13,153 matches
-
Odessei, acoperit până la brâu cu un val de pământ și schije și intestine. El a scăpat, ceilalți 6 și comandantul de tun nu se pricepeau să ia peste picior năluca. Să trăiți, doamnă Moarte! Să trăiți! Am onoarea să vă salut. Sărut mâna! Vă așteptam, mi-a fost dor de Dumneavoastră. Mi-ați lipsit, onorată prezență! V-am ținut loc aici lângă mine, la fereastră. Nu vă faceți griji, am plătit eu biletul pentru dumnea-voastră dus întors. Pentru mine, pentru mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
ea despre mersul lucrurilor din țară. Fata avea o imagine clară despre cum ar trebui condusă comunitatea lor ca să învingă dreptatea, iar regele la fiecare întâlnire o provoca la discuții să învețe din intuiția și experiența frumoasei localnice. Apoi o saluta cu respectul cuvenit și pleca la vânătoare. Slugile înconjurau mistreții cu câinii, iar regele țintea doar un singur mistreț. Bucătarul îl tăia și făcea bucate alese din el. Regele trimitea și fetei cu cosițe galbene, câte o gustare. A treia
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
ochi negri ca noaptea înstelată, dar îi va spune să stea acasă și să doarmă liniștită până când o va căuta el. Nu vroia să-i fie distrasă atenția deloc. Și așa a și făcut. A pregătit cele trebuincioase, și-a salutat mama, frații și taica erau plecați la pădure, după lemne. Straja o vedea ca o treabă serioasă, de care depindea chiar existența familiei. Nu a zis taica că nu se pot apuca de o casă nouă dacă pierd oile rând
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
adâncă în fața Zânei de smarald, cu umilință și admirație, ascunzânduși puii sub frunze, până mai cresc. Creanga de zmeură lasă și ea din mândrie și se apleacă de atâtea fructe-rubin în fața Zânei frumoase. Fasolea se ridică pe băț s-o salute de la înălțime, cu un zâmbet strălucitor de petale, în culorile cristalului de stâncă.. Gălbenelele de chihlimbar formează un cerc și o înconjoară, s-o atingă pe picior și s-o roage să le taie și să le pună în apă
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
acceptă pe băiat cu mai mare răbdare. Apoi, înhămară calul și porniră spre pădure după lemne. Le plăcea să meargă împreună, se înțelegeau bine. Mitică savura simplitatea satului, faptul că putea sta lângă bunicul său în căruță și de acolo saluta pe toți, așa cum făcea și bătrânul: Bună ziua... bună ziua... Mitică se ținea acum și mai mândru din cauza mânzului, parcă el făcea parte din ființa sa... îl năpădea dragostea, privind mânzul, cum alerga liber pe lângă maică sa. -Ce mânz frumos aveți, striga
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
din nou la țară. Mitică se dădea jos primul din mașină și striga: Bunicule, am sosit! Între timp deschidea cele două aripi ale porții, ca să poată intra taică său cu mașina în curte. Primul drum îl ducea către grajd, ca să salute mânzul și calul. Între timp trecură trei ani din viața lor, mânzul a crescut, arăta ca și un cal adult. Când îl striga mânzul își ridica capul și se uita în direcția lui. Era un cal deștept și îl iubea
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
toți vizitatorii dumbravei Sibiului, copiii se entuziasmau și aplaudau dezinvolți, iar adulții trăiau un fel de șoc și se întrebau neîncrezători, chiar există Peter Pan? El era voios și simpatic cum îl știm din povești, activ și inventiv. După ce a salutat lumea cu un zâmbet larg și cald, s-a apropiat de pământ, ținând-o pe Beti în brațul drept, parcă ar fi vrut s-o lase să aterizeze lângă părinții ei, care o așteptau... în ultimul moment s-a răzgândit
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
făcuse cadou un pește. -Viola, mănâncă, peștele e o delicatesă. Dar ei nu-i plăcea peștele și se culcase scheunând în seara aceea. O vreme numai pește primea de la prietenul ei, în consecință nici nu mai ieșea afară să-l salute. Acolo staționa în interiorul porții, iar dacă auzea sunetul gipului, pândea prin căpături: să vadă cu cine umblă vecinul? Era frumoasă și tânără... Pe Viola n-o mai căuta nici cu privirea. Dacă n-o zărea din întâmplare, se prefăcea parcă
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
