12,355 matches
-
întinse alături, punându-și capul în palmele ei făcute căuș. Cosmina îl privi cu indiferență. — Vreau să plec... șopti ea. — Mai rămâi, spuse el, dar glasul îi sună destul de neconvingător. Până te liniștești... — E târziu. Nu-ți face griji, sunt liniștită... Tataia mă așteaptă. El o să știe ce e de făcut... Îi dădu capul deoparte și-și trase picioarele de dedesubt. Bâjbâi pe podea, până își găsi chiloții, care arătau ca un petic nefolositor. S-au rupt, șopti, făcându-i ghem
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
la un firicel subțire, așteptă până când căușul se umplu și își spălă îndelung fața. Abia când văzu cerul înnegurat și simți picăturile își dădu seama cât de mult stătuse înăuntru. Rămase câteva clipe pe trotuar, strada era pustie, viața mergea liniștită înainte. Secția de poliție avea o firmă mică, din sticlă, ce, probabil, era luminată noaptea, o firmă ca oricare alta, de băcănie sau de patiserie. Rada cotrobăi în poșetă după cheia de la mașină și tresări când dădu peste medalion. Porni
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
parchezi ? îl ațâță iarăși Maca, dând rotocoale cu motocicleta, ca să se știe limpede despre ce e vorba. — E interzis ! schelălăi bătrânul. — Atunci e în regulă, își întrerupse Maca rotocoalele lângă trotuar. Dacă parcarea e interzisă înseamnă că pot să stau liniștit. N-o să mă deranjeze nimeni. Mai ales că mata, cum văd eu că umbli neîngropat, o să stai acolo, să ții de șase. Nu ți-am zis să te cari ? se congestionă bătrânul, sufocându-se de indignare. Grijania ta de cocalar
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
peron. Flăcăul spuse în gând toate astea, trecând pe culoare. Nimeni nu ieși pe coridor, să arunce pe fereastră măcar o privire. Cine vorbise până atunci vorbea mai departe. Cine citise întorcea paginile tacticos. Iar cine moțăia continua să moțăie liniștit. Vă rog, îi implora el mut, auzind cel de-al doilea semnal. Mai erau doar câteva secunde. Pe fereastră se zăreau gara și peronul, viu, multicolor. Dar flăcăul era singurul care le vedea. Observă semnalul de alarmă la capătul culoarului
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
lui asupra lumii se întregise. La început a fost cuvântul, dar nimeni nu știa care să fi fost cuvântul acela. Undeva, peste garduri, lătră un câine. Poate că și acela era tot un cuvânt. Pe drumul de la cimitir, mahalaua părea liniștită. Maca înjură în gând, pentru ca pacea să fie deplină. După el, cum se știe, înjurătura era un fel de împăcare cu lumea. De aceea simțea că nu auzise și nu spusese destul. Purta în nenumăratele buzunare ale vestei de motociclist
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
universul pregătește nașterea primăverii. Când m-am gândit la toate animalele care vor fi având grijă de puii lor, m-a durut inima pentru ele. Tatăl fu uluit. Hotărî pe loc asupra moștenitorului său. Lumânarea s-a stins. Eu stau liniștită. Prin fereastră, luna strălucește. Norii sunt deși și albi, ca niște pești uriași care înoată pe cer. Părerea mea e că și moartea împărătesei Chu An a jucat un rol important în alegerea moștenitorului, zice Fann Sora cea Mare. Tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
încât să fim alese... Ce părere ai despre șansele tale de a fi aleasă? o întreb pe Nuharoo după ce îmi dezvăluie că tatăl ei e unchiul îndepărtat al Împăratului Hsien Feng. Nu mă gândesc prea mult la asta, zice ea liniștită. Buzele i se deschid precum petalele unei flori. Eu fac tot ce îmi cere familia mea. Așadar părinții tăi știu să citească firele pădurii. — Poftim? Viitorul cuiva. Nuharoo își întoarce capul de la mine și zâmbește gingaș în depărtare. — Yehonala, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
și lasă-mi fluturii. Da, doamnă. Fluturii sunt ușor de hrănit. În caz că aveți nevoie de mai mult de o pereche, vânzătorul de viermi de mătase vine la palat în cea de-a patra zi a fiecărei luni. Perechea se odihnește liniștită pe un covor de paie. Lângă ea sunt doi coconi desfăcuți. Cele două corpuri mici și albe au aripile acoperite cu o pudră groasă de culoarea cenușii. Când și când, aripile lor tremură. Se distrează? Soarele și-a schimbat poziția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
