1,851 matches
-
ochilor albaștri nasul părea o bilă ridicată în sus. - Asta numai de la băutură i se trage. Bea bărbatul, bea femeia, băutura-i cu măsură însă. Te duci la nuntă, poți să nu bei ? Dar să nu te întreci. - Ba de muieri bete, ferească Dumnezeu ! rosti scârbită o femeie cu fața serioasă. Când le vezi mătăhoi, îți vine să le sfermi capul ca la șerpi. Deodată fârnâi glasul lui Ghiță Șchiopu, poreclit Miorcoi : - La moară, la Melinte, avea morarul un țap negru
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
bună sulfina. La trepădătură ori la gâlci dai nalbă mare sau mălagă, alții îi zic colăceii babei. Când femeia umblă ca iapa după armăsar, se potolește, uite-l colo, cu sovârv. Și dacă bărbatul te necăjește ori umblă după alte muieri, îl liniștești cu talpa gâștei care-i bună și de inimă. Aplecându-se, femeia cea tânără culese cu două degete câteva frunze lungărețe pe care le mirosi. Privind-o sever de jos în sus, Băltoaia observă : - Las-o acolo, asta
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
zvârle de pe mal chiar în locul ăla. Nea Sandule ! Nea Vasile ! Nu mai văzui nimic ! Și nu zi, n-a mai ieșit d-acolo. Cum te văd și cum mă vezi, așa n-a mai ieșit. Dar femeia lui, of, ce muiere ! „Niculae, zice, unde te băgași, zice, Niculae, că rămăsei cu plodu-n copaie. Niculae, zice, ieși, mă, și mă vezi, Niculaae...!” Și zbera, mă, de crezurăm că-i zburase mințile. - ’Te, mă ! se miră unul dintre zidari. - Și p- ormă l-
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
în toate felurile. Acum era iar luat la mijloc. "Ia să vedem un băiat frumos, să-mi rezolve mie o problemă..." spunea nazistul, care din când în când se ridica de pe pat și dansa din buric, mișcîndu-și fesele ca o muiere. "Hai, cine se oferă?" "Gămălie!" strigau toți. "Fii atent, Gămălie! Uite, îți desenez aici o casă cu trei camere care dau din una-n alta. Așa, băiatu'! în camera din fund stă o gagică mișto, goală, pe pat, și te
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
delir, urmat de pițigăielile fetelor. Profesorii stăteau și ei pe aceeași bancă și făceau pe surzii sau se amuzau, zâmbind discret. Alteori, când se lăsa liniștea, Lulu izbucnea, ca o țâpuritură la horă, cu o voce ascu- 79 țită de muiere: "Ia te uită, ce să fie?/ Un om mort cu aia vie!/ Să ferească sfânta soartă/De om viu cu aia moartă!" Galeria noastră lâncezea numai la meciurile de baschet, unde Lulu era vedetă în teren. Deși mărunt ca un
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ție, damicelă din capitală, cu țigări subțirele și tange fine, și inelării groase pe zece degete, și cruce lată de argint vechi, c-un Crist famelic și cam debusolat, ce-ți atârnă de beregăți până la buricul îndopat cu miere de muiere, și cu brățări muzicale la laba mâinii prelungite-n cârnăciori delicați, ojați patriotic, adică în trei colori cunosc pe lume: roșu, galben și albastru, nepoțică dragă, da’ excitantă foc la viața moșului. Că de când nu te-am văzut multe nopți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
dacă se poartă rău cu tine, îți dau camera cea mare numai pentru tine. - Niciodată, i-am răspuns, chiar dacă ar fi de aur! N-am îmbrățișat-o. Mă privea consternată. Din adâncul gâtului mi-au ieșit atunci cuvinte necontrolate: - Adio, muierea dracului! Mama s-a făcut albă ca varul, hainele ei erau și mai negre. Mi-a dat două palme răsunătoare care s-au auzit în tot salonul. Am ieșit amândouă pe ușă, luând-o în două direcții diferite. Obrajii îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
mai spus nimic și nici Beppo, care s-a așezat din nou pe sofaua albastră, gândindu-se la Gian Galezzo Visconti. El fusese îndeajuns de nebun ca să construiască domul din Milano. Fără îndoială, acel minunat bărbat avusese multe necazuri cu muierile, chiar mai multe decât avusese el cu Edith a lui de când se căsătoriseră în tinerețea lor. Dar Benedetto, cât l-a uimit când adusese cu suplețe vorba de Aldrovandi! Nu avea decât doisprezece ani când călătoriseră împreună la Bologna pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
