13,218 matches
-
Allegro b) Romanță c) Finale a la Zingara; 3) Retraite anglaise, executat de orchestră; 4) Fantasia apassionata pentru vioară (de Vieuxtemps ) cu orchestră. Partea II: 5) Uvertură; 6) Suite espagnole pe tema din opera Carmen, pentru vioară (de Sarasate); 7) Melodii țigane (de Sarasate) cu acompaniament de piano. Biletele credem că s-or mai aflând încă la magazinul d-lui Gebauer. [19 februarie 1882] ["NEVOIND A FI VICTIMA LEGII"] Nevoind a fi victima legii ad-hoc votate pentru garantarea secretului profesional (! ), d.
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
se merge și că dintr-un moment într-altul mă voi prăbuși pe asfalt. Până către Obor am mers pe partea umbrită a șoselei, orbit de strălucirea parbrizurilor și a ferestrelor, înregistrînd inconștient marea curbură a blocurilor, culminând în dreptul cinematografului "Melodia". De la Obor știam că trebuie s-o iau în sus pe Colentina. Deja orașul căpătase un aer de periferie. Între mașini se strecurau camioane cu cai, având roți de automobil și panouri azurii sau verzi pictate cu sirene, cerbi și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
plăcea și Mariei să vadă filme. Până târziu, când ajunsese o gospodină împovărată de viață, avea să-și delimiteze ciudata ei lume triunghiulară din inima Bucureștiului prin trei cinematografe așezate la distanță egală de blocul din Ștefan cel Mare: Volga, Melodia și Floreasca. Rareori ieșea din acest teritoriu în care se simțea în siguranță, și atunci drumurile prin oraș (dacă nu erau "la Vasilica" sau "la nașa") deveneau niște aventuri extenuante în ținuturi încărcate de pericole, barate de spaime onirice. Era
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să schimbe scene întregi, să modifice intrigile, să elimine personajele antipatice, să-i căsătorească pe favoriții ei în ciuda oricărei logici, în văzul întregului public, consternat, din sălișoarele mizere pe care le frecventa, prin care-și delimita teritoriul: "Volga", "Floreasca" și "Melodia". Stând serile la televizor și holbîndu-se din plictiseală la cine știe ce melodramă, Mircea avea s-o vadă pe mama lui, ghemuită în fotoliu, cu o pătură decolorată peste picioare, izbucnind în lacrimi la scenele de despărțire, la pierderea vreunui copil (în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
imature cât mai mult cu putință, așa încît ce pierdea polul vegetal să poată câștiga cel animal, polul plus al gândirii și-al întinderii spațiale. Șapte mistici ani, adăugați vieților noastre, în care refuzam sexualitatea, converteam ritmul ei sacadat în melodia sinusoidelor culturale, în extinderea aripilor psihice, chiar dacă zdrențuite de dor și de tânjire. Am dormitat astfel, într-un cocon bncolat din mătase, până la șaptesprezece ani, când brusc, într-o clipire din ochi, pe când stăteam într-o zi, ca de obicei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dintre ei cânta deodată foarte gros: "Eu cred c-ar face foarte bine/ De s-ar mărita cu mine!", lucru care ți-l făcea foarte simpatic. După unele cântece, copiii făceau alte cuvinte, care sunau caraghios. Jean cânta mereu pe melodia "Lalele": "La lemne, la lemne,/ M-a prins pădurarul la lemne,/ Mi-a dat în cap/ Cu un ciomag/ De m-a băgat în spital." La fel, "Marina, Marina, Marina", pe care-o auzeai din toate apartamentele blocului, căpătase niște
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
altul!" Muzica începuse să aibă totuși, în ciuda lălăielilor prietenilor lui, o putere adâncă asupra lui Mircea. Nu uitase seara în care, pe când sărea în pat privind cum saltă-n sus și-n jos tabloul cu Ada-Kaleh, auzise la radio o melodie care-l făcuse să se așeze deodată pe marginea patului și să asculte tăcut, cuprins de acel farmec ciudat, de acea tristețe nesfârșit de grea, care-l speria, dar îl făcea și foarte fericit. "Intră luna pe fereastră, /Intră-n
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
