13,153 matches
-
pe acolo, în camera de zi. Făcu un gest spre ușile franțuzești, impunătoare. Vă rog să mă scuzați o clipă. — Cred că eu am să mă duc să-mi iau ceva de băut, spuse Dean în timp ce Catherine pleca să-i salute pe noii veniți. Ne vedem mai târziu? — Mai târziu, amice, spuse Toby încercând să facă pe interesantul, dar reușind doar să arate bătrân. Adriana nici nu știa de unde să înceapă. Să-l descoase pe Toby mai întâi despre Dean sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
lui Henry, când o să fie pregătită. Leigh îl auzi pe Henry cum bea ceva, apoi râde pe înfundate. — Nu spunea mai nimic. Zicea că nu vrea decât “să vadă ce mai e”, “să ia legătura cu baza” și “să ne salute” ceea ce, fiind vorba de domnul Chapman, e ca și cum ar scrie pe cer “ceva s-a stricat rău detot și vreau să văd dacă știi sau nu.” Leigh inspiră adânc, impresionată de intuiția lui Henry și în același timp furioasă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să respire, se hotărâ să o scoată peste cap și o aruncă pe măsuța de cafea Lucite. — Ei, doar o știi pe Emmy, e întotdeauna pe fugă. — Hmm. Ai comandat de mâncare? — Scuze, Emmy a vrut să treacă să mă salute când se întorcea de la aeroport, am stat de vorbă doar câteva minute și am uitat. Ce ai dori? întrebă Leigh, mulțumită că avea ceva de făcut. Își scoase telefonul și începu să caute prin agendă. — Sushi? Vietnameză? În Greenwich au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să-i fie fiică, nu i-a îmbunătățit lui Leigh starea de spirit. — Leigh, a spus el cu un zâmbet larg, întinzându-i mâna. Ce mă bucur c-ai venit! — Mmm, a răspuns ea fără să se ridice să-i salute. Nici nu mai era nevoie să se ridice — zâmbind, tânăra tocmai își trăsese un scaun și, împreună cu Jesse, s-au așezat în fața ei. — Tuti, ți-o prezint pe Leigh. Leigh, ea e Tuti...soția mea. Leigh s-a uitat mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
paparazzi se înghesuiau înnebuniți la intrare. Niște pahare cu martini din litchi au apărut parcă din senin și, în câteva minute, fetele erau în plină dispoziție. — Deci, care e planul? o întrebă Leigh pe Adriana pe care o abordaseră și salutaseră nu mai puțin de trei persoane în ultimele zece minute. — Parcă ai fi o celebritate locală, îi spuse Emmy Adrianei clătinând din cap. Nu că m-ar surprinde, dar, totuși... Adriana surâse dezvelind dantura ei perfectă și își dădu părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
miezul zilei și cei mai mulți dintre ei au trecut pe la cârciumă cu plasele Încărcate În piața aflată la câteva sute de metri... Ceapă verde, roșii, cartofi, ridichi, salată - primăvară și-n bucătării. Destinație - casa, via cârciumă!, a strigat cineva după ce a salutat pe toată lumea. Sandu Șpriț, dinamovist din tată-n fiu, a plecat de la domiciliul conjugal În viteză maximă, de ziceai că are sare pe coadă. Băi, băieți, nevastă-mea, gospodină cum e ea, dă cu aspiratorul. Și voi știți că eu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
pâine am hrănit un om și-un câine, câinele mă recunoaște, omul nu mă mai cunoaște, Gore, dragă... Înțeleg că dormi cu teama de gripă porcină sub pernă, dar nu mă așteptam la un asemenea afront... Nici nu te mai salut. Rămân la masă din inerție... Așezat Între cei doi, Gicu ridică repede paharul și caută să destindă atmosfera. Și voi acum, parcă ați fi două babe. Ce dracu’, Sandule, că nu l-a tine s-a referit prietenul Gore, ce
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
când mă uit În cutia poștală, În perioada a asta a lunii, și văd plicurile cu facturi, simt un dor de ducă pe pustii. Iei cu o mână, dai cu două. Sandu se trântește și el pe scaun și Îi salută pe cei doi. Băieții veseli au mutre plouate. Câte corăbii vi s-au Înecat? Hai, că viața e frumoasă, uite ce vară se anunță, iar nevastă-mea vrea să spele covorul. Sticla de Tămâioasă apare pe masă. Rece. Gore vede
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
mal frumos. Mă, povestești ca la gura sobei, mult Îmi place, ai o limba dulce, Sandule, tu trebuia să te faci povestitor cu carte de muncă. Ia mai zi, că zici bine... Sandu Își mai toarnă un pahar și Îl salută pe unul care tocmai s-a așezat la altă masă. Apoi revine la povestea lui. Da, și așa... Udrea era În alb. Pe șantier. Avea taior pe ea, parcă s-a mai Îngrășat un pic sau o dezavantaja casca de
