acasă și-i zice: măgar, fa bani! Măgarul, de unde? El apuc-un druc și-ncepe a dișăla măgarul. - Acu nu-l mai iert eu. Se pornește să-ntîlnească pe moșneag și s-astupe borta vântului. Întâlnește pe D-zeu. - Na-ți bade, o cârjă, da să nu zici pân a casă: cîrje-ncîrjește-te. Ia cârja, vine pe la omul cela. Acu omul i-a dat și mai strașnic ospăț și s-a
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
jumătate pe smăul cu trei capete și două capete o scăpat, da jumătate-i mort. - N-ați făcut nici o treabă, să vă-nvăț eu ce să faceți. Lângă balta asta mai la vale, este o comoară de bani. Comoara unui moșneag și moșneagul are să moară iest - noapte. Duceți-vă și puneți mâna pe banii ceia să fie - a noștri. - Da dacă ni i-a lua cineva cu putere dumnezeiască? - Nime nu se poate apropia dac-om pune noi mâna pe dânsa
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
smăul cu trei capete și două capete o scăpat, da jumătate-i mort. - N-ați făcut nici o treabă, să vă-nvăț eu ce să faceți. Lângă balta asta mai la vale, este o comoară de bani. Comoara unui moșneag și moșneagul are să moară iest - noapte. Duceți-vă și puneți mâna pe banii ceia să fie - a noștri. - Da dacă ni i-a lua cineva cu putere dumnezeiască? - Nime nu se poate apropia dac-om pune noi mâna pe dânsa. - Nime, nime
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
Din generozitate. Ai spus că s-a mai îmblânzit cu anii, nu? Atunci, dacă eu mă angajez să acopăr cheltuielile lui Lucy, poate are s-o ia ca pe un efort comun, de familie. Noi toți contribuind pentru binele comun. — Un moșneag excentric, dar convingător, asta ești, nu? — Nu încerc decât să găsesc o cale de ieșire din corzi, Tom. Nimic mai mult. — Bine. O să iau legătura cu Pamela. O să mă refuze, bineînțeles, dar măcar pot să încerc. — Așa, băiete. Ia-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
bunicului. Când venea vremea să se culce, bunicu Toma îi ținea de urât... de obicei, îi spunea o poveste, mereu aceeași, de care nu se sătura niciodată, poate, pentru că semăna cu povestea vieții ei... Era vorba, se înțelege, de un moșneag care avea o fată și trăiau în pădure. Alteori, se juca cu ea de-a v-ați ascunselea; el se prefăcea în lup... și, trebuia s-o găsească. Atunci, ea era cuprinsă de un fel de neliniște, se temea și
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
pătruns de vorbele lui Vlahuță; cum să nu fii cucerit de ele..! -Cine n-are bătrâni... să și-i cumpere!.. zise șoptit boierul, privind adânc în gura sobei... gândindu-se la bătrânul pădurar. - Nu cei bătrâni sunt înțelepți, și nici moșnegii... ci acei ce înțeleg întotdeauna dreptatea!... murmură pădurarul. De afară, ca o trâmbiță, cocoșul se auzi pentru a treia oară... În fereastră, printre perdeluțe, pătrundeau zorile, la început mai nelămurit, apoi mai luminoase și mai limpezi... CAPITOLUL VII Suru Început
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
de jur împrejur, transformând postul militar într-o închisoare unde gratiile fuseseră înlocuite de dunele înalte care amenințau să-i îngroape o dată pentru totdeauna. — încă unsprezece ani aici! murmură apoi ca pentru sine. Dacă reușesc să supraviețuiesc, o să fiu un moșneag, și mi-au refuzat și dreptul la pensie și de-a trece în rezervă. Unde-o să mă duc? - se întoarse din nou spre targuí. N-ar fi mai bine să mor cu demnitate în deșert, cu speranța că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
Sînt boieri, nu ne iau ei pe noi. Chiar dacă ne iau, trebuie să le dăm cinci lei. Chiar și așa mi-ar conveni. Mă cam doare genunchiul. Mie nu-mi convine. Mașina se apropie rapid și, ajungînd în dreptul celor doi moșnegi, oprește. Haideți în mașină, propune un tînăr simpatic. Bătrînii privesc la tînărul și tînăra de lîngă el și par neîncrezători. Dar cît ne cereți? Ne înțelegem noi, rîd tinerii. Eu m-aș duce cu ei, zice Ilie. Treaba ta. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
O să-l las să doarmă într-un șanț, zîmbește răutăcios Gheorghe. De fapt, o să-l las în mijlocul drumului. Vino să te pup, propune vesel Ilie. Dacă pici jos, eu nu te car, să știi. Cînd Soarele a asfințit, cei doi moșnegi pornesc înapoi spre casă. Pe la Cîrnitură apar două faruri și mașina tinerilor oprește. Hai, dom' Ilie, suie cu noi. Dar Gheorghe? Ne pare rău, am mai luat doi tineri și nu mai avem un loc în plus. Ilie urcă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
mîncarea era gratis. Și mai era o... obligație. Mică de tot, de care știau doar Maria și spaniolul cel bătrîn. Parcă, parcă știa și Vasile ceva, dar banii se adunau și speranțele erau tot mai îndreptățite. În fond, ce poate moșneagul ăsta? Să dăm cu piciorul la noroc? Astea-s fleacuri, Vasile, întărea și Maria. Victoria lui Cezar Strada Strugurilor se termina odată cu orașul, adică mai departe era doar o pășune, care urca destul de abrupt pînă sus, pe un deal care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
