13,218 matches
-
știe drumurile prin Shanghai. În cercul lui, toată lumea admiră Occidentul și îi urăște pe japonezi. La petrecerile lui, aproape întotdeauna izbucnesc cântece. Lumea se ia la întrecere care să cânte mai tare. Compozitorii scriu notele pe șervețele, iar muzicienii interpretează melodia. Dramaturgii își construiesc scenele între toasturi, iar actorii le joacă pe loc. După câteva zile, cântecul e la radio, iar scena într-un film. Încep să-i cunosc pe prietenii apropiați ai lui Tang Nah, regizorul de film Junli și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
de lemn. A venit devreme, ca să-și asigure locul cel mai bun, locul de unde poate vedea și poate fi văzută. Acum așteaptă răbdătoare. Atmosfera e exuberantă. Soldații cântă cu puternic accent nordic. Cântecele sunt compuse după învățăturile lui Mao, pe melodii populare. Credem în mărețul comunism. Suntem soldații Armatei Roșii, Pedepsim jafurile și furturile, Trăim pentru a sluji poporul Și a lupta cu cotropitorii japonezi Și naționaliștii lui Chiang Kai-shek. Fetei îi plac versurile acestea directe. Când cântecul este repetat pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
să-l învețe de la Mao: nu numai că el scapă de critică pentru răspunderea lui în crima secolului, dar își și face publicul să-i venereze și să-i binecuvânteze bunătatea, chiar și după moartea lui. Pick-upul e pornit. E melodia „Nopți de foc în capitală”. Pick-upul a fost un dar de la Agnes Smedley, admiratoarea străină a lui Mao. Mireasa merge să dea sonorul mai încet. Apoi se plimbă de colo până colo, încercând să se alăture discuțiilor. Ascultă și prinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
văd pe mine însămi ca protagonistă într-o operă imaginară. Scenele sunt sugestive, în timp ce răsfoiesc manualul de operă al împărătesei. Sunt piesele clasice, cu care am crescut, cele pe care le-am învățat de la bunicul. Jurnalul Traiului Imperial. Parcă aud melodiile și ariile. Se zice că împărăteasa nu stătea pe tron ca să privească spectacolele, ci se așeza comod în pat în aripa ei și se uita de la fereastră. Văzuse opera de atât de multe ori, că memorase fiecare detaliu. Mă urc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cu fețe noi. Cu artiștii și dramaturgii. Cu tinerii și ambițioșii. Cultiv relații participând la premierele lor și lucrez cu ei la materiale neterminate. Ai vrea să-ți dedici talentul tovarășului președinte Mao? întreb eu. Ce-ar fi să schimbi melodia asta cu preferata tovarășului președinte? Da, fii creativ și îndrăzneț. Îmi educ prietenii trimițându-le lucrări de referință, printre ele „Tămâia de la miezul nopții”, o piesă clasică de operă chinezească, și celebrul cântec italian „Întoarcerea la Sorento”. La început, ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
lui Kuai Da-fu, Gruparea Muntele Jing-gang. Uniforma verde și banderola roșie de pe brațul stâng constituie înfățișarea la modă. Mulțima cântă: Soarele auriu răsare la est. Viață lungă marelui nostru conducător și salvator, tovarășul președinte Mao. Ora unsprezece. În toiul melodiei „Estul e roșu”, vine un ropot de aplauze furtunoase. Cei un milion și jumătate de oameni strigă. Curg lacrimi. Unii își mușcă mânecile ca să-ți rețină țipetele. Mao apare în vârful Porții Păcii Cerești. Pășește încet către barele de la marginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
e nici înalt, nici puternic, are o frunte lată și o bărbie prea pătrățoasă. Însă sub sprâncenele dese se află doi ochi strălucitori. Mă inspiră ca un mare artist. Cum amândoi suntem din aceeași provincie, Shan-dong, putem să reflectăm la melodiile din copilăria noastră. Îl invit la ceai în fiecare zi. Este umil până la a avea asta ca defect. Nu se așază până nu spune un lung șir de mulțumiri. Nu deschide gura decât dacă îi poruncesc să facă un comentariu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
producții, ea este profund impresionată și adânc mișcată. În multe feluri, simte că el este un suflet-pereche. Simte pentru el o mare dragoste. Efectul operelor începe să se arate. Ariile sunt difuzate în toată țara. Masele știu cuvintele și fredonează melodiile. Revoluția Culturală este în punctul ei culminant. Operele ajută popularitatea Doamnei Mao Jiang Ching. Ea devine o supervedetă în fiecare gospodărie. Și devine mai ambițioasă. Vreau ca toate operele și baletele mele să fie transformate în filme! Nu așteaptă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
