1,661 matches
-
dar abia aștepta să se reașeze În fața rândurilor de litere și cuvinte, cum se Întâmpla, de fapt, și după consumarea altor plăceri ale vieții literare, de familie și de societate, conversații, vizite, excursii, aniversări, spectacole, petreceri la care participa cu voioasă satisfacție. Credea cu putere În vocația sa literară, dar Îl tulburau până la derută posibilele obiecții privind o pagină, un capitol, o scenă dintr-o carte a sa. Mereu se interesa În jur, la cei În care credea și poate nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Rolle. Fotografiile le-am făcut chiar În magnifica dimineață următoare, În apropierea hotelului Madison, unde locuiam. Am stat, apoi, de vorbă cu doamna Rolle. „Îl cunosc pe compatriotul dumneavoastră, Emil Cioran. L-am fotografiat și pe el”, a lansat ea, voioasă, convorbirea. „Am reușit niște fotografii foarte bune cu el. Catastrofal de bune.” Catastrofal?? Da: Cioran le contemplase, Încântat, și le rupsese, apoi, pe toate. „Așa nu se poate! Cioran zâmbind? Nimeni nu trebuie să-l vadă pe Cioran zâmbind”, decretase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
că nu există Dumnezeu? Tare am mai râs de tine după aia cum ai putut să fii atâta de prost. Dacă te trăznea? Da io nu te-am spus la nimeni. Cu drag al tău văr care te iubește. Salut voios de pionier!” Închizi ochii și te gândești la satul mic ascuns Într-o căldare a dealurilor, Înconjurat de păduri, la Încheierea colectivizării, la lumina electrică, la râpele adânci pline de urzici și de brusturi, la ulița bunicii, la pârâu, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
elev. După ce-ți scoți uniforma, nici măcar elev nu mai ești. Parcă ai fi pionier. A fost frumoasă viața ta de pionier. Ai mai dârdâit din când În când, mai ales de 1 Mai, dar a fost frumos. Spuneai: Salut voios de pionier! Așa spuneai. Ți s-au Încălzit tălpile. Dacă ți-ar da cineva brânci În sobă? Te gândești imediat cum l-au chinuit pe Lazăr de la Rusca. De Dan Deșliu. Știi poezia pe dinafară. Ard lemnele și flăcările le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
lui: „Considerăm ca adevăruri de la sine grăitoare acelea că toți oamenii sunt creați egali; că ei sunt Înzestrați de către Creatorul lor cu anumite drepturi inalienabile și că printre aceste drepturi se numără viața, libertatea și căutarea fericirii”. Acum, dați colțul voioși spre Florărie. Înarmați cu Spumă de drojdie și vermut Mamaia. Dar și mai Înarmați se reped spre voi câțiva milițieni care vă fugăresc printre colonade ca să vă tundă pletele de beatelși. Te ascunzi Într-un bloc peste drum de Poarta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
întrebam când făcuse totul. Nu în timp ce eram bolnavă, pentru că l-aș fi auzit. Trebuie să fi făcut-o cât am fost eu în Selsey cu Ed. Deci el încerca să pună la loc fragmentele vieții noastre, în timp ce eu o demontam voioasă. Chiar în momentul în care eu eram sigură că îl voi părăsi, el probabil stătea în fața bufetului din bucătărie, amestecând cănile mele de cafea cu prăjitorul lui de pâine, crezând că fiecare obiect pus la loc va repara un fragment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
plină de fire din puloverul lui în care mă strivea. într-un final mi-a dat drumul. Am îndepărtat niște scame de lână care mi se lipiseră de rujul de pe buze. —Bună și ție, brută, am spus pe un ton voios. îl iubesc enorm pe Tom. —Care-i treaba? Din reflex, Tom și-a scărpinat gânditor ouăle. A, mai nimic de raportat. Paul și Claire s-au ciondănit toată ziua. Nici nu mi-aș fi dat seama, dar fac atâta zgomot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
-și dea seama că a greșit persoana. Nu-mi place să refuz cadourile. Un grup de lângă mine a început să cânte ceva despre Galway Bay, cu capetele adunate la un loc. Tom mi-a sesizat prezența și mi-a făcut voios cu mâna, deja afumat pe jumătate. Sam, frumoasa mea! Ce mai faci, fetiță? Sigur, ești o viziune a frumuseții în seara asta. Probabil își dă seama că exagerează cu accentul, dar oricum e la fel de enervant. —Bine, Tom, am spus, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
