3,441 matches
-
ținuți de picioare de cazaci sau jandarmi ai stăpânirii. Ori de câte ori urma să aibă loc o asemenea executare, se bătea mai întâi un timp oarecare, jumătate de ceas aproape, darabana, ca să se adune publicul și să asiste la o astfel de priveliște gratuită - spre a sluji de pildă acelora pe care păcatul i-ar împinge să comită fapte ca acele ce se imputau osândiților. Principala execuție însă, și cu care și-a încheiat cariera sa oficială Gavril Buzatu, fu aceea a fraților
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
se trăgeau scriitorului 25 de bice la scara boierească; am văzut cu ochii cum țăranii erau bătuți cu harapnicul de către surugiii boierești pentru că nu putuseră da în lături la timp înaintea butcei boierului; am fost față de multe ori la sălbatica priveliște a unui nenorocit dus între doi slujitori, condamnat de a primi bice la principalele colțuri ale orașului; am văzut tainița de sub pământ unde se țineau arestații în prevenție, lungiți pe pământ, cu un picior petrecut într-un inel de fier
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
Lucreția Chenciu, Emilia Bistrițanu și Cornelia Onișor". Marele Duce Nicolae în România Cu ocazia războiului româno-ruso-turc, Împăratul Alexandru al II-lea a sosit la Ploiești, cartierul general al armatei rusești, la 25 mai 1877. Neobișnuită și interesantă era pe atunci priveliștea acestui oraș de provincie (la 1879 avea 31.063 locuitori, mai puțin ca în 1872 când avusese 32.355 - n.n.). „Harnic și dedat cu activitatea negoțului, în favorabila sa poziție, la răspântia drumurilor Țării, Ploieștii nu s-a așteptat a
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
FRUMOASA" Spun unele legende că, numele de "Mănăstirea Frumoasa" ar veni de la o domniță frumoasă care ar fi fost exilată aici și care aici ar fi trăit toată viața. Este o afirmație fără acoperire. Alte păreri, atribuie acest nume, frumuseții priveliștii ce o înconjoară. Mai verosimile par însă afirmațiile legate de evenimente și personaje istorice reale contemporane înființării și trecerii ei prin vremuri. Din timpuri vechi și necunoscute, pe un teren de la poalele dealului Galata situat între vechiul târg al ieșilor
Bisericile Ortodoxe din Iaamp;#537;i by V. D. Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/455_a_1456]
-
pe Maria lui Iosif , pe sfânta Fecioară, că născuse în ieselea boilor pe Mântuitorul, pe Ziditorul lumii, pe Domnul nostru Iisus Christos. În iesle se născuse Împăratul lumilor și în palat dumnezeiesc se schimbase staulul lui Moș Crăciun. La această priveliște dumnezeiască, baba Iova căzu încremenită la pământ și strigă: - Maică preasfântă, fecioară slăvită, miluieștemă! Maica Domnului, cu vorbe blajine, o rugă să se apropie de sfântul prunc și, după obiceiul moașelor de țară, să taie buricul dumnezeiescului fiu. Era de
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
nu dovedește nimic, Sergiu Dan - Dragostea și moartea în provincie, Damian Stănoiu - Fete și văduve, Cezar Petrescu - Oraș patriarhal, Gib I. Mihăescu - Zilele și nopțile unui student întârziat, Mircea Eliade - India, Șantier, Nichifor Crainic - Nostalgia paradisului, Petru Comarnescu - Chipurile și priveliștile Americii, Emil Cioran - Cartea amăgirilor ș.a.). Revista publică materiale de specialitate privitoare la librari și edituri (Regulamentul editorilor, Librarul, Librăriile), aspecte și instantanee de la Zilele cărții, premiile literare etc. Cele mai multe materiale sunt scrise de directorul Editurii Delafras, Petre C. Georgescu-Delafras
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285935_a_287264]
-
