12,033 matches
-
românesc să crească,/ înalt și plin” (Aicea suntem!...). Despărțirea de spațiul natal, de Blajul erudit (Orașul copilăriei) - „somnoros”, „frumos, fantastic și nepriceput” - se face fără regretele lui Goga și Blaga, mitologia de acum a lui C. tinzând spre aeroplan și uzine (titlul În fabrică se repetă); pașii i se împart între realități contrastante. Ceva din grafica expresionistă a unor Georg Grosz și Franz Masereel, vibrații din Țara de piatră a lui Geo Bogza se reactivează în rostirea lui C., eșuând nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286453_a_287782]
-
de Gildas Bourdet; altele sunt produsul unei veritabile creații colective, pornind de la anchete făcute de comedianți. Astfel în 1976, La Vieille Lune tient la jeune lune toute une nuit dans ses bras, creată de Aquarium, este o piesă despre ocuparea uzinelor în care documetele sunt utilizate pentru a ajunge, datorită improvizațiilor, la o transpunere teatrală. În același fel, Jacques Kraemer, director la Théâtre de Lorraine, scrie în 1970, Splendeur et misère de Minette la bonne Lorraine, despre problema epuizării minelor de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
în virtutea acestui fapt, i se va spune mai târziu în mediul scriitoricesc Bădia, frecventează până în 1951, când va fi selecționat pentru Școala de Literatură „Mihai Eminescu”, două școli cu profil tehnic: între 1942 și 1946 o școală de ucenici aparținând Uzinelor Astra din Brașov, și între 1948 și 1951, la Câmpina, Școala Medie Tehnică Metalurgică. Aceasta este, până la un punct, și biografia lui Vasile Pozdare, eroul din Fiul secetei (1979). L. va debuta în 1954 la revista „Tânărul scriitor”, și editorial
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287743_a_289072]
-
negru, trecut și prin slavul Cernavodă. La gura de la Dunăre a acestei văi, se aflau în antichitate, pe înălțimea de pe malul său sudic, cetatea și portul Axiopolis; astăzi, în fața sa, pe malul opus de nord, se află orașul Cernavodă, cu uzina atomoelectrică; navigabil până dincolo de Medgidia de astăzi, spre Tomisul antic, chiar până în secolul trecut. Se pare că la navigabilizarea văii a contribuit o lucrare de canalizare datorată Împăratului Traian 58, aplicată pe râul antic Axios. Decretul de hotărnicie (Horothesia), de la
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
colaborare, îi apare în 1958. Următoarele trei cărți, tot de reportaje - Cal bătrân cu chingă roșie, Pământul, marea, cerul și oamenii (ambele din 1974) și Semnul delfinului (1976) -, își extrag substanța din viața de toate zilele pe marile șantiere, în uzine, fabrici, în Insula Mare a Brăilei etc. După tiparul ideologic al epocii, Z. investighează mediile muncitorești, se arată fascinat de „oamenii socialismului” ori de „omul comunist”, își provoacă interlocutorii la lungi discuții și decupează crâmpeie de viață care vorbesc hiperbolic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290685_a_292014]
-
care merge pe urmele imperialismului țarist, Finlanda s-a mobilizat sub conducerea lui Mannerheim, fondatorul ei". Iar finlandezii nu și-au mobilizat doar armata, ci și spiritul. Pentru că (așa cum sublinia Iorga) fără spirit, orice mobilizare rămîne literă moartă și toate uzinele de armament Škoda și toate fortificațiile nu vor fi suficiente. "Independența de-abia cîștigată, demnitatea și libertatea trebuie apărate"104. După părerea lui Iorga, întreaga simpatie a lumii se îndrepta spre Finlanda, spre "mica națiune și marea ei civilizație". El
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
fasciste. Alți afaceriști italieni au supraviețuit demonstrând că se opuseseră lui Mussolini și Republicii de la Salò - ceea ce era adevărat, fuseseră Împotrivă tocmai pentru că era prea „socială”. În Franța, anchetele judiciare privind colaborarea economică au fost devansate de naționalizarea selectivă - a uzinelor Renault, de exemplu, ca răsplată pentru contribuția considerabilă a lui Louis Renault la efortul german de război. Pretutindeni, micii Întreprinzători, bancherii și funcționarii publici care contribuiseră la instaurarea regimurilor de ocupație, la construcția Zidului Atlantic pentru a preveni invazia Franței
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
distrugerea economică provocată de războiul antihitlerist nu era nici pe departe totală, așa cum se așteptau, nici măcar În Germania. Dincolo de costurile umane, campania de bombardare a provocat mai puține pagube economice decât speraseră partizanii săi. În mai 1945, doar 20% dintre uzinele germane fuseseră distruse; chiar și În bazinul Ruhr, unde se concentrase bombardamentul Aliaților, două treimi din fabrici și utilaje rămăseseră intacte. În alte zone, de pildă În Cehia, industria și agricultura Înfloriseră sub ocupația germană și au scăpat practic nevătămate
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
