3,182 matches
-
așezat la căpătâiul ei, de-o parte și de-a alta, mama și-a scos mâinile din așternut. A arătat calmă, cu degetul, mai întâi spre Naoji, apoi spre mine. Întorcându-se spre unchiul Wada, și-a împreunat mâinile a rugăminte. Unchiul a încuviințat din cap și-a zis, simplu: — Am înțeles. Mama a închis ochii, ca și cum cuvintele lui ar fi liniștit-o. Apoi și-a băgat din nou mâinile în așternut. Eu plângeam. Naoji, cu ochii în pământ, suspina. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
în care a murit mama. Apoi m-am apucat să scriu memoriile astea jalnice. Kazuko, Nu mai e nimic de făcut. Rămâi cu bine! De fapt, moartea mea este naturală. Un om nu poate trăi numai de dragul principiilor. Am o rugăminte, deși mi-e cam jenă. Îți amintești de chimonoul de bumbac al mamei, pe care l-ai modificat ca să-l pot purta anul viitor? Te rog, pune-l în sicriu. Voiam să-l port. Mijește de ziuă. Te-am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
mult să faci asta pentru mine. Te rog! De dragul lui Naoji. Victima aceea mică. Îți displace ideea? Chiar dacă da, fii bun și suportă-mi moftul. E singura toană a unei femei părăsite și uitate. Te rog, te implor, îndeplinește-mi rugămintea. Lui C.M. Cabotinul meu. O rogojină măsoară 1,80 x 0,90 cm. Fustă-pantalon purtată la ocazii. Zona Kyoto-Osaka-Nara. Renumită stațiune din Alpii Japonezi. Culegerea celor zece mii de file, prima antologie de poezie japoneză celebră și cea mai voluminoasă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
Moldova Literară" (editată de Liga Scriitorilor din România, filiala Iași), octombrie 2010. * Proză ECOUL * revistă (online) de creație, opinie și atitudine culturală (2009). Site-uri personale * http://lisandrulisandru.wordpress.com (poezie și proză). * http://pilulaluilisandru.wordpress.com (articole, eseuri, pamflete). Rugăminte atunci când intrați la mine în suflet vă rog să vă ștergeți pe picioare cina cea de taină este irepetabilă mușcați din mine dacă vreți am diferite gusturi numai voi veți trăi senzații unice Despre iubire, așa cum o vedem noi îndrăgostiții
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
mutăm în ea va fi ușor veșnicia nu verifică niciodată pașapoartele din când în când în semn de aducere aminte ne vom strecura pe la colțurile ochilor pentru a hrăni viețile lăsate în urmă cu lacrimi de fericire 26 aprilie 2011 Rugăminte sărută-mi sufletul în el se zvârcolesc dureri nespuse nu vor fi așternute pe hârtie trebuie să rămână acolo ferecate în mine pentru totdeauna la diferite intervale de timp în contrapartidă răsar puseuri de fericire dintre dureri seamănă cu florile
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
parfum tocmai din această cauză nu simțim nimic în compania lor dar fiecare le poartă pe umeri ca pe o cruce din ce în ce mai grea 26 mai 2011 Ne vom iubi Ne vom iubi printre dureri acute Și ne vom consola prin rugăminți, Din noi vor crește lumi necunoscute, Iar Dumnezeu ne va vorbi prin sfinți. Va fi ca la sfârșit de existență, Armaghedon simbolic, dat la schimb, Vom stoarce adevăr din penitență, Având în jurul inimii un nimb. Ne vom iubi cu Edenul
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
rost. Vor fi petreceri prelungite-n noapte, O altă eră, peste noi, va sta, Sub cerul nou am să te-mbrac în șoapte, Făcându-mi haină din tăcerea ta. Ne vom iubi printre dureri acute Și ne vom consola prin rugăminți, Din noi vor crește lumi necunoscute, Iar Dumnezeu ne va vorbi prin sfinți. 26 mai 2011 Lacrimă o lume pregătită să se rostogolească bulevardul agonizează înghițit de noapte tramvaiul îl spintecă de la un capăt la celălalt în intersecție s a
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
norocul și că rezultatul nefericitei ei capitulări în fața tatei începea în sfârșit să se materializeze în pedeapsa cuvenită. Până și ea mi-a aruncat vreo două vorbe aspre. Sufeream ca un câine. Și totuși nu au reușit să smulgă nici o rugăminte sau implorare de la mine - deși asta nu înseamnă că nu eram netulburat la gândul unei perioade în închisoare, cu capul ras, mâncând lături, împins cu nasul în noroi, înfricoșat și mânat de la spate. Dacă fusese hotărât că de mult mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