lui Kang Sheng. Chun-qiao e de profesie un teoretician comunist elocvent. Operele lui au adăugat considerabil la vâlvătăile Revoluției Culturale. Capacitatea sa de a convinge este incomparabilă. El și discipolul său, Yiao, lucrează bine împreună. Ca și muzicienii, Chun-qiao vinde melodiile, iar Yiao vinde aranjamentele orchestrale. Acum, lucrează la Citate importante din cuvântările tovarășei Jiang Ching. Nu poate spune că nu se aștepta ca Mao să se răzgândească în privința ei. Însă atunci când sosește acest moment, se trezește nepregătită. 17 iulie 1974
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cruzime nu contau. Doar fratele ei conta în acest moment. Daniel se interesă de tratamentul lui Mark, cu întrebări bune, pe care ar fi trebuit să le pună și ea terapeuților mai demult. Îl ascultă așa cum ar fi ascultat o melodie îndrăgită și uitată, care reducea un întreg capitol din viața ei la trei minute concentrate. —Vin cu plăcere la spital, spuse el. —Păi, deocamdată nu prea înțelege mare lucru de la ceilalți. Ceva din ea nu voia ca el să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Cei trei bărbați așezați tresăreau la unison odată cu farurile, smucindu-se așa cum făcea uneori diabetica Jessica, în toiul unui șoc insulinic. Păreau imagini de amator, curse cu mașini filmate realist cu o cameră de mână, pe fondul sonor al unei melodii tehno bubuitoare. Apoi, Weber văzu firele. Toți trei erau priponiți de consola de jocuri printr-un cordon ombilical. Cursa - pe jumătate film, pe jumătate desen animat - deriva parțial din creierele celor trei. Firele îi aminteau lui Weber de zilele studenției
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
era mic. Se opri la capătul cel mai îndepărtat al parcării de la MotoRest, își închise ochii încețoșați și ascultă. Cântecele se făceau auzite, matematic, melodios, cu temele lor complicate modificându-se lent. Unele erau la fel de ușor de cântat ca orice melodie umană. Începu să țină socoteala, atent la strigătele care se țineau lanț, fiecare fiind un solo pe fundalul unui cor numeros. Ajuns la doisprezece, pierdu șirul, neștiind exact unde să adune și unde să împartă. Fiecare frază muzicală era identificabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cheamă „Am amnezie de când mă știu“. Parc-ar fi niște gâscani castrați, același căcat pe care-l cântă CC de când trupa a fost eliberată condiționat. Dar pe Duane îl apucă nevricalele, iar Rupp îi dă una playerului ca să sară peste melodia asta, de parcă s-ar simți prost. Ceea ce nu face decât să-i trezească lui Mark dorința de a da înapoi ca să asculte mai bine. Se întorc pe Route 40, chiar înainte de bifurcația spre Odessa, când un cerb mare iese dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ticsit de păsări. Există oare ceva de vrut? Ea se uită în altă parte, stânjenită. Se ridică în capul oaselor, arătând spre perechea din apropiere - două păsări mari și agitate, mergând cu aripile întinse, trăncănind. Una dintre ele șuieră o melodie, patru note de surpriză spontană. Cealaltă preia tema și o îngână. Sunetul îl străpunge - creația pălăvrăgind pentru sine, lăsându-l pe dinafară. Vorbire adevărată, pe care doar un cocor o poate decodifica. Ar putea fi detectivi sau oameni de știință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
tras între umeri, de parcă s-ar fi ascuns. Apoi, dacă tot izbutiseră să ajungă acolo, rămâneau cât mai mult. Asemenea baruri puteai să vezi și în filmele western, cele cu John Wayne. El pășea în încăpere și se auzea o melodie cântată la pian. Stătea la tejghea și niște bărbați din cei obosiți începeau să-l sâcâie. De ei scăpa el repede. Probleme mai mari îi făceau însă alții, care îl urmăriseră și veneau înăuntru. Numai că el îi zărise în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
femeie, în vreme ce Lea mai avea încă păpuși în camera ei. Mi-a spus să mă așez lângă ea și a întins picioarele. Tălpile i se atingeau de pulpa mea stângă. Mă privea drept în ochi și vocea îi susura ca melodiile ieșite din vioara mamei. Vorbeam despre una și alta, dar eu pierdeam mereu șirul. Îmi plăceau nespus șosetele ei albe și scurte și cum se vedea pielea mai sus de ele. Inima îmi bătea asurzitor, cum bat clopotele de Paște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
