1,633 matches
-
Tu, băiete, nu ești în apele tale, îl înfruntă bătrâna, privindu-l cu nemulțămire. Te întreb ce ai, nu răspunzi. Îți vorbim limpede și nu pricepi. Unde putem să ne ducem, decât unde e nevoie? Aici, în pustie, Ana se prăpădește; ți-am spus asta și ieri și alaltăieri. Tu nu vrei să pricepi; așa ești totdeauna. Dacă e vorba să vie doctoria duminică și doctorul niciodată - te-am înțeles. Dar eu nu vreau așa; copila asta mai are zile; așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
cu dânsul opt ani și am rămas văduvă. Doamne, Maica Domnului! am rămas văduvă, săracă și năcăjită, cu acest singur fecior. L-am iubit și l-am crescut și am avut în el nădejde. Nu mi-l lăsați să se prăpădească, oamenilor și creștinilor! vai și iar vai, amar de mine! Badea Toma și Traian pricepuseră de la Onu Bezarbarză că cei de la Prelunci stau sub mare cumpăt. Acuma vedeau cu ochii lor rătăcirea lui Culi. Își puseră caii în goană. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Într-o clipită descălecară și se repeziră la Culi, cuprinzându-l din două părți. Paznicul se încordă și-i respinse în dreapta și în stânga. Ei îl apucară iarăși. Ce-veți cu mine? strigă Ursake, pălindu-i. —Vai, dragul mamei, cum te prăpădești tu! se bocea împrejur nana Floarea. Puneți-l jos și legați-l, creștini dragi și oameni buni! Culi stătu deodată, ca izbit dinlăuntru de ceva. Se întoarse de cătră maică-sa și de cătră oameni, făcându-se cârcel, ca să verse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
și am luptat în carpați la țara galiției și am trecut prin gloanțe ghiulele și sârme și pe urmă încă am luptat în războiul nostru cel adevărat pentru țară și nu neam prăpădit iar ursake nicula a fo să se prăpădească învreme cândiamu rimu erea numeleiana la noemvrie șaptesprezece veniți vă rog frumos ca săl vedeți aducând ajutor un domn medic am eu părere că să vie domnu doctor Micu carele au fost cu noi în focu bătăliei iar caprele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
a rămas multă grijă, domnilor, și multă sărăcie. Cu sărăcia m-am învălit, cu grija m-am hrănit și l-am ridicat pe Culi. Acuma aveam de la dânsul atâta nădejde cât nu vă pot spune, și greu îmi vine să prăpădesc ce-am câștigat. Pare-mi bine de vorbele ce grăiți, că boala trece; voi rămâne și eu pe lume și s-a ridica și Octavian. Ieronim Dragu se miră: —Cine-i acela Octavian? N-avem onoarea să-l cunoaștem. —Vai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
pentru vinuri, cu care se îndeletnicea în tovărășia unor prietini. Mult mai mult se bucură de dragostea maicii sale Baiazid, al treilea fecior, care avea în priviri ascuțimea ei și în înfățișare liniile divine ale frumuseții. Gingir, copilul șubred, se prăpădise din voința prea înaltă a lui Allah. Deci, urmând legii, Selim avea dreptul tronului. Totuși împăratul bănuia că Roxelana va pune înainte dragostea ei pentru Baiazid. Împăratul a oftat întru singurătatea lui. Ajungând la Stambul, înălțimea sa va avea poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
arde de glumă? se scuzase el pentru posibila neânțelegere. Dumneavoastră sînteți încă tânăr. Dar administratorul e un om umblat, a vânturat lumea și are o slăbiciune pentru artă. Și, cum ar vrea să facă ceva pentru bieții bătrâni care se prăpădesc, s-a gândit să profite de existența acelor stânci și să creeze un cimitir unic. Fiecare bătrân decedat ar fi înmormîntat lângă o stâncă pe care ar urma să fie sculptat profilul răposatului. În felul acesta, sărmanii bătrâni ar intra
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
pe ascuns de una din ele. Cu timpul se obișnuise să stea în salon unde veneau clienții și să caște gura la ce auzea. Uneori se juca ridicând fustele uneia din multele sale mame adoptive. Celelalte râdeau atunci de se prăpădeau: "Vai, ce drăgălaș e!". Apoi Dominic trecuse la fapte și mai îndrăznețe. Se furișa pe urma prostituatelor care își conduceau clienții în camere și se uita prin gaura cheii. Când a fost prins, s-a trezit mutat la poartă. Din
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