locuiam într-o casă de rendez-vous și ne serveau, ne spălau rufăria și ne călcau pantalonii, ne aduceau cafea și fructe, pentru că eram singurii oaspeți permanenți. Spaniola lui Thea le amuza - eu de-abia începusem să învăț câteva vorbe - precum și rugămințile ei, pentru că le chema când ne aflam încă în pat și le cerea să ne aducă mango pentru noi și carne pentru vultur. Încurajați să ne simțim ca acasă, nu ne mai acopeream decât cu un prosop când ne duceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
văd eu la ce se referea asta; că până la urmă aveam să îi dau de capăt. Așa că am plecat de lângă Thea, traversând curtea în care lumea dansa, conștient de privirile pe care mi le arunca și în care se citea rugămintea de a nu o lăsa singură, și de asemenea o supărare foarte mare. Dar nu vedeam cu ce o deranja atât de tare și apoi voiam să aflu despre ce e vorba în partea astalaltă. Vedeam problemele altuia mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu. Te cred pe cuvânt. Vreau să spun că nu-i nevoie să-mi dai nici un cec. De fapt ce mă gândeam eu să te rog era să mă duci până în Mexico City, mi-a spus ea. Mă așteptam la rugămintea asta, deși nu cred că avusesem vreo intenție să o ajut. Dar acum când mi-a făcut-o, ceva mi s-a întâmplat. Am tremurat, de parcă fusesem atins de mâna destinului. Să admitem că întotdeauna încercam să obțin lucrurile pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de parcă fusesem atins de mâna destinului. Să admitem că întotdeauna încercam să obțin lucrurile pe care le speram; totuși, prin ce mister oare reușeau oamenii să îmi ofere aceste lucruri? -De ce - adică, de unde și până unde? am spus, tratând rugămintea ei nu ca pe un simplu plan de salvare, ci ca pe o propunere care mă implica direct și personal. Tămbălăul și chirăielile celor de la petrecere se auzeau tare, iar mica dumbravă de portocali în care ne aflam semăna cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
au găsit-o întinsă între Metropolitan și terenul de joacă. A fost condusă de poliție acasă. Destul de convingător, nu? Păi sună absolut... A luat asigurarea de cinci mii de dolari. Și acum îți spun că a făcut-o singură, cu rugămintea să ții asta pentru tine. Ce? S-a sugrumat singură până și-a pierdut cunoștința. Semnele de pe gât sunt făcute de propriile degete. Cum o fi reușit? Ea să nu poată?! Imaginea vienezei aceleia frumoase sugrumându-se de una singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
decât două picături în oceanul în care s-a scufundat și El, ca să ajute. Ca să ne ajute pe noi și pe toți ceilalți... pe tot oceanul, adică, înțelegi ? Nu aparține nimănui, de asta aparține tuturor și nici bucuria noastră, nici rugămințile, nici lacrimile, nici durerea, nici iubirea nu-L pot ține... e al tuturor, fiindcă e fiul Tatălui nostru de sus... și de aceea e al fiecăruia în parte... Mai ții minte că, atunci când eram mici, vroiam să prindem în pumn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
ne-a povestit că sunt locuri în Mexic unde sfinții, dacă se arată dispuși să facă miracole, sunt răsplătiți de credincioși. Sunt îmbrăcați în zece sau mai multe costume suprapuse și împodobiți somptuos. Dacă, dimpotrivă, se arată surzi la toate rugămințile care li se adresează, sunt azvârliți într-un colț al bisericii. A mai urcat o treaptă și, făcîndu-și vânt cu pălăria, ne-a comunicat că multă vreme nu s-a știut nimic despre ruinele de la Palenque. Cortes a trecut la
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
marmură. Cînd întoarce privirea, îl vede pe inginerul Muraru venind dinspre o masă pe care stau cești cu cafea și pahare de vin. V-am căutat pe la două să vă spun de sudor; n-am găsit. Și mai aveam o rugăminte la dumneavoastră... Vreți să stați cu mine? Mai sînt cu un cunoscut, dar pleacă. Mihai aruncă o privire spre ceasul din hol și-și zice că, oricum, pînă la nouă douăzeci, cînd pleacă mașinile spre uzină, tot trebuie să stea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
E știut că-n astfel de situații trebuie mărit numărul personalului medical. Cei doi o privesc totuși mirați. Cînd a trecut pe la spital Săteanu, azi, după prînz, l-a luat pe fiecare în parte și i-a spus: Am o rugăminte: nu mai puneți Procuratura pe drum pentru orice... Vă faceți meseria și gata. Voi sînteți specialiști, voi decideți dacă trebuie chiuretată au ba, nu asistenta care are în răspundere trusele. Mai ales că pe o vreme ca asta Procuratura ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