1946 i-au obligat să ofere o contribuție „voluntară” de 250 de milioane de franci elvețieni la reconstrucția Europei. Dar În acel moment Elveția era deja reabilitată ca insulă prosperă a corectitudinii fiscale, cu bănci extrem de profitabile, cu ferme și uzine care abia așteptau să furnizeze mâncare și utilaje sărmanelor piețe europene. Înainte de război, nici Elveția, nici Suedia nu fuseseră grozav de prospere - ba chiar existau regiuni masive cufundate În sărăcie rurală. Avansul câștigat În timpul războiului s-a dovedit decisiv: ambele
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fabricilor locale de textile și de anvelope și primele semne de viață economică. Germania s-a refăcut rapid și fiindcă, odată ce locuințele muncitorilor au fost reconstruite și rețelele de transport restaurate, industria era mai mult decât pregătită să funcționeze. La uzinele Volkswagen, 91% din utilaje supraviețuiseră bombardamentelor și jafului, iar În 1948 fabrica producea jumătate din mașinile construite În Germania de Vest. Sucursala germană a uzinelor Ford era neatinsă. Grație investițiilor din timpul războiului, o treime din echipamentul industrial german nu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
reconstruite și rețelele de transport restaurate, industria era mai mult decât pregătită să funcționeze. La uzinele Volkswagen, 91% din utilaje supraviețuiseră bombardamentelor și jafului, iar În 1948 fabrica producea jumătate din mașinile construite În Germania de Vest. Sucursala germană a uzinelor Ford era neatinsă. Grație investițiilor din timpul războiului, o treime din echipamentul industrial german nu avea nici cinci ani În 1945, față de numai 9% În 1939. Iar industriile În care Germania investise masiv În timpul războiului - optică, chimică, industria ușoară, constructoare
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
resursele economice ale Estului și Vestului. Reparațiile au fost de la Început un măr al discordiei, cum se Întâmplase și după 1918: rușii (ca și francezii) le revendicau cu tărie, iar autoritățile sovietice nu au ezitat să disloce și să transporte uzine și echipament din Germania Încă de la Început, cu sau fără consimțământul coocupanților. Un acord privind noile frontiere dintre Germania și Polonia nu a putut fi atins, și chiar democratizarea, un subiect necontroversat, s-a dovedit până la urmă dificil de implementat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
am acceptat acea responsabilitate, nu aveam un program de reabilitare economică a zonei noastre, preferând să lăsăm acest lucru În sarcina aranjamentelor ulterioare, convenite la nivel internațional”. Confruntat cu această dilemă și cu nemulțumirea crescândă a nemților, care Își vedeau uzinele și echipamentele dezmembrate și expediate În Est, guvernatorul militar american, generalul Clay, a luat În mai 1946 decizia unilaterală de a suspenda plata reparațiilor din zona americană către Uniunea Sovietică (sau către orice alt stat), remarcând că autoritățile sovietice nu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
creșterea prețurilor pe care a provocat-o). Alături de Înrăutățirea condițiilor de lucru În ceea ce fusese cândva o economie industrială avansată, bazată pe o mână lucru calificată și bine remunerată, reforma valutară a declanșat protestul a 20.000 de muncitori de la uzina Șkoda din Plzeò, un centru industrial important din vestul Boemiei, urmat de un marș la primărie pe 1 iunie 1953, la care mii de muncitori au defilat cu portretele lui Beneš și Tomáš Masaryk (președintele dinainte de război). Demonstrația de la Plzeò
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cartierelor nevoiașe ale Londrei, unde exploatau În anii ’30 antisemitismul popular; Partidul Comunist al Marii Britanii (CPGB) nu s-a bucurat niciodată de prea mult sprijin În afara unor vechi nuclee electorale din industria navală scoțiană, unele comunități de mineri și câteva uzine din West Midlands, În Anglia. Chiar la efemerul său apogeu electoral, În 1945, partidul a obținut doar 102.000 de voturi (0,4% din votul național), adică două fotolii În Parlament - Însă ambii aleși au pierdut În alegerile din 1950. La
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
aveau deja o orientare atlantică. CODAtc "CODA" Sfârșitul bătrânei Europetc "Sfârșitul bătrânei Europe" După război viața s-a schimbat surprinzător de puțin. David Lodge „Mi-am petrecut anii copilăriei În orășele industriale și suburbiile adiacente, printre cărămizi, funingine, coșuri de uzine și străzi pietruite. Mergeam la plimbare cu tramvaiul și În călătorii mai lungi cu trenul. La fiecare masă cumpăram mâncare proaspătă, nu pentru că eram pretențioși, ci fiindcă n-aveam frigider (alimentele mai puțin perisabile se păstrau În beci). În fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
anilor ’50. În Italia, Cassa per il Mezzogiorno, susținută de un amplu Împrumut de la Banca Mondială, a investit inițial În infrastructură și dezvoltări agrare: asanarea pământului, construcția de drumuri, canalizare, viaducte etc. Mai târziu, s-a orientat către sprijinirea noilor uzine industriale. Ea a oferit stimulente - Împrumuturi, donații, scutiri de impozite - firmelor private dornice să investească În Sud; a fost vehiculul prin care agențiile de stat au fost ghidate să amplaseze 60% din noile lor investiții În Sud; În deceniile de după
