3,245 matches
-
antitradițională”, adică tradiția înnoirii. Inovația, schimbarea, transformarea au devenit omniprezente, adică „tradiționale”, în modernitate, iar tranziția s-a constituit ca modul de a fi al modernității. Sinonimul tranziției este modernizarea ca proces, adică acea căutare și mai ales acea instituire perpetuă a noului ca nou, dar și ca mai bun, mai valoros tocmai pentru că este nou. Tradiționalitatea căutării și instituirii noului este în modernitate forma de realizare a modernizării. Deși astfel constituită, nu e cazul să considerăm modernitatea ca o totalitate
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
A. Smith în secolul al XVIII-lea, vor fi mereu revizitate și reinterpretate, prin opoziție sau prin continuitate, ca într-o reîntoarcere la izvoare sau printr-o tentativă de schimbare a cursului. Modernitatea ne apare astfel nu doar ca o perpetuă invenție a noului, ci și ca o redescoperire a acelui nou care fusese transformat în tradiție contestabilă și care trebuia reînviată. Cultura modernității sau despre postiluminism A considera proiectul iluminist al modernității inițiatoare doar cu referire la economie și politică
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
cu riscuri multiple este continua interogare despre orice și oricine. Înscrierea pe căile de viață deja consacrate sau prescrise este înlocuită de o interogare devenită rutinieră (De ce? Cum? În ce direcție? Până când? Cu cine?...), adică de un gen de provizorat perpetuu și, astfel, de o mobilitate continuă pe traiectorii noi și adesea, neprevăzute. Individualismul modern a adus cu sine eliberarea treptată și continuă a fiecăruia de structurile integratoare și de tradiție. Grupurile de status, corporațiile sau familiile și-au pierdut o
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
tot mai rațională, mai ales dacă avem în vedere multitudinea informațiilor, caracterul lor mereu schimbător și chiar contradictoriu, varietatea și credibilitatea surselor de informare, pendularea acestora între local și global. Mai degrabă, se instituie în permanență o conduită a interogării perpetue, a incertitudinii. Astfel, modernitatea reflexivă este una a evaluării și revizuirii, a interogării și inovării. Iar noua știință socială se instituie reflexiv în acest nou proiect. Fie și considerând aceste câteva ilustrări, sper că a rezultat cum modernitatea noastră contemporană
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
sunt coextensive. Mobilitatea ocupațională și cea a locului de muncă împreună cu mobilitatea geografică individualizează în aceeași măsură în care facilitează o permanentă îmbogățire a portofoliului de experiențe și strategii de viață. Stabilitatea este înlocuită de căutare, rolurile funcționale provoacă o perpetuă căutare a sensului vieții și a strategiilor de viață, destinului fatalist i se substituie construcția vieții care se ferește de eșec. Mobilitatea ocupațională din perioada tranziției a atins proporții structurale, în sensul că mai multe categorii ocupaționale au dispărut pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
procesului devenirii și a căutării identității, a personalizării acelei identități mereu căutate și inventate. G.H. Mead și, după el, E. Goffman sau H. Becker s-au referit adesea la caracterul interactiv și procesual al identității relevat printr-o negociere identitară perpetuă cu sine și cu alții. Identitatea este concomitent expresie a coerenței sinelui și a sensului vieții și construcție permanentă a sinelui confruntat cu evenimentele sociale și ale propriei vieți. Este și devine în același timp în raport cu sinele și cu altul
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
cu oboseala permanentei reflecții și reflexivități, chiar cu depresia asociată acestei oboseli. Aceasta cu atât mai mult cu cât căutarea identității are un dublu efect contradictoriu. Pe de o parte, prin reflexivitatea care-i este asociată, se înscrie pe traiectul perpetuei chestionări, al permanentei căutări și al despărțirii de certitudini rigide. Pe de altă parte, identitatea căutată oferă perspectiva descoperirii sensului vieții și, astfel, al închiderii căutării. Între deschiderea căutării și închiderea descoperirii, identitatea personală pendulează pe traiectul fabricării sensului vieții
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
acțiune etc. Ea se manifestă printr-o inflație necontrolată a aspirațiilor și opțiunilor și printr-o dilatare a subiectivității. Autonomia și libertatea personală, în confruntare cu o mulțime de opțiuni posibile, riscă să genereze o stare de inacțiune și de perpetuă prospectare. Prea multe scopuri posibile și nici unul mobilizator, prea multe căi de acțiune și nici o opțiune pentru o alternativă, o permanentă reflecție și nici o decizie, chemarea căii impuse, inexistența ei și căderea în depresie. Maladia depresiei psihice, convertită în inacțiune
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
