13,218 matches
-
proaste și a căldurii excesive pentru luna iulie, apoi deschide radioul. Se aude vocea destinsă a crainicului: "În dimineața aceasta un program special de muzică. Pentru început vă invităm să rememorăm acordurile tangoului Silencio prin vocea nemuritorului Carlos Gardel." Ritmurile melodiei se aud încet în cameră și Amalia răsucește butonul volumului mai tare. Cei doi continuă să tacă, ascultând fermecați. Brusc, melodia se întrerupe. Prezentatorul anunță emoționat: "Întrerupem programul pentru a transmite că starea de sănătate a Primei Doamne este în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
program special de muzică. Pentru început vă invităm să rememorăm acordurile tangoului Silencio prin vocea nemuritorului Carlos Gardel." Ritmurile melodiei se aud încet în cameră și Amalia răsucește butonul volumului mai tare. Cei doi continuă să tacă, ascultând fermecați. Brusc, melodia se întrerupe. Prezentatorul anunță emoționat: "Întrerupem programul pentru a transmite că starea de sănătate a Primei Doamne este în continuare gravă, dar stabilă. Biserica cheamă poporul argentinian la rugăciune pentru însănătoșirea doamnei Eva Peron... " Dumnezeu să-i dea sănătate! A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fățiș admirative din partea celor așezați la mesele din apropierea ringului parchetat. Cele ale bărbaților ascund în spatele încântării afișate și un dram de invidie pentru norocosul care se bucură de compania unei partenere absolut fermecătoare. Alte câteva perechi se formează pentru noua melodie, dar ei revin la masă. De abia se așează, că un ofițer german se prezintă protocolar, cerând permisiunea să o invite la dans. Primește un refuz politicos. Un civil ce vorbește românește cu un ușor accent străin, împărtășește soarta celuilalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în fața micului aparat de radio și-l deschide. Se aude vocea lui Jean Moscopol spunând cântat iubitei sale Mimi noapte bună. Schimbă postul căutând altceva. Printre șuierături și fragmente de voci, prinde clar Balada lui Ciprian Porumbescu. Căzut sub vraja melodiei blânde și mângâietoare, ca un oftat de iubire, ascultă țintuit în fotoliu acordurile ușoare, sau profunde ce închipuie parcă o poveste plină de tristețe, dar în spatele căreia se poate vedea un zâmbet pur, cu puterea miraculoasă a învierii. Țigara aprinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
În scrumieră a rămas doar filtrul și o mică grămăjoară de scrum. Un vag fum dulce-acrișor se ridică spre tavanul alb. Difuzorul aparatului tace pentru câteva momente, înlănțuit parcă și el în visare, apoi un bâzâit scurt anunță o altă melodie, brusc acoperită de țârâitul telefonului. Ridică receptorul și recunoaște vocea caldă a Smarandei. M-ai uitat, îi reproșează ea cu blândețe. Mai ții tu minte când am vorbit ultima oară? Că de văzut, parcă au trecut ani. La auzul vocii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
că poate interveni ceva. Ofițerul blond și perechea lui piruetează elegant pe parchetul ceruit în ritmul unui melancolic tangou argentinian. Fata, cu ochii voalați și capul lipit de umărul tânărului, îl strânge de parcă se teme să nu-l piardă. Odată melodia terminată se îndreaptă către masa lor. În timp ce îl ține cu amândouă mâinile de brațul dinspre ea, tânăra are o privire mândră, care parcă spune: "Priviți, este al meu." La ce te gândești? întreabă Smaranda La cei doi, sublocotenentul și prietena
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
puțin cu paharul... Te rog, Marius, suntem deja avizați cu toții asupra manierei lui de comportament. Un mitocan alunecos și obraznic. "Te port mereu, în gândul meu, pe tine ..." se aude deodată vocea ușor graseiată a solistului pe ritmul unei melancolice melodii. Marius se apleacă spre Smaranda. Vrei să dansăm? Cu multă plăcere. La celălalt capăt al camerei, Iorgu scoate o cutiuță de aur din buzunar. Inspiră lacom, pe nas, un praf alb, foarte fin. Unii se privesc scandalizați pe sub sprâncene, alții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
se desfășoară pe capacul deschis al unui sicriu. Iar asta o știu cel mai bine ei, veteranii. Calmi, aceștia au încremenită pe față acea seninătate născută numai dintr-o acceptare realistă a situației prezente. Un soldat cântă din frunză o melodie melancolică. Unii scriu acasă, sau își curăță armele. Alții, fixează pur si simplu tavanul, stând întinși în paturi, o expresie foarte politicoasă pentru stratul subțire de fân acoperit cu foile de cort. Așezat pe un scaun desfundat, Marius trage cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
