12,954 matches
-
ale acestuia. În această situație, principiul plăcerii este înlocuit, cum spuneam, de către principiul durerii, al stării de boală, de suferință difuză, penibilă, imprecisă, generalizată sau fixată asupra unui organ, dezorganizând echilibrul psihosomatic al persoanei respective. În sensul acesta pusă, problema patologiei psihosomatice ne apare ca o tulburare sau, mai exact, ca un conflict interiorizat al persoanei cu propriul său corp, asupra căruia aceasta proiectează, într-o manieră auto-victimizantă propriile sale eșecuri, frustări, carențe afective sau situații castratoare. J. Breuer și S.
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
a propriului Eu, a propriei sale existențe. Tulburările psihosomatice, spre deosebire de tulburările somatice sau cele psihice pure, sunt expresia simbolică a unor stări conflictuale intrapsihice, a unui conflict între Eul conștient și Sinele inconștient. Formele tulburărilor psihosomatice Afirmam mai sus că patologia psihosomatică, trebuie înțeleasă plecându-se de la analiza „imaginii propriului corp” și a modalităților în care aceasta este prelucrată de către bolnav în raport cu propriul său „libidou narcisic”. Imaginea corpului depășește frontierele anatomiei, afirmă P. Schilder. Ea cuprinde aspectele acestuia reflectate în câmpul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
o atitudine de „retragere și refugiu” în boală. Acceptarea unei „dezorganizări a imaginii corporale”, manifestată specific (nevrozele de organ etc.) sau difuz (suferințe nespecificate). Le vom analiza în continuare. Deși aparent de un mare polimorfism, tulburările psihosomatice configurează „sectoare” ale patologiei sau chiar „tablouri clinice” specifice. Dincolo însă de „tablourile clinice” descoperim conflicte, frustrări, traume afective, carențe emoționale, stări de regresiune care explică natura tulburărilor psihosomatice respective. Pentru exemplificarea acestor aspecte menționăm, în continuare următoarele situații (A. Porot): Patologia psihosomatică din
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sectoare” ale patologiei sau chiar „tablouri clinice” specifice. Dincolo însă de „tablourile clinice” descoperim conflicte, frustrări, traume afective, carențe emoționale, stări de regresiune care explică natura tulburărilor psihosomatice respective. Pentru exemplificarea acestor aspecte menționăm, în continuare următoarele situații (A. Porot): Patologia psihosomatică din sfera digestivă (spasmele esofagiene, gastrice, intestinale sau ale căilor biliare, precum și ulcerul gastro-duodenal) sunt tulburări specifice unui tip de personalitate cu o mare nevoie de independență, agresivitate, competiție în raporturile interpersonale. Conflictul este dat de împiedicarea aspirației la
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
o mare nevoie de independență, agresivitate, competiție în raporturile interpersonale. Conflictul este dat de împiedicarea aspirației la autonomie a persoanei respective. Ne aflăm în fața unei persoane cu tendințe orale receptive a căror frustare va determina apariția unor tulburări funcționale gastrice. Patologia psihosomatică din sfera respiratorie și alergică, reprezentată prin astmul bronșic este specifică persoanelor cu o fixație maternă, o nevoie considerabilă de protecție și iubire și un sentiment puternic de insecuritate. Situațiile care afectează relația maternă sau substituienții simbolici ai acesteia
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
și un sentiment puternic de insecuritate. Situațiile care afectează relația maternă sau substituienții simbolici ai acesteia, au semnificația unui abandon care declanșează crize de dispnee, echivalentă cu un „apel” al bolnavului. Tuberculoza este, într-o mare măsură, o problemă de patologie legată de frustrările individului. Declanșarea bolii este adesea în raport cu o situație vitală penibilă, de impas sau conflictuală. Patologia psihosomatică cardio-vasculară este expresia unor conflicte și frustrări ale personalității. Hipertensiunea arterială este adesea raportată la o stare de tensiune afectivă prelungită
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
