13,218 matches
-
numit „Căluțul cocoșat.” Era acolo o melodie scurtă, care a devenit apoi semnalul meu și al lui Țuți, atunci când ne căutam pe vreo baltă, de exemplu, căci mai târziu am devenit pescari amatori. Ajungeam pe baltă și fluieram începutul de melodie din „Căluțul cocoșat”. Dacă Țuți era pe aproape și mă auzea, îmi răspundea cu partea a doua a melodiei. Mult timp am folosit noi acest semnal de recunoaștere. Și nu de puține ori ne-am recunoscut pe bălțile noastre așa
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ne căutam pe vreo baltă, de exemplu, căci mai târziu am devenit pescari amatori. Ajungeam pe baltă și fluieram începutul de melodie din „Căluțul cocoșat”. Dacă Țuți era pe aproape și mă auzea, îmi răspundea cu partea a doua a melodiei. Mult timp am folosit noi acest semnal de recunoaștere. Și nu de puține ori ne-am recunoscut pe bălțile noastre așa. De la o vreme ne stăpânea o idee, ca o obsesie: să învățăm neapărat să dansăm. Mai ales Țuți mă
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
să mă fac cântăreț!”, spuneai. Totuși, aveai un glas de bariton superb, chiar nelucrat cum era, noi moștenisem urechea muzicală și timbrul vocii de la părinții noștri, mari amatori în ale cântatului și ale petrecerilor cu muzică și dans. Ne împărțeam melodiile, fiecare era tare pe terenul lui. La melodiile tale, Gică, muzică ușoară veche, din perioada interbelică sau romanțe, timbrul tău de bariton se auzea blând și suav și ne mângâia sufletele. La petrecerile noastre - patroane și onomastici - cântam în duet
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
glas de bariton superb, chiar nelucrat cum era, noi moștenisem urechea muzicală și timbrul vocii de la părinții noștri, mari amatori în ale cântatului și ale petrecerilor cu muzică și dans. Ne împărțeam melodiile, fiecare era tare pe terenul lui. La melodiile tale, Gică, muzică ușoară veche, din perioada interbelică sau romanțe, timbrul tău de bariton se auzea blând și suav și ne mângâia sufletele. La petrecerile noastre - patroane și onomastici - cântam în duet sau pe trei voci sau, pur și simplu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
auzea blând și suav și ne mângâia sufletele. La petrecerile noastre - patroane și onomastici - cântam în duet sau pe trei voci sau, pur și simplu, cu toții, în cor, cu sau fără voce, neafoni și afoni, nu mai conta. Dar armonia melodiei se distingea perfect, și vecinii ascultau, unii deschideau chiar ferestrele, să audă mai bine. “E petrecere la familia lor. Auzi, dragă, ce frumos mai cântă!” - spuneau. Aflam asta a doua zi de la ei, pentru că îmi mulțumea pentru muzică. Ei, în
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
distingea perfect, și vecinii ascultau, unii deschideau chiar ferestrele, să audă mai bine. “E petrecere la familia lor. Auzi, dragă, ce frumos mai cântă!” - spuneau. Aflam asta a doua zi de la ei, pentru că îmi mulțumea pentru muzică. Ei, în toate melodiile cântate, se distingea clar vocea de bariton a ta, dragă frate! Și nu pentru că era singura, ci pentru calitatea ei. Îmi amintesc două versuri dintr-o melodie populară pe care o fredonai: “Nici o boală nu-i mai grea/ Ca dorul
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
a doua zi de la ei, pentru că îmi mulțumea pentru muzică. Ei, în toate melodiile cântate, se distingea clar vocea de bariton a ta, dragă frate! Și nu pentru că era singura, ci pentru calitatea ei. Îmi amintesc două versuri dintr-o melodie populară pe care o fredonai: “Nici o boală nu-i mai grea/ Ca dorul și dragostea.” Să știi că m-am întâlnit cu Lazăr, de la care o știi, și i-am spus că ai murit. A plâns și și-a cerut
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
în infinit, pe o planetă unde crucea ta, Gică, se va lăsa poate pe o râlă, tu te vei întoarce pe o parte în urma convulsiunilor galactice, iar noi ne-om desface în neant. Și atunci “Cruce albă de mesteacăn”, această melodie tristă n-o va mai cânta nimeni, sau poate undele baritonale ale cântecului ce-ți aparțin vor ajunge la alte lumi care încă nu s-au născut. ... Era o iarnă grea, cu troiene și viscol. O haită de lupi, vreo
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
