121,510 matches
-
se constitui. 2. Unificarea Germaniei: diplomație, foc și sabie În acest context european, Prusia făcea pași importanți pe calea unificării Germaniei. Războiul Crimeei a fost o șansă, iar poziția adoptată de Prusia a fost, în final, cea mai avantajoasă. Germania trăia drama unei fărâmițări teritoriale excesive, situație percepută negativ de oamenii de cultură din spațiul german. În sprijinul ideii unui stat național modern german, au fost aduși nu o dată și factorii geografici. De aceea, în Germania determinismul geografic a avut o
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
primul rând construirea flotei militare, marina fiind o expresie a modernității specifice. Ea a fost subordonată direct Reich-ului. 2. O lume bipolară La sfârșitul secolului al XIX-lea, rivalitățile statelor vor contura alte coaliții, prin care Europa bipolară continua să trăiască prin Tripla Alianță (Puterile Centrale) și Tripla Înțelegere (Antanta). La 19 aprilie 1877, erijată în "protectoarea creștinilor din Balcani", Rusia intra în război contra Turciei 446. Diplomația rusă a contactat Austria, de la care a obținut, prin două înțelegeri succesive (1876
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
fost favorabile anexării teritoriului lituanian la Polonia, hotărâre votată în Dieta Poloniei la 20 februarie. Ceremonia oficială a avut loc la Vilnius, în 18 aprilie 1922. O situație asemănătoare a fost creată și de stabilirea granițelor Boemiei 548, în care trăia, de asemenea, o importantă populație de origine germană. Încercarea de a crea în Boemia trei republici autonome, care să formeze o "Boemie germană" în jurul orașului Reichenberg, a eșuat. Germania a fost obligată să renunțe la prevederile Tratatelor de la Brest-Litovsk și
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
ca și în zonele de mare activitate economică din Bremen, Köln, Dresda, Hamburg, München, Leipzig sau Nürnberg. Unul din trei germani locuiește într-unul din cele 82 de mari orașe cu peste o sută de mii de locuitori. Alături de germani trăiește o importantă populație aparținând minorităților naționale: sorbi (descendenți ai etniei slave), frizoni (descendenți ai unei populații de origine germanică de pe litoralul Mării Nordului), danezi (în regiunea Schleswig) și rromi de naționalitate germană. Din totalul populației RFG, 7,3 milioane sunt străini
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
cu pasiunea de intelectual autentic. Mediul academic se (prea) poate să-l fi motivat să scrie această carte cum apreciază însuși autorul în "Argumentul" său -, dar titlul științific de profesor universitar nu exprimă decât parțial multitudinea lumilor spirituale în care trăiește. Aceste lumi cer articularea unei judecăți adevărate: este gândul de constantă considerație științifică și intelectuală, care mă stăpânește în această clipă a publicării celei de-a doua ediții. Citind cartea și parafrazându-l pe Xun Zi -, înțelegi că istoria nu
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
din jur preferând solitudinea. Atunci când modalitatea de răspuns la stimuli externi devine o “areacție” În plan relațional și hipereacție În plan intern anxiosul Înregistrează o scădere a capacității sale de adaptare și de comunicare. Hipereactivitatea internă a anxiosului reprezintă autoagresivitatea trăită de subiect ca stare negativă ce determină manifestări somatice ca: senzație de sufocare, modificări ale tonusului muscular (astenie, slăbiciune), senzații subiective de durere, fără substrat organic (cefalalgii, dureri epigastrice, dureri precordiale, abdominale, lombare, etc.). Manifestările obiective descriu o dereglare neurovegetativă
BULETIN DE PSIHIATRIE INTEGRATIVĂ 2003, an IX, volumul VIII, numărul 1 (15) by Ileana Hâţu, Sorina Ropotă () [Corola-publishinghouse/Science/574_a_1475]
-
preocupat nu de filosofie în înțelesul ei curent, ci de tema ei eternă și de țelul său, e un subiect ce nu se lasă cuprins în cuvinte ca alte învățături, ci numai după ce te-ai familiarizat cu el multă vreme, trăind oarecum cu el laolaltă, adevărul răsare în suflet, cum țîșnește brusc lumina din focul aprins, și se hrănește singură. Aflăm aici și o trimitere la Heraclit, frg. 115: "Logos-ul propriu al sufletului; el se sporește pe sine însuși". Aici
