12,272 matches
-
cel puțin la nivel vizual, recuperabilă. Fotografia post-mortem având, prin definiție, o circulație limitată la spațiul familial, ea putea fi trimisă unor rude îndepărtate cărora li se oferea astfel șansa de a se implica în mod direct în procesul doliului. Galerii vaste cuprinzând astfel de imagini, numite și "memento mori"- dagherotipuri, ambrotipuri, tintipuri, cărți de vizită - păstrate în muzee și colecții private, exprimă discret, dar tulburător pentru privitorul de astăzi, efortul unei întregi epoci de estetiza, "îmblânzind", așa cum spune Ariès, moartea
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
Dorothea Tanning" deși la ora actuală, fără excepție, orice invocare a numelui ei e urmată de inevitabila conexiune. S-au cunoscut în 1942, pe când Ernst se refugiase în America, ajutat de soția sa de atunci, Penny Guggenheim. Aceasta pregătea, la galeria sa din New York, "Art of this Century", o expoziție intitulată "30 Women", ce urma să reunească cele mai importante prezențe feminine din arta modernă a acelor decenii. Trimis de Guggenheim să caute și să selecteze cele "30 de femei", Ernst
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
credințe și, în sfîrșit, după caracterul cvasi-divin cu care i-au investit oamenii obișnuiți pe aceștia din urmă. Inspirînd o adorație fără limite, impunînd necondiționat dogme, conducătorii poruncesc o supunere oarbă. Una după alta, statuile lor își croiesc loc în galeria eroilor legendari care populează și punctează istoria. Nu le mai înălțăm altare, deși la Paris celebritățile își au Pantheonul lor iar la Pekin Mao are propriu-i mausoleu. Nu le mai înălțăm rugi, "dar au statui și icoane, iar cultul
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
îi cunosc prea bine"209. Sau, mai vulgar spus: pentru valeți nu există oameni celebri. Vălul de mister care ascunde liderul este întotdeauna împodobit cu cîteva imagini, așa cum cortina lăsată, într-un teatru, oferă privitorilor scene dramatice și o întreagă galerie de măști. Aceste imagini îl arată întotdeauna într-o lumină bună. Înfățișarea, persoana, viața lui sînt protejate de ecranul unei necunoașteri, savant orchestrate, a preferințelor sale, a sentimentelor și ocupațiilor sale efective, a maladiilor sale; să ni-l amintim aici
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
exclusivitate lumii cunoașterii. Celelalte, adică oameni ca Marx, Darwin sau Einstein, prin ideile și personalitatea lor, aparțin lumii în cel mai larg sens posibil. Sînt, aceștia din urmă, vizionarii care într-o bună zi își vor ocupa cuvenitul loc în galeria eroilor culturii, de felul lui Aristotel, Moise ori Leonardo da Vinci, figuri legendare ale istoriei. Și Freud se află printre ei. De aceea, în jurul lui s-a format o școală de discipoli care poate fi la fel de bine considerată o sectă
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
altul; să nu întrebe mereu însoțitorul (și colegii pot avea nedumeriri!); să nu atingă exponatele sau alte obiecte; să nu mănânce în incintă, să nu arunce nimic pe jos. Finalitate: Activitatea a fost inițiată înaintea vizitei participanților la proiectul la „Galeria de Arte”. 3. EROII BUNI DIN POVEȘTI ADUC BUCURIE, EROII RĂI ADUC TRISTEȚE Obiectiv : Copiii vor fi puși în situația: să-și exprime reprezentările morale de bine și de rău. Repere de conținut: Lucrările copiilor cu subiecte din povești sau
Micii năzdrăvani, conflictul şi jocul by Alina Nicoleta Bursuc () [Corola-publishinghouse/Science/1683_a_3100]
-
un filon romanesc tradiționalist în literatura română. Și sub raportul tipologiei proza lui A. se încadrează unei tradiții, și se poate spune astfel că, de pildă, un Vasile Becherescu, podgorean violent, viclean și lacom (din Dealul viilor), se înseriază în galeria ariviștilor fără scrupule din plămada unor Dinu Păturică ori Tănase Scatiu. Uneori, într-adevăr, după cum remarca criticul Valeriu Cristea, se percepe „un abur subțire de idilism, pe care însă nu prozatorul îl suflă asupra narațiunii sale, ci se ridică din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285368_a_286697]
-
primit o înștiințare tristă (fusesem și eu destituit!) și Mircea... nu mai știu. Am auzit c-a plecat din țară. Apoi, din filmul lui Tudor, am înțeles c-a expus, cu succes, cu multe lucrări vîndute, la cea mai mare galerie din New York. După care, prematurul final. Păcat! A fost, repet, un geniu. Un geniu care, la un teatru din nord-estul țării, a semnat scenografia piesei Răfuială; un text minor, scris la comandă, despre răscoala din 1907!... Un actor român care
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
contribuțiile științifice ale lui George Manu la domeniul fizicii nucleare sunt esențiale și briliante, deopotrivă. Comunicările și lucrările originale publicate în Comptes-rendus de l'Académie des Sciences de Paris întregesc cercetarea academică temeinică a lui George Manu, proiectându-l în galeria europeană semnificativă a savanților. George Manu este și autorul primului curs de fizică nucleară din țară, la Universitatea din București, curs apărut sub egida Academiei Române, în seria monografii științifice. Cursul lui George Manu intitulat Fizica nucleară. Isotopi, momente nucleare, radioactivitate
