12,355 matches
-
Dar e ridicol! Trebuie să facem ceva, am zis eu, după care m‑am ridicat de pe scaun și m‑am Întrebat, ca Întotdeauna, dacă nu cumva mișcarea asta avea să producă desprinderea balconului și prăbușirea lui În abis. — Andy, stai liniștită. Omul, În mod clar, nu e un criminal. A răsfoit revista și a continuat: O fi el un punkist și‑un ciudat, dar nu e criminal. — Grozav, asta e chiar al dracului de grozav. Și acum, ai de gând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dispoziție să expire, pentru că ne apropiam de hotel și pentru că interesul ei trecător față de persoana mea era pe punctul de a dispărea definitiv. S‑a uitat pe mesajele lăsate pe celular, dar a reușit să spună În modul cel mai liniștit și relaxat din lume: — Hmm, The New Yorker. Condé Nast. Am dat cu putere din cap, dar ea nu se uita la mine. — Cunosc, firește, o mulțime de oameni acolo. O să vedem cum merge restul călătoriei și poate o să dau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
că el acționa ca om de legătură Între mine și ai mei, că el era din nou insul superior din punct de vedere moral și Îmi explica mie ce am de făcut. Duse erau zilele de odinioară, când Închideam telefonul liniștită că el există, știind că depășim toate greutățile Împreună, nu ca niște facțiuni războinice. Când ajunsese lucrurile În halul ăsta? Nu mai aveam energia să‑i explic ceva evident, și anume că, dacă plecam acasă mai devreme, aveam să fiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
am impresia că m‑ai sunat ca să mă dai afară. Dacă așa stau lucrurile, e OK; știu că nu a fost decizia ta. Deci, ți‑a cerut să mă suni și să scapi de mine? Și, deși mă simțeam mai liniștită decât mă simțisem vreodată de luni de zile Încoace, tot m‑am pomenit ținându‑mi respirația și m‑am Întrebat dacă nu cumva, printr‑un noroc chior sau poate spre ghinionul meu, Miranda primise cu respect decizia mea de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pustiiri de necrezut, va izbuti în tot ce va începe, va nimici pe cei puternici și chiar pe poporul sfinților. 25. Din pricina propășirii lui și izbîndirii vicleniilor lui, inima i se va îngîmfa, va pierde pe mulți oameni care trăiau liniștiți, și se va ridica împotriva Domnului domnilor, dar va fi zdrobit, fără ajutorul vreunei mîini omenești. 26. Iar vedenia cu serile și diminețile, de care a fost vorba, este adevărată. Tu, pecetluiește vedenia aceasta, căci este cu privire la niște vremuri îndepărtate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85076_a_85863]
-
Dar mut, oracolul a tăcut. Pleacă la fel de șters cum a intrat pe ușa amfiteatrului. Mă Întorc spre conventul nostru din Matei Basarab cu vaga impresie că romancierul are mai multe lucruri de spus, dar n-are cui. Tace ca să fie liniștit. (acum) Merg la „Junimea“. Citește George Alboiu, un poet din zona sudică ce conservă eresuri puternice din lumea bălților Dunării. Scrie o poezie Întunecată și grea, Încărcată de un expresionism păstos de o mare forță mitică. Impresionat de vigoarea autentică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ore cu Marin Preda. De mâine nu mă mai duc la cursuri. Ce să mai Învăț acolo? (martie) Nu mai pot să dorm, sunt obsedat de gândul că A. mă-nșeală. Mă ridic din pat; În somn, corpul ei respiră liniștit, părând cu totul nevinovat. Dar dacă nu este adevărat? Deja e trecut de ora 12 noaptea, mă mut În bibliotecă să-l citesc pe Kirkegaard; mobila scârțâie sub greutatea unor pași, acolo parcă e cineva care se mișcă greoi prin fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de prefăcătorie cu care natura Își strigă legile ei. (marți) Nu mă pot abține să nu mă manifest sincer; simt că lumea este falsă, plină de meschinării și de complexe și că trebuie s-o menajez, ca să navighez În ape liniștite. Când plec de acasă, mă aflu În consens cu mine Însumi, că nu are rost să-mi creez dificultăți inutile; Îmi promit că nu voi mai vorbi În contradictoriu cu profesorii, că nu-mi voi mai lua peste picior colegii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