linie cu fațada casei (mici fortărețe inaccesibile). În general, nu sunt sonerii, iar porțile încuiate împiedică accesul în curte. Am observat aspectul funcțional al curților, mai puțin aspectul estetic. Lumea depozitează diverse lucruri considerate folositoare care nu conferă întotdeauna o priveliște plăcută ochiului. Strada principală este despărțită de rândurile de case de o poțiune de verdeață, eventual cu pomi fructiferi. Două telefoane publice (câte unul pentru fiecare capăt al satului), unul în fața barului și unul la benzinărie (zone de manifestare a
[Corola-publishinghouse/Science/2221_a_3546]
-
versurile lui înscriindu-se în paradigma perspectivei antipoetizante a lui Zaharia Stancu și Marin Preda, de altfel conjudețeni: „Eu port în ochi toți bulgării de lut,/ Ce i-am arat atâția ani de-a rândul”. Unele poeme au ceva din „priveliștile” lui B. Fundoianu sau din tablourile lui Adrian Maniu, fără să închege totuși viziunea expresionistă de acolo, altele anticipează întrucâtva amărăciunea „îngerului vagabond” Dimitrie Stelaru („Cu florile de lut ale tristeții mele,/ Pe care țărm de zgură voi adormi în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289445_a_290774]
-
scenariu utopic-optimist și sumbrul adevăr al dramei orbului, dintre viziunea ideatică la care am ajuns și tabloul realității de la care am plecat. Așadar, acum, conștiința mea nu mai cunoaște centrarea lăuntrică în jurul unei singure imagini, ci în jurul dialecticii a două priveliști distincte. Una survine dinspre adevărul orbirii ca traumă real-incontestabilă, cealaltă a apărut pe fondul năzuinței mele compasionale de a fi vindecat cel cucerit de o asemenea afecțiune fizică și sufletească, una relevă ce este orbul, cealaltă descoperă ce îmi doresc
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
sculptate în piatra durerii. Și nu mai știu dacă le doresc viața în sfredelirea chinului sau moartea eliberatoare de icnetele torturilor de neîndurat, nu mai știu dacă nici pentru mine nu o fi mai bine să mor lăsând în urmă priveliștea calvarului celor dragi sau să trăiesc rămânând singur la marginea unui hău ce-mi zâmbește asupritor de deasupra chipurilor muribunde, așteptând să le închidă pleoapele peste ochii hipnotici, răpiți de vârtejurile morții. Într-o astfel de lume, trupurile celor plecați
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
Virgil Cândea, Rațiunea..., ed. cit, p. 295. 28 Idem, p. 225-327 {Intelectualul sud-est european în sec. al XVH-lea). Vezi și comentariile noastre în Alchimia mileniului, ed. cit, p. 151-158 {Umanism românesc și sud-est european). 29 Alexandru Duțu, Modele, imagini, priveliști, Dacia, Cluj, 1979, p. 105: "înțeleptul și cavalerul au apărut sub alte chipuri după Renaștere și apoi, după Romantism; dar îi putem recunoaște pentru că trăsăturile dominante persistă, până azi, când îl putem identifica pe unul sub chipul omului de știință
[Corola-publishinghouse/Science/85095_a_85882]
-
glorie decât oricare alta, săvârșită de doi prieteni, cei mai viteji războinici ai timpului lor. Și ar fi putut să fie așa, dar n-a fost. Când a căzut Ilionul, vântul bătea de-o vreme peste mormântul lor de lângă mare, priveliște pentru călătorii din larg și semn peste vremi. Odată plecați spre Troia, apoi ajunși și rămași acolo, s-au despărțit o singură dată, iar atunci i-a despărțit moartea. Dar până atunci au trăit în cea mai deplină apropiere, și
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
vârsta, înălțimea, diametrul, proiecția coronamentelor exemplarelor celor mai dezvoltate și care urmează să fie menținute, starea fiziologică și fitosanitară, exemplarele care vor trebui păstrate sau înlăturate; vegetația ierboasă existentă (specii, asociații) etc.; fixarea locurilor de unde se deschid cele mai frumoase priveliști, locurile cele mai indicate pentru fixarea centrelor compoziționale, axele de perspectivă posibile a se realiza etc.; posibilitățile de îndreptare prin efecte optice a unor condiții defavorabile (forme ale terenului prea lungi sau prea late, perspective prea scurte sau prea lungi