unui abandon care declanșează crize de dispnee, echivalentă cu un „apel” al bolnavului. Tuberculoza este, într-o mare măsură, o problemă de patologie legată de frustrările individului. Declanșarea bolii este adesea în raport cu o situație vitală penibilă, de impas sau conflictuală. Patologia psihosomatică cardio-vasculară este expresia unor conflicte și frustrări ale personalității. Hipertensiunea arterială este adesea raportată la o stare de tensiune afectivă prelungită, cu inhibiția agresivității de către individ. Crizele de angor pectoris sunt în relație cu nevoia nesatisfăcută de depășire și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
propriei sale conștiințe, pe care o va „interpreta” într-o manieră subiectivă, fiind înclinat să-i „descopere” sau să-i „atribuie” diferite „acuze” din care să construiască „suferințe” personale de diferite forme și intensități. Ne aflăm în fața unui domeniu al patologiei generale, cu un caracter neobișnuit, absolut original, în care acuzele clinice nu sunt produse de corp ci elaborate de bolnav în urma unei analize autoscopice având ca obiect, cum spuneam, propriul său corp: fie că aceste acuze sunt rezultatul unei patologii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
patologiei generale, cu un caracter neobișnuit, absolut original, în care acuzele clinice nu sunt produse de corp ci elaborate de bolnav în urma unei analize autoscopice având ca obiect, cum spuneam, propriul său corp: fie că aceste acuze sunt rezultatul unei patologii de cultură, dobândită deformat, în urma unei false înțelegeri a „propagandei de educație sanitară”, care „cultivă teama de boli”, considerând că în felul acesta face o acțiune de profilaxie; fie că provin din „lecturile” unor materiale, cărți sau reviste medicale, fals
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
materiale, cărți sau reviste medicale, fals interpretate; sau, în fine, aceste tulburări pot apărea în urma unor consultații medicale, investigații repetate de laborator etc., altfel spus, în urma întâlnirii cu medicul. Este evident faptul, așa cum spuneam deja, că ne aflăm în fața unei patologii generale, cu caracteristici particulare, de un mare polimorfism, centrată pe propriul corp, dezvoltată, întreținută și amplificată de persoana bolnavului respectiv, în cadrul căreia elementele de suferință sunt atât somatice, cât și psihice, ele condiționându-se reciproc. Aceată categorie de „bolnavi dificili
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
hiperemotivitate, imaginație crescută și hiperproductivă, o mare sugestibilitate, toate la un loc dominate de preocuparea egocentrică excesivă, centrată pe propriul corp. Am putea afirma că ne aflăm în fața unei categorii particulare de „suferințe psihogene”, centrate tematic pe propriu corp. O patologie în care „imaginea corporală” este permanent amenințată de „pericole” reale, dar mai ales imaginate de persoana respectivă. Aceste „pericole” invocate și prelucrate într-o manieră obsedantă de bolnav, veritabile „fobii latente”, se vor constitui, în final, în „tablouri clinice”. Această
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
tipuri intermediare”, reprezentate prin următoarele „cazuri”: Bolnavul care consultă medicul pentru suferințe banale, dar care, nemulțumit de sfaturile primite, consultă alți medici și tot așa în continuare. Studentul în medicină, care la primele „întâlniri” cu „bolnavii”și cu „lecturile de patologie” își „descoperă” lui însuși suferințe de tipul celor „văzute” sau „citite”, începând să se adreseze medicilor pentru „acuze imaginare”, copiate prin imitație. Persoane frustrate, cu eșecuri, situații conflictuale sau persoane singure, cu un psihic labil, care „somatizează” aceste psiho-traume considerându
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
realizarea acestui proces patogen este reprezentat de „inducția sugestivă”. Ea depinde de natura personalității bolnavului. Studiul personalității bolnavilor cu suferințe iatrogene, a „bolnavilor dificili”, ne pune în evidență câteva trăsături specifice care explică „receptivitatea” sau „înclinația” acestora către tipul de patologie menționată. Aceste aspecte ale personalității lor sunt următoarele: Un egocentrism foarte pronunțat cu tendință la analiză autoscopică, privind propriul corp și starea de sănătate a acestuia. Un temperament senzitiv-emoțional, impresionabil și labil, ușor influențabil, cu dificultăți de adaptare. O mare
