11,725 matches
-
vorba de Isus, care trebuie să vină: „Iată, Eu vin curând și răsplată mea este cu mine, ca să răsplătesc fiecăruia după lucrarea să.” Acest nume, referit inițial la Isus, este proclamat, în 21,6, si de „Cel care sade pe tron” referitor la sine285. Metaforă ce folosește prima și ultima litera a alfabetului grecesc e întărită de alte două expresii sinonime, în cel de-al doilea text citat. Le înregistrăm pe fiecare în parte: 3.2.2.6.5. hQ archg
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
témoin fidèle” (BJ); „the faithful witness” (RSV). Apare numai în salutul autorului Apocalipsului, într-o înșiruire de titluri: „...hâr vouă și pace de la Cel care este și care era și care vine și de la cele șapte duhuri care sunt înaintea tronului lui și de la Isus Hristos, Martorul credincios, Întâiul-născut din morți și Stăpânitor peste regii pământului.” (1,4-5) Deși „Martor” e nume divin și în Vechiul Testament 297, aici sensul nu este juridic, ci, în spiritul întregului Nou Testament, are semnificația „cel care
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Paștele vostru, Hristos, a fost jertfit (tò páscha hQmÄÎn etýthQ Christós). (1Cor 5,7). În Apocalips, tò arníon, „Mielul”, este numele hristic cel mai frecvent (26 de ocurente). Dar acum, desi „înjunghiat” (esphagménon), el este „în picioare” (hestQkós), mijlocitor la Tronul lui Dumnezeu (5,6), iar mânia lui îi îngrozește pe cei nelegiuiți (6,16). El are acum putere dumnezeiasca, este pe tron alături de Dumnezeu (22,1.3) și primește închinarea întregii curți cerești (5,8.13), fiind aclamat că mântuitor
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
cel mai frecvent (26 de ocurente). Dar acum, desi „înjunghiat” (esphagménon), el este „în picioare” (hestQkós), mijlocitor la Tronul lui Dumnezeu (5,6), iar mânia lui îi îngrozește pe cei nelegiuiți (6,16). El are acum putere dumnezeiasca, este pe tron alături de Dumnezeu (22,1.3) și primește închinarea întregii curți cerești (5,8.13), fiind aclamat că mântuitor (7,10). În final, el este templu și făclie în mijlocul Noului Ierusalim, cetatea coborâta din cer. Semnificații de bază: Cel care ia
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
marii preoți, să aducă în fiecare zi jertfe, mai întâi pentru păcatele proprii și apoi pentru ale poporului, întrucât a făcut această o dată pentru totdeauna, aducându-se jertfă pe sine însuși.” (7,26-27 - t.n.) - Acum el sade „de-a dreapta tronului măririi în ceruri, Slujitor al Sanctuarului și al Cortului celui adevărat” (8,2 - t.n.). Că „Mare Preot al bunurilor viitoare (archiereùs tÄÎn genoménÄn agathÄÎn - 9,11)”, el „a intrat o dată pentru totdeauna în Sfântă Sfintelor s...ț cu propriul
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
1.6.7.), denotând divinitatea prezenta în mod tainic pe chivotul legământului, în Sfântă Sfintelor, este perceput că denotând mai ales transcendență: se știe că heruvimii sunt îngeri și că locul lor este în cer (creștinilor le poate sugera imaginea tronului lui Dumnezeu din Apocalips, înconjurat de îngeri). La BÄrQ’ (3.1.10.1.), „Creator”, se pierde conotația „din nimic”, neexistând în românește un verb echivalent care să aibă ca subiect exclusiv pe Dumnezeu. La ŠÄpQ” (3.1.11.3.) se
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
numește pe Dumnezeu „Domnul” al-Rabb, ci fie Rabb al-‘"lamn („Stăpânul lumilor/veacurilor”), fie Rabb al-samaw"t wa al-arð309 („Domnul cerurilor și al pământului”), Rabb al-mašriq wa-l-maghrib („Stăpânul răsăritului și al apusului”) sau Rabb al-‘arš al-karm („Domnul Tronului Preacinstit”), ori Rabb al-n"s („Stăpânul oamenilor”). Asemenea lui ’A:Än"y, apare și cu pronume sufix. 4.2.8. Mawl" (2.1.7.4.), Wal (2.1.7.5.) și Go’el (3.1.16.2.) sunt toate
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
a morților, Ziua Papei s-a integrat În calendarul oficial și popular. Mai târziu, În secolul al XVI-lea, când regina Elisabeta a luat puterea de la Maria Stuart, a instituit data de 17 noiembrie ca sărbătoare a urcării ei pe tron. La acea dată cădea și ziua Sfântului Hugh, care era marcată prin tragerea clopotelor, act ritual ce a devenit de atunci forma de a marca celebrarea reginei. Sărbătoarea s-a păstrat și după moartea Elisabetei și chiar În perioada revoluției
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