am spus simplu. A urmat un moment de pauză, după care el a izbucnit în râs, împrăștiind tensiunea; un râs natural, ce-i antrena toate trăsăturile feței. Gura îi era largă și mobilă. —Joci dur, nu-i așa? a spus voios. De ce ești așa răutăcioasă? Ce ți-am făcut? Puteam să îmi imaginez câteva lucruri cu care ar putea începe. —OK, abia m-am angajat aici, acum câteva zile, am răspuns zâmbindu-i înapoi. Când se deschide atunci, asta, expoziția? Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
groasă și dulce, iar paznicul râdea într-un fel lingușitor. —Reg ar putea să vă explice mai bine, domnișoară, a continuat el. Dar acum este într-o conversație cu unul din partenerii noștri. E vreo problemă? Nu, deloc, am spus voioasă. Știu că ea și Veronica au întrerupt legătura pentru o vreme și probabil Laura și-a schimbat serviciul de când nu au mai vorbit ele. Deci e mereu aici, nu? La doamna Archer mă refer. — Da, da, domnișoară. Sau dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
scrisorile pe care Catherine le scria femeii aceleia. O grămadă de lucruri s-au potrivit atunci. Iar el era speriat de un scandal, am spus încet, aproape pentru mine. Aproape că a avut un atac de cord, a spus Walter voios. Credea că domnișoara Jackson se va duce direct la ziare. Aș fi putut să îi spun că nu se va întâmpla asta. Nimeni nu va fi interesat. Erau doar scrisori de dragoste. Până la urmă nu e Lady Di. El crede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
lungă și îngustă, pe care o acoperiră cu un ștergar, și începură să înșire felurile de mâncare. Vodă își recăpătase buna dispoziție și pofta de mâncare. Se ridicase de pe laviță, ceruse să se aprindă lumânările și se așeză la masă voios. Mitropolitul mânca și el, dar cumpătat, iar vinul rămânea întreg în paharul lui. Se simțea fericit că răul de care suferise domnitorul trecuse, probabil și toana cu frica de singurătate. Îi era teamă să-și mărturisească îndoielile până la capăt. Avea
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
va putea scuza mijloacele folosite de diplomația iezuită franceză care asmute continuu pe turci împotriva domnitorilor țărilor române. Nu avea în gură amărăciunea aceea îngrozitoare cu care se scula în diminețile ce au urmat înmormântării Smărăndiței. Se simțea sănătos și voios, hotărât să răspundă invitației lui Theodosie de a participa la liturghie. Cu glasul său obișnuit, strigă dorobanțul de gardă. — De când a murit Tudora nu mai am pace cu maică-ta, zice că neapărat să-i fac loc în casă Zamfirei
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
vezi de acolo, Constandine?” îl întreba. „Ce să văz neică, moșiile cantacuzinești, da nu prea le văz de copaci, neică.” — De asta mă pune măria ta să-mi chem aci legăturile din Stambul? își destrămă visarea spătarul. — Ha, ha, râse voios domnul, strângându-i mâna. Ce-ți mai trecu prin cap, neică? Mâine, poimâine, o să spuneți că am poruncit să se tipărească din banii noștri liturghiere românești de frica grecilor. Vezi, neică, nu-i așa politica. Liturghiere și evanghelii se tălmăcesc
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
parte, și niște căcăței bâlbâiți, nepricepuți, nesimțiți, neajutorați, egoiști și răi, niște mici ingrați, pe de altă parte! — Dar în Europa, unde...? apucă el să mai strige în momentul când taxiul demarează de lângă bordură. — Nu știu unde, strig eu după el, dând voios din mână în semn de rămas-bun. Am treizeci și trei de ani și, în sfârșit, m-am eliberat de maică-mea și de taică-meu! Pe o lună de zile. Dar cum o să-ți știm adresa? Bucurie! Pură bucurie! — N-o s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
uluitoare, ținând cont de ora atât de matinală, mai ales că e sâmbătă și mă așteptam ca orașul să fie cuprins de atmosfera evlavioasă și solemnă a Sabatului. Cu toate astea, mulțimea de evrei se arată a fi - din nou! - voioasă. Îmi studiez mădularul la lumina puternică a zilei și - din nou - sunt copleșit de spaimă când constat că pare să fie într-o stare de sănătate perfectă. Ies din cameră și mă duc să mă bălăcesc în apa mării, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ochii vii, plini de fericire (el știa unde merg, eu nu) și mama plângând, de parcă mergeam la moarte. Puteam să las valiza lui Rică, căci era lângă mine, dar n-am vrut, îi făceam mamei mai rău; i-am strigat voios, m-au văzut, mama mi-a strigat ceva, tata a ridicat ambele mâini sus, îmbinându-le și... am pășit oftând înainte, căci dacă nu pășeam, mă călcau alții din urmă. În fine, am ajuns și la gară. Gradații, tot cu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