blocului cu electrocasnice și mobilă - blocul lui, blocul tău, Mircea - apoi li se desfăcuse, pentru câteva secunde, perspectiva Aleii Circului, cu marea cupolă în depărtare... Trecuseră pe lângă gardul spitalului Colentina, apoi pe lângă policlinica de la Doctor Grozovici, lăsaseră-n urmă cinematograful Melodia și trecuseră de Lizeanu. De-aici, șinele tramvaiului coborau spre pasajul de la Obor. Aici se dăduseră jos, traversaseră și se afundaseră-n noroiul colcăitor de lume al vastei piețe, o străbătuseră printre tarabe puțind a varză stricată, mirați de jegul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Gata, intrați!", le spuse asistentul, pe când de după cortină se auzea muzica veselă din finalul dresurii de cai. Animalele tre-cură-n goană pe lângă ele, sforăind și scuturând panașele din creștet, călăreața urlă, leoarcă de transpirație: "Grigore, ce mă-sa i-ai făcut Melodiei? Ce mă-sa are de șchioapătă?", iar în difuzoare se auzi vocea prezentatorului anunțând "numărul de neuitat al jonglerelor liliputane de la Circul Mare din Moscova". Pentru nimic în lume nu renunțase la cuvântul ăsta revoltător pentru fete, căci prea aducea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Sfîntul" se dădea în fiecare sâmbătă. Înainte mai fuseseră niște seriale, dar nu cine știe ce. Totuși, lui Mircea-i plăcuse primul, Robin Hood, mai puțin Wilhelm Tell și deloc Thierry La Fronde, care tot trăgea cu praștia. Toate începeau cu cîte-o melodie. Mircea știa toate melodiile pe de rost. În cea de la Robin Hood, nu se știe de ce, numele lui Robin Hood era pronunțat "Roaben Hood". El trăgea foarte bine cu arcul, o dată șeriful de nu știu unde, dușmanul lui, trăsese o săgeată chiar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fiecare sâmbătă. Înainte mai fuseseră niște seriale, dar nu cine știe ce. Totuși, lui Mircea-i plăcuse primul, Robin Hood, mai puțin Wilhelm Tell și deloc Thierry La Fronde, care tot trăgea cu praștia. Toate începeau cu cîte-o melodie. Mircea știa toate melodiile pe de rost. În cea de la Robin Hood, nu se știe de ce, numele lui Robin Hood era pronunțat "Roaben Hood". El trăgea foarte bine cu arcul, o dată șeriful de nu știu unde, dușmanul lui, trăsese o săgeată chiar în mijlocul țintei: ia să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
toți oamenii ăștia așa hotărâți s-ar repezi "tine? Oricât ai fugi, tot te-ar prinde până la urmă. Treceau cmtînd, pătrat uriaș de bărbați, cu pumnul stâng îndreptat spre cer. Tatăl lui Mircea îi spuse cuvintele mai departe, cîntîndu-le încruntat. Melodia era foarte frumoasă de fapt, cam ca "Republică, măreață vatră", dar cuvintele nu le prea înțelegea. "Sculați, nu-i nici o mîntuire/ În regi, ciocoi sau dumnezei,/ Unire, muncitori, unire/ Și lumea va scăpa de ei!" Despre regi știa și Mircea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fuste largi de catifea rosie, ițari, încinși cu burnețe și împodobiți la gât cu mărgele de toate culorile. Pe cap, poartă un chipiu roșu cu pană de păun. La cingătoare, poartă săbii de lemn pe care le bat după o melodie cântată de fanfară (muzica). În partea a doua a reprezentației din curtea gospodarului, turcii dansează cu gazda și alte fete din sat. La sfârșit, muzica mai cântă o melodie alertă pentru alaiul care însoțește capra și roșiorii format din căldărari
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
cingătoare, poartă săbii de lemn pe care le bat după o melodie cântată de fanfară (muzica). În partea a doua a reprezentației din curtea gospodarului, turcii dansează cu gazda și alte fete din sat. La sfârșit, muzica mai cântă o melodie alertă pentru alaiul care însoțește capra și roșiorii format din căldărari, babă, moșneag, drac. Obiceiul este ca această formație să înceapă reprezentațiile în Ajunul Anului Nou, pe la ora 12, de la preotul satului, după care merge în centrul comunei unde ură
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
împărtășești tuturor. Stin tăcu, prelungind liniștea până când Maria simți cum nervii îi sunt întinși precum coardele unei harpe antice. Asta suntem cu toții! O harpă mânuită de Stin. Chiar și Abația e prinsă în capcana asta mortală. Ce noroc că singura melodie pe care știe să o interpreteze a fost scrisă demult, de Sfântul Augustin cel Nou! ― Bine, dar de ce nu vine un călugăr să ne conducă? ― Fiindcă nu va fi niciodată unul de-al vostru și nu va ști cu adevărat
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
încât o convinsese să-i cheme la villa. De altfel, în întreaga zonă, tot ce ar fi găsit Hippolita ar fi fost cantori inspirați de psalmii creștini; muzica aceasta, în schimb, rodul unei fuziuni între ritmuri și sonorități romane și melodii celtice, avea un sunet străvechi, pe ale cărei unduiri fanteziile marcate de păgânism ale domina-ei se puteau desfășura în voie. Ca și Cetegus, ele erau expresia altor vremuri, mai mult chiar, ale unui alte lumii, către care sufletul ei se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