sperînd că, după 75 de ani, bucuria poate să vină oricînd. De mult nepotul nu mai lucra, venea la unchi și mai ajuta, mai fura cîte ceva și arar mai lingușea. Era singurul moștenitor de drept și veghea doar ca moșneagul să nu facă ceva fără știrea lui. Bătrînul Damian nu avea pace aproape deloc. Treceau pe acolo mașini, opreau și-l întrebau: Nu vindeți o parcelă, dom' Damian? Totul este vîndut, mințea omul ca să scape de insistență. Păcat. N-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
confortul lui Ionel Corneanu, cardiac cu patalama și mare amator de certificate medicale. Ionel se considera om bătrîn, pentru că peste zece ani va împlini 55 de primăveri bătute pe muchie. Acuși am 55 de ani, spunea pe un ton de moșneag, obosit de viață. Aparențele îi erau favorabile. Din gură îi lipseau trei dinți, doi de sus și unul de jos. Toți trei au fost scoși dintr-o pălitură, ca la popice, de cumnatul său, bețiv notoriu și scandalagiu, cu cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
mustește de ură. Bătrînul dorește să nu-și mai vadă odraslele și nici scorpia, iar cealaltă parte dorește ca moșul să crape fără lumînare și să putrezească în casă. Aneta și cei doi băieți locuiau la a patra casă de moșneag, așa că lumina aprinsă de două zile n-a trecut neobservată. Eu vă spun că a crăpat, concluziona Aneta. Și cum să intrăm? Să zică apoi lumea că l-am strîns de gît? Luați martori cu voi, sau un polițist. Ăla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
adună sau pe cel care îi cheltuie? Ca să-l iubești pe viitorul partener de viață tragi cu ochiul la conturile sale? Dacă acestea sînt dodoloațe, pînă unde merg concesiile (chiar compromisurile) tale? Dacă ești o tînără superbă, căsătorită cu un moșneag dizgrațios (și tînăr era tot dizgrațios) de ce apari în public să-ți afișezi iubirea? Speri că vor trage mulți la borcanul cu miere? Moșul molfăie cîteva cuvinte, moțăie și apoi iar se trezește. Ne iubim, doi oameni inteligenți știu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cu litere decupate din ziar Îl anunță că nevastă-sa fusese răpită, dar că, În schimbul unei sume mărișoare, o să-i fie Înapoiată. — Depășește ambulanța! l-am zorit. — Omul o sună pe nevastă-sa, dar aia avea telefonul Închis, a reluat moșneagul, În timp ce presa ambulanța să treacă pe prima bandă. Acum, omul nu era chiar profesor de istorie, ci dealer de cocaină, deci nu se putea duce la poliție. O iubea pe pampușcă, așa că scoate suma, o pune Într-o geantă, se
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
venit, cumătre!... De tot rar pe la noi! - Mai rar, liță Marghioală, că pînă n-oi închide ochii nu mă lasă pustia de slăbăciune. - Mai este, omule, pînă-i scăpa dumneta lingura. - Ba nici nu știi cînd vine cea urîtă, leliță, ofta moșneagul și se așeza pe laviță. Își aducea tașca în față și scotea tacticos o pungă creață. Eu mă uitam la fața lui rotundă care sclipea și mai ales la tașca cu copită de căprioară; nu eram curios să aflu ce-
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
Ia, poftiți la masă, striga ea... Să nu crezi că bietele femei nu cunosc drumurile bărbatului și nu-și au semnele lor; că ele îl spală și-l îmbracă și-i ascultă noaptea somnul. Știa ea, Marghioala, n-ai grijă! Moșneagul rîdea și se așeza la masă desbumbat, trăgînd cu dosul palmei prin păr. Fetele și femeile casei se puneau la masă deosebit. ...De fapt amintirile mele sînt destul de tulburi și nu atît cît nu-i văd pe cei de odinioară
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
la primul cat, într-o clădire cu tencuiala roasă care înconjura, ca o cetate, curtea. În interior pătrundeai prin gang. Pestriță și murdară, trăia acolo din negoț mărunt o colonie de făpturi cu chipul omenesc. Ținînd sub observație strada, cîțiva moșnegi pe scaune, în gang, ședeau la taifas ca niște papagali. Îl întîmpinară pe Goilav cu ochii țintă, trădînd curiozitate. - Ce treabă ai cu Aizic? Dacă vrei un ogheal fain, știu eu unul ieftin, aproape pe degeaba. Așa o marfă, chilipir
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
De asta i-a dat statul pămînt. Acu i-l cere și pe cel care l-a avut de zestre? Dacă asta vrai, ține-ți pămîntul pe care mi lai dat. Pămîntul tatii nu ți-l dau: s-ar răsuci moșneagul în pămînt. Pentru ogorul nostru a vărsat el sînge la Oituz. De fapt nimeni nu voia să dea nici un pumn de țărînă. Șiașa era puțină, iar copii puzderie. Ce să le lași? - Păi, oameni buni, dacă vă uniți șferile la
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
Zărindu-ne pe șes, cineva îl lepădase în iesle și dispăruse ca prin farmec. Tovarășul Șoptelea făcu oțărît: - Ce dracu, parc-am fi tătari! Unde s-or fi mistuit ăștia? - S-au dus la Ucigă-l crucea pe pustii! Nici moșneagul, nici ginerii nu-s acasă, constată cu năduf, după ce cercetase cotloanele, bădia Nică. O femeie din vecini ieși somnoroasă ca să zvîrlă cu bulgări în cîine. Cînd mi s-a părut că tovarășul Șoptelea e dur, mă înșelasem. Deși șezuse toată
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]