receptorul nenorocirilor. Va deveni instigatorul lor. Numai să încerce Eva acum ceva! O să-i ardă una de-o s-o culce la podea cât e ea de lungă! Wilt se opri. Era foarte ușor să dea din gură. Afurisita aia de muiere avea însă o armă pe care n-o să ezite s-o folosească. O s-o culce el la podea când și-o vedea ceafa! Cel care va ajunge la podea va fi tot Wilt și, în plus, Eva va împrăștia povestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
o tăiem pe javra aia în două. Forară în dreapta și la trei metri și ceva ajunseră la stratul de rocă dură. — Asta o să ne încetinească munca cine știe cât, zise Barney. Cine s-ar fi gândit că un țicnit o să-și îndese muierea în fundația unui colegiu de studii postliceale, unde mai și lucrează? zise sergentul. — îți îngheață sângele-n vine, nu alta, zise și Barney. între timp, profesorii se împărțiseră, ca de obicei, în facțiuni. Peter Braintree era liderul celor care credeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
eu? De ce nu vii tu cu o soluție? — Dacă ai fi cât de cât bărbat... — Căcat! exclamă Gaskell. Uite vocea femeii emancipate. Cum se ajunge într-o situație delicată, cum trebuie să devii brusc bărbat. Care-i problema cu tine, muiere bărbat? Ai vrut să ne aduci aici și iată-ne aici. Dar nu-mi cere să fiu bărbat - Bărbat, cu B mare - într-o situație de urgență. Am uitat cum se face. — Trebuie să găsim o soluție să fim cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
20 Inspectorul Flint opri magnetofonul și se uită la Wilt. — Ei? — Ei ce? întrebă Wilt. — Ea este? Este doamna Wilt? Wilt dădu din cap: — Mă tem că da. — Cum adică te temi că da? Ce vrei să spui? Afurisita de muiere trăiește! Ar trebui să fii al dracului de recunoscător. în loc de asta, tu stai acolo și zici că te temi că da! Wilt oftă. — Mă gândeam pur și simplu ce hău se cască între o persoană așa cum ne-o amintim și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
curajos, și nerușinat. Dar, dacă în mine s-ar realiza contopirea perfectă dintre spirit și trup, atunci m-aș îndrăgosti nebunește de orice femeie care mi-ar stârni simțurile, și colegii mei ar râde de mine tot timpul, numindu-mă muiere, fetiță sau altcumva, exprimându-și în acest altcumva disprețul lor de băieți pentru că mă port ca o fată. Așadar, această despărțire între simțuri și spirit în ființa mea de bărbat era înțeleasă de cei din jur ca un semn al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
mișcări... ca să-ți reamintești că trebuie să-l giugiulești, să-i dai o bucățică de pâine, o picătură de lapte la culcare, să-l adapi din pahar și să-l culci pe pernă, lângă tine, ca să ai vise afectuoase, cu muieri... ) Divaghez!!! Însă ăsta-i chiar șpilul revenirii pe un text bătătorit de zeci de ani: se completează, se dezvoltă notații insignifiante. Dilatându-le, ai șansa să scrii tu însuți un roman, pornind de la faptul, de exemplu, că Lukian Timofeici Lebedev
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
Tale! Mulți boieri din cei mari de pe la București ar merita ciomăgiți la marginea moștenirii Tale, că mult nu a lipsit să le dea haholilor chiar și mormântul tău. După ce l-ai fugărit pe Radu, zis cel Frumos, i-ai luat muierea și fata la Suceava. Și rău ai făcut că au zîs unii să nu te mai facă sfânt. “Credeți că Ștefan cel Mare a fost sfânt dacă i-au plăcut femeile?”, l-a întrebat o fetișoară pe logofătul Ion Ungureanu
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
fost sfânt dacă i-au plăcut femeile?”, l-a întrebat o fetișoară pe logofătul Ion Ungureanu de la Chișinău. “Păi, ce-ai fi vrut, drăguță, să-i placă bărbații?” Și iarăși mă-ntorn și zîc - bine ai făcut că i-ai luat muierea, că văru’ Radu se înțelegea mai bine cu Mahomed al II-lea. Dar atunci, Mărite Domn, ai luat din Valahia și vreo 17000 de țigani, de-și zîc rromi acum, că s-au prăsit din cetatea Sucevii până la Roman și
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