ARHITECTURA PEISAJULUI CURS PENTRU LICENŢĂ by SANDU TATIANA () [Corola-publishinghouse/Science/328_a_625]
-
arhitecturale a spațiilor; în compozițiile libere, în general, aleile sunt sinuoase și fragmentează mai puțin terenul; relieful terenului - în funcție de necesitățile compoziției, aleile pot ocoli înălțimile, văile sau, din contră, se modelează după acestea, urmărind configurația solului. O înălțime care domină priveliștea impune accesul la ea, pentru a constitui un punct avantajat de observație. Traseul aleilor urmează linia de minimă pantă, străbătând oblic curbele de nivel. mărimea terenului - în parcurile vaste, rețeaua de circulație este întinsă, de aceea sistematizarea aleilor trebuie să
ARHITECTURA PEISAJULUI CURS PENTRU LICENŢĂ by SANDU TATIANA () [Corola-publishinghouse/Science/328_a_625]
-
coincid niciodată cu aleile. Aici importanța peisagistică a aleilor nu este mai mică, dar este mai subtilă. Parcurgerea aleilor, urmând curbele și contracurbele, determină vizitatorului o schimbare succesivă a unghiurilor și distanțelor de vedere, o variație a perceperii spațiilor și priveliștilor în funcție de acestea. În general, pe parcursul aleilor sinuoase, privirea nu trebuie să cuprindă mai mult de două schimbări de direcție succesive; restul traseului este camuflat de mase de arbuști sau arbori, eventual de forme de relief pozitive. De obicei aleile sinuoase
ARHITECTURA PEISAJULUI CURS PENTRU LICENŢĂ by SANDU TATIANA () [Corola-publishinghouse/Science/328_a_625]
-
ajung, adesea, la o vârstă, fără să fie diagnosticați. Numai că nu se pot abține de la vagabondaj, băutură, perversiuni sexuale, alte fapte 219 antisociale. De regulă lumea-i recunoaște și se ferește de ei. Toate categoriile ies în evidență, în priveliște, doar atunci când cineva îi arată cu degetul, pentru că, în rest, ei par a nu ține cont de alții. Cine-l autorizează, de exemplu, pe puștiul de 1314 ani (Sava Paul?) să mâzgălească cu sprayuri toate suprafețele plane pe care le
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
iubirea Sa pentru noi nu numai prin crearea noastră și a lumii din nimic, prin Întrupare, păti‑ mirile și moartea pe cruce, dar și prin Înviere, Înălțarea la cer, trimiterea Duhului Sfânt și prin pronia Sa care este evidentă din priveliștea tuturor celor pe care le vedem. După Înălțarea Sa la ceruri, Hristos Domnul nu ne lasă singuri, ci se dăruiește Întreg pentru fiecare În parte, la fiecare Sfântă Liturghie. La rândul nostru, aducem la sfântul altar ceea ce avem mai prețios
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
ne luptăm cu diavolul ! Trupurile noastre nu sunt decât trupuri ! Să nu le cruțăm ! Pentru că trebuie negre‑ șit să murim, să murim ca să trăim !ă”174. Ne putem lesne imagina că, pentru cei de față, martira‑ jul creștinilor era o priveliște nemaiîntâlnită : „Unul țipa și declara cu glas tare că nu vrea să jertfească idolilor, pe când al doilea striga : «sunt creștin !ă și era mândru că poate mărturisi numele Mântuitorului și, În sfârșit, al treilea Spiritualitate și sens În suferința bolnavilor
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
reacția celor care își pierdeau pământurile era de a începe să-și facă planuri pentru a le recupera. Am vizitat pentru prima dată Ierusalimul la mijlocul anilor '80. De la fereastra camerei de hotel puteam să văd una dintre cele mai impresionante priveliști din lume mărețul Dom al Stâncii, înconjurat de zidurile Vechiului Oraș, cel mai sacru loc din Țara Sfântă. Aceasta se întâmpla într-un moment de relativă liniște din istoria Israelului; prima revoltă palestiniană, sau intifada, nu începuse încă. Cu toate
