12,033 matches
-
Sindicatele și partidele politice le scăpaseră din vedere, ocupate fiind cu revendicări tradiționale și mai ușor de manipulat: salarii mai mari, zile de lucru mai scurte. Dar ele se Întâlneau pe undeva cu retorica studenților radicali (cu care lucrătorii din uzină nu prea aveau altceva În comun), care adresau proteste similare cu privire la universitățile supraaglomerate și prost organizate. Sentimentul excluderii de la decizie - și astfel, de la putere - reflecta o altă dimensiune a anilor ’60, ale cărei implicații nu au fost pe moment sesizate
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
au paralizat Franța. Primele proteste - cele ale reporterilor de la radioteleviziunea franceză, bunăoară - vizau cenzura, la comandă politică, a informațiilor despre mișcarea studențească și mai ales despre brutalitatea excesivă a unor jandarmi. Dar, pe măsură ce greva generală lua amploare, extinzându-se la uzina aeronautică din Toulouse, industria energetică și cea petrochimică și, cel mai Îngrijorător, la giganticele uzine Renault de la marginea Parisului, devenea clar că nu este vorba doar de câteva mii de studenți turbulenți. Grevele, manifestațiile, ocuparea birourilor și demonstrațiile aferente au
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
comandă politică, a informațiilor despre mișcarea studențească și mai ales despre brutalitatea excesivă a unor jandarmi. Dar, pe măsură ce greva generală lua amploare, extinzându-se la uzina aeronautică din Toulouse, industria energetică și cea petrochimică și, cel mai Îngrijorător, la giganticele uzine Renault de la marginea Parisului, devenea clar că nu este vorba doar de câteva mii de studenți turbulenți. Grevele, manifestațiile, ocuparea birourilor și demonstrațiile aferente au constituit cea mai amplă mișcare de protest social din Franța modernă, mult mai vastă decât
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
generală de insatisfacție era mai greu de soluționat. Franța era prosperă și stabilă, iar unii comentatori conservatori au conchis că valul de protest s-a născut nu din nemulțumire, ci din simplă plictiseală. Dar frustrarea era autentică - nu numai În uzinele Renault, unde condițiile de lucru erau de mult nesatisfăcătoare, ci peste tot. A Cincea Republică accentuase vechea tendință franceză de a concentra puterea Într-un singur oraș și În doar câteva instituții. Franța era condusă În văzul tuturor de o
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
tradiționale ale lucrătorilor (bărbați) din Nordul industrializat. Vechile tensiuni dintre salariați și patronat erau acum dublate de disputele dintre calificați și necalificați, membri de sindicat și muncitori fără afiliație. Lucrătorii calificați, mai bine plătiți și cu mai multe drepturi, de la uzinele Fiat sau de la fabrica de anvelope Pirelli, voiau să aibă un cuvânt de spus În deciziile managementului cu privire la ture, salarizare și măsuri disciplinare. Lucrătorii necalificați erau de acord cu unele revendicări, Însă dezaprobau altele. Principalele lor obiecții vizau norma extenuantă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
acolo, o veche elită avea puteri neîngrădite asupra maselor, cărora le impunea teme, examene, note și sancțiuni la discreție. Din această perspectivă, administrația, sindicatele și alte organizații profesionale din școli și universități - la fel ca și cele din fabrici și uzine - aveau un interes „obiectiv” să mențină situația existentă. Faptul că populația studențească provenea În proporții covârșitoare din clasa de mijloc urbană nu contrazicea acest argument: ca producători și consumatori de cunoaștere, ei reprezentau (În proprii lor ochi) o amenințare la adresa
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Franța, liderii studenților italieni erau interesați mai puțin de reforma instituțiilor academice și mai mult de identificarea cu mișcarea muncitorească, după cum arată și numele organizațiilor lor: Avanguardia Operaia (Avangarda Muncitorilor) sau Potere Operaio (Puterea Muncitorilor). Conflictele de muncă declanșate la uzinele milaneze ale companiei Pirelli În septembrie 1968 și Încheiate În noiembrie 1969 (când guvernul a forțat Pirelli să satisfacă principalele cereri ale muncitorilor) reprezentau un contrapunct industrial și o confirmare a protestelor studențești. Grevele din 1969 au fost cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mici, cerând să participe la deciziile manageriale, i-a convins pe teoreticienii italieni și pe adepții lor că refuzul radical al „statului burghez” reprezenta strategia corectă. Autonomia lucrătorilor - ca tactică și ca obiectiv - era calea viitorului. Reformele - În școli și uzine deopotrivă - erau nu numai imposibile, dar și indezirabile. Compromisul era un eșec. Rămâne de discutat de ce marxiștii italieni „neoficiali” au preferat această cale. Partidul Comunist Italian era vulnerabil, prin strategia sa etern subtilă și flexibilă, la acuzația că lucrează În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