de-a călare” după ce-au luat cetățile Hotinul, Soroca, Orheiul, Tighina, Lăpușna, Alba!... Le dăm noi tot ce vor și tot ce n-au gândit. Așa deștepți și frumoși am ajuns. Că și pe osmanlîi i-am mursicat cu muierile noastre, Doamne, că-s mai iabrașe ca ienicerii și spahiii lui Suleiman. Copii nu le dăm nici noi turcilor, că ne apărăm sărăcia, și... nevoie! Mai bine-i vindem la Râm sau la Inglitera, pentru rărunchi și pentru maiuri, că
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Îi prinsese picioarele în brațe și bocea ca la mort: „Ticăăă, uăi Tică uăi! Cui mă lași tu, Tică, cu o casă de copchii?!...” Copiii stăteau speriați într-un colț, muți de spaimă. Tică era om cumpătat, nu-și bătea muierea și plodurile. Vreo trei bărbați s-au repezit la Tică și l-au legat burduf cu un cearșaf, peste care au tras o frânghie groasă. Omul era moale, ca o cârpă. Ce rost avea să-l mai legi?... Spre dimineață
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
-s eu, madam Delcă, așa-s eu, mai rațională, i-a zis odată. Și știi că mi-a prins bine-n viață ? Ți-a prins pă dracu ! Să fi făcut omu meu ce face al tău, toată ziua la călărit muieri, aveam io ac de cojocul lui, vedea el pe dracu !... Da bleaga de Ivona, ea cu serviciu, ea cu prietinile, cu țigarea-n gură și cu cafelile. Ea habar n-are ce face Niki. — Așa e ea, de mică s-a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
la una, când la alta, și o săptămână înainte pregătesc toate bunătățile lumii, să le dea gata pe ălelante. P-ormă bagă-n ele la dulciuri și la cafele, și dă-i, și toacă, o clipă nu le tace gura. Muieri nemuncite, bolborosește ea încet, că bine v-a făcut comuniștii ! Mi-a luat ei prăvălia, da vouă v-a luat mai mult ! Ș-uite la ele, care a dus-o bine-nainte, ș-acuma tot bine-o duce... Și când
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pomeni, și i-a pus cruce de marmură, și la șapte ani când l-a scos și l-a dus la cavo, la Belu, s-a uitat la dinți și l-a recunoscut : că ăla fusese cu-adevărat bărba-su. Îndrăcită muiere, tare ca fieru, n-o văzuse niciodată bocindu-l. Nici când se pomenise cu toate belelele-n cap : bărba-su mort, sor-sa la pușcărie, fii-sa pe drumuri, gineri-su la Matracucă, securiștii pe capu lor și ea fără o
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
că stă ce stă și odată își ia haina din cui și pleacă. — Niki e la tenis, face toanta de Ivona. Toți știe unde se duce el, da toți se face că-l crede. — La tenis, la dracu, la călărit muieri, dar-ar dracu-n coiu lui ! zicea ea-ncet. Și ce mai râdea baba când o auzea ! Nu-i plăcea babii de gineri-su, da, rafinată cum era, nu-i zicea nici dă-te mai încolo. Că umblase ea mult
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
la Șosea, pe Kisselef, acolo avea casa lor, numa că era amândoi niște apucați, niște mână spartă. D aia nici n-a ținut casă bună. Mare petrecăreț și Geblescu, pleca la petreceri în oraș, noapte de noapte, joc de cărți, muieri, el știa ce făcea, la urmă trebe să se fi încurcat cu vreuna și dus a fost... Că nu a mai pomenit niciodată de el madam Ioaniu. A venit războiu, după război a venit comuniștii, l-or fi luat, o
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
am zis, nu ți-e rușine, om bătrân, la vârsta ta ? Și-am zis bodaproste când m-a lăsat ! Da ăsta al Ivonii, dar-ar dracu-n coiu lui, ăsta e bun să taie frunză la câini și să călărească muieri și să facă praf sutele... Lui să-i dai bani cu amândouă mâinile și el să-i toace la pocăr, și la zaiafeturi și la matracuce. Și zmintita de Ivona nu mai știe cum să-l mai lingușească, iote și-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
tu... altă grijă... Și ce dacă bombăn ? Nu m-aude el, n are cum, a trecut tocma la patul din colț... Nu-i el ăla... nu... Doctorul ăl mare nu-i ăsta ! Ăl mare vine cu târla după el, bărbați, muieri, el merge nainte, el e generalu ! Ș-ăștia, tot ni-ni-ni pe lângă el, care de care să-l lingușească... Și nu vine în toate zilele, vine când îi năzare... Da ăsta d adineaori, nebunu ăsta, toată ziua e pe
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]