2,720 matches
-
formulelor i-l oferă o călătorie în Japonia, unde urmele catastrofei nucleare de la 6 august 1945 erau încă vii la Hiroshima. Poemul Surâsul Hiroșimei (1958) realizează o panoramă apocaliptică, uzând deopotrivă de reportajul modern și de viziunea dantescă, îmbinând visul, reveria și realitatea de infern din „a XX-a vale” a plângerii, „ascultând” corul vocilor celor neantizați într-o fracțiune de secundă și alăturând vocea poetului, solidar cu ei în fața morții: „Pot să prefac orice munte/ într-un nimic răsturnat,/ o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287669_a_288998]
-
RL, 1983, 52; Marian Papahagi, Tehnica abruptului epic, TR, 1985, 41; Valeriu Cristea, „Cartea mică a clipei” și „marele tunet”, RL, 1986, 14; Holban, Profiluri, 322-327; Cristea, Fereastra, 265-272; H. Zalis, Prozele lui Vasile Andru, CL, 1984, 4; Christian Crăciun, Reverii antropologice, T, 1990, 2; Mihaela Ursa, Viața ca semn, TR, 1991, 47; Maria Genescu, Viața ca „un cumul de soartă bună”, RL, 1994, 2; Ion Apetroaie, Vasile Andru - textualist moderat, în Siretul, vatră de istorie și cultură românească, îngr. Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285363_a_286692]
-
pentru a fi servite apoi elevilor de liceu sau altor studenți), prezint rezumatul extins. I. fantasma este un fenomen izolat, care absoarbe energie dar nu participă nici la lumea visului, nici la cea a vieții, în timp ce imaginația constituie forme de reverie diurnă în relație cu visul și cu realitatea; II. timpul este abolit în fantasmă, totul se petrece imediat, se întâmplă în activitatea mentală astfel încât nimic nu se petrece în realitate; la polul opus, imaginația este organizatoare a unui proiect de
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
duh de smerenie, a mușuroiului de isprăvi prin care ortodoxia oficială s-a făcut de rușine. Pentru că adevărul istoric ne-ar putea incomoda prea des, folclorul mitologic stă mereu ca soluție la îndemână. Nevoia de spiritualitate e compensată prin câteva reverii sămănătoriste, rezumată într-un rând de colinde, prapuri și costume populare. Nu reproșuri, ci dezideratetc " Nu reproșuri, ci deziderate" Rândurile de mai sus se cuvin citite nu atât ca reproșuri, ci ca deziderate. Să recunoaștem că aceste principii ecleziologice patristice
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
al „celor nădăjduite” (Evrei 11, 1), nu interzice accesul creștinilor la orizontul reflecției critice. Judecăm prezentul numai pentru că iubim trecutul integru al lumii Părinților și pentru că știm să sperăm la mai bine. Nu întâlnim în sumarul Predaniei un index al reveriilor romantice și nici turbulente excese utopice. Trecutul la care se referă Racoveanu & co. nu este reconstruit poetic, ci păstrează toate accidentele istoriei. Fără să fie actualizat printr-o practică chenotică a memoriei, acest trecut al Bisericii este amenințat de o
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
utopia se naște dintr-o profundă angoasă în fața viitorului imediat. Erudiții au văzut în utopie un simplu camuflaj ideologic al ereziilor gnostice din vechime. Prezentul apare ca un scenariu avortat al unui Trickster inuman. Ulcerată de resentimente și ispitită de reverii adamice, utopia a încercat - de la Campanella până la Marx - să proiecteze promisiunea edenică într-o istorie naturaliter entropică. Într-o lume industrială și tehnicizată (supremația „insistentei cereri de livrare”, în terminologia lui Heidegger: die Herausforderung), incapabilă de gândire poetică și imaginație
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
noutate, câtă vreme constituirea efectivă a Bisericii apostolice se leagă organic de evenimentul întemeietor al Cincizecimii? Pentru credincioșii din ecclesia nu există un timp istoric de grație și altul de damnație. În liturghie nu rămâne loc pentru nostalgii, nici pentru reverii utopice. Este suficientă urgența pragmatică a unei compasiuni față de întreaga făptură. Iar pentru aceasta, ne amintește povestea Micului Prinț, on a besoin des rites. Despre cele trecute și viitoare, tradiția ne dă dreptul să spunem, cu smerenie, însă lipsiți de
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
aibă o și mai mare putere de seducție. De ce oare? Mai întâi, pentru că trecutul are vocația întemeierii. Într-un anumit sens, trecutul nu e niciodată consumat. El fie se ascunde în universul nocturn al viselor, fie ne asaltează diurn în reverii sau remușcări. Așa cum ne explică și gramaticile limbilor indo-europene, trecutul este timpul nostru perfect. Pentru că despre trecut știm cel mai mult, iar despre viitor aproape nimic, chiar și cei mai optimiști dintre noi trăiesc prezentul însoțindu-se de amintiri certe
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