cântece cântate de copii și ospețe. După 1679, această celebrare s-a transformat Într-un carnaval satiric, din cauza protestelor Împotriva venirii la putere a lui James al II-lea (rege catolic) - luând În derâdere autoritatea sa, protestanții sărbătoreau urcarea la tron ca pe un eveniment carnavalesc, cu parade mascate, În care o figură reprezentându-l pe papă era plimbată Într-o căruță, În timp ce participanții Își băteau joc de ea. Ideea unei Încoronări În batjocură Își are originea În semnificațiile străvechi ale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Ziua reginei Elisabeta a devenit acum un circ. Ea a Început ca o Încercare de a conferi legitimitate În fața catolicei Maria Stuart, prin imitarea splendorii procesiunilor papale. Apoi, Ziua reginei Elisabeta a fost o sărbătoare subversivă În raport cu celebrarea urcării pe tron a lui James I și, ulterior, o sărbătoare În batjocură la Începuturile Revoluției. Mai târziu, ea a servit ca un mijloc de a exprima rezistența În fața succesiunii la tron a lui James al II-lea, iar În final simbolurile ei
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
reginei Elisabeta a fost o sărbătoare subversivă În raport cu celebrarea urcării pe tron a lui James I și, ulterior, o sărbătoare În batjocură la Începuturile Revoluției. Mai târziu, ea a servit ca un mijloc de a exprima rezistența În fața succesiunii la tron a lui James al II-lea, iar În final simbolurile ei au fost Întoarse Împotriva monarhiei engleze de către coloniștii americani” (pp. 206-207). În America, aceste sărbători presupuneau parade cu figurine reprezentând diferite personaje istorice, reconstruite de imaginarul popular (Guy Fawkes
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
renunțându-se la la cel de Noua Olandă (ibidem, p. 297). 117 H.Matei, op. cit., p. 87. 118 Al.Retinschi, op. cit., p. 208. 59 furtișaguri, braconaj)119 a creat o situație critică, Încât Însuși, regele George III declara, În mesajul tronului din anul 1787: „La indicațiile mele a fost elaborat un plan pentru deportarea unui număr de criminali, În vederea Înlăturării inconvenientelor care se ivesc din cauza supraaglomerării Închisorilor În diferite părți ale regatului. Nu mă Îndoiesc că veți lua măsurile necesare În
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
simbolizând muntele sfânt Meru. Aceste porți sunt păzite de „gardieni” - statui ai unor eroi din istorie sau idoli protectori, și care au rolul de a proteja templul de spiritele rele. În interiorul curților sunt amplasate, În partea răsăriteană, statuete ale idolilor, tronuri mici și simple, locuri ocupate de localnici și de zei mai puțin importanți, iar cei principali În partea muntelui. Statuetele sunt așezate pe acoperișuri supraetajate În formă piramidală, Într-o anumită ordine. Pentru că nu se poate intra În incinta acestor
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
astăzi. Pe portalul frumos sculptat În două părți este prinsă o plăcuță cu menționarea numărului persoanelor din acea casă. După ce treci pragul porții, În partea de nord, Întâlnești un loc bine Îngrijit și Îngrădit, reprezentând zona sacră cu mici altare, tronuri din lemn sau piatră pentru zei și membrii decedați ai familiei, a căror cenușă se află În urne de ceramică sau piatră. Acestora li se aduc zilnic ofrande (flori, fructe, orez). În funcție de potențialul financiar al familiei această zonă este mai
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
derizorii. Ne familiarizăm cu priveliștea diferitelor Însemne funerare și 453 religioase pe care le vedem Înșirate pe tarabe sau direct pe sol, În mici ateliere meșteșugărești (urne funerare de diferite dimensiuni, statui, statuete antropomorfe și zoomorfe, felinare, mici temple și tronuri simbolice, stâlpi, porți sculptate, vase din lut sau metal, podoabe). Oriunde ne-am oprit, balinezii ne-au Întâmpinat cu respect, bună cuviință, căldură sufletească și mai ales zâmbete, Împreunând palmele În direcția pieptului și Înclinând ușor capul. Le am răspuns
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
și evoluția omului pe aceste meleaguri din era preistorică și istorică, constituirea primelor regate, expansiunea În Peninsula Malacca și arhipelag, primele contacte și influența celor două mari civilizații asiatice indiană și chineză. Galeriile conțin interesante colecții de porțelan, cartografie, mobilier, tronul regal (un postament În trepte pe care era montată o sofa, cu perne galbene pe care stătea suveranul, deasupra având un baldachin din lemn de abanos sculptat și draperii de culoarea galbenă), colecții de bijuterii, machete de corăbii, instrumentar maritim
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
și cuiele) erau lucrate din lemn sau aproape numai din lemn. Toate aceste unelte și obiecte de uz casnic erau executate de meșteri lemnari. Încă din timpuri vechi, dulgherii de pe Valea Proviței confecționau hambare (numite în limbajul local „hămbăroaie”) și tronuri având o utilitate certă: păstrarea cerealelor. Tronul mai servea și la așezarea la scurs a cărnii de porc, bine sărată. Aceștia după ce pregăteau un număr de hambare și tronuri le încărcau în căruțe, în stive înalte și plecau cu ele