respirăm printr-un orificiu, ne hrănim printr-un orificiu și dispărem printr-un orificiu. În clipa când sosea Moașa, însoțită de Arhivarul, Călugărul devenea serios, tușea de două, trei ori: ca să-și dreagă glasul și începea ceremonia funebră. Un cor prăpădit de bătrâni, dirijat de Dodo, se străduia din răsputeri să fie la înălțimea situației, în timp ce, în asistență, toți stăteau cu capetele plecate, așteptând să se termine corvoada, căci corvoadă era pentru ei, păstrând totuși o atmosferă de reculegere. Mai mult
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
a părut mai misterios decât moartea. Pieptul scobit, obrajii supți aparțineau unui om despre care nu știam aproape nimic și alături de care trăisem totuși o vreme; un bătrân, bolnav de plămâni, pe care nimeni nu-l iubise și care se prăpădise în timp ce eu mă culcam cu Marta, pentru că așa e făcută lumea asta, unii își dau sufletul, alții își umplu nările cu miros de busuioc. Cu câteva zile în urmă, mă rugase din nou să-l ajut, să i se dea
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
și la spălat vase. Dacă te descurci cu o singură mână. Dacă nu, ia-ți catrafusele și pleacă unde vrei. Roag-o pe curva ta din cătun să te țină dacă vrea. Aici să nu mai calci. Încă nu ești destul de prăpădit ca să beneficiezi de azil." Poate că și Laura ar fi încetat să mă iubească odată ajuns spălător de vase. Iar Mopsul și Filip s-ar fi simțit răzbunați. Parcă îi și auzeam luîndu-mă peste picior: "Hei, băiete, n-ai spălat
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
de corecție când un supraveghetor bădăran, ca să mă pedepsească, mă silise să mă dezbrac în pielea goală și să mă urc pe o masă, pe care o ocolea lovindu-mă de câte ori putea peste testicule cu nuiaua, în timp ce colegii mei se prăpădeau de râs. Pe coridor, dacă ieșeam, aveam impresia că văd în ochii celor cu care mă întîlneam un avertisment ironic: "Daniel Petric, ești un om terminat. N-o să mai faci mulți pureci la azil, așa că, scuză-ne, dar nu merită
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
aceea, tot el ar fi avut mai multe șanse. Așa cum, în niște condiții normale, Nichita Stănescu sau chiar Dimov (care e dificil de tradus) ar fi putut spera să obțină râvnitul premiu. Dar au murit toți cu zile... S-a prăpădit în cele din urmă și Gellu Naum, care a rezistat cu disperare așteptând această recompensă supremă a cărei decernare e reglată de criterii cvasiliterare și mai degrabă geopolitice. Vorba e că la geopolitică stăm rău... Dar hai să zicem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
un restaurant din New York când era student, iar Bush nici americana n-o știe cum trebuie, românul Iliescu se mișcă dezinvolt între engleză și franceză, către sfârșit luând-o și pe rusește. Ce să-i faci, când ești președintele unei prăpădite de țărișoare care, după ce-a fost la cheremul Rusiei, acum se oferă slujnică la americani, n-ai încotro: trebuie să fii nu doar deștept, ci și spiritual și poliglot. Ion Iliescu, o spun fără nici o ironie, a reușit perfect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
a chemat la el și mi-a propus să lucrez ca redactor la editura Uniunii Scriitorilor, Cartea Românească. Să zicem că avea pentru mine, ca și alți scriitori ai epocii ceaușiste, o oarecare simpatie. Nu pot să cred că se prăpădea după literatura mea... Îi plăcea omul, nu opera! Ce-i drept, omul era pe vremea aceea destul de... zurliu. Și inofensiv. Ca să nu mai spun că nu aveam nici un fel de șansă în competiția literară. Așa că nu suscitam nici cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
capabil să suporte doar povara unei căruțe amărâte, a dispărut. În locul lui a apărut un altul, de beton, în stare să reziste chiar și unui șir întreg de mașini de mare tonaj. Cu ochii amintirii, însă, eu văd tot podețul prăpădit de odinioară, pe care, vara, noi copiii satului, îl foloseam și ca trambulină, atunci când, cât era ziua de mare, nu ne mai puteam despărți de gârla noastră. Câteodată, când soarele ardea cu putere iar vitele pășteau în voie, între cei
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