lui Stalin și perspectiva unor reforme economice oricât de moderate aveau deja un efect combinat: contestarea mult mai energică a controlului exercitat de partid asupra vieții publice. Reformele economice Începute În 1963 nu erau poate universal aclamate de muncitorii din uzine, dar printre scriitori, profesori, cineaști și filosofi posibilitatea unei eliberări din chingile staliniste a stârnit o avalanșă de proteste și speranțe. Astfel, scriitorii au consacrat Conferința de la Liblice din 1963 lui Franz Kafka. Până atunci, acesta fusese un subiect tabu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cereau de mult. Propunerile reformiștilor de a descentraliza procesul decizional și de a mări autonomia locală fuseseră primite favorabil la Bratislava - deși unele reforme, cum ar fi primele proporționale cu profitul, nu-i ajutau cu nimic pe muncitorii necalificați din uzinele ineficiente ale Slovaciei. Dar instinctele Îi spuneau lui Novotný să nu șubrezească deloc controlul deținut de partid; el a propus amendamente la schimbările În cauză, cu scopul de a consolida instituțiile planificării centralizate. Sabotând propunerile lui Șik și ale altor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cărbunelui, fierului, oțelului și În construcția de mașini; ea s-a extins ulterior la produsele chimice, textile, hârtie și bunuri de consum. Zone Întregi au fost afectate: Între 1973 și 1981, regiunea britanică West Midlands, raiul micilor firme de construcții și uzine de automobile, și-a pierdut un sfert din forța de muncă. Zona industrială Lorena, În nord-estul Franței, a pierdut 28% din slujbele din industrie. În Lüneburg (Germania de Vest), forța de muncă industrială a scăzut În acei ani cu 42
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
automobile, și-a pierdut un sfert din forța de muncă. Zona industrială Lorena, În nord-estul Franței, a pierdut 28% din slujbele din industrie. În Lüneburg (Germania de Vest), forța de muncă industrială a scăzut În acei ani cu 42%. Când uzina Fiat din Torino a fost automatizată la sfârșitul anilor ’70, În numai trei ani au fost desființate 65.000 de posturi, dintr-un total de 165.000. În Amsterdam, 40% din forța de muncă era În anii ’50 angajată În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
opoziției Bisericii Catolice, cât pentru că numeroase feministe italiene Își câștigaseră experiența În mișcările stângii „autonome” extraparlamentare (primul manifest al grupării Lotta Femminista solicita, fapt revelator, salarii pentru munca În gospodărie - aplicând mecanic zonei domestice viziunea „muncitoristă” a societății moderne ca uzină gigantică). Abia Într-un târziu ele au decis să-și atingă scopurile prin intermediul instituțiilor politice În vigoare. În Spania, strategia franceză a fost copiată fidel, accelerată de energia eliberată prin prăbușirea vechiului regim. Prima demonstrație feministă În Spania a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
o „politică a prețurilor și veniturilor”, cum i se spunea În țară, de un minimalism empiric caracteristic. Au eșuat. Partidul Laburist nu a izbutit să facă ordine În industrie fiindcă sponsorii săi din sindicatele de profil preferau confruntările directe În uzină În stilul secolului al XIX-lea (pe care aveau toate șansele să le câștige) contractelor negociate În Downing Street (care Îi legau de mâini și de picioare pe mai mulți ani). Conservatorii, Îndeosebi guvernul lui Edward Heath din 1970-1974, au
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
naționale de televiziune. Au urmat marile concerne, companiile de asigurări, corporațiile chimice și farmaceutice și imensele conglomerate petroliere Total și Elf. Dar, spre deosebire de Margaret Thatcher și urmașii ei, francezii s-au ferit să vândă utilitățile publice sau firmele „strategice” precum uzina de automobile Renault (recent salvată de la faliment În 1985 printr-o uriașă infuzie de capital din partea statului). Pe piețe, ca și În grădini, francezii doreau să controleze creșterea. Ei au preferat să-și păstreze o anumită capacitate de intervenție, reținând
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
treia Într-un deceniu - de a rezolva dificultățile economice scumpind carnea de la 1 iulie 1980. A doua zi după anunț, KOR s-a autodeclarat „agenție de informații asupra grevei”. În următoarele trei săptămâni, grevele de protest s-au extins de la uzina de tractoare Ursus (scena protestelor din 1976) și au cuprins toate marile orașe industriale din țară, ajungând pe 2 august la șantierul naval „V.I. Lenin” din Gdañsk. Muncitorii au ocupat șantierul și au format un sindicat neoficial, Solidarnoœæ („Solidaritatea”); la
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
unei „societăți civile active”, stabilind legături cu Biserica Catolică (foarte important pentru Adam Michnik, care voia să depășească anticlericalismul tradițional al stângii poloneze și să creeze o alianță alături de conducerea catolică recent revitalizată), formând sindicate locale și consilii muncitorești În uzine, promovând autonomia la locul de muncă și drepturile sociale (acestea din urmă preluate ad litteram din convențiile Organizației Internaționale a Muncii cu sediul la Geneva). Dar, În comunism, până și aceste tactici prudent „apolitice” s-au lovit de refuzul partidului