săculeții pe care îi poartă fiecare. Actorii își fac plecăciunile și se retrag. Majestatea Sa se ridică de pe scaun, și înțelegem că e vremea să plecăm. Ne lăsăm în genunchi și spunem: Până când ne vom revedea, vă dorim un anotimp liniștit! Soacra noastră iese fără ca măcar să încline din cap. — Palanchinele imperiale! strigă eunucul-șef Shim și cărăușii vin cu litierele noastre. În tăcere, ne înclinăm spre Nuharoo și apoi unele către altele. Perdeluța palanchinului meu e trasă jos. Mă lupt din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
este liniștit... Se oprește și ochii lui măsoară lungimea părului meu. Minunat păr, doamnă. E de un negru mătăsos, ceea ce promite o sănătate deplină. Aceasta înseamnă speranță în cel mai profund sens. — Ce e cu tornada? — A, tornada... da... centrul liniștit. Este relativ calm. Acesta e locul în care ar trebui să fiți, doamnă. Trebuie să evitați anumite cărări, unde știți că oportunitățile sunt puține, și să vă concentrați pe cărări noi, unde nu a mai pășit nimeni și unde spinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
încetișor pe marginea patului și îmi face semn cu mâna să vin lângă el. Mă supun. Sunetele care vin din yoo-hoo-loos de afară sunt puternice, dar nu neplăcute. Lumina lunii aruncă pe podea umbra unei magnolii. Mă simt ciudat de liniștită. — Ce zici de o simplă conversație? mă întreabă el. Nu mă simt în stare să răspund, așa că păstrez tăcerea. — Nu mai ai nimic de spus? — Am spus totul, Majestatea Voastră. — Tu... zâmbești! — Sunteți jignit? — Nu. Îmi place. Zâmbește în continuare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
a ajuns să dezerteze din postul său. Simt rușinea pe care o îndură Majestatea Sa. E aceeași rușine care mi-a omorât tatăl. Mă uit la Hsien Feng și mă gândesc că e un stegar adevărat. Ar putea să stea liniștit și să se bucure de grădină și de festinul oferit de concubine, dar el alege să se îngrijoreze până la impotență. O dorință imperioasă de a-l alina îmi învinge teama. Mă așez în genunchi. Îmi desfac brațele și îl trag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
pe culmile Orașului Interzis, doamnă. Dacă aceasta vă este dorința, Curtea poate face ca un copac împietrit să înflorească și o viță putrezită să se cațere din nou. Vârful dealului Panoramei e locul de unde se vede cel mai bine tainica, liniștita și eleganta capitală imperială, Peking. Dealul este de fapt o movilă artificială ridicată ca obstacol pentru coborârea în Orașul Interzis a spiritelor nocive și nefavorabile din nord. De pe creasta sa, orașul arată ca o pădure magică înțesată cu copaci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Aștept ca ea să vorbească despre soțul pe care îl împărțim. Aștept să aud vorbele care-i exprimă frustarea și aproape că-mi doresc să spună ceva care să mă insulte. Însă nu aud nimic din toate astea. Ea stă liniștită, sorbind din ceai. Mă întreb ce o face să se țină atât de dreaptă și de calmă. Dacă aș fi în locul ei, mi s-ar părea dificil să fac lucrul ăsta. Mi-aș urî rivala și aș tânji să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
ziua de lungă în jurul pereților pătați. Seara, ei se așază și își mișcă în cercuri globii oculari. Inventez un pretext și plec. Pentru a mă pedepsi, astrologii îi spun Marii Împărătese o previziune cumplită: dacă nu voi sta întinsă, perfect liniștită, după apusul soarelui, cu ambele picioare ridicate, voi pierde copilul. Sunt legată de pat și sub picioare mi se pun scăunele. Sunt necăjită, dar nu pot să fac nimic. Soacra mea crede foarte mult în astrologia pa kua. — Doamnă, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
se transformă într-un prezicător de la țară. Îmi spune că sunt șanse foarte mari să am un băiat. Îmi pierd imediat interesul de a afla mai multe despre pa kua. Previziunea îmi face inima să bată nebunește. Reușesc să stau liniștită și îi poruncesc omului să continue. — Copilul are totul perfect, în afară de metal, ceea ce înseamnă că va fi încăpățânat. Omul răscolește pietrele și vergelele pe care le-a împrăștiat pe tavă: Cea mai mare calitate a băiatului este aceea că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