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
decît prin lectură, prin minunata lectură care-l judecă pe om după ceea ce el scrie. Cînd e vorba de om, cel mai mult iubesc ceea ce se poate scrie despre el. Căci ceea ce nu poate fi scris merită oare să fie trăit? A trebuit deci să mă mulțumesc cu studiul imaginației materiale grefate și m-am mărginit aproape totdeauna la studierea diferitelor ramuri ale imaginației materializante de deasupra grefei, atunci cînd o cultură și-a pus semnul pe o natură. De altfel
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
o reflecție asupra Literaturii, a Poeziei. Reproiectată în actul de scriere a poeziei, activitatea mea de critic este, cred, una din dimensiunile a ceea ce numim în mod obișnuit "conștiință artistică"" Spune Eminescu în poema În zădar în colbul școlii: Ci trăiește, chinuiește/ și de toate pătimește/ Ș-ai s-auzi cu iarba crește. Nu altceva își dorește poeta într-un poem antologat în Punerea în abis (Editura Eminescu, 2000): "Am uneori o mare dorință/ să mă culc/ pe pămîntul pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
pătimește/ Ș-ai s-auzi cu iarba crește. Nu altceva își dorește poeta într-un poem antologat în Punerea în abis (Editura Eminescu, 2000): "Am uneori o mare dorință/ să mă culc/ pe pămîntul pe care/ ani și ani au trăit ai mei// să mă năruiesc/ sub picăturile de ploaie/ să mă surp sub razele de soare/ să mă las încet năpădită// de furnici și țărînă/ prin rădăcini iubită/ tot mai mult iubită/ de florile de cicoare" (Dorința). La despărțirea de
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
marele istoric N. Iorga, tratatul a fost într-adevăr semnat și pecetluit prin jurămînt în Biserica "Adormirea Maicii Domnului", în luna iunie. Primul articol din tratat prevedea: "Rînduielile noastre și ale țării noastre să nu se strice, ci, precum au trăit și s-au condus în această lume ceilalți domni vechi ai țării noastre, acei care nu erau în închinarea și sub cîrmuirea împărăției turcilor în felul acela și în aceeași rînduială să viețuim și să ne conducem și noi împreună cu
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
în lectura unui "grămătic" al Romei antice, fie și în cea a decadenței, ar părea, prin multe din metaforele sale arbitrar, de neînțeles, de-a dreptul smintit, cu totul ermetic. "E probabil ca în vremea mult mai complexă în care trăim, în care durate felurite există alăturea, conștiința unui poet să aibă neșansă să întîmpine conștiințele mai înapoiate ale contemporanilor, fără ca cuvîntul înapoiat să aibă nimica pejorativ - conștiințe angajate în timpurile lor particulare. Atunci se produce neînțelegerea" (I.B.). Prin Poetica domnului
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
a lăsat mărturie ucenicul său Grigore, carte tradusă din elină în română de Protosinghel Rafail. A cincisprezecea ediție este retipărită și corectată de diacon Gheorghe Bărbuț și a apărut la Editura Pelerinul român, Oradea, 1993. Sfîntul Vasile cel Nou a trăit în vremea împăraților Leon Înțeleptul și Alexandru, dimpreună cîrmuitori între 886-912 ai Imperiului Roman de Răsărit, și a lui Constantin al VII-lea, Porfirogenitul, împărat al Bizanțului între 912-959. În slujba sfîntului s-a aflat bătrîna Teodora, lăsată lui de
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
și la catolici și la ortodocși. Tot aici Frumoasa călăuză îi arată că are de-mplinit: Aici codrean scurt timp tu ai să fii,/ și cetățean cu mine pe vecie/ al Romei după care-i Hrist roman./ Deci, pentru lumea cea trăind pustie,/ țintește carul; și la înturnare/ acolo jos, ceea ce vezi descrie". În Cîntul XXXIII și cel din urmă al Purgatoriului, transformat după ce a băut din rîul Eunoe, ce întărește amintirea faptelor bune, se simte schimbat, pregătit să se înalțe către
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
și poetul Țării pustii, imagini vizuale clare. Citim în eseul amintit: "Imaginația lui Dante era o imaginație vizuală. O imaginație vizuală în alt sens decît aceea a unui pictor modern de naturi moarte; e vizuală în sensul că Dante a trăit într-o epocă în care oamenii mai aveau viziuni. Era o deprindere psihică al cărei secret noi l-am uitat, dar tot atît de bună ca oricare dintre ale noastre. Noi nu avem decît visele și am uitat că a