mă sperie, pentru că mă gândesc la faptul că i-a venit în cap unuia să se spele pe cap cu creierii mei. Mi-e greu de orice discuție banală, toată lumea noastră a devenit banală: la o petrecere unul cântă e melodie din muzica nostră ușoară veche, dar fals, și cu atâta încredere în arta lui încât trec cu paharul pe balcon; altul îmi repetă o întâmplare pe care mi-a relatat-o cu două zile în urmă; al treilea mă agață
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
amândoi vocea a doua. Apoi i-am spus că țin vocea întâi. Același rezultat. Despre "Un po di luna", care se cântă pe patru voci, nici vorbă să găsesc parteneri. Iese o splendoare de armonie. Am încercat să cântăm această melodie pe primele două voci, după ce i-am fredonat fraza melodică pentru vocea sa, a doua. N-am reușit, nu avea capacitatea de concentrare pentru a mă seconda. Apoi a început să-mi reproșeze că mă iau eu după el și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
-i în viață, trist, trist de tot, pentru că un om care caută, caută mereu, găsește, dar de fiecare dată găsește tot mai rău, tot mai puțin din idealul său. Așa e omul. Oricum, când îi vedeam pe cei doi cântând melodia aceea, ea cu vocea aceea cafenie de alto și când auzeam acel tremolo scos de instrument, spuneam: "E frumoasă, dom-le!" Și spuneam așa negândindu-mă la femeia lui Sandu nici la "Mătrăgună prin livezi"! Ați auzit-o și voi
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
vocea aceea cafenie de alto și când auzeam acel tremolo scos de instrument, spuneam: "E frumoasă, dom-le!" Și spuneam așa negândindu-mă la femeia lui Sandu nici la "Mătrăgună prin livezi"! Ați auzit-o și voi, desigur, e o melodie șăgalnică, duioasă și tristă, care sună a blestem. Sandu apăsa câteva clape ale acordeonului și atunci, combinat cu vocea femeii lui, totul se transforma într-o vrajă. Și blestemul nu îngrozea, ci încânta și încuraja sufletul meu. El stăpânea acel
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
un fel aparte și când vorbea, și când apuca paharul cu vin, și când mi-a povestit prima dată de această nouă femeie a lui, cu care voia să-și ducă zilele de atunci înainte. Era frumoasă, și femeia, și melodiile interpretate de ea, dar în primul rând era frumoasă vocea ei. Picura jale și bucurie în același timp și se cuibărea în sufletul meu și atunci spuneam lui Sandu: "E frumoasă, dom-le!" Înainte de a muri, ne-am întâlnit undeva
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
B-dul Carol I, nr. 4, etaj 3, CP 266. Data limită de expediere a mesajelor: 26 noiembrie. Cele mai bune mesaje vor fi recompensate cu premii oferite de Dan Lungu: 5 exemplare din volumul Sunt o babă comunistă! Istoria, o melodie cântată la o pianină mecanică Bogdan-Alexandru Stănescu Celebrul roman al lui Doctorow face parte din categoria „cronicilor“ melancolice dedicate sfârșitului de epocă. Nu contează epoca (în cazul de față, cea cuprinsă între primii ani ai secolului XX și începutul Marelui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
palmă un bulgăre de pomadă de păr (cu miros de lămâie) și Întinzând-o pe proaspăta lui tunsoare Valentino. Și continua: ― Între timp, pân-atunci, așa-i că ne distrăm. Nici lui Lefty versurile nu-i spuneau mai nimic, dar melodia era suficientă. Îi vorbea lui Lefty de frivolitatea din epoca jazzului, de cocteilurile cu gin, de fetele cu țigări; Îl făcea să-și dea părul pe spate cu vervă... În timp ce afară, În curte, Desdemona Îl auzea cântând și reacționa altfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ultima oară În anii ’70 și au culoare bucătăriilor din suburbii ale copilăriei mele: avocado, scorțișoară, galben de floarea-soarelui. La Spichernstrasse metroul s-a oprit pentru un schimb de călători. Afară, pe peron, un muzicant stradal cânta la acordeon o melodie slavă lacrimogenă. Cu pantofii lustruiți, cu părul Încă umed, răsfoiam Frankfurter Allgemeine când am văzut-o intrând În vagon cu bicicleta aia incredibilă. Pe vremuri puteai să depistezi naționalitatea unei persoane după chip. Acest lucru s-a sfârșit o dată cu emigrația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