uneori dă și din buze ca și cum ar cânta. Pune vioara sub bărbie, o acordează atent și imediat arcușul ce pare o prelungire a mâinii începe să alerge sprinten peste corzi în tempoul vioi al Horei staccato. În momentul în care melodia s-a încheiat, numeroasele aplauze ale soldaților, care ascultaseră ca vrăjiți piesa lui Grigoraș Dinicu ce le aducea aminte de horele din sat, fac pe Suflețel să se îmbujoreze ca o fată mare sfioasă, sărutată prima oară. Iovuț cioplește o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
o broșură tehnică găsită pe jos. Se pare că este foarte interesat de ceea ce scrie acolo, deoarece nu ridică ochii nici când Carol trece pe lângă el, purtând în brațe o cutie metalică plină cu benzi de mitralieră. Murmură încet o melodie: "Undeva odată, un soldat scria, versuri de iubire pentru draga sa..." Lili Marlene? Da. Îi surâde sfios lui Marius și acesta îl bate pe umăr încurajator. Mai încolo, la a doua fereastră, sergentul Lazăr împarte cu Romulus o țigară. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
somn pe care nimeni n-ar trebui să-l experimenteze, cu atât mai puțin un băiat de doisprezece ani. ALICE Televizorul, aflat în spatele meu, spunea că Viena e sub ape, calculatorul afișa mesaje care mă excitau, iar radioul cânta o melodie populară. Nu aveam timp să opresc televizorul și radioul, pentru că mesajele excitante curgeau regulat și cereau răspuns. Vocea groasă a cântăreței de la radio slobozea triluri, crainicul de la TV era zguduit de o tuse. Așa am cunoscut-o pe Sgsdgff. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
sigur că n-am mai ajuns. Tubul de oxigen mi-a căzut din gură, am simțit o masă mare de apă sărată umplându-mi plămânii, am văzut niște culori ciudate și, în cele din urmă, m-am înecat. INDIANA Era melodia din Indiana Jones, care semăna și cu aia din Star Trek și din Războiul Stelelor și care insufla măreție. Se agăța de creier, nu mai scăpai de ea. Ți se părea că, din moment ce-o auzi, tu ești eroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Jones. Paharul de plastic cu Cola, umed și răcoros, pe pereții căruia se făcea un condens apetisant, sosea ca un corespondent al ultimelor acorduri. Angajații loveau de două ori în tavă înainte să-i dea drumul - și, odată clientul servit, melodia reîncepea. Cumpărătorii întorc spatele și caută o masă. Ascultă radioul, poate vor să citească ziarul; atâtea muzici se îngrămădesc în capul lor. Prin ușa mereu deschisă și închisă își croiesc drum vuietele străzii. Oamenii vorbesc, stârniți de foamea și setea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
setea ce li se vor astâmpăra. Nu au nici o disciplină. E așa de obositor, nici măcar nu-și dau seama. Ei nu știu că restaurantul a învățat să-și pună ordine în gânduri, stabilind cel puțin în mințile angajaților o singură melodie. Eu cunosc foarte bine lucrul ăsta, pentru că sunt un angajat. M-am deprins cu Indiana - așa numesc eu cântecul - în urmă cu câteva săptămâni, când am primit postul. Doamna director a decis că e bine să ne coordonăm mișcările, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
deranjează câte un client sensibil. Când o să fiu un pic mai copt, am să-i aduc personal la cunoștință doamnei director acest defect. Doamna director a fost de acord că cel mai bun stimulent pentru munca în echipă e o melodie veselă, care să fie cântată în gând. Secretara dânsei ne-a chemat pe toți proaspeții angajați într-o sâmbătă, când restaurantul era închis. Muzica însuflețește mișcările, ne-a spus. Marii șefi ai corporației au hotărât că angajații vor fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
fi trebuit să fie complet aurii. Noi, la restaurant, suntem împotriva oricărei cruste formate prin prăjire. Mi-am amintit de auriul cartofilor scoși din baia de ulei, de curățenia mânerului friteusei și de carourile podelei. Așa mai înțeleg bucătărie - o melodie cunoscută a început să mi se plimbe prin cap. Pe de altă parte, știam unde fusese pregătită mâncarea de aici, într-o bucătărie tristă, pe un aragaz cu presiune mică, sub un tavan afumat. Pentru tavanul afumat o uram. Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
îndoială că îi compara sunetul cu cel al rezervorului din WC-ul de acasă. Întotdeauna găsea defecte closetelor străine pe care le vizita. Numai acasă, își spunea el, ritmul curățării se face într-un chip atât de firesc, cu o melodie atât de proaspătă. Numai acasă orice duhoare pare copleșită de strădaniile dezinfectantului albastru de pe margine. În vreme ce palma se deschide și mânerul de plastic al lanțului ciocăne în faianță, numai acasă apa face trei bucle viguroase, iar contemplarea lor e încântătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
