3,404 matches
-
acasă și eu, și soția, fiecare de la serviciul său, ne întâlneam cu toții undeva, pe faleză (Dunărea era un reper consacrat al întâlnirilor noastre), pentru o baie de picioare în apa bătrânului fluviu, urmat de un shoebeat discret prin insulele de verdeață identificate din timp. Apoi, ne plimbam în grupuri mici prin centru, pentru a vibra locurile. Ne reîntâlneam într-un punct dinainte stabilit, pentru a relua plimbarea pe alte străzi strategice... Ajungeam acasă tocmai seara, obosiți dar... fericiți. Soția mea își
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
un cuvânt pentru a scoate în evidență o anumită vechime în Sahaja Yoga sau dacă vorbim despre... experiență (?!), accept: avansat... Fie! Găsesc multă liniște în această oază. Fac o altă paranteză: cuvântul oază mă duce cu gândul la apă, hrană, verdeață și pace în deșert. Simțeam nevoia să vă descriu mai exact ce găsesc eu în casa surorilor Janina și Daniela Fluieraș: apa, hrana și liniștea deșertului... sufletului meu! În acest univers se decide soarta micii noastre lumi și se iau
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
pătrundea delicat ființa și punea stăpânire pe comportamentul meu și mă întărea. Pe fragilitatea unui organism obosit fizic și supus degradării pământene, se puneau bazele construcției subtile ce avea să înflorească spre sfârșit. Tocmai voiam să scriu că insula de verdeață, ocrotită de cele patru laturi ale clădirii, reprezintă imaginea cea mai pregnantă din memorie, dar îmi dau seama că și sala de meditație colectivă este un punct puternic vibratoriu al conștiinței mele... asemenea camerei în care am locuit și am
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
și fost atrasă de verdele cald și mătăsos din centru; abia mai târziu mi-am dat seama că acel petic crud îmi liniștise instantaneu mica agitație interioară generată de călătorie, de bagaje și prime impresii. În acele clipe, marea de verdeață era dezmierdată de curgerea melodioasă a apei unei fântâni arteziane în formă de svastică și care se învârtea ca o morișcă (în sensul pozitiv, bineînțeles). Oaza aceasta, aveam să constat că era un important centru de purificări, shoebeat și/sau
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
și un somn prelung. Pe drumul de la aeroport la ambasadă am putut să admirăm străzi, parcuri, magazine, oameni fel de fel. Ambasada era situată într-un cartier select, "Las Condes", Calle Benjamin, o stradă liniștită, cu case arătoase și multă verdeață. Clădirea ambasadei era proprietatea statului român, un cochet imobil cu două etaje, o grădină în față, teren de tenis în spate și câteva rânduri de lămâi și portocali. Colaboratorii aranjaseră o masă de bun venit și n-am putut să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
și cu tehnicienii chilieni despre problemele societății, chilienii exprimându-și aprecierea față de profesionalismul și corectitudinea "Părții române", dar și temerile cu privire la privatizare și la noul proprietar. După dejun, condus de conaționalul nostru "domnul director", am vizitat orașul, o oază de verdeață în Atacama, purtându-și numele de la indienii quechua, în limba cărora copay desemna culoarea albastră și yapu pământ, respectiv "câmpul cu turcoaze". Am vizitat Muzeul mineralogic, Gara de lemn cu vestita locomotivă "Copiapo", decretată în 1952 Monument național, care a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
cel de după 1990!). Capitală din 1818, devastată de un incendiu la 1863, a înflorit de pe urma salpetrului și cuprului. Înconjurat de munți semeți, cel mai înalt fiind vulcanul Tupungato, de 6570 de metri, Santiago avea multe parcuri și multe oaze de verdeață și liniște. Unul din acestea se află în apropierea ambasadei, în zona Cerro San Cristobal, Parque Metropolitano, putând fi vizitat în mașină, pe jos sau admirat din funicular. În apropierea bătrânei și monumentalei stații de cale ferată (azi Centru cultural
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
românească, alături de puii mei. Scrisoarea 34 Media de viață a bătrânilor italieni este ridicată, pe la 85 de ani conduc mașina și, așa cum am povestit la început, caută sau cumpără amante. Au foarte mare grijă de alimentație, se hrănesc cu multe verdețuri, prăjeli nu prea am văzut, brânzeturi și... se plimbă mult. Vezi seara câte doi, câte trei, încolonați, pe drum, vorbind și mergând în pas alert, doar pentru nevoia de a camina. Camina înseamnă a merge, și ei știu că e