cu gingășie, dar și cu destulă forță plastică. Poeziile din placheta În preajma serii... (1924) se vor o definiție metaforică a unui timp-spațiu poetic, care favorizează retragerea eului în sine și conectarea la eternitatea spiritului și a cosmosului, având ca efect reverii sau anxietăți din care se nasc „cântece-n surdină”, mângâietoare pentru sufletul îndurerat. De vorbă cu bălanul meu (1925) este o cronică în versuri a participării autorului la campania militară, prilej de ironie subțire, disimulată într-o inocentă nedumerire, la adresa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286835_a_288164]
-
scrierile lui G. Bachelard, scrieri care se Încadrează foarte bine În ceea ce mulți numesc literatură de grad secund. În Psihanaliza focului, criticul vorbește de două modalități diferite de cunoaștere: rațiunea/adevărul științific care trebuie desubiectivizat, eliberat de impuritățile inconștientului, și reveria/adevărul poetic, care Își are rădăcinile În alte zone psihice. “Axele poeziei și ale științei sunt de la bun Început inverse. Tot ce poate spera filosofia este ca poezia și știința să devină complementare, să le unifice ca pe două contrarii
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
psihice. “Axele poeziei și ale științei sunt de la bun Început inverse. Tot ce poate spera filosofia este ca poezia și știința să devină complementare, să le unifice ca pe două contrarii bine alcătuite.” Scriitura e concepută ca o stare de reverie asupra unei alte reverii, iar cuvintele prin care această stare de reverie este comunicată nu sunt Întotdeauna fidele lucrurilor care au declanșat-o. poetica reveriei este concepută ca o poetică a visului, atunci când a visa Înseamnă a lua act de
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
ale științei sunt de la bun Început inverse. Tot ce poate spera filosofia este ca poezia și știința să devină complementare, să le unifice ca pe două contrarii bine alcătuite.” Scriitura e concepută ca o stare de reverie asupra unei alte reverii, iar cuvintele prin care această stare de reverie este comunicată nu sunt Întotdeauna fidele lucrurilor care au declanșat-o. poetica reveriei este concepută ca o poetică a visului, atunci când a visa Înseamnă a lua act de propria existență. “Ceea ce e
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
ce poate spera filosofia este ca poezia și știința să devină complementare, să le unifice ca pe două contrarii bine alcătuite.” Scriitura e concepută ca o stare de reverie asupra unei alte reverii, iar cuvintele prin care această stare de reverie este comunicată nu sunt Întotdeauna fidele lucrurilor care au declanșat-o. poetica reveriei este concepută ca o poetică a visului, atunci când a visa Înseamnă a lua act de propria existență. “Ceea ce e de-a dreptul nefiresc pentru cunoașterea obiectivă rămâne
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
le unifice ca pe două contrarii bine alcătuite.” Scriitura e concepută ca o stare de reverie asupra unei alte reverii, iar cuvintele prin care această stare de reverie este comunicată nu sunt Întotdeauna fidele lucrurilor care au declanșat-o. poetica reveriei este concepută ca o poetică a visului, atunci când a visa Înseamnă a lua act de propria existență. “Ceea ce e de-a dreptul nefiresc pentru cunoașterea obiectivă rămâne totuși profund real și activ pentru reveriile inconștientului. Visul este mai puternic decât
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
lucrurilor care au declanșat-o. poetica reveriei este concepută ca o poetică a visului, atunci când a visa Înseamnă a lua act de propria existență. “Ceea ce e de-a dreptul nefiresc pentru cunoașterea obiectivă rămâne totuși profund real și activ pentru reveriile inconștientului. Visul este mai puternic decât experiența.” Apa și visele, Psihanaliza focului, Aerul și visele, Pământul și reveriile odihnei, Pământul și reveriile voinței reprezintă, de fapt, eseuri de estetică literară bazate pe imaginația materială sau a complexelor. Premisa acestei etape
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
a lua act de propria existență. “Ceea ce e de-a dreptul nefiresc pentru cunoașterea obiectivă rămâne totuși profund real și activ pentru reveriile inconștientului. Visul este mai puternic decât experiența.” Apa și visele, Psihanaliza focului, Aerul și visele, Pământul și reveriile odihnei, Pământul și reveriile voinței reprezintă, de fapt, eseuri de estetică literară bazate pe imaginația materială sau a complexelor. Premisa acestei etape de creație este constituită de faptul că “arta ține de o natură grefată”. Imaginile poetice sunt grefate pe
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
propria existență. “Ceea ce e de-a dreptul nefiresc pentru cunoașterea obiectivă rămâne totuși profund real și activ pentru reveriile inconștientului. Visul este mai puternic decât experiența.” Apa și visele, Psihanaliza focului, Aerul și visele, Pământul și reveriile odihnei, Pământul și reveriile voinței reprezintă, de fapt, eseuri de estetică literară bazate pe imaginația materială sau a complexelor. Premisa acestei etape de creație este constituită de faptul că “arta ține de o natură grefată”. Imaginile poetice sunt grefate pe anumite elemente ale materiei
