7,832 matches
-
sau în comunism? E limpede că teza lui George Geacăr suferă, în aceste enunțări, de confuzia termenilor. Dacă pot ghici ce a vrut să spună, de fapt, autorul, ar fi vorba, în romanele și nuvelele lui Marin Preda, despre un Narator conformist, adaptat în grade variabile la comandamentele epocii trecute, și a cărui credibilitate în regimul actual devine discutabilă. Diversele instanțe narative (din Ana Roșculeț și Desfășurarea, Moromeții, I și II, Risipitorii, Intrusul, Marele singuratic, Delirul, Cel mai iubit dintre pământeni
Un Preda pentru fiecare by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11160_a_12485]
-
într-adevăr, cedările scriitorului - în ordine morală și artistică - la presiunea sufocantă a epocii realist-socialiste. Preda însuși se rușina retrospectiv de ele. Criticul analizează cu acuitate și severitate cele două proze compromițătoare, făcând uneori ironii de bună calitate (în Desfășurarea, naratorul ,se implică și el în acțiune, precum zeii la Troia") și lungind pe cât posibil radiografia unor organisme debile estetic. Se observă această specială ,adaptare" a lui George Geacăr la particularitățile creației, masive, pe care o comentează. Titlurile mai puțin importante
Un Preda pentru fiecare by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11160_a_12485]
-
lui Ștefan cel Mare realizează că s-a înșelat: în viața anterioară fusese Ion Vodă cel Cumplit. Subiectul este mult prea burlesc pentru ca râsul să fie ținut în frâu, iar situațiile absurde să nu fie exploatate la maximum. Or, vocea naratorului afirmă la modul absolut tonul povestirii prin implicare minimă, prin acel grad (aproape) zero al scriiturii, inutil unui astfel de epic care cerea exces pe toată linia. Bogdan Suceavă aplică lecția din câteva proze scurte anterioare: Miraculoasa istorie..., Descompunerea patriei
Mesinism New Age și terorism neoortodoxist by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12395_a_13720]
-
astfel de epic care cerea exces pe toată linia. Bogdan Suceavă aplică lecția din câteva proze scurte anterioare: Miraculoasa istorie..., Descompunerea patriei în particule elementare sau Salutări de la Praga, de pildă, însă miza acestui roman mi se pare sensibil alta. Naratorul este cam plat și prea rigid, îndeplinind deseori doar o funcție enunțiativă, de martor, cronicăresc-consemnativă, e atașat de cele istorisite în sensul ținerii aproape de un pretins adevăr istoric. Efectul cu adevărat puternic ar fi ieșit tocmai din totala detașare ironică
Mesinism New Age și terorism neoortodoxist by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12395_a_13720]
-
tocmai din totala detașare ironică, printr-un discurs meta, autoreferențial, polifonic-exclamativ. Povestitorul pare că insistă a ne convinge uneori de gravitatea faptelor, încearcă să obțină o adeziune de principiu insistând cumva pe cadrul convențional realist. Or cititorul tot așteaptă ca naratorul să-și "trădeze" personajele, să-i facă cu ochiul, în fine, să împingă povestirea definitiv în burlescul fără limite, mai ales că Bogdan Suceavă imprimă romanului o adevărată vervă a derizoriului. Cu alte cuvinte, satira spirituală și politică trebuia dusă
Mesinism New Age și terorism neoortodoxist by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12395_a_13720]
-
vă marcheze în mod decisiv activitatea? Mihai-Răzvan Ungureanu: Nu au existat. Haideți să vă spun de ce dau un răspuns atât de ferm. Pentru că fiecare istoric scrie, cum spune un personaj din Caragiale, „pi conta lui”. Istoricul este până la urmă un narator, el poate să aibă, într-adevăr, modele metodologice, paradigme de cercetare, căi de a ajunge la adevăr pe care consimte să le împrumute din experiența altor istorici, dar rezultatul, uneltele, deseori chiar obiectul propriu-zis îi aparțin numai lui. De obicei
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