seamă. Servitoarele îl țin de piciorușe și de brațe așa cum ar face-o dacă ar jupui de blană un iepure. Tuturor li se pare amuzant, însă pe mine mă doare fiecare plânset al fiului meu. Mi-e greu să stau liniștită, dar știu că trebuie să suport. Există un preț care trebuie plătit pentru poziția lui Tung Chih - fiecare ceremonie îl va aduce mai aproape de statutul de moștenitor legitim. Sub privirile a sute de ochi, lui Tung Chin i se face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
un eveniment care a ținut mult și care pe mine m-a epuizat. Însă Nuharoo a fost plină de spirit și energie. În timpul ritualului, și-a schimbat rochia de treisprezece ori, mai des decât mireasa. O urmez într-o cameră liniștită din aripa de vest, unde Lu ne așteaptă deja. Când intrăm, zăresc un bărbat viguros care se ridică de pe scaun. — Yung Lu, la dispoziția Majestăților Voastre. Manierele bărbatului sunt umile și vocea îi este fermă. Se lasă în genunchi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
ajuns. A încărcat restul lucrurilor ei în căruțele lui Tung Chih. El are zece, și Nuharoo a ocupat șapte dintre ele. Mama mea e prea bolnavă pentru a călători, așa că am făcut preparativele necesare ca să se mute într-un sat liniștit din afara Pekingului. Kuei Hsiang urmează să stea cu ea, alături de Rong. La ora zece dimineața, roțile imperiale au început să se învârtească. Împăratul Hsien Feng nu a vrut să plece fără o ceremonie. A sacrificat animale și a făcut plecăciuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Feng a aruncat orașul în haos. După câteva ore, cer să-mi fie adus fiul. Mi-l pun în poală și îl țin strâns în brațe. Pentru el, asta nu e decât o altă plimbare. În timp ce palanchinul se leagănă, adoarme liniștit. Îmi trec degetele prin părul lui moale și negru și îi aranjez coada. Îmi doresc să-l pot învăța pe Tung Chih să fie puternic. Vreau să știe că pacea nu trebuie luată niciodată ca pe ceva de la sine înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
că ar fi o insultă pentru China dacă eu „mă coboram“ să mă întâlnesc cu el. Aveau să treacă mai mult de patru decenii înainte de a ne cunoaște în sfârșit. Am spus atunci Curții că nu voi putea să mor liniștită dacă nu-i mulțumesc bărbatului care m-a ajutat să țin cerul laolaltă. Crizantemele sălbatice de culoarea sângelui înfloresc cu duiumul. Plantele atârnă peste garduri și acoperă pământul din curtea mea. Încă zguduită de conținutul unei scrisori recente trimise de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
În loc să dea vina pe drumurile alunecoase, ea i-a învinovățit pe cărăuși. Nuharoo îmi spuse că și ea a avut un vis. A fost exact pe dos decât al meu. În visul ei, se făcea că este într-un regat liniștit, iar oglinda ei era cât peretele. Regatul era ascuns în cele mai adânci străfunduri ale unui munte. Un budist cu barbă albă până la pământ o condusese în acest loc. Ea era venerată și toți supușii ei mergeau având pe capete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
ei, și mergem să ne vedem mama și fratele. O invit pe mama să se mute la palat și să locuiască cu mine ca să pot avea grijă de ea, dar ea refuză, preferând să stea unde e, într-o casă liniștită, pe o străduță din spatele Orașului Interzis. Nu insist. Dacă ar locui cu mine, ar trebui să obțină permisiunea de fiecare dată când ar vrea să meargă la cumpărături sau să-și viziteze prietenele. Activitățile ei ar fi limitate la camerele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
zic. Nu mai există nici un loc în care să mă pot refugia. Ați făcut imposibilul, doamnă. A doua zi nu se simte nici o adiere de vânt. Razele soarelui răzbat printre norii subțiri. Merg în palanchin și gândurile îmi sunt mai liniștite. Cred că aș putea acum să mă gândesc la Yung Lu într-un mod diferit. Mă simt mai puțin sufocată. Inima mea acceptă ceea ce s-a întâmplat și își revine treptat din ruine. Pentru prima oară după multă, vreme simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
descurc. Cum vrei tu. Minutele Începuseră să pară ore, iar stropii reci se transformaseră rapid Într-o ploaie Înghețată, persistentă. Ce anume voiam eu să dovedesc? Paznicul se sprijinea de ușă, ca să se protejeze de copertină și citea În continuare liniștit, ca și cum n-ar fi realizat ce uragan vuia acum În jurul nostru. Am continuat să-l privesc fix până când și-a ridicat privirea, a rânjit și a spus: — Mda, se pare că te descurci foarte bine singură. Categoric Îmi dai o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]