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Ei bine, moșul a început să se agite pe la 18, întrebând ce trebuie să facă dacă e Anul Nou. I-am spus că trebuie să doarmă, astfel începe 1 ianuarie odihnit. Totul a fost ca în orice altă seară, ceva verdețuri la cină, puțin lapte și... în pat cu ei. Am rămas în casa goală, mare și pustie. Afară începea zarva. În inima mea cobora tristețea. Pe la 22 am primit mesaje de la copii, îmi urau cele bune și mă rugau să
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Amintirile plăcute de acasă sunt legate de ziua asta. Duminică dimineața mă trezeam devreme, îmi beam ca feaua în tihnă, fără să mă uit la ceas ca și cum ar trebui să plec la muncă repede repede. Mergeam la piața plină de verdețuri proaspete, cumpăram de toate, mă întorceam și până la prânz găteam 3-4 feluri de mâncare, să fie toată săptămâna. Ciorbă de vită, tocăniță, friptură cu sos... La masă priveam cu drag cum mănâncă fetele mele și capătă culoare în obraji. Cum
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
poezii ca Dorința, Pe lângă plopii fără soț ș.a. trebuie neapărat să-l vedem pe poet, pe Eminescu, ca persoană fizică (Dorința "deapănă un alt fir strălucitor din povestea iubirii lui Eminescu, retras și de această dată pe o rază de verdeață, pe o altă hartă silvică cu răcoare de izvor cacofonic acest cu răcoare! cu smârcuri ascunse lucind ca niște dale împrăștiate, cu poienițe adânci, tăiate de câte un pâlc de brazde calde, peste care se prosternează încet hățișuri stufoase..."; Pe lângă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
Avea o lumină care o făcea să răsară și în inimile altora. În tot ce era trist în lumea asta el găsea bucurie și fericire chiar și în frunzele uscate. Existau flori frumoase, vârfuri maiestuoase de munți, văi acoperite cu verdeață care îi deschideau urechile să audă vocea voioasă prin care natura îi vorbea, simțind că îl cheamă necontenit. La rândul ei, Carlina se aplecă cu brațele întinse spre el și cu buzele țuguiate îi sărută toată fața închipuindu-se fiica
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
ei. Nu cer multe de la viață, mi-aș petrece toți anii la umbra celor realizate și adunate. Mi-ar ajunge să-mi văd fata pe picioarele ei, realizată, să-mi fac tăieței de casă pentru ciorbe și să mănânc multe verdețuri primăvara. Asta este tot. N-aveți decât să râdeți. Viața este o mare bucurie. Dacă nu ai vise, nu ai satisfacții. Degeaba mai trăiești. După aproape un an și jumătate se hotărî să plece în vizită la Nicky în străinătate
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Fratele Soarelui", ce, numai cu un deget, l-a trosnit ca pe un păduche scârbos?!" Iisuse! Ajută-l! se cutremură Daniil frângându-și mâinile. Sau.... îl vezi pe Ștefan, laș, cu un jungher, dându-și "loc de odihnă, loc de verdeață, unde nu-i întristare nici suspin?!" Ștefane!! strigă Daniil cu disperare. Și... și eu, netrebnicul domn "Ucigător al neamului moldovenesc", hălădui năuc, jelesc, mă tângui și nimica alta nu fac! Brusc, răstoarnă pe gât ulcica cu afion până la ultima picătură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
toată viața, în cariera lui de diplomat și scriitor. Memorabile sunt pentru mine trei întâlniri ulterioare cu el: o dată în vara lui 1947, pe o alee a cimitirului clujean, unde adesea mă plimbam și eu ca atâția alți amatori de verdeață și liniște, excelent mediu pentru lecturi dificile și meditații amoroase, când mi-a prevestit cu satisfacție că peste un an nu vor mai exista decât publicații îngrijite de stat, că periodicele și editurile vor înceta să mai aparțină particularilor - m-
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
după 14 ore de zbor, la ceasul amiezii, pe o vreme blândă de primăvară sud-americană. La aeroport ne aștepta colectivul ambasadei. Ambasada era situată într-un cartier select, "Las Condes", Calle Benjamin, o stradă liniștită cu case arătoase și multă verdeață. Clădirea era proprietate a statului român, un cochet imobil cu două etaje, cu grădină în față, teren de tenis în spate și câteva rânduri de lămâi și portocali. În cadrul pregătirii de la Direcția Personal mă interesasem de fiecare "colaborator" în parte
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
generația aceea, nici o făptură născută din muritori nu-i va putea sta alături.” La p. 45, Iuda are altă viziune: el se vede pe sine Însuși persecutat și lapidat de „cei doisprezece apostoli”. Apoi vede o casă cu acoperiș de verdeață, Înconjurată de „lume bună”. Dar lui nu i se permite să intre. Isus Îi explică: steaua l-a Înșelat arătându-i Împărăția veșnică, locuită numai de sfinți, de gnosticii Împliniți. Iuda, ca toate ființele din eonul sublunar, nu va avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