coșuri de fum imense și un fragment de punte, cu balustrada aferentă. O pasarelă se Întinde spre celălalt centru de interes al scenei: un cazan gri imens, cu un blazon pe care scrie: CREUZETUL ȘCOLII DE ENGLEZĂ FORD. Începe o melodie din folclorul european. Deodată pe pasarelă apare o siluetă. Îmbrăcat cu un costum balcanic format din vestă, pantaloni bufanți și cizme Înalte de piele, emigrantul Își duce avutul Într-o bocceluță, la capătul unui toiag. Se uită În jur cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În comparație cu viermii de mătase. La etaj, Grupa de Instruire și Cultură Generală pentru Fetele Musulmane Împletea tăvi pentru hrănit viermii. Desdemona Încerca să salveze lotul inițial de viermi de mătase. Îi ținea la căldură, sub lumină electrică, și le cânta melodii grecești, dar viermii nu se lăsau păcăliți. Scoțându-și capul din găoacele negre, dădeau de aerul uscat, de interior, și de soarele fals al becurilor și Începeau să se Încrețească. ― Mai vine o tură, spuse sora Wanda ca să alunge acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
toiul celui de-al doilea război mondial, e pe cale să Înceapă o serenadă. E la distanță de câteva minute. Dacă ascultați cu atenție, veți auzi un geam care se deschide, o ancie nouă inserată În muștiucul unui instrument de suflat. Melodia care a stârnit totul și de care depinde, am putea spune, toată existența mea e gata să Înceapă. Dar Înainte ca muzica să se lanseze la volum maxim, permiteți-mi să vă aduc la cunoștință ce s-a Întâmplat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Begin the Beguine, plutește În aerul umed. Face veverițele de pe firele de telefon să Înțepenească, ridicându-și atente capetele ca să asculte. Face frunzele merilor să foșnească și cocoșul de pe giruetă să Înceapă să se Învârtă. Cu ritmul ei rapid și melodia Învolburată, Begin the Beguine se ridică peste grădini și peste mobilierul de grădină, peste gardurile vii și peste leagănele de pe verande; sare gardul până În curtea din spate a pensiunii O’Toole, ocolind activitățile recreative ale chiriașilor, cu preponderență bărbați - o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
era liber să cânte ce-i plăcea, adică swing. Își conturase stilul după Artie Shaw. Copia maniera lui Shaw, exuberantă și puțin ieșită din ritm, de parcă ar fi fost Împins Înapoi de forța propriei interpretări. Acum, la geam, Își Împodobea melodia cu variațiunile și rotocoalele caligrafice ale lui Shaw. Privea de-a lungul instrumentului negru, lucios, luând În vizor casa aflată cu două curți mai În spate și În special chipul palid, sfios și Încântat din cadrul ferestrei de la etajul al doilea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Nu dădea nici un semn - În afară de zâmbet - că l-ar fi auzit măcar. În curțile din vecinătate oamenii Își vedeau de treabă, ignorând serenada. Își stropeau peluzele sau dădeau de mâncare la păsări. Copilașii alergau după fluturi. Când ajunse la finalul melodiei, Milton Își lăsă instrumentul În jos și se aplecă pe geam, rânjind. Apoi o luă din nou de la Început. La parter, În timp ce se Întreținea cu niște musafiri, Desdemona auzi clarinetul fiului ei și, ca și când ar fi orchestrat o armonie, lăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
casă și urca la etaj, În camera ei. Se așeza pe divan și citea. Într-o după-amiază, neputându-se concentra, se opri din citit și Își puse cartea pe față. Chiar atunci de afară se auzi un clarinet Începând o melodie. Tessie ascultă o vreme nemișcată. În cele din urmă mâna i se ridică pentru a lua cartea de pe față. Dar nu ajunse acolo. Mâna se mișcă puțin În aer, de parcă ar fi dirijat muzica, și apoi, cu delicatețe, cu resemnare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
soția! ― Nu sunteți? Comandam, ca de obicei, un cheeseburger, milkshake și tort de lămâie cu bezea la desert. Deschizând casa de marcat, Milton Îmi dădea un fișic de monede de douăzeci și cinci de cenți ca să le folosesc la tonomat. În timp ce alegeam melodiile, mă uitam prin geamul de la stradă după prietenul meu de-acolo. De obicei, În zilele de sâmbătă se instala În colț, Înconjurat de alți tineri. Uneori stătea pe un scaun rupt sau pe o ladă de cărbuni, timp În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Dar n-are nici un rost. Mergem În aceeași direcție. Te duc până-n San Francisco. N-a Încetinit și nici nu l-am rugat s-o facă. S-a ținut de cuvânt și după aceea mai mult a tăcut, fredonând doar melodiile de la radio. La fiecare oră făcea o oprire ca să se ușureze și ca să mai cumpere sticle de Pepsi, fursecuri cu ciocolată, bomboane roșii de lemn-dulce și fulgi de porumb. Când ajungeam din nou pe autostradă, băga la ghiozdan. Când mesteca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]