12,407 matches
-
de față, care e una a reintrării noastre în lume, după o lungă și tragică paranteză, în care s-a putut închipui, demențial, izolarea societății românești de tot ceea ce înseamnă ofertă a lumii civilizate, deschiderea spre valorile universale. Cu cât omenirea se rostea mai ferm spre o nouă solidaritate, dincolo de orice sectarism ideologic, religios, rasial etc., cu atât mai mult sumbra dictatură se refugia într-un discurs al izolării îmbufnate, orgolioase și stupide. Ea a sperat că va putea înlocui universalitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
știe că mari figuri de intelectuali, precum H. Bergson ori P. Valéry, s-au crezut datoare să ia parte la efortul Ligii Națiunilor de a stimula și pe tărâm intelectual o atitudine mai activă și mai cooperantă. Putea fi lăsată omenirea numai pe seama politicienilor, diplomaților, militarilor? Mai putea fi acceptat dicteul plutocrației? Asemenea întrebări pasionau, în perioada interbelică, pe cei care făcuseră din efortul minții, principala formă de activitate socială, într-o lume ce devenea tot mai dependentă de știință, tehnică
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
-și caute legitimitatea în stări de lucruri mai vechi, de unde apelul la valori preexistente. Revoluția engleză s-a prevalat de Magna Carta, iar cea franceză de "drepturile omului", încă mai vechi, fiindcă ele erau deduse din condiția însăși, naturală, a omenirii. Ce fac atunci revoluțiile: înnoiesc sau consacră? S-a vorbit la modul serios de "revoluții conservatoare", în sensul că ele reactualizează valori de interes permanent și asigură o continuitate istorică pe această linie. Dacă nu e "nimic nou sub soare
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
resursele disponibile pentru a spori din nou zestrea morală a națiunii. A mărturisi, când ești depozitarul unei experiențe ce atinge fibra etică a societății, nu e un capriciu de veleitar, ci o datorie. "A scrie istoria e o datorie pentru omenire, a o adăugi cu ce ai aflat e o obligațiune pentru fiecare, rămânând ca cei care pot scrie să adune ce au aflat de la cine poate numai vorbi", remarca N. Iorga, motivându-și gestul autobiografic. Este spiritul în care un
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
magistraturi, una care s-a distins totuși, dincolo de știutul scandal, prin acțiuni benefice. La acest nivel, deciziile pot avea urmări extraordinare și de aceea orice semn de slăbiciune, dacă nu de mai gravă dezordine, trebuie să ne alerteze. "A proteja omenirea de repercusiunile slăbiciunilor respective, de eventualele rătăciri, devine o prioritate" asupra căreia autorii volumului Ces nouveaux malades qui nous gouvernent 1 atrag insistent atenția. Fiindcă dezordinile fizice sau mentale ce afectează pe deținătorii puterii au consecințe asupra unui mari număr
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
post-istoria" îi va lipsi pe slujitorii lui Clio de pâinea lor cotidiană. Gândul acesta l-a preocupat încă de la început și pe N. Iorga și nu e surprinzător că el a extins aria anchetei istoriografice până la a cuprinde însăși "viața omenirii moarte, care trăiește în mintea noastră, precum și noi vom trăi unii personal, alții ca epocă în mintea umanității care va veni". De la mari imperii, de la destinul unor mări și oceane în istorie, de la ample dispute internaționale, el a ajuns să
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
fluviu unic, ieșit din munții cei mai înalți din izvoarele cele mai adânci, ci cursul ei duce apele vii ale tuturor afluenților care aduc cu ei fiecare un mister de vitalitate fără de care fluviul s-ar pierde în mlaștini"1. Omenirea e un ansamblu în care toate vocile contează, deși nu se poate obține nicicând armonia deplină. Ea cuprinde în expresia aceluiași mare istoric, alături de muzica salonardă a secolului XVIII, alături de melodia autonomă de tip rossinian, "uriașele simfonii wagneriene ale artei
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
spune că lumea e pregătită a-i primi generosul mesaj. Ne aflăm, de la un timp, sub zodia sintezei istorice, înțeleasă ca fundament al oricărei reflecții asupra devenirii, ca sursă a bucuriei de a înțelege temporalitatea, de a plasa individul în omenire și omenirea însăși în cuprinsul realului 1. O triplă expansiune are loc în istoriografie, angajând esențial destinul sintezei: în timp, prin abolirea oricărei limite cronologice, istoricul fiind interesat să cuprindă pe cât posibil întreaga durată; în spațiu, prin extinderea anchetei asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
lumea e pregătită a-i primi generosul mesaj. Ne aflăm, de la un timp, sub zodia sintezei istorice, înțeleasă ca fundament al oricărei reflecții asupra devenirii, ca sursă a bucuriei de a înțelege temporalitatea, de a plasa individul în omenire și omenirea însăși în cuprinsul realului 1. O triplă expansiune are loc în istoriografie, angajând esențial destinul sintezei: în timp, prin abolirea oricărei limite cronologice, istoricul fiind interesat să cuprindă pe cât posibil întreaga durată; în spațiu, prin extinderea anchetei asupra continentului întreg