conferențiar și să lucreze ca bibliotecară (1981-1985) la aceeași instituție, precum și ca funcționară, ziaristă și artist plastic. În 1992 înființează Editura Universal Dalsi, a cărei directoare este. M. debutează editorial târziu, cu Lasă asta! (1982), carte de povestiri scurte, cu narator obiectivat, verva, ca și ironia benignă vizând personaje și situații din viața cotidiană, dar întorcându-se și asupra autoarei înseși. Date personale și fantezii trec într-o scriitură fără ornamente, care înregistrează traiul unei familii obișnuite așa cum arată în fața neamurilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288021_a_289350]
-
postdecembristă), vorbind despre câte a trăit în tonuri umoristice, dar și grave, uneori cu o sinceritate ca de spovedanie. Cohorte de activiști (M. însăși a aparținut câtva timp acestei tagme) alcătuiesc o societate de carieriști, demagogi, grandomani, pe care personajul narator/autor îi privește acum cu umor critic întretăiat de reflexe retractile și frustrări generatoare de regrete. Alte două volume completează trilogia confesivă, tonul rămânând grav și simplu. „Concepută ca o rememorare post-mortem a propriei vieți” (Alex. Ștefănescu), Scrisoare din eternitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288021_a_289350]
-
și sentimente (2003) - prozatorul experimentează modalități variate, nu întotdeauna fericite. În Exerciții de existență, bunăoară, textul produce absurd cu mijloacele ludicului, prin intervertirea numelor și prin schimbarea vârstei personajelor, în real inserându-se forțat anormalul, coșmarescul și fabulosul, după cum, ostentativ, naratorul preia numele romancierului, căruia îi atribuie o identitate fictivă, menționează „prieteni” scriitori ca Marian Popa, Platon Pardău, Adrian Păunescu, Dorel Dorian, invocă pictori și compozitori celebri (Géricault, Berlioz), adoptă ca laitmotiv ascultarea Simfoniei fantastice. În Inocenții și blidul Satanei autorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290294_a_291623]
-
tanatic. În opoziție cu interpretările tradiționale se situează și Introducere în opera lui I. Al. Brătescu-Voinești (1997), unde nuvelistica acestui scriitor este văzută ca o posibilitate de afirmare a ezitării funciare între claustrare, intimitate și conformism, având ca rezultat însingurarea naratorului în limbaj. Metoda practicată de M. este una complexă, alcătuită din elemente de naratologie, psihanaliză, sociologie, estetica receptării, istoria mentalităților, stilistică. El nu se oprește asupra unei metodologii anume, fiind de părere că nici una nu poate descifra, singură, sensurile multiple
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287997_a_289326]
-
trei genuri au fost separate încă de Platon și Aristotel, în funcție de „modul de imitație”(sau de „reprezentare”): în poezia lirică vorbește propria persona a poetului; în epică (sau în roman) poetul vorbește, pe de o parte, în numele său personal, ca narator, și, pe de altă parte, își face personajele să se exprime în vorbire directă (narațiune mixtă); în dramă, poetul dispare în umbra personajelor sale (...)172. Invocarea venerabilei taxinomii nu ar avea, în sine, de ce să pară inadecvată sau incomodă, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
la fel de veninoși ca șerpii”. Efectul provine din alternarea perspectivelor, o voce familiară relatează parcă din actualitate, din vecinătatea „gărgăunariței” (aceea a copilului, desigur), o alta amestecă planurile și rememorează, șovăind printre debriurile memoriei, experiențe și senzații difuze. Intervin și alți naratori sau interlocutori ocazionali (mama, o vecină etc.), edificator pentru valorificarea ironică a polifoniei dovedindu-se mai cu seamă finalul Luptei cu gărgăunii („Am văzut atunci cu ochiul celălalt, rușinat, ce țâțe frumoase și bune/ Au femeile de la noi și cred
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