pesticidele, acestea și multe altele care sunt legate de alimentație, de întreținerea sănătății, de călătorie sau odihnă - practic, de toate cele care țin de existența cotidiană - au două fețe care nu sunt conciliante: o față a promisiunilor înscrise pe un perpetuu de mai bine sau mai mult și o alta a amenințărilor și riscurilor latente sau actuale. Exemplele se multiplică și acoperă toate domeniile vieții: mai multă hrană și mai ieftină, dar și cu un gust mai îndoielnic și cu substanțe
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
care le trăim cu intensități variabile. Și totuși, în ciuda vizibilității decalajului, privilegiem în analize și în comentarii lumea structurilor. Mai mult, asezonăm decalajul cu un masochism de factură ciudată care ne-a prins și ne menține într-o stare de perpetuă autoincriminare, ce nu mai oferă decât șanse reduse celeilalte lumi - cea a individualizării -, care se produce rapid și tot mai extins în toate mediile sociale. Ca o compensare, eu am optat pentru prezentarea insistentă a acestei lumi care se naște
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
pe ceea ce O interpretare a purgatoriului (1982), dar mai ales Lamura și Omul nețărmurit (1987) vor impune ca definitiv în scrisul lui C.: palimpsestul. Deschiderea aglutinantă ce definea „heracliteismul” (conceptul e preluat de la Anton Dumitriu, care opunea „eleatismul” static devenirii perpetue însemnate de Heraclit) ajunge să copleșească suflul liric. Drept pentru care poetul se va orienta către proză. Impasul în care l-a adus conceptualizarea excesivă, preocuparea deosebită față de construcție, de structurarea etajată a discursului, laolaltă cu pofta de noi spații
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286194_a_287523]
-
omniprezentă prin mass-media, prin cinema, televiziune și rețeaua internet, ceea ce ne conduce la o constatare evidentă, și anume că niciodată omul nu a cunoscut un asemenea consum de imagini ca în epoca noastră. Ne scăldăm efectiv într-un flux vizual perpetuu și care se găsește totodată în spațiu intim, privat, domestic dar și în spațiu public, chiar în spațiul de lucru. Dar cred că acest fenomen de proliferare a imaginii riscă să ajungă, ca în alte cazuri asemănătoare de dezvoltare anarhică
Jean-Jacques Wunenburger: „Prea multe imagini ucid imaginația” by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13536_a_14861]
-
XVI, în PSB, vol. 30, p. 49. footnote>. Creația „se situează în domeniul frumosului numai printr-o participare în tot ce este mai bun ... în fiecare moment creația este percepută a fi în stadiile sale de început datorită creșterii sale perpetue spre ceea ce este cel mai mare bun”<footnote Idem, Contra Eunomium, P. G. XLV, col. 797A. footnote>. Îndumnezeirea în gândirea Sfântului Grigorie este o urcare interioară, perpetuă, către unirea cu Dumnezeu; ea „nu are decât o limită, aceea de a
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/134_a_424]
-
creația este percepută a fi în stadiile sale de început datorită creșterii sale perpetue spre ceea ce este cel mai mare bun”<footnote Idem, Contra Eunomium, P. G. XLV, col. 797A. footnote>. Îndumnezeirea în gândirea Sfântului Grigorie este o urcare interioară, perpetuă, către unirea cu Dumnezeu; ea „nu are decât o limită, aceea de a nu avea niciuna”<footnote Idem, De vita Moysis, P. G. XLIV, col. 300D. footnote>. Când vorbește despre firea inteligibilă, Sfântul Grigorie precizează că, la rândul ei, aceasta
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/134_a_424]
-
cu îndepărtarea de participarea la divin, în voință izolată, particularitate și egoism. Nu există o limită în ființa divină (care, literal, este lipsită de granițe), ci ea oferă continuu și este plină de iubire. Aceasta permite o comuniune a înălțării perpetui în bunătatea lui Dumnezeu (ἐπέκτασις). Singurul scop al vieții umane este de a progresa continuu în perfecțiunea vieții divine, pentru a participa la Dumnezeu, pentru a-L experimenta pe El față în față și pentru a-L atinge, pentru a
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/134_a_424]
-
care s-ar fi adecvat cu succes și anilor '60 (desigur, mult mai vag ideologic) corectează azi acuze aduse mentalității burgheze de către figuri legendare precum acei papi intransigenți ai situaționismului, Raoul Vaneigem și mai ales Guy Debord. "A decreta plăcerea perpetuă, fericirea ca stare permanentă", observă Pascal Bruckner, înseamnă doar a resuscita sub camuflaj mult hulitul principiu al randamentului care otrăvește viața burghezului. Ca în multe alte privințe, nici aici nu-l putem contrazice. În cazul unui spirit critic ca al
Ecografii pentru sănătatea zilnică by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/15918_a_17243]
-
