15,929 matches
-
Industriile producătoare de materiale de bază - ciment, oțel, metale neferoase, produse chimice, sticlă, celuloză și hârtie - utilizează combustibili fosili (petrol, cărbune, gaze naturale) nu numai pentru producerea de energie, ci și ca bază de materii prime. Aceste resurse naturale reprezintă, în mod incontestabil, elemente fundamentale ale structurii economice
COPOLIAMIDE SINTEZĂ, PROPRIETĂŢI, APLICAŢII by MĂDĂLINA ZĂNOAGĂ () [Corola-publishinghouse/Science/685_a_976]
-
În urma unei dezvoltări de peste 60 de ani, producția principalelor produse industriale a crescut de zeci și chiar de sute de ori. Multe produse industriale sunt exportate în alte țări, China aflându-se pe primul loc în lume la producția de oțel, cărbune, ciment, îngrășăminte chimice și televizoare. În 2013, China a realizat o valoare industrială adăugată de 21.068,9 miliarde de yuani, o creștere de 7,6% în comparație cu cea din anul precedent. În prezent, China poate produce atât avioane, nave
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
câteva săpături întâmplătoare în zonă au confirmat existența unui astfel de mormânt. În 1971, în timpul unor săpături la peste zece metri adâncime, pe un șantier din zonă, constructorii au dat peste o porțiune cu noroi alb. Cu o bară de oțel au făcut o gaură în strat și din orificiul creat au ieșit gaze cu miros neplăcut. În urma prospectării, specialiștii au confirmat că în subteran se află un mormânt antic. Deschizându-l, arheologii au constatat că groapa este, de asemenea, plină
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
o astfel de slujbă. Furia lui în contra războiului și a celor ce l-au făcut era așa de mare, încât în 5 septembrie publică un articol subscris de două ori, în care își bătea joc de Independență, de Coroane de oțel, în care oamenii cei mari ai României sunt: Maiorescu, Carp și Marghi loman; insulta pe Ionel și îl îndemna să se sinucidă, cum avea de gând în timpul neutralității, de i-ar da politica greș și ar nenoroci țara. [Era în
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
consecință, codificarea normelor de comportament respectate benevol; irelevanța sporită a frontierelor; securitatea este bazată pe transparență, deschidere reciprocă, interdependență și vulnerabilitate mutuală. În legătură cu aceste caracteristici se impun două precizări: războiul militar clasic a fost înlocuit de războiul vinului, puilor, ciocolatei, oțelului, biscuiților sau de războiul împotriva terorismului; frontierele au devenit aproape inexistente în ceea ce privește circulația bunurilor, capitalurilor și serviciilor, dar nu și în ceea ce privește imigrația ilegală și securizarea granițelor. Transformarea statelor și produsul lor postwestfalic nu au dus la dispariția suveranității aceasta capătă
RELATII INTERNATIONALE by Daniel Biró, Stanislav Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1531]
-
iubiri tumultuoase, cum stă bine sângelui nostru latin. Parafrazând un roman în vogă cândva, aș îndrăzni să afirm că, în urmă cu vreo trei decenii, prin romanul Ziua magnoliilor viscolite, Constantin Munteanu ne-a spus că "așa s-a înnobilat oțelul fostei industrii grele românești" și, din dragoste și ură, solidaritate și indiferență deopotrivă, s-a decantat aurul sufletelor noastre zbuciumate, ale celor care am populat Gulag-ul României anilor '70-'80. Acum, el ne-o repetă, republicându-l. Ce s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
românești" și, din dragoste și ură, solidaritate și indiferență deopotrivă, s-a decantat aurul sufletelor noastre zbuciumate, ale celor care am populat Gulag-ul României anilor '70-'80. Acum, el ne-o repetă, republicându-l. Ce s-a ales din oțelul nobil, ajuns fier vechi, și cât aur a mai rămas în sufletele celor care am supraviețuit, autorul ne dă speranțe că vom afla și din viitorul său roman, CRISTINA, sau morile de vânt ale vremurilor. Salut, așadar, reeditarea la Iași
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
nu le duce acasă să-și încălzească apa din piscină cu ele. Atunci am aflat eu că unii, în goana lor de-a avea, de-a fi mai cu moț, au mers pînă acolo încît și-au construit biblioteci din oțel inoxidabil, oțel adus la vremea aceea din Vest. Și cîte altele! Le dau înapoi peste vreo săptămînă, zic eu, gîndind că rezistențele costă cîteva zeci de mii. După ce terminați, zice Don Șef. Că dacă stau în magazie, ce, le mulge