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
pentru locuitorii Basarabiei și nu numai, același lucru. Iată ce istorisește Ion Pelivan, din amintirile sale de tinerețe de la sfârșitul veacului al XIX-lea: „Când sosea la Chișinău renumitul cor al Mitropoliei din Iași, sub direcțiunea lui Gavriil Musicescu, toate galeriile din teatrul „Blagorodnoe Soborul”, unde Musicescu fărmăca lumea cu concertele sale, erau ocupate aproape numai de seminariști. A doua zi după concert, noi, seminariștii, repetam, de cele mai multe ori (...) toate melodiile auzite în ajun”. Iar reprezentațiile teatrale ale trupelor
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
cadență vie, neobosită. Monumental în negativitatea sa, dar perfect veridic, Onufrie Gânj e un autocrat primitiv și brutal care, învins, ajunge în pragul demenței, răzbunându-se prin provocarea unei inundații, în care el însuși piere. Adversarul său, Simeon Armașu, aparține galeriei eroilor tenaci și răzbătători, dar, în final, el cunoaște o transformare - insuficient motivată epic -, ce-l face să ia chipul „chiaburului”. Reușind să transpună în dialoguri firea țăranului, Morarul are și pagini de subtilă comedie, ce îl prevestesc pe Marin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285868_a_287197]
-
eficient de a ni le apropria, respectându-le natura profundă și capacitatea de Îmbogățire și evitând să ne pierdem În detalii. E În orice caz părerea - și practica demonstrată - a acestui maestru al nonlecturii care a fost Paul Valéry. * În galeria scriitorilor care atrag atenția asupra riscurilor lecturii, Valéry ocupă un loc major, Întrucât o parte a operei sale e o denunțare virulentă a pericolelor acestei activități. Astfel, Domnul Teste, personajul valerian prin excelență, locuiește Într-un apartament lipsit de cărți
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
condiției sale umane. Îl secondează, în schimb ireproșabil, Violeta Popescu (Mina), o mască a durerii resemnate, cu o privire terifiată de sălbătăciune rănită. În două roluri mai puțin importante, Florin Mircea (Ștefan) și Liana Mărgineanu (Vera) completează strict și eficace galeria umană a piesei cu două imagini de contrast, menite să se constituie într-o replică posibilă la mentalitatea cuplului principal. Replică pe care Mina și Ilie nu au puterea (dorința?) să o mai asculte. Este rezultatul dramatic al abstragerii din
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
la chair morte ou destinée à mourir, vanité.” S-ar putea accepta, Împreună cu autoarea, că transcendentul și transcendentalul omului recent ar fi Celălalt, că actul sexual poate fi Înregistrat ca mistic de o conștiință aflată Înaintea ultimatumului. Dincolo de tîlcuri, există galeria de bărbați simpatici despre care vorbeam și o literatură adesea autentică a experiențelor capitale de viață. Proustianism: „Car danser, comme écrire, est une espèce d’apparente défaite: effusion, épanchement, la lettre et la danse confinent à l’oblation, au don
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pentru ca din șirul lor să se poată trăi fără umbra suicidului, fără ca dimensiunea umană a vieții să poată fi prea mult - supărător sau poate tragic - comparată de protagonist cu aceea transcendentă, așa cum se Întâmpla cu romanul existențialist. Primul personaj din galeria imperturbabilor macho echenozieni intră repede În pielea lui Mersault, ucigând În două reprize trei oficiali americani aflați pe drum Între Quito și Bogota, ale căror mutre Îl intrigau. Pentru ca apoi, plictisit, să se Întoarcă la Paris. Prea comode, de astă
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pe computer, totul se petrece oriunde și oricând. Adevărul, la Echenoz, sare din schemă. Ferrer este personajul echenozian paradigmatic, un “om fără Însușiri”, exponent al ontologiei slabe. În permanent contact cu realitatea, un contact nu tocmai convențional, Ferrer, proprietarul unei galerii de artă, nu gândește, nu spune și nu face nimic care să nu aibă legătură cu situația/realitatea concretă În care este angrenat. În același timp, din punct de vedere social, Ferrer rezumă statutul social al personajului echenozian: clasă de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
întunericului, văd fără să fie văzuți tot ceea ce ce petrece în spațiul închis care, spune Marivaux, „formează un edificiu atât de bizar” și unde cele două perechi sunt libere să acționeze nestingherite, fără teama de a fi pedepsite. „Iată o galerie care se întinde de-a lungul întregii clădiri, de unde vom putea să-i vedem și să-i auzim, indiferent pe ce latură vor ieși din încăperile lor”, spune prințul, făcând elogiul construcției spațiale savant elaborate. Aici, supravegherea se apropie mai