în cele din urmă „teatrală”, tocmai în măsura în care își exhibă simplitatea și transparența. Există așadar suficiente argumente pentru a afirma că, și de astă dată, ne aflăm în prezența unui exemplu tipic de poezie metatranzitivă. Extensia textelor, avântul cu care vocea naratorului se lansează în ocazional și anecdotic, valorificarea biograficului, „retragerea melancolică a autorității regizorale”393, constituie în fond tot atâtea indicii că, în ciuda aparențelor, Marin Sorescu rămâne un autor extrem de abil când vine vorba de mimarea directității și a transparenței. Un
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
În proiectarea, pregătirea și utilizarea jocului de rol, se parcurg următoarele etape metodice: a. identificarea situației interumane care se pretează la simulare prin jocul de rol; b. modelarea situației și proiectarea scenariului astfel: 1. ca o povestire în care un narator povestește desfășurarea acțiunii și diferite personaje o interpretează; 2. ca o scenetă în care personajele interacționează, inventând dialogul odată cu derularea acțiunii; 3. ca un proces care respectă în mare măsură procedura oficială; c. alegerea partenerilor și instruirea lor în legătură cu specificul
Jocul de rol, Universul copiilor by Mirela Bondrea, Lică Prisecaru () [Corola-publishinghouse/Science/1296_a_2069]
-
rol; stabilirea numărului de elevi care vor juca roluri, care vor fi observatori, dacă se interpretează în grupuri mici, simultan sau cu toată clasa; stabilirea modului în care se va desfășura jocul de rol: ca o poveste, în care un narator povestește desfășurarea acțiunii și diferite personaje o interpretează; ca o scenetă, în care personajele interacționează, inventând dialogul odată cu derularea acțiunii; ca un proces, care respectă în mare măsură procedura oficială; încălzirea grupului în vederea acceptării jocului și acordarea a câteva minute
Jocul de rol, Universul copiilor by Mirela Bondrea, Lică Prisecaru () [Corola-publishinghouse/Science/1296_a_2069]
-
de Benedetto Croce (în pofida respingerii acestora în propriile sale "pagini de estetică"), o putem considera, alături de Gheorghe Grigurcu, între altele, ca "expresia conștiinței de sine a literaturii noastre din perioada interbelică". Conform principiilor călinesciene, istoricul literar trebuie să fie un narator, astfel istoria literaturii va îmbrăca hainele epicii, încît monumentala sa Istorie se transformă într-un roman, "e o adevărată "comedie umană", luînd ca pretext scriitorii", cum ne spune și autorul. Aspect decelat și de I. Negoițescu: "Ceea ce diferențiază însă modalitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
interiorului seminarului pe care urmează să-l părăsească Vasile Murășanu. Este ca o prevestire a caracterului mohorât al conflictului, chiar dacă personajele „pozitive” vor câștiga în final. Lupta lor este însă chinuitoare, victoria va fi dobândită trudnic, după tribulații asupra cărora naratorul insistă pe îndelete. „Fericirea” deznodământului este expediată în câteva rânduri, de parcă naratorul, rușinat de ea, o enunță doar în virtutea unor obligații etice. Personajele principale ale unor romane (Biruința, Domnișoara Ana) sunt temperamente oarecum bovarice, aspirând la altceva decât le oferă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285197_a_286526]
-
o prevestire a caracterului mohorât al conflictului, chiar dacă personajele „pozitive” vor câștiga în final. Lupta lor este însă chinuitoare, victoria va fi dobândită trudnic, după tribulații asupra cărora naratorul insistă pe îndelete. „Fericirea” deznodământului este expediată în câteva rânduri, de parcă naratorul, rușinat de ea, o enunță doar în virtutea unor obligații etice. Personajele principale ale unor romane (Biruința, Domnișoara Ana) sunt temperamente oarecum bovarice, aspirând la altceva decât le oferă condiția modestă de slujbaș incert ori de tânăr abia intrat în viață
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285197_a_286526]
-