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Alina-Eugenia ZLEI () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93096]
-
întrutotul separația exteriorului și unicului față de generalitate și esența sa [39 td]. Întrucît totuși în aceste fantasme intervine sub formă de conținut, gîndirea abstractă și absolută, putem spune că ceea ce ni se înfățișează acolo este spectacolul lui Dumnezeu în delirul reveriei sale. Într-adevăr, nu este vorba de reveria unui subiect empiric, cu personalitate sa bine definită, pe care de fapt nu face decît să și-o reveleze, ci este vorba de reveria a însuși spiritului nelimitat [40 td]. Indianul ce
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
esența sa [39 td]. Întrucît totuși în aceste fantasme intervine sub formă de conținut, gîndirea abstractă și absolută, putem spune că ceea ce ni se înfățișează acolo este spectacolul lui Dumnezeu în delirul reveriei sale. Într-adevăr, nu este vorba de reveria unui subiect empiric, cu personalitate sa bine definită, pe care de fapt nu face decît să și-o reveleze, ci este vorba de reveria a însuși spiritului nelimitat [40 td]. Indianul ce visează este astfel tot ceea ce noi numim finit
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
înfățișează acolo este spectacolul lui Dumnezeu în delirul reveriei sale. Într-adevăr, nu este vorba de reveria unui subiect empiric, cu personalitate sa bine definită, pe care de fapt nu face decît să și-o reveleze, ci este vorba de reveria a însuși spiritului nelimitat [40 td]. Indianul ce visează este astfel tot ceea ce noi numim finit și unic, dar în același timp, ca general infinit și nelimitat în sine însuși, el este ceva divin [41 td]. Putem spune că în
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
muzicalitatea lor monotonă, învăluitoare, reușesc să sugereze stări de suflet difuze, specific simboliste. Volumul Fantazii dezvăluie o capacitate deosebită de înnoire. Teama „de lume, de moarte și uitare”, distilată acum în retorte mai complicate, se transformă în elegie pură, în reveria unui altundeva și în fantezie grațioasă. Conștient de magia „împărecherilor de slove”, dar și de istoria depusă în ele, A. este recunoscător cuvintelor pentru „credință”, pentru puterea lor de evocare, pentru virtualitățile lor poetice, cauțiune a propriei dăinuiri (Imn). Motivul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
insațiabil (Nemulțumitul); în întuneric, farul pare „un Crist umblând pe ape” (În port), iar marea, iubita ce se pregătește de culcare (Nocturnă). Rețin atât impresia directă, cât și jubilația gravă în fața forței originare. Evaziunea din real se face pe calea reveriei, indusă de un exces senzorial - parfumul crinilor, o melodie nordică, aroma ceaiului -, într-un decor polar sau exotic (Metamorfoză, Reverie, Paharul fermecat). Erosul e dominant în „fantazii”, precum Moartea Narcisului, o capodoperă a lui A., Scrisoare și Ex-voto... Câteva poezii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
culcare (Nocturnă). Rețin atât impresia directă, cât și jubilația gravă în fața forței originare. Evaziunea din real se face pe calea reveriei, indusă de un exces senzorial - parfumul crinilor, o melodie nordică, aroma ceaiului -, într-un decor polar sau exotic (Metamorfoză, Reverie, Paharul fermecat). Erosul e dominant în „fantazii”, precum Moartea Narcisului, o capodoperă a lui A., Scrisoare și Ex-voto... Câteva poezii (Pastel, Fantazie), și ironice, și elegiace, prefigurează maniera lui A. Mirea sau lirica plictisului provincial. În Fantazii, versificația devine mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
figuri himerice, fiecare rostindu-și monologul de identificare, într-un ton de sfârșeală armonioasă și parfumată. Apar metafore revelatoare - „Tăcerea e un lac albastru pe care tainele se-avântă,/ Plutind ca lebede tăcute”, „Singurătatea e-o grădină în care zboară reverii”, iar muzicii i se recunoaște o putere divină: când sună o vioară, „plouă pe suflete foc izbucnit din adâncuri uitate”, „gândul străbate lumini și zări neștiute vreodată”, pe când volutele tânguioase ale unui clarinet par niște „păsări albe”, „rătăcitoare, triste”, care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289824_a_291153]
-
de factură tradițională, ale cărei semne și sonuri - cum observă Octav Șuluțiu - se lasă ușor detectate, de la Andrei Mureșanu până la Mihai Beniuc. Preluând câteva dintre toposurile și motivele caracteristice, tânărul poet le utilizează doar pentru a crea o atmosferă propice reveriei. În suflet i „s-adună cerul lin,/ pădurile, [...] și cerbii” și „cântă-nsingurarea clipelor ce curg”, „precum o doină-n maiestos amurg”. Toate aceste întruchipări ale văzduhului și pământului coexistă în memoria sa afectivă cu domnițele și voievozii „din legendă și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288230_a_289559]