pașii noștri, datoria fiecăruia fiind după spusele bunicului de a-și trăi viața în credință, iubire și demnitate. Bunicul a știut s-o facă, la fel și bunica, mintea și sufletul meu de copil identificând adesea acele vremuri cu o melodie celebră în interpretarea brăilencei Ștefania Stere, „Ce văzui pe Călmățui” și vine, evident, răspunsul în ecou: - Oare, copilăria mea ? - Oare, doar o parte din rădăcinile mele ? - Oare, credința, iubirea, demnitatea ? - Sau totul la un loc ? II. Maia Alexandrina și pomul
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
pașii noștri, datoria fiecăruia fiind după spusele bunicului de a-și trăi viața în credință, iubire și demnitate. Bunicul a știut s-o facă, la fel și bunica, mintea și sufletul meu de copil identificând adesea acele vremuri cu o melodie celebră în interpretarea brăilencei Ștefania Stere, „Ce văzui pe Călmățui” și vine, evident, răspunsul în ecou: Oare, copilăria mea ? Oare, doar o parte din rădăcinile mele ? Oare, credința, iubirea, demnitatea ? Sau totul la un loc ? II. Maia Alexandrina și pomul
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
Nihombashi-Kakigarachō, în apropierea templului Suitengū. A crescut în suburbia orașului. E destul de ușor să ghicești acest lucru. E direct și vorbește repede. Pare ușor rușinat de viața lui. În copilărie a fost rocker. Voia să devină muzician. L-a impresionat melodia lui Sam & Dave, Hold on, I am coming. În școala generală a văzut filmul Wood stock. Se apropie cu pași repezi de patruzeci de ani. Pare că nu vrea să devină ușor un bătrânel obișnuit. Nu este gras, mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
stau mereu în jurul lui Sorin. Iar tata a și plecat după doctor; trebuie să sosească din clipă-n clipă. Oare ce s-a întâmplat? După câte se pare, e vorba de ceva serios. Deasupra ușii, soneria începe să-și fredoneze melodia ei dulce, atât de simplă și de îndrăgită de copii. Sorina se duce să deschidă. Unde-i bolnavul? întreabă doctorul. În dormitor și zice că-i tare rău. Nici n-a apucat bine fetița să răspundă, că, iată, toată lumea este
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
să mai ascultăm un cântec? întreabă Sorina. Și fără să mai aștepte răspuns, apare pe scenă cu o păpușică-n brațe. Uitându-te la amândouă, nu mai știi care din ele e Sorina cea adevărată. Și acum, ascultați încă o melodie: Cu șorț alb peste rochiță, Eu sunt astăzi DOCTORIȚĂ. Am seringă și-i făcută Dintr-un tub și-un dop de plută, Patru boabe de fasole Sunt injecții în fiole”... Sorin nu vrea să fie mai prejos. Ține-acum în brațe
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
aveam motive de îngrijorare. În pofida siestei prelungite, mă cuprinse somnul. Nu există altă chemare mai irezistibilă, cu atât mai mult cu cât nu exista niciun motiv ca să nu mă scufund. Am adormit liniștit. p. 75 Patru ore mai târziu, o melodie formată din zece note îmi urla în cap, ivită din Dumnezeu știe ce cotlon al memoriei mele. Buimac, așezat pe pat, recunoscui numărul de telefon pe care-l formase Olaf înainte de a-și da duhul. Și dacă era numărul de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
în amintire: nu mă trezise la patru dimineața? Vai, cunoșteam din proprie experiență absurditatea memoriei care furnizează informațiile atunci când nu-ți servesc la nimic și tace atunci când informația este indispensabilă. Nu cunosc scriitura muzicală. Dac-aș fi putut să notez melodia! Am aprins lumina, am luat o bucată de hârtie și un creion. Am notat zece puncte în funcție de înălțimea sunetului și le-am legat ca pe o constelație. E drept că sistemul de notare era rudimentar, însă memoria se mulțumește adesea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
rămână lângă mine, să-mi pună mâna-i blândă pe fruntea fierbinte și să-mi cânte un cântec de leagăn. Nu se întâmplă așa. M-am gândit să țip mai tare, însă nu am îndrăznit. Pentru a reduce la tăcere melodia din capul meu, îmi orchestrai Strawberry Fields, apoi Enjoy The Silence, apoi Satisfaction, apoi Bullet with Butterfly Wings, apoi New Born: această cacofonie nu mă ajută. Suita de zece note stupide se ițea pe deasupra formațiilor Beatles, Depeche Mode, Stones, Smashing
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
se mulțumească cu firimituri ale festinului. Se eschivă și de tentativele mele de a-l mângâia pe spatele lat. Animalului ăstuia nu-i plăceau străinii. Sorbind din cafea, am apucat aparatul telefonic din bucătărie și am format 06. Nu corespundea melodiei care-mi bântuise noaptea. Apăsai pe 01, care corespunse. Ar fi putut fi și 04 ori 07, dar Olaf precizase că suna la Paris. Doar dacă nu cumva mințise, desigur. Nu era decât zece și jumătate. Mi-aș continua cercetările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]