Se întoarse acasă, deși se plictisi de mult de stăpânul său, care nu avea un cuvânt cald, o delicatesă cu ce s-o servească pe ea. În fiecare zi îi spunea aceleași cuvinte, se plângea de aceleași lucruri. N-o saluta dimineața și nici n-o mângâia de loc, peste zi. Ea avea nevoie doar de un pic de iubire și nu de o inundație totală. Acum știe deja, mâine din nou îl va aștepta pe domnul din vecini și-i
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
ai trezit când am plecat, te-ai trezit când ne-am Întors, asta se numește coincidență, Așa este, Și vrei să-ți spun ce s-a petrecut, Dacă așa ți-e voia, Vino cu mine. Intrară În casă, vecinul le salută pe cele trei femei, Nu vreau să deranjez, spuse stingherit și așteptă. Vei fi primul care vei afla, spuse ginerele, și nu va trebui să păstrezi secretul pentru că nu ți-o vom cere, Nu spune decât ceea ce vrei cu adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
În vedere ceea ce se Întâmplă, n-am decât să aștept să-mi vină și mie rândul să mă Întindă Într-un pat alături de el, Cine știe, spuse directorul, și ieși. Șeful de cabinet Îl primi pe directorul general la ușă, salutându-l vizibil sec, apoi spuse, Vă conduc la domnul prim-ministru, Un moment, mai Înainte vreau să vă cer scuze, exista Într-adevăr un idiot desăvârșit În coversația noastră, dar acela eram eu, Mai probabil e că n-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Nici acolo nu era. Violoncelistul intră În casă ca un robot, din aceia vechi, din cei din prima generație, din aceia care trebuia să ceară voie unui picior ca să-l poată mișca pe celălalt. Împinse câinele care venise să-l salute, lăsă violoncelul unde se nimeri și se Întinse pe pat. Învață, gândea el, Învață o dată pentru totdeauna, prostuțule, te-ai purtat ca un imbecil desăvârșit, ai dat Înțelesurile pe care le doreai unor cuvinte care la urma urmelor aveau alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
limpezim. În sfârșit, vom vedea pe parcurs. Gata, Nea Costică, mai lasă tablele și treci la treabă! COSTICĂ: Gata, șefule! Dă semn și-ncepem! (cei doi își iau tot tacâmul și ies.) REGIZORUL (spre culise): Toată lumea în scenă! (Intră interpreții, salută publicul, eventual fac semne amicale către cineva cunoscut din sală.) REGIZORUL: Bun! Rămâne cum am stabilit. Voi doi sunteți îndrăgostiții. Vă schimbați numele când e cazul. IERONIM: Păi nu ziceam să rămânem la unul singur? E mai simplu, nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
cu spatele la sală. Blide, urcioare, căni, talgere cu pâine și fructe; aspect general de masă țărănească. În centru, așezați, Gând, Brăduț, Liana, Lioara, în straie de nuntă. GÂND: Să poftească oaspeții! APRODUL (la ușă, anunță): Măria Sa Hulpav-Împărat! HULPAV (trece, fără a saluta, direct la masă): Mie să-mi aducă un talger ca lumea, larg și adânc; eu am sosit de la drum flămând și însetat! (începe să înfulece din tot ce-i cade sub mână) APRODUL: Măria Sa Bolovan-Împărat! BOLOVAN (intră, brâncește Aprodul): Fă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
și eu sunt, pentru tine, o adevărată providență, pentru că ai în fața cui te extazia! MICUL PRINȚ: Deocamdată văd că ești doar un vanitos ca toți vanitoșii. Mi se pare nostimă pălăria pe care o porți. VANITOSUL: O, e pentru salut. Salut cu ea când sunt aclamat. Din nefericire, pe aici nu trece nimeni. MICUL PRINȚ: Și cum știi că ești aclamat? VANITOSUL: Simplu: lovește-ți palmele una de alta. MICUL PRINȚ (aplaudă stângaci): E bine așa? VANITOSUL: Perfect. (afișează un aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
el era așezat proprietarul barului, Warnstorff, un bărbat cu tenul palid, brunet, îmbrăcat într-o cămașă fără guler și purtând un șorț mare din piele care îi servea și ca geantă de mărunțiș pentru rest. Când am ajuns, m-a salutat călduros și ne-a condus la o masă liniștită din spate, unde ne-a adus două beri. La o altă masă, un bărbat se ocupa energic de cea mai mare bucată de picior de porc pe care o văzuserăm vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
găsească din belșug la Alex, cu excepția cazului în care ideea voastră de petrecere implică să „lucrezi“ la un rinichi cu piciorul de la scaun. De câteva ori, bărbați pe care îi cunoșteam de pe vremuri m-au oprit pe coridor ca să mă salute și să-mi spună cât de rău le părea de Bruno. Dar, în general, aveam parte de acel gen de priviri care ar fi putut să-l întâmpine pe un cioclu într-o secție de oncologie. Deubel, Korsch și Becker