o Piață Roșie (fosta Piață a Victoriei); am lărgit Bulevardul Colțea, tăind și demolând totul, încât acum se intră direct în biserică; și Cișmigiul arată superb, atât de bine întreținut: s-a cimentat fundul lacului (bietul cavaler), parcul e splendid - verdeață, flori, totul plin de viață. [...] Și acum, Mouette, că am răspuns oarecum de-a valma la întrebări formulate sau neformulate, iată-mă singură cu cele două iubiri ale noastre exasperate și izolate ciocnindu-se tragic prin ceața prevestitoare de furtuni
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
mi se oprise inima de uluire și de nedreptate. Doamna aceea mi a furat încrederea în viitorul meu, în superioritatea mea; în privința asta, eram naivă ca prințul care se credea nemuritor... De la Sălcii, drumul se făcea mai greu, cotropit de verdeață. Arbori seculari îl mărgineau; mult timp am crezut că acei copaci erau ai noștri, că fuseseră plantați acolo pentru că acela era locul nostru de plimbare preferat. La Sălcii, știi: hangiul ieșea în fața trăsurii, frânt de la mijloc în unghi drept, iar
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
veche. Aici Licinius pe vremea lui Constantin cel Mare, a introdus din nou păgânismul. S-au găsit pietre funerare cu inscripții din care se vede că Licinius ridicase iar la mărire cultul soarelui. Acum câteva culmi cu buchete mărunte de verdeață. Apoi, pe dreapta, Mahmudia: sat pe care noi l-am primit de la Turci ca urbe. Are un polițai ș-un vardist, dar nu-i decât un sat de 2000 de locuitori. Moschee, biserică. Mori de vânt. Arbori. Trăesc aici toate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
crește. Vedem un pâlc de iarbă țăpoasă și tare din care împletesc Rușii pălării. Tufe mărunte de ierburi bolnave. Cadavrul unui cal, calcinat de soare, uscat de vânt, pe jumătate îngropat de nisipul sărat. Și vedem în sărăcia aceasta de verdeață și o sulfină o arătare veselă parcă-o amintire în acest pustiu. 24 Iulie De la Sfântul-Gheorghe, sau Caterleț cum îi zic Rușii, ne întoarcem până la canalul Dunavățului. Apucăm pe canal pe o căldură cumplită, căci vântul între stufării și sălcii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
ca toate morile de apă. Acestea însă sunt de piatră, au un aer de vechime, și sus odăiți cu gratii și foișoare. La malul mării curg cișmele în jghiaburi de piatră. Și tot țărmul în partea aceasta e împodobit cu verdeață și pomi. Se văd mai ales plopi uriași. Bae în apă călduță. Se vede orașul în trepte până în partea cealaltă unde căsuțe mici de piatră stau grupate foarte pitoresc, însă pe un fond gol și alburiu: acolo stau turci ori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
spărgându-se lângă țărm. Departe, la miază noapte, în ceață, se vede Caliacra. Acolo ne ducem. Drum îndărăt. Mori de apă la marginea satului Ecrenè. Copii care țipă bucuroși la trecerea automobilului. (Am uitat de căsuța curată, împodobită înlăuntru cu verdeață, a grănicerilor. Acolo trăiesc șapte oameni, cu cinci paturi, pentrucă doi sunt totdeauna în picioare, unul sentinelă, altul în patrulare.) Suim îndărăt dealul și pe platou direct la Cavarna, pe deasupra Balcicului. Orășel cu bună gospodărie. Primar, un bulgar harnic, om
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
șale pe sapa cu coadă scurtă. Bratislava. Impresia de curățenie și rânduială. Grădini și vii. Căsuțe mici de scândură, ca pentru copii, în mijlocul viilor. Dealuri și văi împădurite. Drumuri albe, pietruite, spălate de ploi. Berării și popicării la umbră și verdeață. Maluri nalte; tunel lung chiar la plecarea din stație. Pomi roditori în lungul liniei ferate. Măcieși în floare și răsuri. Câțiva pini maritimi, hirsuți și morocănoși. Dealuri pietroase, cariere de ciment. Răzbatem iar în valea Dunării. Viena, Linz. Tot traseul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
îi răspund eu în ruseasca mea și el se bucură... Ne înțelegem să facem o partidă de pescuit, duminică, într-un lac cunoscut de el. În 1935 o stațiune specială de mașini și tractoare crease în jurul Stalingradului o zonă de verdeață în imensitatea stepei aride. Se plantaseră 4000 Ha. păduri, livezi, vii. Plantațiile acestea au fost distruse în timpul invaziei naziste. Pe mari întinderi roadele muncii oamenilor sovietici au fost prefăcute în scrum de barbarii civilizației; hitleriștii au dărâmat și incendiat 70
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]