În drum spre centru, îl oprește un bărbat, care i se pare cunoscut, probabil de la uzină. Știu că sînteți prieten cu dom' Vlădeanu. Puteți trece pe la el? Da, desigur, stă în bloc cu mine. Sînt Ștefănescu, șeful secției, am o rugăminte: poate reușește să vină să facă de serviciu și la noapte, că trebuie asigurată asistența tehnică; unul din adjuncți mi-e plecat, adjuncta, bolnavă. Îl anunț, dom' inginer, sigur îl anunț clatină Vlad din cap afirmativ. Pînă la zece, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
tovu Stanciu și noi plecăm, altfel am fi plecat fără să știe el, riscam pentru prietena lu' tov inginer... Plecați! Urgent! face Brîndușa un gest cu brațul. Aduceți cursa cît mai repede și uit de raportarea falsă. Mai am o rugăminte spune Vlad -, știu din armată, c-am mai participat la așa ceva; ne trebuie un cadru medical, cu trusă de prim ajutor. Vă opriți la poarta spitalului; veți fi așteptați; vorbesc eu cu medicul șef pînă atunci. Drum bun! Vlad salută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
aude glasul ei ca un ordin, dar cu o inflexiune de mare tandrețe. Să nu îndrăznești să te retragi înainte de-a termina că te omor! completează vocea femeii, ai cărei ochi s-au adîncit în ai bărbatului, ca o rugăminte vecină cu implorarea, pe care Mihai a mai cunoscut-o doar o dată, sub brazii din Poiană, prima oară, cînd s-a oprit și a întrebat-o pe tînăra aceea gureșă, Mioara, dacă nu se teme că rămîne gravidă. Trupul Mariei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
începu să toarne lichior în pahare. — Nu, nu, mulțumesc, spuse Georgie. — Nu fi caraghioasă, am spus. Nici unul dintre noi nu se așeză. Antonia se opri și ridică spre Georgie o privire plină de tristețe în care se citea clar o rugăminte. Apoi rosti cu glas tensionat: Nu fi supărată pe mine. Georgie dădu din cap și făcu un gest cu mâinile, vrând parcă să înlăture cuvintele Antoniei ca fiind total nepotrivite. Atunci am spus: — Pune-mi mie ceva de băut, Antonia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
punând din nou mâna pe brațul meu. Cum ai putea tu, dragul meu, aflat între noi, să nu fii amestecat în chestia asta? Spune și tu dacă nu e absurd? întrebă ea întorcându-se spre Georgie într-un gest de rugăminte tipic feminin. — Martin vrea să spună că nu este nimic de discutat aici și că e mai bine ca unele subiecte nici să nu fie abordate. Devenise din nou rigidă de atâta încordare. Se uita cu ochii mari drept spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fi spus: „v-ar trebui o bătaie bună”. Ați avut amabilitatea de a o prezenta pe iubita mea fratelui meu, am spus. Ce gest minunat! — Ea m-a rugat, spuse Honor Klein după o pauză. — Și de ce-ați răspuns rugăminții ei cu atâta solicitudine? Nu vă pot bănui că aveți un suflet sensibil. Ironia dispăruse de pe chipul ei și, în timp ce mă privea în lumina palidă, expresia ei mohorâtă deveni melancolică. Acum fața ei era gravă, severă, cum sunt fețele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fotografieze imaginile atrocităților. Îngrijorat de zvonurile despre organizarea unui pogrom, președintele Comunității, Iacob Iosef XE "Iosef, Iacob" , s-a dus la Chirilovici XE "Chirilovici" și i-a cerut să ia măsuri. Iosef XE "Iosef, Iacob" nu s-a mulțumit cu rugămintea, și pentru „convingere” a adăugat o mită de două milioane de lei, după buna tradiție românească - să nu ceri un „bine” de la o oficialitate „cu mâinile goale”. Chestorul Poliției era deci ultimul care i-ar fi putut acuza pe evrei În legătură cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
vă trebuie, Comunitatea voastră a strâns fonduri și v-a procurat arme”78. „Cu revolverul În mână a condus șpatruleleț și le-a indicat locurile unde se ascund evreii, rămânând neînduplecat la țipetele și plânsetele copiilor și femeilor și la rugămințile bărbaților... În timpul cât patrulele au ucis și au ridicat pe evrei”79, povestea un evreu. Ioan Ștefănoiu XE "Ștefănoiu, Ioan" , laborant la Facultatea de Medicină din localitate, a omorât În chinuri 14 evrei, pe care i-a jefuit. Înarmat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]