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
aproape numai din lemn. Toate aceste unelte și obiecte de uz casnic erau executate de meșteri lemnari. Încă din timpuri vechi, dulgherii de pe Valea Proviței confecționau hambare (numite în limbajul local „hămbăroaie”) și tronuri având o utilitate certă: păstrarea cerealelor. Tronul mai servea și la așezarea la scurs a cărnii de porc, bine sărată. Aceștia după ce pregăteau un număr de hambare și tronuri le încărcau în căruțe, în stive înalte și plecau cu ele spre Dunăre. Cu cât se îndepărtau mai
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
de pe Valea Proviței confecționau hambare (numite în limbajul local „hămbăroaie”) și tronuri având o utilitate certă: păstrarea cerealelor. Tronul mai servea și la așezarea la scurs a cărnii de porc, bine sărată. Aceștia după ce pregăteau un număr de hambare și tronuri le încărcau în căruțe, în stive înalte și plecau cu ele spre Dunăre. Cu cât se îndepărtau mai mult de deal, cu atât marfa lor se vindea la un preț mai bun. Ei își desfăceau marfa pe bani, pe cereale
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
înviat - centrul Apocalipsului Cristos - Mielul lui Dumnezeu - în centrul istoriei mântuirii. În partea a doua a Cărții Apocalipsului (cap. 4) este prezentată interpretarea profetică a istoriei, conform planului lui Dumnezeu. Dumnezeu este descris ca Stăpânul absolut al istoriei „șezut pe tron”, Dumnezeul incomunicabil care vrea să se descopere prin Duhul său (candelabrul cu șapte brațe care stă înaintea tronului - simbolul celor șapte spirite ale lui Dumnezeu - 4,5) și prin Isus Cristos „Mielul”, care prin victoria sa asupra celui rău este
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
cap. 4) este prezentată interpretarea profetică a istoriei, conform planului lui Dumnezeu. Dumnezeu este descris ca Stăpânul absolut al istoriei „șezut pe tron”, Dumnezeul incomunicabil care vrea să se descopere prin Duhul său (candelabrul cu șapte brațe care stă înaintea tronului - simbolul celor șapte spirite ale lui Dumnezeu - 4,5) și prin Isus Cristos „Mielul”, care prin victoria sa asupra celui rău este unicul în măsură să citească această carte și să realizeze proiectul lui Dumnezeu. Viziunea este fundamentală deoarece revelează
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
de criză În continuarea reflecției noastre ne vom referi la anumite interpretări în situații speciale. Elisabeth Schüssler Fiorenza recunoaște că „întrebarea teologică centrală a Apocalipsului este aceasta: Cui aparține pământul? Cine este guvernatorul acestei lumi? Simbolul central al cărții este tronul, care înseamnă fie puterea divină și eliberatoare, fie puterea demoniacă, ce răspândește moartea. Credința creștină în Isus Cristos, prin definiție, trebuia să intre în conflict cu proclamarea religiei civile romane: «Cezar este Domnul!» Apocalipsul susține că cel care «face toate
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
anticristul, adversarul satanic al lui Cristos și al lui Dumnezeu. Această semnificație este confirmată de următoarele caracteristici: diadema, semnul demnității regale, pe care bestia o poartă pe coarne este, în mod obișnuit, atribuită lui Cristos; faptul că Dragonul cedează propriul tron Bestiei este o parodie a înscăunării lui Cristos. Refuzul cultului imperial din partea creștinilor este o rezistență față de împărat și față de stat. Acest lucru însemna în mod sigur persecuție până la martiriu și, în anumite cazuri, confiscarea bunurilor și exilul. După concepția
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
cu vorbe aspre pe vechiul său tovarăș de chefuri. Astfel Bradley zice, pe bună dreptate, în studiul său The rejection of Falstaff (Oxford Lectures, p. 259): " Shaskespeare crease, în acest caz, o ființă atît de minunată și o așezaze pe tronul ei atît de solid, încît încercarea de a-l detrona nu putea reuși". Shakespeare nu a rămas fidel aiciadevăratei imagini a vieții, pe care o crease, nici realității care nu oferea doar caractere precum regele copleșit de griji, aprigul înaintaș
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
Shakespeare, ci își recapătă regatul. Despre sfîrșitul Cordeliei, care la Shakespeare se sinucide, nu se menționează nimic. Lipsește subiectul secundar al lui Gloucester și al fiilor săi. 1603 John Florio (? 1553-1625), în anul morții Elizabethei I și al urcării pe tron a regelui Iacob I (James I al Angliei și al VI-lea al Scoției), publică o traducere din Eseurile (Essays) lui Michel de Montaigne (1533-1592). După cartea lui George Coffin Taylor, Shakespeare's Debt to Montaigne (1925), 23 de pasaje
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]