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
dos, carnavalesc, deturnat, ci și la un dispozitiv carceral conceput pentru a salva ordinea și a aplica sancțiunile indispensabile, grație omniprezenței supravegherii. Doamna Irma ocupă poziția centrală, ca stăpână a casei ce controlează ansamblul camerelor în care clienții reprezentativi, veritabilă galerie simbolică a societății, se dedau unor perverse practici sexuale, fără să le treacă prin cap vreodată că nimeni nu se poate sustrage supravegherii ochiului unic, neobosit și omniprezent, al patroanei. Prin această „panoptizare”, Genet operează o veritabilă metamorfoză carnavalescă: libertățile
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
este plasat între teatru și închisoare. Iar supravegherea le unește. Să supraveghezi înseamnă adesea să vezi pieziș, iar oglinda permite acest lucru. Genet l-a înțeles și, datorită sistemului de oglinzi elaborat de Doamna Irma - tot un rapel, carnavalesc, al Galeriei Oglinzilor de la Versailles -, bordelul este un loc dublu, de expunere și de spionaj. Al actului și al rolului. Al greșelii și al pedepsei. Figurile, în bordelul planetar imaginat de către Genet, se situează la intersecția dintre sala de teatru cu lojile
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
partea de sus, stabilindu-și un anumit centru secundar propriu. Turnul zvelt de la Palazzo Vecchio din Florența, o clădire cubică și masivă, ar pune în evidență o siluetă de coș de uzină dacă vârful său nu ar fi întărit de galeria în consolă, care îi asigură centrul secundar de care are nevoie (figura 15). Privind ansamblul palazzo-ului, remarcăm ambiguitatea presupusă. Precum un centru primar, el apasă în jos pe pământ sau este atras de el sau ambele. În același timp, asemenea
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
primar, el apasă în jos pe pământ sau este atras de el sau ambele. În același timp, asemenea unei excrescențe derivate din bază, printr-o mișcare în afară și ascendentă, se evidențiază un anumit efect al turnului. Mărimea și volumul galeriei turnului stabilesc un raport perfect care le echilibrează în contextul ansamblului clădirii. Percepând galeria drept centru secundar dependent de masa primordială a clădirii, aceasta dobândește greutate vizuală datorită distanței sale față de centrul principal de dedesubt. „Efectul de elastic” creează tensiunea
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
În același timp, asemenea unei excrescențe derivate din bază, printr-o mișcare în afară și ascendentă, se evidențiază un anumit efect al turnului. Mărimea și volumul galeriei turnului stabilesc un raport perfect care le echilibrează în contextul ansamblului clădirii. Percepând galeria drept centru secundar dependent de masa primordială a clădirii, aceasta dobândește greutate vizuală datorită distanței sale față de centrul principal de dedesubt. „Efectul de elastic” creează tensiunea sau energia potențială, având ca rezultat creșterea în greutate. Schimbând însă locul de ancorare
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
aceasta dobândește greutate vizuală datorită distanței sale față de centrul principal de dedesubt. „Efectul de elastic” creează tensiunea sau energia potențială, având ca rezultat creșterea în greutate. Schimbând însă locul de ancorare al percepției noastre de la masa cubică a clădirii către galeria turnului, drept centru propriu-zis, se schimbă și relația dintre centri. Acum greutatea galeriei își exercită propria i putere și, în măsura în care rămâne conectată la masa clădirii, îi conferă acesteia o putere ascensională pe cât îi permite forța sa. Ea sporește înălțimea centrului
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
de elastic” creează tensiunea sau energia potențială, având ca rezultat creșterea în greutate. Schimbând însă locul de ancorare al percepției noastre de la masa cubică a clădirii către galeria turnului, drept centru propriu-zis, se schimbă și relația dintre centri. Acum greutatea galeriei își exercită propria i putere și, în măsura în care rămâne conectată la masa clădirii, îi conferă acesteia o putere ascensională pe cât îi permite forța sa. Ea sporește înălțimea centrului secundar în raport cu o altfel de masă legată de pământ. Dacă cineva ar încerca
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
el. Coșul pieptului și capul se ridică mândru degajate față de bază. Acest vector îndreptat în sus pare predominant în perceperea figurii în ansamblu, ca țâșnind din centrul gravitațional al bazei. Capul, centru puternic în sine, ajută la înălțarea corpului, după cum galeria turnului face să se înalțe Palazzo Vecchio (figura 15). În același timp, capul legat de pământ prin „efectul de elastic” acționează ca un capac care împiedică forma să se evaporeze în spațiul exterior. Alți centri secundari pot susține acțiunea de
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]