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sănătate a persoanei induse se restabilește în situația în care cele două persoane sunt separate una de cealaltă. Se poate desprinde din cele mai sus prezentate că iatrogeniile reprezintă un domeniu absolut original, interesant și cu particularități proprii în sfera patologiei medicale generale. El cuprinde acuze somatice, psihice, psihosomatice sau combinate. Deși această categorie de „bolnavi dificili” considerată de regulă ca „bolnavi imaginari”, acuzând suferințe sine materia, sunt evitați sau tratați superficial de medici, ei reprezintă o tematică extrem de importantă asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
combinate. Deși această categorie de „bolnavi dificili” considerată de regulă ca „bolnavi imaginari”, acuzând suferințe sine materia, sunt evitați sau tratați superficial de medici, ei reprezintă o tematică extrem de importantă asupra căreia și psihopatologia este invitată să reflecteze. Iatrogeniile sunt patologii, suferințe reale, numai dacă acceptăm suferința ca pe o experiență sufletească interioară a persoanei bolnavului. Elementul esențial care intră în joc în acest caz este procesul de sugestie auto-indusă de însăși persoana bolnavului sau indusă din exterior, așa cum am arătat
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acest tip de manifestări, face apel la bolile existente, dar sunt și situații în care sunt „inventate” afecțiuni imaginare, neobișnuite sau cu un caracter absurd. Este fenomenul de patoplastie (E. Dupré, E. Régis). Care sunt tematicile „tablourilor clinico-psihologice”? Teoretic, toată patologia. Există însă și în acest domeniu anumite reguli. Vom prezenta, în continuare, afecțiunile cele mai frecvent întâlnite în cazul tablourilor clinico-psihologice. 1) Simularea infirmităților sau a bolilor: boli neurologice (pseudo-paralizii, pseudo-tremurături, crize convulsive diverse, tulburări de sensibilitate, atitudini vicioase, cecitate
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
depresii, apelul la suicid, deliruri, agitații psiho-motorii. 3) Simularea unor afecțiuni psihosomatice: stări alergice. afecțiuni digestive, dispneea pseudo-astmatică, dermatoze, hipertensiune arterială. Față de cele mai sus prezentate se impune o precizare în ceea ce privește semnificația tablourilor clinico-psihologice. Am afirmat că ele reprezintă o patologie paralelă sau o patologie de însoțire a bolii propriu-zise, mai exact, o „atitudine” a bolnavului exprimând schimbarea psihologică și morală a personalității sale. Boala este percepută de bolnav ca pe o stare de alteralitate a persoanei sale, somatice sau psihice
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
deliruri, agitații psiho-motorii. 3) Simularea unor afecțiuni psihosomatice: stări alergice. afecțiuni digestive, dispneea pseudo-astmatică, dermatoze, hipertensiune arterială. Față de cele mai sus prezentate se impune o precizare în ceea ce privește semnificația tablourilor clinico-psihologice. Am afirmat că ele reprezintă o patologie paralelă sau o patologie de însoțire a bolii propriu-zise, mai exact, o „atitudine” a bolnavului exprimând schimbarea psihologică și morală a personalității sale. Boala este percepută de bolnav ca pe o stare de alteralitate a persoanei sale, somatice sau psihice. În acest caz trupul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
masochist moral regrupează tendințele autopunitive și conduitele de eșec, aspecte care traduc o culpabilitate inconștientă generată de conflictul oedipian. 2) Personalitățile isterice și dependente Problema acestor tipuri a fost studiată de numeroși specialiști (J.M. Charcot, J. Babinski). P. Janet leagă patologia isterică de tipul de constituție mitomaniacă, pe când K. Schneider spune despre isterici că sunt psihopați care au nevoie de a se pune în valoare pe ei înșiși. Personalitatea de tip isteric a fost pe larg descrisă la femei. Ea este
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