bine. Dar și eu am nevoie de încă un om. Cred că ești mulțumit. Așa că șeful și tânărul aspirant porniră să exploreze galeriile în fruntea a doi oameni fiecare. Lăsară în coridorul principal femeia. Ea îi așteptă răbdătoare, fredonând o melodie. Când cele două grupuri se întoarseră, aproape simultan, femeia îi găsi cuprinși de agitație. Primul grup vorbi prin reprezentantul său, bărbatul mai vârstnic. - Am mers mult și am descoperit trei galerii fără mare însemnătate științifică. În a patra însă, spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
admirabilă, care cânta toate operele pe care le-am auzit apoi la teatru. Toate așteptările mele, toate serile de grădină publică - toate cele erau țesute cu muzică. Cântecele erau expresia sentimentelor mele și erau dureroase. Ea, gesturile ei, mersul ei, melodiile muzicii, luna, stelele - toate se combinau în ceva, care nici nu poate fi priceput decât la 16 ani - când ești precoce și... romantic. Romantic - este cuvântul în care se cuprind toate - 16 ani, libertate, amor, muzică, natură; temperament sensibil și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
care mă interesa era ea. Cu aere de psiholog dezinteresat, îi detaliam calitățile, stăruind mai cu seamă asupra inteligenței. "Mă lingușești... Pentru ce mă lingușești?" adăugă ea, subliniind și adnotând fraza scurtă cu lumini ascuțite în ochi și dîndu-i o melodie gingașă. Era zâmbetul ei obișnuit, acum mai complicat și disociat: ușoară ironie în ochi, simpatie caldă în glas. Am ignorat acompaniamentul logic și muzical și am rămas ferm cantonat în psihologia descriptivă. Altfel, aș fi căzut în quasideclarații, firești poate
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
-și odihnească, zicea el, caii. Crâșmarul, mic, pipernicit, creț, stătea pe prispă, în vestă, cu picioarele goale în papuci, silabisind Universul cu o voce mai tare decât era nevoie ca să-și ajute înțelegerea prin auz. Din casă veneau valuri de melodie. Cineva, probabil crâșmărița, cînta: "Suspine crude pieptu-mi zdrobește". Desigur că acela care o făcea să suspine atât de crud nu era crâșmarul, impropriu pentru rol chiar și prin natura lui de intelectual, probată (și fortificată) de citirea ziarului enciclopedic. Când
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
de explorare astrală, creierul mai permite uneori diferitelor subconștiente să reflecte în conștiință ceea ce văd sau știu, și atunci intervin momentele de insprație (poeții au sclipiri de geniu, „văd” strofele și poezia vine de la sine, muzicienii „aud” muzica și compun melodia etc.) sau mai sunt situațiile când subconștientul poate interveni pentru rezolvarea unei probleme importante pentru supraviețuirea și dezvoltarea ființei umane etc. Atunci rareori acesta dă soluții cu rezultate pozitive vizibile imediat. Datorită faptului că subconștientele vin de la niveluri înalte și
Călătoria în afara corpului fizic by Mihai Moisoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/508_a_774]
-
nenea Iancu cu Aglăița! - Da' frumos mai cântă, bată-i norocul! Noi, copiii, am moștenit de la ei și vocea, și urechea muzicală. Cu toții am cântat la diverse ocazii, pe două și trei voci. Chiar și azi mai fredonăm câte o melodie de care ne amintim. Cu câteva zile înainte de a veni sărbătorile de iarnă uitam de năzbâtiile cotidiene și deveneam foarte liniștiți și ascultători, pentrucă venea Ajunul și Moș Crăciun nu aducea daruri decât la copiii cuminți. O întrebam pe mama
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ea, dar timbrul vocii ei semăna cu cel al doamnei de muzică. Și interesant, era afonă! Aveam colege niște fete frumoase și drăgălașe, cu care, în recreație dansam, făceam băieți și fete un cerc, băteam din palme și cântam o melodie cehoslovacă, ce începea cu „Joacă, joacă, joacă băiete/ Că țara este plină de fete/ Căci jocul nostru este format/ Dintr-o fată și-un băiat.” În timpul acesta, în mijlocul cercului dansa o pereche. După un timp, rămânea fata și băiatul își
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Voi, oameni în toată firea, ca și mine acum, nu știți ce filme minunate vedeam noi pe atunci! Erau filme de tot felul, dar în minte mi-a rămas un film de desene animate numit „Căluțul cocoșat.” Era acolo o melodie scurtă, care a devenit apoi semnalul meu și al lui Țuți, atunci când ne căutam pe vreo baltă, de exemplu, căci mai târziu am devenit pescari amatori. Ajungeam pe baltă și fluieram începutul de melodie din „Căluțul cocoșat”. Dacă Țuți era
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]