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
de Macassar și cu un decolteu periculos ca o crevasă. Deși era doar mijlocul după-amiezii, era îmbrăcată cu un neglijeu din voal de culoarea piersicii peste un furou asortat din satin gros și încălțată cu papuci cu tocuri înalte. Îl salută pe Becker de parcă era un funcționar de la primărie venit acolo să o anunțe de reducerea chiriei. — Dragă Emil, gânguri ea. Nu te-am mai văzut de mult pe aici. Unde te-ai ascuns? — Nu mai sunt la Moravuri, explică el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
grădină. Acest gând m-a frământat numai o clipă înainte de a trece la o întrebare mult mai provocatoare și anume: oare ce căutau acolo ei și cele câteva mașini de Partid care erau parcate pe trotuar? Otto Rahn deschise ușa, salutându-ne cu o căldură plină de compasiune, și ne conduse într-o cameră special amenajată în care ne-am lăsat hainele. — Înainte să intrăm, zise el, ar trebui să vă explic că se mai află aici și alți oameni pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
cam la fel de caldă și prietenoasă ca un cuțit din armata elvețiană. Rahn ne-a adus niște băuturi și ne-a prezentat pe mine și pe Hildegard celor din cameră. Mai întâi am zărit capul roșu al lui Vogelmann, l-am salutat, și apoi m-am uitat după Himmler. De vreme ce nu era nici o uniformă, a fost mai greu de identificat în costumul său închis la culoare, cu două rânduri de nasturi. Era mai înalt decât mă așteptasem și, de asemenea, mai tânăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
să o împing în sus. Dar aproape imediat după ce am intrat în toaletă, aș fi putut să îmi doresc să fiu în altă parte sau cel puțin să port o mască de gaze, căci mirosul de fecale care mi-a salutat nările ar fi întors stomacurile unei clinici întregi de proctologi. Bănuiesc că la asta se referă polițiștii atunci când spun că asta e o meserie împuțită. După părerea mea, mai împuțită decât să trebuiască să stai potolit într-o toaletă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Cum rămâne cu drepturile mele civile? — Rahat, unde ai fost în ultimii cinci ani? Asta e Germania nazistă, nu Atena antică. Și acum taci dracului din gura aia afurisită. O asistentă veni în întâmpinarea noastră pe hol. Dădu să-l salute pe Lange și atunci văzu cătușele. Mi-am fluturat legitimația prin fața chipului ei speriat: — Poliția, i-am zis. Am un mandat de percheziție pentru a căuta în biroul doctorului Kindermann. Asta era adevărat, căci îl semnasem eu însuși. Numai că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Am luat de pe tejghea câteva șervețele și mi-am șters fruntea. Tonomatul era stins, ea se mai afla încă acolo. Înțepenită pe un scaun, privea drept înainte, mestecând gumă americană. Se ridică, luă cutia cu lapte de pe tejghea și-l salută pe băiat. Ajunsă pe prag, se opri. — Eu trec pe acolo, dacă vreți... Am urmat-o prin soarele arzător. Era îmbrăcată cu un tricou violet și o fustă scurtă verde brotăcel, în picioare avea o pereche de sandale din barete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
terorist mort. Sala de operații era deschisă și în dezordine, pe coridor un bărbat în halat se ducea spre baie cu un sul de hârtie igienică în mână. M-am aplecat puțin spre ferestruica de la sala de operații să le salut pe asistente și pe medicii care mă ajutaseră. Coboram cu liftul și în mine era doar bărbatul împotriva căruia luptasem. La ușa de la parter nu mai era nimeni, iar dincolo de ea exista o cameră ca toate celelalte, o sală de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
din in de culoare deschisă, fără cravată, părul ud încă pe ceafă îmi dădea un fior răcoros care îmi pătrundea sub cămașă. Îmi lăsasem barba să crească în voie, ca la fiecare sfârșit de săptămână. Cu o cupă în mână salutam în dreapta și în stânga. Supus ca un apostol. Lângă masa cu aperitive, Elsa vorbea cu Manlio și cu soția lui, își mișca mâinile și părul, zâmbea. Buzele ei splendide se deschideau repetat pe arcada superioară a dinților, ușor pronunțată, conștiente de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]