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
dracu’, numai de votul lor nu aveam eu chef. Las’ să voteze cine mai crede-n speranță și-n vorbe dulci de campanie. Păi să fii sănătos, dacă vii pe-aici să mă suni, ca să te-aștept la gară. Te salută și băieții, chiar dacă au gurile căscate... Sandu pune telefonul pe masă și mai ia o gură de vin. Lasă și el să-i scape un aaaaaaaa... Da, Gore și Sandule, votantul e leneș, nu se duce la vot, dar pretenții
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
însuși lui Rieux o copie a rezultatelor sale. Doctorul îl văzu pe Grand intrând împreună cu vecinul lui, Cottard. Funcționarul vântura o foaie de hârtie. \ Cifrele urcă, doctore, a anunțat el: unsprezece morți în patruzeci și opt de ore. Rieux îl salută pe Cottard și întreabă cum se simte. Grand îl lămurește că acesta ținuse să-i mulțumească doctorului și să se scuze de neplăcerile pe care i le pricinuise. Dar Rieux se uita în foaia de statistică: \ Ei, spune Rieux, ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
mărturie pentru el. Chiar și în afara cartierului nu-i lipseau relațiile. ― Îl cunoașteți pe domnul Rigaud, arhitectul ? Este unul dintre prietenii mei. În odaie întunericul devenea tot mai gros. Strada de cartier se anima și o exclamație înăbușită de ușurare salută, afară, clipa în care lămpile se aprinseră. Rieux s-a îndreptat spre balcon și Cottard l-a urmat. De prin cartierele învecinate, ca în toate serile în orașul nostru, o briză ușoară aducea șoapte și mirosuri de carne friptă, murmurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
sărituri un splendid cocoș. Căldura, în acest moment, păruse să crească și mai mult. Cottard și-a scos haina și a bătut în masa de tablă. Un omuleț, pierdut într-un lung șorț albastru, a ieșit din fund, l-a salutat pe Cottard de îndată ce l-a văzut, de departe, a înaintat dând cocoșul la o parte cu o lovitură zdravănă de picior și a întrebat, în mijlocul cotcodăcelilor, cu ce doreau să fie serviți acești domni. Cottard voia vin alb și întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
pași energici, dar măsurați. Trecând prin fața micului grup, și-a scos pălăria. Bună ziua, domnule judecător, spune Tarrou. Judecătorul a răspuns la salutul celor doi pasageri din mașină și, uitându-se la Cottard și la Rambert care rămăseseră deoparte, i-a salutat din cap cu un aer grav. Tarrou i-a prezentat pe rentier și pe ziarist. Domnul Othon i-a privit o secundă și a oftat, spunând că treceau printr-o perioadă foarte tristă. Am auzit, domnule Tarrou, că vă ocupați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
doctorul știa, pur și simplu, spunând asta, că suferința nu-l surprinsese. De luni întregi și de două zile, era aceeași durere care nu mai contenea. Porțile orașului s-au deschis, în sfârșit, în zorii unei dimineți frumoase de februarie, salutate de populație, de ziare, de radio și de comunicatele prefecturii. Îi rămâne deci povestitorului să se facă cronicarul ceasurilor de bucurie care au urmat acestei deschideri a porților, deși el însuși era unul dintre aceia cărora nu le era permis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
așezarea bulevardelor și a piețelor iluminate. În noaptea acum liberă, dorința nu mai întâmpina piedici și chiar vuietul ei era acela care ajungea până la Rieux. Dinspre portul întunecat, urcau spre el primele focuri de artificii ale serbărilor oficiale. Orașul le saluta printr-o lungă și înăbușită exclamație. Cottard, Tarrou și toți cei pe care Rieux îi iubise și îi pierduse, soția lui în primul rând, morți sau vinovați, erau uitați. Bătrânul avea dreptate, oamenii erau tot aceiași. Dar asta era puterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
un oarecare respect negustorilor. Circula zvonul că fratele său mai mare, Cristea, i s-a plâns că negustorii din Iași ,,nici cei proști nu-l respectau, fiindcă nu se ridicau înaintea lui când trecea prin fața prăvăliilor și nici nu-l salutau. Gheorghe Duca l-a întrebat dacă le dă el bună ziua când trece prin fața prăvăliilor lor. La răspunsul negativ al fratelui său i-a dat sfatul că dacă va cinsti el pe alții, l-or cinsti și pe el”<footnote Nicolae