oară, să vină după ea la mare. Îi deslușește în vocea gravă nerăbdarea. Se hotărăște pe loc. O să ajungă acolo a doua zi în zori. A doua zi era vineri, își terminase treburile pe-o săptămână înainte, n-o să se prăpădească lumea dacă o să lipsească o zi. La trenul personal care pleacă la miezul nopții va fi imposibil să nu găsească bilete, n-are importanță cât de lungă și de obositoare va fi călătoria. Să-l aștepte la ora 7 la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
un concediu prelungit. În timpul ăsta se mai vedeau cu el la răstimpuri, la o votcă, dar nici atunci nu povestea nimic, doar rămânea după un timp cu privirile pierdute. Se zvonea că din Maroc ajunsese în Guineea sau alt stat prăpădit din regiune, într-o cameră de hotel păzită de „băieții“ noștri, de unde n-a ieșit aproape niciodată câte luni a rămas acolo, n-a văzut pe nimeni și n-a vorbit cu nimeni în afara lor. I se aduceau la câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
unul odată la un concert și n-am făcut altceva decât să stăm să ne uităm cum scârțâia un boșorog pe scenă dintr-o vioară, mi-au țiuit urechile o zi întreagă după aia... Un casetofon n-ai? Nici mag? Prăpădit mai ești... Bine, fie, pune niște discuri, dar, te rog, fără muzică dintr-aia... Auzi, dragă, tu de ce nu-ți cumperi niște blugi? Știu pe cineva care vinde o pereche mișto, nici nu-i dă scump... Ia zi, ce faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
39. Nu ți-am adus acasă vite sfîșiate de fiare: eu însumi te-am despăgubit pentru ele; îmi cereai înapoi ce mi se fura ziua, sau ce mi se fura noaptea. 40. Ziua mă topeam de căldură, iar noaptea mă prăpădeam de frig, și-mi fugea somnul de pe ochi. 41. Iată, douăzeci de ani am stat în casa ta, ți-am slujit patrusprezece ani pentru cele două fete ale tale, și șase ani pentru turma ta, și de zece ori mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
se facă, la îndemîna lui Faraon, grămezi de grîu, provizii în cetăți, și să le păzească. 36. Bucatele acestea vor fi provizia țării, pentru cei șapte ani de foamete care vor veni în țara Egiptului, pentru ca țara să nu fie prăpădită de foamete." 37. Cuvintele acestea au plăcut lui Faraon și tuturor slujitorilor lui. 38. Și Faraon a zis slujitorilor săi: Am putea noi oare să găsim un om ca acesta, care să aibă în el Duhul lui Dumnezeu?" 39. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
mîinile spre Domnul, tunetele vor înceta și nu va mai bate piatra, ca să știi că al Domnului este pămîntul! 30. Dar știu că tu și slujitorii tăi tot nu vă veți teme de Domnul Dumnezeu." 31. Inul și orzul se prăpădiseră, pentru că orzul tocmai dăduse în spic, iar inul era în floare; 32. grîul și ovăzul nu se stricaseră, pentru că erau tîrzii. 33. Moise a plecat de la Faraon, și a ieșit afară din cetate, și-a ridicat mîinile spre Domnul, tunetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
2. Voi trimite înaintea ta un înger și voi izgoni pe Canaaniți, Amoriți, Hetiți, Fereziți, Heviți și Iebusiți. 3. Suie-te în țara aceasta unde curge lapte și miere. Dar Eu nu Mă voi sui în mijlocul tău, ca să nu te prăpădesc pe drum, căci ești un popor încăpățînat." 4. Cînd a auzit poporul aceste triste cuvinte, toți s-au întristat; și nimeni nu și-a pus podoabele pe el. 5. Și Domnul a zis lui Moise: "Spune copiilor lui Israel: Voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
toți s-au întristat; și nimeni nu și-a pus podoabele pe el. 5. Și Domnul a zis lui Moise: "Spune copiilor lui Israel: Voi sunteți un popor încăpățînat; numai o clipă dacă M-aș sui în mijlocul tău, te-aș prăpădi. Aruncă-ți acum podoabele de pe tine, și voi vedea ce-ți voi face." 6. Copiii lui Israel și-au scos de pe ei podoabele, și au plecat de la muntele Horeb. 7. Moise a luat cortul lui și l-a întins afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
de Sânziene, la marea lui ieșire din scenă, eu mă uitam din urmă la Pinochio, la Miau cea fără de direcție, dreapta-stânga cu poșeta prin semi-beznă, pe străduță printre case, un felinar mai încolo, ca la un film alb-negru, și mă prăpădeam de râs și de drag și mă țineam cu mâna ca să nu fac pipi. Buf! A spus Filosoful în noaptea aceea, știi că se deschid cerurile, e o chestie, mi-a spus Prietena mea care e mai sus, ți-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]