pedepsită L., dezvăluid că M. este o ticăloasă și că vrea să intre În partid numai ca să-i fie mai cald la repartiție etc., etc. În toate aceste ocazii, inițial, nici nu-mi trece prin cap să iau cuvântul, stau liniștit și citesc În colțul meu, nici nu aud ce se discută, mă amuz doar, dar deodată mă surprind că mă ridic și Încep să debitez lucruri pe care, cu o clipă Înainte, n-aș fi crezut nicidecum că aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
un prizonier Înrăit măsurând pereții temniței. (azi) Nu pot să dorm: o visez pe mama; „Băiatul mamii, adu-mi din medicamentul acela când mai vii pe acasă“; dar n-o văd, nu mi se arată, aud doar vocea, o voce liniștită egală ca ton: „Lumina ochilor mei, m-ai uitat de tot, Îmi e dor de tine!“; mâine plec la Slatina; mesajele ei În vis anunță primejdie. (ieri) Să sfărâmi Închisoarea cuvântului, acest trup din care se desfac larvele sunetelor invadând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
la băut. Apoi ne-am sărutat În mijlocul drumului și tramvaiul era În stație. M-o fi văzut cineva? Ei, și? Azi am fost la sfatul popular, cu grupa, la căsătoria colegului nostru Ogășanu. A fost frumos, ea era atât de liniștită În privința lui, atât de emoționată... M-am pilit nițel, după băutura de aseară. Am spus niște vorbe pe care le consider totuși bine spuse. Am atacat-o pe Magda, actuala țintă a lui Vasile. Am făcut pe geloasa! Ce idee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
romantice și languroase pe bănci de parcuri și la filme cu dragoste; În ea totuși era veșnic un zgomot de tren care pleacă departe. Parcă ar fi vrut să trăiască cu toată ființa ei și parcă era oprită de mersul liniștit al limbilor de ceas. Era foarte timidă, roșea toată când cerea unei vânzătoare o cutie cu bomboane. Deodată, s-a trezit pe un vârf de munte, Într-un cort, lângă un foc și sub cerul Înstelat. Ochii ei s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
satisfac pe voi? Nu de alta, dar mi-e cam scârbă. Și totuși, undeva, În lumea asta, există dragoste albastră... Frumoasă ca speranța zorilor de zi... 16 decembrie 1964 (miercuri) De multe ori, vorbesc cu bătrânii. Ei sunt niște oameni liniștiți, ba chiar cuminți. Au Însă un mare regret: tinerețea. Zic ei că ar fi trebuit s-o trăiască până la epuizare, că vai, tinerețea asta e cât o clipă. Hei, și dacă li s-ar mai da acum măcar o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
angajează cu toată ființa), pe lângă care nu vrea să treacă fără să profite de tot ce-i oferă ineditul situației. Fața ei de copil se Îmbujorează la gândul secret al șotiei ce se pune la cale. Mă Întorc la cămin liniștit și-l anunț pe Bazil ca mâine să fie prezent la Sfatul Popular al Sectorului 3 pe post de martor din partea mirelui. (miercuri) „O iei În căsătorie pe...?“ Se uită la mine pierdută, Înfricoșată; crede că-i voi face o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
seara) O colegă cu ochelari, deșirată ca o Rosinantă slabă, se ține după mine după ce ieșim de la ora de curs. În stația de tramvai de la Colței, Adriana M. mă ia de mână. „Ce este?“ „Nimic. Voiam să te sărut!“ „Stai liniștită. Nu pot suporta fetele cu ochelari!“ Se apleacă În față, ca și cum ar fi primit o lovitură, se surpă În ridicol. Nu știu de ce am fost atât de brutal, dar nu am deloc conștiința că aș avea cea mai mică vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mai stărui, ci adăugă repede: ― Firește, firește... Cu toate astea aș vrea să ne mai vedem. Știi ce?... Luăm masa împreună diseară! îți convine? Ai timpul și dumneata să-ți vestești gazda, voi fi și eu mai liber și mai liniștit... Atunci așa! Să fie, să zicem, la Enache! Cunoști?... În strada Academiei. La opt!.. Așa! 3 Titu Herdelea alerga pe trotuar cu pălăria puțin pe ureche și cu fața atât de strălucitoare de bucurie, că oamenii întorceau capul după el
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
spre marea bucurie a doamnei Gavrilaș, care o iubea ca pe copilul ei și ținea mult să-și treacă bine toate examenele. Lecțiile le-au început chiar din seara aceea, după cină, în odaia lui Titu, unde puteau fi mai liniștiți și nesupărați de nimeni. Prima lecție s-a prelungit până după miezul nopții. Tânărul a explicat a doua zi doamnei Gavrilaș, care fusese cam îngrijorată, că a ținut-o mai mult, fiindcă, într-adevăr, fata a fost foarte neglijată. Marioara
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