nu suportă „să ducă prea multă vreme, în spate, povara ucigătoare a sublimului” (Singur). Umorul răstoarnă comparația mitologică spre actualizarea familiară. Prin plăcerea de a povesti, H. se integrează seriei de prozatori moldoveni care, de la Negruzzi până la Sadoveanu, excelează ca naratori, în timp ce muntenii, mai degrabă descriptivi, atenți la detalii, par preocupați de reconstituirea exactă. Definit într-o formulă succintă, el e un pictor-povestitor. Linia Odobescu-Hogaș-Geo Bogza are în vedere asemănări în privința vizualității, însă notele deosebitoare predomină. Prin abundența referințelor la cei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287441_a_288770]
-
I, 549-551; Cornel Ungureanu, Addenda la un timp al poeziei, R, 1998, 3; Gh. Grigurcu, Un nou „rău al veacului”, RL, 1999, 21; Dimisianu, Lumea, 479-483; Cistelecan, Top ten, 156-159; Alex. Ștefănescu, Gabriel Chifu, RL, 2003, 12; Maria Ana Tupan, Naratorul și măștile istoriei, ALA, 2003, 659. D.C.M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286194_a_287523]
-
a două tipuri de text eterogene, jurnalistic și literar, este "însuși nucleul povestirii", precum și "reflex parodic față de textul clasic care se sprijină pe citate savante, folosindu-le drept argument al autorității" (p.94). În cadrul unor categorii precum ficționalitatea, raportul autor/narator, ironia, absurdul, ambiguitatea, Liviu Papadima urmărește tranziția realizată de proza lui Caragiale spre configurarea unui alt set de norme ale literaturității, spre un alt mod de a vedea literatura. Ironia, accentul parodic au mecanisme mult mai fine decît simpla inversare
Caragialia non sunt turpia by Florentina Costache () [Corola-journal/Journalistic/17966_a_19291]
-
vedea literatura. Ironia, accentul parodic au mecanisme mult mai fine decît simpla inversare a sensului literal, pe baza căruia se poate reconstitui cu ușurință subtextul. Figură retorica se transformă în figură textuala prin distanțarea tot mai mare a autorului de narator, iar acest decalaj între instanțele ce dețin autoritate asupra relatării conferă textului o ambiguitate profundă, care nu de puține ori orientează lectură pe o pistă falsă. Accentele satirice identificate de critică literară în opera lui Caragiale au făcut posibilă în
Caragialia non sunt turpia by Florentina Costache () [Corola-journal/Journalistic/17966_a_19291]
-
Blajului.” (p. 38). Editorii au trebuit să adapteze textul originar la ortografia fonetic fonologică de astăzi, fără a știrbi din autenticitatea lui și, mai ales, fără a-i răpi parfumul local. Bunea, ca orice istoric adevărat, este și un bun narator, care știe să formuleze o frază și să-și toarne gândul în pagină. Calitățile sale narative au fost bine conservate de transliterarea operată de Ioan Chindriș și Niculina Iacob. Cel de-al doilea obstacol constă în cantitatea mare de citate
Istoria luptelor și suferințelor lui Ioan Inocențiu Micu-Klein by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3763_a_5088]
-
preambulul, prea lung și insuficient închegat, reprezintă relatarea vizitelor la un orfelinat, la începutul anilor ’90, pe care Romi, tatăl-narator, le face la inițiativa lui Alin Sarbu, un personaj cam încețoșat, dar bine orientat în cotidian. Prezentându-l pe Sarbu, naratorul se întoarce în zilele Revoluției, prilej de a reda atmosferă acelor zile așa cum se simțea de către niște oameni obișnuiți dintr-un oraș de provincie. La orfelinat Romi o cunoaște pe Diana, o englezoaica venită în România pentru copiii orfani ale
De la distanță by Luminița Corneanu () [Corola-journal/Journalistic/4645_a_5970]
-
soție. În tot acest timp, în român, pe fundalul istoriei personale se desfasoara istoria mare, ale cărei detalii nu-i scăpa autorului. E vorba de zilele de la începutul anilor ’90, Piața Universității și mineriada din 13-15 iunie, asupra cărora personajul narator reflectează în pasaje antologice: „Teoria mea e că ce intervenise era un efect direct al libertății cu care în țară nu-i nimeni obișnuit. Aș zice chiar că românul a descoperit că nu-i place libertatea, cu toate că n-o va
De la distanță by Luminița Corneanu () [Corola-journal/Journalistic/4645_a_5970]