mult hulitul principiu al randamentului care otrăvește viața burghezului. Ca în multe alte privințe, nici aici nu-l putem contrazice. În cazul unui spirit critic ca al lui Bruckner, e mult mai ușor să ne lăsăm convinși. Pascal Bruckner, Euforia perpetuă. Eseu despre datoria de a fi fericit, trad. Cristina și Costin Popescu, Editura Trei, 2000, 198 pag. Tot ce n-ați fi vrut să știți despre sex, dar ați făcut greșeala să întrebați Destul de ciudată maniera în care operele anticilor
Ecografii pentru sănătatea zilnică by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/15918_a_17243]
-
m-am hotărît să învăț ebraică, ceea ce nu e deloc ușor. Dar n-ai planuri să pleci în Israel. Am fost acolo de cîteva ori, familia mea e foarte primitoare, dar politic mă simt străin de Israel, din cauza acestui război perpetuu, iar pe plan cultural țara e mult mai limitată decît Ungaria, cel puțin deocamdată. Arta trebuie să fie critică, dar acolo, pentru că armata și războiul sînt atît de importante, dacă ești critic aproape înseamnă că ești trădător. Exagerez, în ultima
Prezențe maghiare la Tîrgul de Carte Bookfest András Forgách: „Artistul trece mereu o graniță“ () [Corola-journal/Journalistic/5490_a_6815]
-
său, care timp de aproape trei decenii a fost și al meu, Oradea. Oraș subtil și cochet, neîndoios, cu o tradiție barocă filtrată printr-un secession melancolic, fumuriu, dar și cu o prospețime indicibilă a văzduhului său, cu o adolescență perpetuă a ușoarelor adieri ale acestuia, încărcat de miresmele aspre ale șesului și de cele mai conciliante, blajine, ale dealurilor între care se află. Iluzie, s-ar putea replica, ficțiune! Desigur dar numai până la un punct. Căci orice loc se întrețese
Gheorghe Grigurcu () [Corola-website/Science/299159_a_300488]
-
univers; o lume de dincolo de "marginea înțelegerii umane", închipuită de Oliver, asumată de doctorul Jan Perjovski, plimbată cu trenul spre-nu-se-știe-unde de Noimann - o lume în care personajele nu au viață, cu atît mai puțin un destin, ci o formă, în perpetuă transformare: sînt oameni-aluat sau oameni-gelatină care "trăiesc" astfel: Pe măsură ce se rostogolea pe scările în spirală, trupul femeii devenea tot mai fluid, scurgîndu-se ca o pastă roșie pe trepte, sfîrșind prin a forma la capătul scării o băltoacă, din care, scuturîndu-se
Un roman al dedublării by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/7135_a_8460]
-
toate aceste alternative sînt oferite În pre-viață, ce se va Întîmpla după focul de start? Oare această gamă se va Îngusta, pervers, lăsîndu-l să aleagă nu Între femei asemenea lui Maggie și Susan, ci cu opțiuni ca, de exemplu, munca perpetuă Într-un abator sau servitul micului dejun Într-un azil de boli mintale? Fără femei, fără restaurante de lux, fără orașe strălucitoare, fără minunate lanuri de porumb... doar curu’ lui În eterna morișcă a trudei. Diavolul are un alt fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
de frunze din teiul falnic ce-i străjuie mormântul și presară în fiecare toamnă noi frunze galbene, galbene... Curând va fi stratul cu numărul 27 - căci așa trece timpul peste toți și peste toate și așa trece și lumea în perpetuă schimbare... Mai petrecem încă o zi sub bolta de viță de vie din fața casei, cu răcoarea ei înviorătoare și cu atâtea impresii din destăinuirile musafirilor care au venit și au plecat, lăsând în urmă un ecou al celor meditate până la
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
gata cu lamentările! Revin cu picioarele pe pământ și punem la punct noul meu mod de a fi, de a exista de unul singur, sperând într-o viitoare reîntâlnire - poate mai duioasă ca cea de anul acesta!... Dacă în această perpetuă sărbătoare nu prea am avut timp de televizor, am acum ocazia să văd cum puterea judecătorească protestează energic și eroic?? cu vehemență, că-și va pierde unele surse de venit pe seama muritorilor de rând, neînțelegând sau nevrând să înțeleagă necesitatea
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
a gusta, de a savura pagini antologice de adevărată poezie în proză cu foarte frumoase descrieri de natură, martora obiectivă a celor afirmate. „Cale și drum”, apropiate ca semantică e opera unui îndelung gânditor și mai presus de toate un perpetuu maestru în mânuirea unor termeni și expresii ce presupun pe lângă un har al scrisului și o imensă cantitate de muncă pe parcursul întregului timp de când scrieți, unele componente ale prezentului volum fiind literatură interzisă din timpul defunctului regim totalitar, iar în
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
noul său sediu, clădire nouă, realizată cu fonduri U.E. și cu o dotare excelentă. Să tot înveți și să predai într-un asemenea local! Până la momentul solemn al deschiderii mai rămân pe un scaun servind o cafea și observând atent perpetua mișcare din birou, întocmai ca într-un stup de albine în prag de roire. Unele cadre mai cu vechime mă recunosc, zâmbindu-mi cu drag, majoritatea fiind dintr-o altă generație mai tânără. Când a sosit momentul, sunt condus de
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]