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
de sine. De nos fabula narratur! O goană continuă după mijloacele de protecție a făpturii noastre e toată istoria. Jean Delumeau ne sugerează o lectură esențială și verosimilă a paginilor ei. O înțelegem azi cu atât mai mult cu cât omenirea întreagă e asediată de primejdii alienante și distrugătoare. Istoria mărturisește, în felul ei, pentru continua, irepresibila noastră nevoie de siguranță, nevoie cu atât mai presantă cu cât mediul în care trăim e mai supus la agresiuni alienante. Scrisul istoric devine
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
clasă. Istoriografia romantică făcuse din cunoașterea trecutului (o știm de la Michelet, însă și de la Karamzin, Palacky, Kogălniceanu etc.) un mijloc esențial de autodefinire și un instrument regenerativ. Kogălniceanu, de pildă, recunoștea în demersul istoriografic o necesitate inexorabilă, căci fără el omenirea ar fi redusă la infantilism. Ideea venea de la Cicero, din care istoricul nostru reproducea chiar un pasaj esențial, unde memoria faptelor noastre e chemată a se uni cu veacurile de mai nainte. Nu e prea mult să spunem că el
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Pârvan, dacă e să amintim doar câteva nume de neocolit. Ultimului i s-a dus poate cel mai departe preocuparea atunci când vedea în Clio pe "zâna devenirii gândului", iar în istorici niște buni samariteni meniți să lege rănile sângerânde ale omenirii. Fără ea, lumea ar fi condamnată la "întunericul unei singure vieți". În terapeutica salvării, istoria era chemată să joace, după Pârvan, un rol de seamă, nu mai puțin important decât doctrinele pe care le prezentase într-o serie de prelegeri
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
1933, tipărit la vremea respectivă sub titlul: Ce istorie contemporană se face. I s-a părut editoarei excesiv de polemic? În adevăr, N. Iorga punea în cauză, acolo, istoria de tip reducționist care exaltă fenomenul revoluționar, uitând că adevărata dezvoltare a omenirii e mult mai complexă și că limitând istoria la o serie de revoluții se înlocuiește de fapt "eroul de cugetare și muncă prin eroul de agitație și revoltă". Ideologi găunoși, agitatori interesați, revolte de stradă, abil folosite de ahtiații puterii
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Iorga tocmai scria Istoriologie umană, din care nu apucase a pune pe hârtie decât puține capitole. Epitetul umană din sinteza proiectată se cuvine reținut, în ciuda caracterului său oarecum pleonastic, deoarece e semnificativ pentru concepția marelui istoric despre aventura cronotopică a omenirii. Istoria îi apărea ca o tragedie, în care scenele descriu "evenimente" și confruntă personaje, iar actele duc mai departe conflictul. O construcție dinamică rezultă din acest efort restitutiv, una în care spre deosebire de sociologie faptele intră "vii" în structura creației, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
numai în primii ani ai vieții, dinamica și complexitatea lumii contemporane impun învățarea ca un proces necesar pe toată durata vieții; Explozia informațională arată că școala nu mai este capabilă să transmită toate cuceririle și descoperirile științifice și culturale ale omenirii; Cultura, considerată principalul câștig al umanității și-a schimbat accentele sale de la monoculturalitate la o deschidere interculturală. Astfel potrivit raportului UNESCO privind educația secolului XXI coordonat de Jacques Delors (Comoara lăuntrică, Editura Polirom, Iași, 2000) sau Convenția privind Drepturile Copilului
Interdisciplinaritatea - Necesitate obiectivă a învăţământului primar by Rodica Ardeleanu () [Corola-publishinghouse/Science/1234_a_1897]
-
sondele spațiale. ASTRONOMIA Stiinta observării cerului studiază materia interstelară sub toate formele ei de existență, energia care este emisă de ea și a carei limită de perceptibilitate depinde de puterea de separare și de sensibilitatea specifică receptoarelor de care dispune omenirea la o etapă dată. ASTROSPECTROSCOPIA Spectroscopia în variantă stelară. Astrospectroscopia se bazează pe faptul că, la majoritatea stelelor, pe fondul unui spectru luminos continuu se văd linii întunecate de absorbție. Aceste linii din spectrele stelelor se prezintă într o largă
ASTRONOMIE. DICTIONAR ASTRONOMIE. OLIMPIADELE DE ASTRONOMIE by Tit Tihon () [Corola-publishinghouse/Science/336_a_865]
-
ea a fost în întregime opera mâinilor noastre. De atunci, noi ducem poporul dintr-o dezamăgire în alta, pentru ca el să renunțe chiar și la noi, în folosul regelui despot din sângele de Sion, pe care noi îl pregătim pentru omenire. În momentul de față suntem invulnerabili ca forță internațională, căci, atunci când suntem atacați într-un stat, suntem apărați în celelalte. Lașitatea nemărginită a popoarelor creștine care se târăsc în fața forței, care sunt neîndurătoare pentru slăbiciuni și greșeli, dar indulgente față de