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
ce urmează la intervale scurte, marchează efortul poetului de a-și adapta stilul la noile realități. Ț. dedică circumstanțial, fără exigențe estetice, stihuri tinerilor patriei, muncitorilor, eroilor neamului, invocând solidaritatea cu strămoșii etc. Piese caracteristice compun un atlas liric de priveliști precis localizate: Delta, Sulina, Cotnari, Criva, Dorna, schitul Brazi, Miorcani, Câmpulung Moldovenesc, Oituz, Mărășești, Sarmizegetusa, Țebea, Lancrăm. În năzuința de a da versurilor „sunetul bronzului”, Ț. adoptă adesea forma fixă a sonetului. În schimb, ultimele cărți - Confesiunile pământului, Pe o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290293_a_291622]
-
în cadrul acestor peisagii și din sînul acestui popor“ (3, 281). Dar „nemărginirea acestui peisaj, întunecat de cuburile din bîrne înnegrite, de o arhitectonică atît de primitivă, în aceste sate ce se oglindesc posomorîte în mărețul lor fluviu, care domină toată priveliștea“ (3, 281) îi trezește în amintire „orizontul ondulat și totdeauna cuprins între hotarele intime și prietenoase ale amfiteatrului de dealuri din Basarabia, presărat de sate luminoase, cu căsuțele lor albe, împrejmuite cu prispă, cu frontoanele și stîlpii sculptați“ (3, 280
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
formelor pure, plăsmuite de imaginația artistică. Intrarea în lume (dar și ieșirea din ea) se face aproape invariabil prin intermediul unor analogii construite, toate, după tipar livresc 28, cam în felul acesta: apa "are aparența unei oglinzi lucii de Veneția...". iar priveliștile sunt "ca niște peisage măiestre de ale lui Claude Lorrain". Lovinescu recunoaște însă că imaginația livrescă i-a amputat simțul observației, copleșindu-i mintea și sufletul cu prestigiul legendar al unei civilizații de mult apuse: Când am debarcat întâia oară
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
de taină îi stoarce lacrimi de admirație (cum se și cade în cazul operei unui geniu!), pe lângă mulțimea vorbelor fără rost, de cumplită banalitate ("Imaterialitatea întregului tablou. Pare că plutește; ai crede că e un vis... Și ce perspectivă [...]! Ce priveliște frumoasă se așterne pe geamul din fund, aceeași priveliște ce se desfășoară în spatele Giocondei, cealaltă capodoperă a lui Leonardo!"), acceptabile doar ca uvertură la discursul publicitar imediat subsecvent: "Îndemn deci pe oricine, ca, oricât de puțin ar sta în Milan
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
și cade în cazul operei unui geniu!), pe lângă mulțimea vorbelor fără rost, de cumplită banalitate ("Imaterialitatea întregului tablou. Pare că plutește; ai crede că e un vis... Și ce perspectivă [...]! Ce priveliște frumoasă se așterne pe geamul din fund, aceeași priveliște ce se desfășoară în spatele Giocondei, cealaltă capodoperă a lui Leonardo!"), acceptabile doar ca uvertură la discursul publicitar imediat subsecvent: "Îndemn deci pe oricine, ca, oricât de puțin ar sta în Milan, să lase la o parte toate ademenirile civilizației practice
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
enorm pat de lemn, pe care trebuie să te opintești ca să te poți sui". Dar, odată retras la adăpost, călătorul uită de necazuri și se arată dispus să încerce finalmente, de la distanță, fiorul admirației sale pentru peisaj (pentru că "din depărtare, priveliștea orașului se simplifică"), cauzat însă tot de trăirea retrospectivă, culeasă din cărți: "și așa cum șed la fereastră, mă apucă taina sfântă a lucrurilor ce nu mai sunt (s.n.). În fâșii luminoase se perindează istoria Veronei, și pentru fiecare epocă, presimt
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]