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
duce acasă să-și încălzească apa din piscină cu ele. Atunci am aflat eu că unii, în goana lor de-a avea, de-a fi mai cu moț, au mers pînă acolo încît și-au construit biblioteci din oțel inoxidabil, oțel adus la vremea aceea din Vest. Și cîte altele! Le dau înapoi peste vreo săptămînă, zic eu, gîndind că rezistențele costă cîteva zeci de mii. După ce terminați, zice Don Șef. Că dacă stau în magazie, ce, le mulge magazinerul zilnic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
destinul poporului nostru că au transformat peste tot Consiliile și Gărzile Naționale În eficiente elemente de ordine și siguranță pentru viața locuitorilor, fără deosebire de naționalitate. Au stăvilit și zădărnicit În multe localități Încercările jandarmeriei maghiare și ale gărzilor de oțel maghiare, Întemeiate de nemeșime, de a lovi și Înăbuși violent, sângeros, lupta românilor pentru Unirea cu Țara. În comuna Giroc, de exemplu, Garda Națională comandată de Învățătorul Titu Telescu pune capăt dezlănțuirii sângeroase a jandarmilor maghiari, apără viața sătenilor și
SIMPOZIONUL JUDEŢEAN REPERE ÎN ISTORIE by Florin FÎnaru () [Corola-publishinghouse/Science/91758_a_93539]
-
Concetta, pușca zăcea acolo unde-o aruncase ea. Lupara răposatului ei soț Își servise scopul și răzbunase onoarea familiei. Brunetti se apropie de femeie. Ea ridică privirea spre el, recunoscându-l, dar nu zâmbi: fața ei putea fi făcută din oțel. Brunetti se adresă bărbaților: — Dați-i drumul. Aceștia nu făcură nimic, așa că repetă pe-o voce Încă neutră: — Dați-i drumul. De data aceasta Îi dădură ascultare și eliberară brațele femeii, având amândoi grijă să se Îndepărteze În același timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
în capetele celor ce stăteau în ușă. In urma lui o ceată de oameni înarmați cu lănci împungeau în dreapta și-n stânga și, răzbind pin ei, fugiră mereu până în risipiturile unei stânci, prin cari pierzîndu-se nu vedeai în lună decât oțelul țevelor întinse și împușcăturile trimise în cei ce acuma cotrobăiau pin casă. Dar pe acel june palid, cu capul gol, îmi părea că-l cunosc. Deși-l văzusem numai la lumina fulgerelor din puște, totuși îmi părea că nu putea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Toți și-ndreptară ochii spre ea. ["Noaptea era întunecoasă"] 2258 Noaptea era întunecoasă de tot și câmpia se-ngîna doar a alb în tăcerea întunericului și cavalerul își mai da zor calul [ului ] pe câmpia ce trăsnea ca gheața, pieptarul de oțel îi părea greu și mantia neagră era aruncată cu ușurință și volnicie peste umărul stâng, de-l înfășa, lăsîndu-i liber[ă ] numai partea de sus a pieptului. Coiful strălucea slab și calul se poticnea din când în când din genunchii
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
El merse spre ea, se dete jos de pe cal ca să-și mai încălzească picioarele amorțite și, trăgând după el calul de căpăstru, mergea mereu spre pată, care i se zugrăvea dinaintea ochilor. Deodată dădu cu nasul de ceva rece ca oțelul. Aceasta era pata de lumină: era o fereastă brumată, da de la ce nici știa; el suflă-n geam până făcu o roată rotundă și se uită. Văzu o masă în întuneric, c-o hârtie albă parcă și niște degete subțiri
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
niște bulgări de piatră și pin glod, în care-i rămânea urmele labelor ca o scrisoare de zodii... Cucurigu... Dar nu-i era bine... îi era greu capul... creasta i-atîrna în jos, ochii lui cei rotunzi ca două altițe de oțel erau păinjeniți... el își plecă capul și-l ascunse sub aripa... își ridică un picior și adormi... Dar într-un par era o cioară care tot striga: crrr! tla! tla! tla! crrr... Sunetele astea-l urmăreau în somn... până ce simți
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
mult la locul mânjit. - Hm! da, da! aici trebuie să fie visul vieței mele... Și, ca și când s-ar fi speriat de neîngrijirea cu care lăsase dulapul deschis, aruncă iute pergamentul în fundul lui și-l închise iute c-o cheiță, de oțel... Apoi începu să se primble prin cămară... O oală de flori numai cu pământ era într-un colț... El turnă pământul afară... sub el erau monede de aur... C-un fel de aviditate el legă banii într-o treanță veche
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