lovească ritmic parchetul cu vârful picioarelor și cu călcâiele, dansând nebunește dansul acela, mai degrabă un iureș de mișcări păgâne, furtună de contorsionări și fragmentări de ritmuri Întretăiate cu priviri sticloase, piezișe, fierbinți, cu strigăte și sunete desprinse dintr-o melodie nescrisă și necântată până atunci. Brusc, se oprește, privirea Îi devine Îngândurată și, fixând un punct, dincolo de orice percepție vizuală, acel punct aflat mereu În Întunericul unui gol În care se concentrează toată dezamăgirea lumii. Ceva care s-a Întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Soarele! În cadrul ușii, un băiețel fără vârstă privind fix Înainte și ținându-și tatăl de mână. Un tată, din acela, cu față de legionar intelectual, dușman Înrăit numai bun să Înfunde pușcăria, având sub braț o trompetă strunită bine ca să cânte melodia deznădejdii. Oare, În ce talcioc o fi fost vândută vreunui paznic de noapte? La etaj, În balconul lung, se uscau rufe imaculate Întinse pe o sfoară groasă. De sus, din cer, ploua o ploaie pe care nu o vedea nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
cerc de muzică la Palatul Pionierilor, unde, după ce a reușit să cânte câteva exerciții de Glinka pe o trompetă cu clape, a trecut la un corn coclit, În care pufăia ceva ce nici măcar În amintire n-ar semăna cu o melodie, deși profesorul lui Îi tot spunea că este Corul Vânătorilor din opera Freischutz de Weber. Bucuria cornului a fost de scurtă durată. Într-un sfârșit de februarie, cercul s-a Împărțit În două. Unii trompeți, alții toboșari. Au format un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ulei, halva și ciocolată. O fetiță se uita zâmbind la el, În timp ce-și strângea pe după picioare tatăl, paznicul fabricii. Îi aduseră apă și o bucată de ciocolată. Paznicul scoase din gheretă o trompetă și Începu să cânte o melodie veselă. „O am de la talcioc!” spuse el Într-o pauză. „În ziua când am dat divorț, am fost la talcioc și mi-am cumpărat-o cu o nimica toată.” Și le cântă până seara din trompetă. Și pentru că se făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
să cânți la vioară și că te doare mâna și gâtul, tu nu poți să-i spui despre ceva greu așa că Îi spui că ți-ar plăcea să fii pianist și să cânți ca Enrico Caruso. Îi exemplifici interpretând o melodie din filmul Un cântec străbate lumea. După ce Îi spui minciunile cu pianul și Caruso și Îi cânți melodia din film deveniți prieteni. El Îți mai povestește de un fotbalist Cociș, jucător În echipa națională a Ungariei, care a fugit În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ceva greu așa că Îi spui că ți-ar plăcea să fii pianist și să cânți ca Enrico Caruso. Îi exemplifici interpretând o melodie din filmul Un cântec străbate lumea. După ce Îi spui minciunile cu pianul și Caruso și Îi cânți melodia din film deveniți prieteni. El Îți mai povestește de un fotbalist Cociș, jucător În echipa națională a Ungariei, care a fugit În Spania când a fost contrarevoluția la Budapesta și că mama lui este Învățătoare și chiar i-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
două castane care țopăie la vale pe cartonul asfaltat și cad În curte peste un cazan de rufe Întors cu gura În jos. Întâi un sunet ritmic inegal și apoi un zgomot puternic de gong. Tirip, titirip, tip, bang! Această melodie vă Înfioară. Este melodia demascării, a scandalului. Este melodia cartierului. Fără a fi cunoscător Îți poți da seama că pe casă se află niște hoți și mai poți constata că e vremea castanelor, adică a venit toamna. Două fulgere străbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
la vale pe cartonul asfaltat și cad În curte peste un cazan de rufe Întors cu gura În jos. Întâi un sunet ritmic inegal și apoi un zgomot puternic de gong. Tirip, titirip, tip, bang! Această melodie vă Înfioară. Este melodia demascării, a scandalului. Este melodia cartierului. Fără a fi cunoscător Îți poți da seama că pe casă se află niște hoți și mai poți constata că e vremea castanelor, adică a venit toamna. Două fulgere străbat noaptea orașului, noaptea cartierului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și cad În curte peste un cazan de rufe Întors cu gura În jos. Întâi un sunet ritmic inegal și apoi un zgomot puternic de gong. Tirip, titirip, tip, bang! Această melodie vă Înfioară. Este melodia demascării, a scandalului. Este melodia cartierului. Fără a fi cunoscător Îți poți da seama că pe casă se află niște hoți și mai poți constata că e vremea castanelor, adică a venit toamna. Două fulgere străbat noaptea orașului, noaptea cartierului. Sunteți voi care o zbughiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]