„Protocoalele” Înţelepţilor Sionului by Unknown () [Corola-publishinghouse/Science/852_a_1577]
-
să progreseze. Progresul, ca o idee falsă, servește să întunece adevărul, pentru ca nimeni să nu-l cunoască, afară de noi, aleșii lui Dumnezeu, păzitorii săi. Când domnia noastră va fi venit, oratorii noștri vor judeca asupra marilor probleme care au tulburat omenirea, pentru a o aduce în sfârșit la regimul nostru mântuitor. Cine va bănui atunci că toate aceste probleme au fost născocite de noi după un plan politic pe care nimeni nu l-a ghicit timp de lungi secole? Sumar: Religia
„Protocoalele” Înţelepţilor Sionului by Unknown () [Corola-publishinghouse/Science/852_a_1577]
-
trăiri și valori. S. Lennon consideră că eforturile acestea de a place telespectatorului contribuie la crearea a ceea ce se numește o legătură „parasocială”.Conceptul, introdus în 1956 de psihologii Donald Horton și Richard Wohl, desemnează o situație inedită în istoria omenirii și facilitată doar de comunicarea de masă. Între cele două persoane intervine o legătură parasocială când prima dispune de un mare număr de informații despre cea de-a doua, dar a doua nu cunoaște nimic despre prima. Legătura parasocială este
[Corola-publishinghouse/Science/1849_a_3174]
-
Nosferatu, care se îndreaptă spre Bremen (în nordul Germaniei) în loc de Londra. Setea de sânge și viață inocentă pe care o simțea Nosferatu se stinge odată cu sacrificiul lui Ellen (Mina, în romanul lui Stoker), care i se oferă pentru a salva omenirea de la moarte și reușește să-l țină lângă ea până la răsăritul soarelui, la atingerea căruia Nosferatu dispare pentru totdeauna. Filmul lui Murnau impresionează și în prezent prin acuratețea descrierii Transilvaniei la începutul secolului XX, zonă care a fost parțial chiar
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
o filipică pe care Papa ar fi pronunțat-o împotriva comunismului în fața poporului român. Papa a precizat că lupta va fi grea. A spus că nici un comunist să nu fie primit la spovedanie sau la împărtășanie, deoarece comunismul este dușmanul omenirii. Un comunist poate fi împărtășit numai pe patul morții, dacă se leapădă in extremis de credința sa politică.” * Telegramă: Raportăm următoarele în legătură cu preotul F.T.: [...] a fost reținut la acest serviciu de securitate pe ziua de 26.10.1948, pentru propagandă
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
3. Publicitate /vs/ relații publice " Nu există decît două metode de a guverna oamenii: forța sau statistica (a sparge capetele sau a le număra)". Relațiile publice au perimat această butadă a lui Kipling, impunînd al treilea mod de dirijare a omenirii comunicarea. Nu orice tip de comunicare, ci acea informare comprehensivă și securizantă care este la originea expresiei anglo-saxone de Public Relations (J. Chaumely & D. Huisman, 1989: 3). De fapt relațiile publice semnifică pe de o parte: • informație totală (și nu
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
externalizare de costuri pe seama naturii, adică prin limitarea agresivă a sensului altei variabile, și anume spațiul. Tratarea obiectuală a timpului, alături de excluderea spațiului, a naturii în general, din calculul de cost al performanței randamentale, dezvăluie originea nevrozelor de azi ale omenirii, de lecuirea cărora încearcă să se ocupe străpungerile epistemologice ale teoriei societății și economiei cunoașterii ca și ale ecologiei. Șansa de refondare a științei economice în raport cu celălalt operator de natură contextuală în care încape complexitatea, și anume spațiul, nu mai
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
europeană pentru configurarea celui de-al doilea iluminism în care să se coaguleze o altă paradigmă a gestionării puterilor rămâne, orice s-ar zice, marea surpriză a trecerii la mileniul al III-lea, în multe privințe mai importantă pentru confortul omenirii decât revoluția iluministă ce ocupă aproape trei secole. Într-un fel impresionant, Europa surprinde printr-o mișcare către lumea de mâine efectuată printr-o întoarcere către sine, către forța ei creatoare de modele. Și asta după ce a exersat deschiderea, cu
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
face el ca parte într-o lume devenită un întreg conștient de sine. Sistemul este un reflex natural al unei stări de înaltă conștiență a interrelaționării componentelor lumii ca unitate. Este o măsură a treptei recente a hominizării în care omenirea a căpătat conștiința de sine, tradusă prin autodependență motivată de valorile care disting omul de întreaga lume vie. Dar este și starea în care sunt create instrumentele reproducerii unității și a funcțiunilor lui de întreg al intersubiectivității raționalizate. A doua
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]