într-o perspectivă de largă înțelegere antropologică. În acest spirit vom analiza în continuare principalele modele de organizare ale proceselor psihopatologice. Modelele tulburărilor psihopatologice. În cadrul modelelor de organizare ale tulburărilor psihopatologice, distingem urmatoarele forme: tulburarea psihică individuală sau boala psihică; patologia psihică în doi sau de cuplu produsă printr-un mecanism de inducție sugestivă; patologia grupului familial prin transferul proiectiv al situațiilor conflictual-traumatizante asupra unui membru victimizat al familiei; patologia de grup comunitar închis, de tipul grupurilor vulnerabile marginalizate de societate
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
principalele modele de organizare ale proceselor psihopatologice. Modelele tulburărilor psihopatologice. În cadrul modelelor de organizare ale tulburărilor psihopatologice, distingem urmatoarele forme: tulburarea psihică individuală sau boala psihică; patologia psihică în doi sau de cuplu produsă printr-un mecanism de inducție sugestivă; patologia grupului familial prin transferul proiectiv al situațiilor conflictual-traumatizante asupra unui membru victimizat al familiei; patologia de grup comunitar închis, de tipul grupurilor vulnerabile marginalizate de societate sau auto-segregate din considerente socio-moral-religioase etc. psihozele colective datorate unor stări de criză socială
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
tulburărilor psihopatologice, distingem urmatoarele forme: tulburarea psihică individuală sau boala psihică; patologia psihică în doi sau de cuplu produsă printr-un mecanism de inducție sugestivă; patologia grupului familial prin transferul proiectiv al situațiilor conflictual-traumatizante asupra unui membru victimizat al familiei; patologia de grup comunitar închis, de tipul grupurilor vulnerabile marginalizate de societate sau auto-segregate din considerente socio-moral-religioase etc. psihozele colective datorate unor stări de criză socială, politică, economică, moral-religioasă, situații catastrofice naturale etc. psihoze colective de tip protestatar-revendicativ legate de frustrarea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
unor situații sociale închise, de tipul „situațiilor-limită” legate de privarea libertății etc. Aceste forme de manifestare colectivă a proceselor psihopatologice, mai sus enumerate, vor fi descrise pe larg în capitolele următoare. Notăm deocamdată faptul că trebuie făcută diferența netă între patologia psihică individuală și patologia psiho-socială comunitar-umană. Diferențele specifice dintre acestea au fost deja discutate mai sus. Primele privesc organizarea și dinamica sistemului personalității, fiind prin aceasta interioare subiectului și strict personale. Celelalte interesează întreaga comunitate social-umană de indivizi, fiind, prin
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de tipul „situațiilor-limită” legate de privarea libertății etc. Aceste forme de manifestare colectivă a proceselor psihopatologice, mai sus enumerate, vor fi descrise pe larg în capitolele următoare. Notăm deocamdată faptul că trebuie făcută diferența netă între patologia psihică individuală și patologia psiho-socială comunitar-umană. Diferențele specifice dintre acestea au fost deja discutate mai sus. Primele privesc organizarea și dinamica sistemului personalității, fiind prin aceasta interioare subiectului și strict personale. Celelalte interesează întreaga comunitate social-umană de indivizi, fiind, prin aceasta, desemnate cu un
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sănătoasă sau bolnavă, aparține unui anumit model, și din aceste considerente modelul își pune amprenta (pattern) atât pe aspectele normalității, cât și pe cele ale anormalității acesteia. Diferențele dintre persoanele aparținând unor grupuri etno-culturale diferite, se întâlnesc și în sfera patologiei psihice. Boala mintală, îmbracă „forme culturale” de la o societate la alta și de la un tip uman la altul, rămânând însă, în esența sa, o tulburare a proceselor psihice fundamentale. Prin aspectele pe care le aduce în discuție, psihopatologia comparată, etno-culturală
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]