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
adesea, de-a lungul anilor ’50 și la Începutul anilor ’60, să colaboreze cu patronii În loc să exploateze conflictele de muncă În avantajul lor imediat. În 1955, când primul acord de productivitate din Franța a fost Încheiat Între reprezentanții muncitorilor și uzina naționalizată Renault, simptomul acestei schimbări de mentalitate e faptul că principalul câștig al muncitorilor nu a constat În salarii, ci În concesia inedită a unei a treia săptămâni de concediu cu plată 8. Un alt motiv pentru care vechile sindicate
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
acestei schimbări de mentalitate e faptul că principalul câștig al muncitorilor nu a constat În salarii, ci În concesia inedită a unei a treia săptămâni de concediu cu plată 8. Un alt motiv pentru care vechile sindicate ale muncitorilor din uzine nu mai erau atât de importante În Europa Occidentală este acela că baza lor - muncitori manuali calificați, bărbați - era În declin. Numărul de lucrători În minerit, oțel, textile și alte industrii de secol al XIX-lea se micșora, deși fenomenul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
o cantitate mică de bagaje și pentru baterie, roata de rezervă, manivelă și scule. Morris-ul cu motor În față, ca și contemporanul și rivalul lui Ford Popular (deținut de americani, dar fabricat pentru piața locală În Dagenham, lângă Londra, la uzinele Ford din Marea Britanie), aspira la un nivel mai Înalt de confort - și mai târziu va apărea În versiunea cu patru uși, cum se cuvenea Angliei prospere din anii următori. Firma franceză Citroën a introdus faimosul său 2CV (inițial adresat fermierilor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
regionale oficiale și a satisface politicienii și sindicatele locale. Chiar și după ce această strategie economic irațională a fost abandonată, iar companiile britanice de automobile au fost oarecum consolidate, ele au rămas inutil diseminate: În 1968, British Leyland avea 60 de uzine diferite. Guvernele au Încurajat activ ineficiența producătorilor britanici. După război, autoritățile au distribuit producătorilor puținele stocuri de oțel pe baza cotei de piață antebelice, Înghețând astfel un sector major al economiei În mucegaiul trecutului și penalizându-i decisiv pe noii
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
reprezentanții lor locali, administratorii halelor - erau mai puternice ca oricând. Grevele - deopotrivă simptom al laburismului militant și al incompetenței managementului - erau frecvente În viața industrială britanică postbelică. Chiar dacă liderii sindicatelor britanice ar fi urmat exemplul german, creând relații amicale În uzină și acceptând constrângeri salariale În schimbul investițiilor, dezvoltării și siguranței locului de muncă, este greu de crezut că managerii ar fi mușcat momeala. În anii ’30, viitorul prim-ministru laburist Clement Attlee identificase cu precizie maladia economică a Marii Britanii drept o
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
considerabil, În loc să riște un start nou, cu produse noi, pe piețe noi. Soluția nu era simplă. Keynes, din nou: „Dacă, dintr-o tristă eroare geografică, aviația americană (este prea târziu să ne punem toate speranțele În inamic) ar distruge fiecare uzină de pe coasta de nord-est și din Lancashire (la o oră când sunt acolo numai directorii), am fi salvați. Nu știu cum altfel am putea regăsi acea exuberantă lipsă de experiență care, pe cât se pare, e indispensabilă pentru succes”. În Franța, povara similară
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Altele erau implicațiile cu adevărat subversive ale interpretării marxiste propuse de Noua Stângă. Comuniștii și toți ceilalți puteau să ignore retorica eliberării sexuale. Nu-i deranja nici măcar estetica antiautoritaristă a noii generații, care cerea să se autoguverneze În clasă, În uzină și În dormitor - toate acestea au fost poate imprudent catalogate drept un deranj inevitabil și trecător. Aspectul cu adevărat scandalos era noua tendință a tinerilor radicali de a identifica teoria marxistă cu practicile revoluționare din țări exotice, unde autoritățile și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
adevărata sursă de insatisfacție erau condițiile de lucru, În special relațiile dintre muncitori și șefi. Cu excepția unor cazuri speciale precum Austria, Germania și Scandinavia, relațiile dintre management și lucrători În fabricile și birourile din Europa nu erau bune: Într-o uzină tipică din Milano - sau Birmingham, sau de pe centura industrială a Parisului -, muncitorii activiști, revoltați, erau supravegheați de patroni despotici, cu care nu comunicau aproape deloc. În anumite părți ale Occidentului, „relațiile industriale” reprezentau un oximoron. Același lucru era valabil În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]