la Vaslui. În acest oraș exista pe atunci o fabrică în care se făcea cel mai bun coniac din țară. Pe tren până la Belcești s-a vorbit mult, s-a glumit, s-au spus bancuri cu pescari și vânători. Eram voioși, așa cum eram întotdeauna când plecam la vreo baltă. Hotărâsem să ne întoarcem duminică după masă, așa că aveam la dispoziție tot timpul din lume pentru toate. La sosire, ne-am dat jos din tren și am luat-o spre locurile de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
am donat o porție dublă de coniac și am băut-o cam ferit, știam că le fac poftă. Ne-am aprins câte o țigară și la drum, băieți! Bucuria ce ți-o dă o asemenea excursie ne-a făcut excesiv de voioși, încât cântam toți trei, erau mai degrabă niște urlete, de parcă ne împungea cineva cu un ac în fund. Tarzan „cânta” cel mai tare și foarte fals; și am tot urlat până am răgușit. Atunci s-a lăsat liniștea, dar nu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
cafea zdravănă, la minusculul aragaz, pus în colibă la adăpost de vânt și ploaie și am băut fiecare câte două căni. S-a băut și țuică de cazan, și am mâncat slănină afumată cu usturoi și cu pâine. Toată lumea era voioasă, mai mult pentru reușita mea. Era ultima zi de ședere pe insulă. Pe la prânz au venit băieții cu lotcile și ne-am îmbarcat. Crapul l-am pus într-un sac de plastic. Am plecat de pe insulă, dar nu cu aceeași
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
în picioare rămase doar poiata lângă care se refugiase oarba. Nevestele muncitorilor adunară din casă țoale și cioveie, clituindu-le lângă bătrâna care, cu privirea goală, sta neclintită. îi tremura doar bărbia iar pe obraji îi curgeau, tulburi, două dâre ude. Voioși, copiii încărcau lemnele într-o remorcă și cărau snopii din acoperiș sub malul gârlei, să le dea foc. - Bunică, strigă către oarbă unul din ei, a zis mama să vii la masă ! O fetiță se apropie de ea și-o
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
ca un jongler fără ambiții, Îl transporta În camera de zi. Noi așteptam În Întuneric În timp ce el orbecăia prin casă, ciocnindu-se de mobile. În cele din urmă se vedea o dâră de lumină undeva În depărtare și Milton striga voios: ― Gata! Reușea să păstreze aparențele. Spăla trotuarul din fața bufetului cu furtunul și ținea geamurile impecabil de curate. Continua să-și Întâmpine clienții inimos, Întrebând: ― Cum mai merge? sau spunând: ― Yahsou, patriote! Dar muzica swing și jucătorii de baseball de la Casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de cercetare pentru care obținuse bursa la "Collegium Budapest" și care, ironie, se referea tocmai la stereotipuri în relațiile inter-etnice, era pur și simplu un ciucure de clișee, de prejudecăți absurde pe care le purta cu el cu aceeași nepăsare voioasă cu care un cățel își cară puricii, scărpinîndu-se din când în când și azvîrlindu-i peste cei din jur. Era pentru prima dată când ieșea din țara lui, deși avea aproape treizeci de ani, și-și închipuia probabil că poți transfera
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
fabulos. Se aștepta acum la recunoștință. "Da, sîntem câțiva și de-ăștia", am zis, încercînd să par că glumesc... Cafeaua mi s-a părut deodată cam prea amară, comesenii cam prea tăcuți, noroc că Predrag rămânea la fel de naiv și de voios. Am plecat împreună, lăsîndu-1 să sporovăiască vrute și nevrute în timp ce coboram scările monumentale ale cetății Budei, cu panorama marelui oraș de dincolo de Dunăre, dominată de Catedrala St. Istvan, în fața ochilor. Când am ajuns la rezidența noastră de cărămidă, nou-nouță, ne-am despărțit
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
departe: "Te iubesc cu o iubire veșnică, de aceea îți păstrez bunătatea Mea. 4. Te voi așeza din nou, și vei fi așezată din nou, fecioara lui Israel! Te vei împodobi iarăși cu timpanele tale, și vei ieși în mijlocul jocurilor voioase. 5. Vei sădi iarăși vii pe înălțimile Samariei, cei ce le vor sădi, le vor culege și roadele. 6. Căci vine ziua, cînd străjerii vor striga pe muntele lui Efraim: "Sculați-vă, să ne suim în Sion, la Domnul, Dumnezeul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]