o vrea sau s-o știe toate naturile tari. Afară de aceea era foarte cult, îmblase și citise mult și era un muzicant escelent. Prin pielea mînelor sale uscate vedeai toți mușchii și toate vinele. Ele erau tari de păreau de oțel. Avea un glas adânc, cam aspru, dar plăcut în rara lui preciziune. Râsul lui era însă supărător. Înfundat după o perdea grea de mătasă verde și uitîndu-se pe fereastă în noaptea clară, ședea un tânăr cam de 18 ani. El
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de rouă, el zice: vezi ce frumoasă mireasă. Și painjeni țes de la o tufă de flori la cealaltă un pod de diamant la mirele ce șade departe - pe altă tufă - s-aducă nuntașii, un cârd întreg de musculițe albastre ca oțelul... furnicile sânt servitori, căci aduc saci albi cu miere și făină, ba țin câte o iarbă în gură, cu care să apere de razele soarelui capul miresei. Clopoțeii albaștri a florilor sună de liturghie, albinele cântă ca lăutari, bondarul în
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
parte. Cele mai bine de 60 de kilograme de bronz erau la locul lor. Răsuflă ușurat, înjurându-l totuși apăsat pe Petrică. Stinse lumina. Închise ușa la loc și, pe lângă dispozitivul de siguranță anterior, adăugă și un lacăt elvețian din oțel, scrâșnind: "Poftim, Petrică, tată! Mai dășchide-l și p-ăsta, na! Fi-ți-ar pielea ta jurată! Te dedeai fratile meu, ă? Cum ne-am găsit noi amândoi dă pă lângă Videle, amândoi dinamoviști, amândoi cu România Mare, amândoi băieți deștepți
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
Cu ăla!?! Da, cu ăla, ce nu-i bun? Cum să fie bun? Întotdeauna arată cu cel puțin două kilograme mai puțin. Ei, aș! Ba nu, ba nu! Știu sigur că anul trecut avea abaterea asta. Dar acum, când probabil oțelul ăla prost din care-i făcut dinamometrul s-o fi paradit și mai mult? Vorbesc prostii, cântaru-i foarte bun, l-a adus Adrian din America, iar Agnes infailibila Agnes, însăși l-a ales. Bine, atunci ia-ți bani ca lumea
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
A fost al lui Făt-Frumos, Năzdrăvan și grațios. Cu trăsura sau călare Te duce-n viteză mare, Cu potcoave de oțel... Ghiciți cine e de fel?!
Calul by Alin Gabriel Caras () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83617_a_84942]
-
Jordan. Omul care‑i introducea În puterile și subtilitățile lui Tucidide și care analiza rolul lui Alcibiade În campania siciliană așa cum nimeni altul n‑ar fi putut‑o face - omul care În seminarul său comenta Gorgias, efectiv În fața uzinelor de oțel și a mormanelor de zgură și a funinginei de pe străzile orășelului Gary, cu bărcile lui venind și plecând pe apa lacului Michigan - un astfel de om ar fi putut să atârne și În aer, făcând levitație asemenea lui Jordan. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
vreo cincisprezece minute, și când am ajuns sus, Ravelstein fusese deja instalat În pat, - dar nu În patul său cu patru stâlpi. I se comandase un pat de spital, deasupra căruia un mecanic monta acum un triunghi mare, echilateral, din oțel tubular inoxidabil. Ravelstein urma să‑l folosească pentru a‑și muta greutatea corpului de pe o parte pe alta. Când trebuia să treacă din pat Într‑un scaun cu rotile pentru terapia fizică, baza triunghiului Îi era vârâtă sub coapse. În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
a‑și muta greutatea corpului de pe o parte pe alta. Când trebuia să treacă din pat Într‑un scaun cu rotile pentru terapia fizică, baza triunghiului Îi era vârâtă sub coapse. În timp ce se prindea, cu picioarele slăbite, de tubul de oțel, instalația era Înălțată treptat, prin Învârtirea unei manivele plasată la piciorul patului. Brusc Îi vedeai gambele slăbănoage ridicându‑se, ieșind de sub așternut. Și pentru că nu‑și putea deschide complet pleoapele, expresia de alarmă din ochi nu era vizibilă decât pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
infirmiera Încerca să‑i acopere organele genitale, Ravelstein părea să rumege o Întrebare presantă - poate dacă are vreo noimă să te zbați atât de aprig pentru existență. Nu are nici o noimă, totuși el se zbătea. Se crampona de tubul de oțel, care era probabil foarte rece, pumnii Încleștați i se apropiaseră de urechile mari, de franjul de păr occipital care se zbârlea la liziera cheliei. Există capete pleșuve care‑și proclamă tăria. Așa fusese și capul lui Ravelstein. Dar acum devenise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]