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
tentaculară. Spre deosebire de dictatura brutală a lui Dej din anii ’50, regimul lui Ceaușescu s-a descurcat fără multă brutalitate fățișă. Dar rarele semne de protest public - precum grevele minerilor din Valea Jiului din august 1977 sau, un deceniu mai târziu, la Uzina de tractoare „Steagul Roșu” din Brașov - au fost reprimate violent și sigur. În plus, Ceaușescu putea conta nu numai pe o populație terorizată, ci și pe absența notabilă a reacției internaționale la acțiunile sale interne: la opt luni după ce Îi
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
populară reală pentru acest obiectiv, nu același lucru se poate spune și despre Slovacia. Privatizarea, piața liberă și reducerea sectorului de stat nu au avut priză la slovaci, care depindeau În mai mare măsură decât cehii de slujbele din fabrici, uzine și mine Învechite și neprofitabile, aflate În proprietatea statului - „Întreprinderi” pentru ale căror produse nu mai exista o piață protejată și care nu puteau atrage capital străin sau investitori privați. Pentru unele cercuri politice și de afaceri din Praga, Slovacia
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
provocat de ele. În landurile din estul Germaniei factura pentru remedierea pagubelor produse de comunism a fost achitată de guvernul federal. În patru ani, Treuhand (vezi capitolul XVII) a cheltuit miliarde de mărci cumpărând și vânzând În pierdere fabrici și uzine depășite, plătindu-le salarii compensatoare angajaților de prisos ai acestora și plătind despăgubiri - atât cât era posibil - pentru consecințele activității lor. Deși rezultatele au fost anemice și au adus trezoreria federală În pragul falimentului, foștii est-germani au avut totuși noroc
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fragmente din ciclul Horia, Ion Th. Ilea dă poemul Horea, Méliusz József figurează cu evocarea Năpraznica moarte a lui Gh. Doja, Stoia-Udrea are studii despre răscoalele țărănești din Banat în secolul al XVIII-lea, protestatar fiind și poemul său Cântecul uzinei, text ilustrativ de altfel și pentru evoluția unui expresionism bănățean (prezent și în Lume fără cer, Cartea minelor, din care ample fragmente vor apărea în ultima serie a publicației). Stoia-Udrea își publică în V. „poemul comemorativ” Veacul de foc, reprezentat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290658_a_291987]
-
apare numai în inflamații. În țesuturi, atât monocitul cât și histiocitul sunt activați de numeroși și diferiți constituenți bacterieni, virali, parazitari, fracțiuni ale complementului, proteine diverse , produși din degradarea fibrinei, etc.. După activare aceste celule se transformă în macrofage, adevărate uzine de sinteză și secreție de: interleukine, interferoni, chemokine, IOAN PAUL82 factori de creștere hematopoietici, etc., factori biologic activi ai diferitelor faze ale procesului inflamator. Monocitele, așa cum am subliniat anterior, sunt membri imaturi ai sistemului monocitar - macrofagic și au că precursori
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
-le incapabile de fagocitoza. Resturile rezultate din fagocitoza incompletă sunt acumulate în lizozomi secundări și eliminate prin exocitoză. (Cheville N. F., 1976Ă. Fig. 2.16. Macrofage încărcate cu lipide în pneumonie la pisică (După Thomson, 1984Ă Macrofagele activate sunt adevărate uzine secretoare. Cei peste 75 de produși de secreție (Zarnea G., 1990Ă au fost grupați (Unanue, 1974Ă în trei categorii: MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 85 1. Produși enzimatici: enzime lizozomale, colagenaze, elastaze, etc., care afectează proteinele extracelulare; 2. Produși implicați în reacțiile
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Cuza-Vodă și Tg. Cucului. În cursul descinderilor, numeroși soldați germani au fost omorâți de comuniștii care trăgeau asupra lor. Au fost ridicate numeroase persoane suspecte și transportate la Chestură. Cu prilejul descinderilor s'au găsit: planul conductei de apă, planul Uzinei Electrice, arme, muniții, mitraliere și steaguri roșii. Este imperios necesar deci, să se ia urgente măsuri pentru a se preveni o situație mai gravă. Căci aceste elemente, încurajate prin lipsa de autoritate și energie din partea autorităților, capătă mai mult îndrăzneală
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]
-
dispoziția Primăriei Odessa de către Comisiunea de Inventariere un număr suficient de autocamioane pentru nevoile de aprovizionare stop. Urgentarea înființării unui depozit de carburanți pentru unitățile militare și autoritățile civile stop. Asigurarea combustibilului circa 1 1/2 vagon pe zi pentru uzinele Belaevca fără de care orașul este amenințat să rămână și fără apă stop. Intensificarea propagandei și prin cotidienele din București, deoarece singura gazetă care apare într'un număr restrâns este insuficientă pentru numărul populației. Ziare cu avionul. COMANDANT SECUND C.M. ODESSA
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]