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
fiilor risipitori. Avea din răbdarea lui Iov și din virtuțile părinților pustiei. Uita degrabă greșelile celor din jur. Toate acestea erau pentru sfinția sa calități. Era un monah al iubirii și al iertării. Avea darul smereniei și al bunei cuviințe. Îi saluta pe cei mici ca și pe cei cu funcții, reprima disputele, era omul dialogului și iubea comuniunea. Era un bun povestitor. Îi plăcea să recite din poeziile lui Mihai Eminescu. A muncit și s-a rugat până în ultima clipă a
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
cuplu avea trăiri aparte. Și, oricum, pentru discuția dorită, Thomas nu avea nevoie de nici un martor. Se uita, pe furiș, spre Lars, aștepta un moment potrivit pentru a-i prinde, măcar o clipă, privirea. Nu era bine; s-ar fi salutat doar. Ce să-i spună? Îl va căuta pe Lars În zilele următoare În Christiania, Îi va vorbi. Libertatea din Christiania, aproape nemărginită, era totuși supravegheată; poliția dădea mereu tîrcoale; nu abuza, dar nici Îngăduitoare nu se arăta, era un
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
din cînd În cînd refrenul. Vorbise mai mult Jesper și În urmă cu cîteva seri. Merseseră În Christiania, pentru a retrăi cîte ceva din ceea ce nu mai puteau Întoarce, tinerețea lor. Erau În putere, arătau bine, chiar atrăgeau privirile, erau salutați de cunoscuți, adică respectați, dar simțeau o anume oboseală. Nu trupurile se trecuseră; erau sănătoși, poate chiar mai puternici ca odinioară; doar entuziasmul nu mai era cel de altădată. Tot ceea ce făcuseră cîndva - bun, rău, mai mult rău - pornise dintr-
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Spartanului ceva din elan. Derutat, acesta s-a oprit cîteva clipe, apoi a Încheiat, uitîndu-se fix la Thomas: „Ce părere ai de nenorociții care se duc să-și vîndă sămînța la Cryos sau la nu știu ce alte stabilimente?“ Și a plecat, salutînd cu două degete săltate spre borul unei pălării imaginare. Thomas era unul din nenorociții ăia, a vrut, poate, să dea de Înțeles cel căruia i se spunea Spartanul. Ori zisese doar așa, În vînt. Thomas, după ce s-a frămîntat o
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
cele mai frumoase rochii înflorate din lume. Cât despre bijuterii, tinerele și-au scos la lumină diamantele în formă de margarete de la Asprey, iar doamnele în vârstă erau încărcate cu pietre prețioase scoase din seif. Toată lumea se pupa și se saluta și turuia cât e de încântată să se revadă, chiar dacă lucrurile nu stăteau așa. Am fost conduse la locurile noastre exact când se servea, ca aperitiv, supa de mentă răcită. Masa noastră era chiar în mijlocul sălii. Toți ceilalți comeseni erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
o femeie cu adevărat independentă. Una care să n-aibă nevoie de atenția mea în permanență. O lacrimă rebelă mi se prelinse pe obraz. Am auzit un bip pe mobil. —Scuză-mă, am șoptit. Era un SMS de la Julie: super! salută-l pe zach din partea mea, jules —Julie te salută, am orăcăit. Vocea îmi pierise de-a binelea. Începusem să tremur, deși nu era frig. — Cum dracu’ știe că sunt aici? Nimeni nu-mi știe mișcările, zise Zach. Mă privi bănuitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
aibă nevoie de atenția mea în permanență. O lacrimă rebelă mi se prelinse pe obraz. Am auzit un bip pe mobil. —Scuză-mă, am șoptit. Era un SMS de la Julie: super! salută-l pe zach din partea mea, jules —Julie te salută, am orăcăit. Vocea îmi pierise de-a binelea. Începusem să tremur, deși nu era frig. — Cum dracu’ știe că sunt aici? Nimeni nu-mi știe mișcările, zise Zach. Mă privi bănuitor. —Hmmm... cred că... trebuie să fi... am bâiguit eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
pe care-i datorez fiindcă mi-a calculat impozitul pe venit global; și lui Paul de la Ralph Lauren, de la care recunosc că mi-am însușit pe furiș, în sezonul trecut, încă un pulover de cașmir... Nu făceam decât să-mi salut câteva dintre cunoștințe și, iată, aveam deja o scrisoare lungă cât lista invitaților de la Apartamentul 16. Am continuat: Când veți citi această scrisoare, eu voi fi murit. Sunt très fericită aici, în rai. Viața cu o inimă frântă era insuportabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]