vreo mirare sau supărare, în sine însă era indignat împotriva lui Buruiană. Mai ales se simțea atins pentru că trebuia să recunoască, chiar ocolit, în fața fiului său că a greșit. ― Bine-ai făcut că mi-ai spus! zise la urmă simplu, liniștit. Și peste un răstimp, ca și când ar fi vorbit singur: Vezi dumneata ce om și arendașul ăsta! Ei lasă că am să... Tăcu brusc. Nu voia să se deschidă. Schimbă vorba. De altfel zvonul despre vânzarea moșiei Nadinei îi rămăsese în
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
să cumpărăm noi moșia cuconiței ca s-o muncim fiecare cât ne-o veni partea. Și venirăm la dumneavoastră să ne rugăm să ne ajutați și să vă fie milă de... ― Că doar dumneavoastră sunteți părintele nostru! făcu Matei Dulmanul liniștit, parc-ar fi avut siguranța că prin vorbele acestea l-a și înduplecat. ― Altfel nu-i chip să mai trăim, boierule, că prea ne-a cotropit calicia! spuse și Vasile Zidaru blând și moale, încît abia-și mai recunoștea glasul
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
frigeau, în tăcerea neliniștită răsună atunci deodată aspru, prelung: "Huo, boală, fire-ai a dracului!" Un argat adăpa vacile. Erau în ograda conacului. Cârduri de galițe scormoneau și ciuguleau. O găină începu a cotcodăci sâcâitor. ― Așa, măi oameni! zise Miron liniștit, ca și când înjurătura argatului I-ar fi smuls dintr-o toropeală. Să vorbiți cu conița dacă n-o să vă luați seama, că dumneaei e stăpâna moșiei. De altfel mă bate gândul s-o cumpăr mai bine eu... ― Aoleu! Atunci degeaba ne
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
explicația că fiind vorba de afaceri... Îl pofti să șează pe fotoliul ce-l ocupase Raul, lângă căminul în care foșneau cu flăcări leneșe două buturugi uriașe. Se așeză și ea pe celălalt fotoliu, murmurând feciorelnic: ― Așa... Acum putem vorbi liniștiți! Platamonu cunoștea ceremonialul. Excesul de gentilețe înseamnă că are mare nevoie de bani. Încercă să previe primejdia și începu să-i pomenească despre recolta care... Ea îl întrerupse rîzînd: ― Știu, știu... Totdeauna recolta e sub prevederile cele mai pesimiste, fiindcă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
furtunoasă de aplauze ce nu mai încetară decât atunci când regele, luând o hârtie din mâna șefului guvernului, scoase ochelarii, îi așeză tacticos pe nas și începu să citească: ― Domnilor senatori! Domnilor deputați! La mai fiecare frază aplauzele reizbucneau, când mai liniștite, când mai impetuoase, și regele trebuia să se oprească și se uita pe deasupra ochelarilor la mozaicul de figuri cu privirile îndreptate spre dânsul, ca mii de raze în focarul unei lentile miraculoase... ― ...grija mea statornică pentru propășirea țărănimii muncitoare, temelia
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Nu vă speriați și nu vă fie frică, coniță, dacă sunteți cu mine! Glasul acesta aspru și ciudat îi împrăștie deodată orice teamă. Auzi acuma și pe Titu, care nu-și pierduse cumpătul, zicînd: ― Doamnă, doamnă, nu e nimic, fiți liniștită! Încercă să zâmbească, parcă i-ar fi fost rușine de spaima trecută. Petre, cu spinarea îndoită ușor înapoi, țeapăn ca o stâncă, strângea hățurile, repetând lin și totuși poruncitor: ― Hohoho!... Hohoho!... Privindu-l, Nadina parcă vedea cum i se încleștează
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
să bată toba pe la București ce-a auzit în județul lui și să-i scoată faima că e prefect slab. Se gândea la o replică zdrobitoare, nu-i venea nimic în minte și se enerva. Între timp, Miron Iuga observă liniștit: ― Toate astea sunt efectele demagogiei deșănțate ce se face la orașe. De acolo pornește răul și se propagă nemulțumirea țăranilor și spiritul de dezordine. Când oamenii pretinși serioși proclamă că țăranii nu pot trăi fiindcă n-au pământ, cum să
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
trei vorbe că Nadina îl și întrerupse cu asprime: ― Ce, ați început acuma să-mi ațineți calea? Nu v-am spus că nu vînd? Atunci ce mai vreți? De ce nu mă lăsați în pace? Eu am venit aci să fiu liniștită, nu să... Trecu înainte și urcă treptele mînioasă: ― Atâta necuviință nici n-am mai pomenit! Tânărul Herdelea o urmă speriat și clătinând din cap. N-ar fi crezut-o capabilă de o izbucnire așa de energică. Țăranii rămaseră pe loc.
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]