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
apel la adevărul că, din cele cunoscute, n-a existat societate sau cultură în care să nu fie prezente cele două dimensiuni. Secolul trecut a fost bîntuit de substituirea religiei cu ideologii pe post de religii. Am asistat și am trăit pe propria piele ravagiile unei religii seculare impuse cu tancul de ideologia comunistă. Odată regimurile totalitare, comunist, fascist etc. în mare parte eradicate, le-au luat locul religiile surogat, tip New Age, a societății terapeutice, cu un reducționist cult al
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
nu încerci să lipsești pe alții de binele lor sau să-i împiedici să și-l dobîndească. Fiecare este adevăratul paznic al propriei sănătăți, fie ea trupească, mintală sau sufletească. Omenirea are mai mult de cîștigat lăsînd pe fiecare să trăiască așa cum crede el că e mai bine, decît silind pe fiecare să trăiască așa cum li se pare celorlalți că ar fi bine". Și în alt loc, din aceeași lucrare, consemnează: "Obiceiul statornic de a corecta și completa propriile opinii prin
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
să și-l dobîndească. Fiecare este adevăratul paznic al propriei sănătăți, fie ea trupească, mintală sau sufletească. Omenirea are mai mult de cîștigat lăsînd pe fiecare să trăiască așa cum crede el că e mai bine, decît silind pe fiecare să trăiască așa cum li se pare celorlalți că ar fi bine". Și în alt loc, din aceeași lucrare, consemnează: "Obiceiul statornic de a corecta și completa propriile opinii prin confruntarea lor cu opiniile altora, departe de a genera îndoială și ezitare în
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
păcatele omului, coboară în iad pentru a vesti și aduce mîntuire oamenilor din toate timpurile și se întoarce la Tatăl în dimineața Paștelui. Sintetic, aceasta este fapta bună a lui Dumnezeu la care oamenii au acces prin estetică, o pot trăi și imita în dramatică și o pot recunoaște ca temei al adevărului în logică. Teologul elvețian a pus bazele unei noi estetici catolice și, ce-i mai important pentru umanismul creștin, a propus principiul armoniei dintre literatură, muzică, filosofie și
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
structurale de mare profunzime care i-au asigurat Europei prioritatea la nivel global: "Una, modul în care ea a fost impregnată și modelată de categoriile de percepție și mecanismele de gîndire specifice punctului de vedere iudeo-creștin. De pildă, oamenii care trăiau în interiorul orizontului existențial promovat de Biblie și scrierile adiacente au trebuit să internalizeze conceptul unei divinități destul de abstracte, cel puțin în comparație cu multiplicitatea animist-panteistă a religiilor tradiționale pe care o găsim în Grecia și Roma Antică, în Africa și, practic, în
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
construită - iar aici terminologia se poate schimba, nu însă și realitatea - pe nivele de structură și textură" (V.N.). Relațiile dintre structură și textură par a fi însăși esența literaturii. Virgil Nemoianu propune o inspirată metaforă pentru literatură și ideologie - ultima trăită cu acuitate de mai toți în estul european supus rigidității bolșevice: Știm că organul central al circulației sîngelui la om, inima, e considerat sănătos dacă are mici variații neregulate în ritmul bătăilor: în contrast, ordinea perfectă ridică suspiciunea apropierii unui
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
hainele lui moș Adam. Toată mișcarea economică a omenirii consistă în crearea de trebuințe noi și numai excesul acestor trebuințe e un viciu" (Cum sub ochii părtinirii..., "Timpul", 17 ianuarie 1880). Este de natura evidenței că societatea globalizată în care trăim astăzi cultivă pînă la exces consumul a indiferent ce - de ai sau nu cu adevărat terebuință de acel ceva - în fapt nimic. Îi atenționează pe cei de la "Românul", cu care polemizează aici, și nu numai în acest articol, că: atunci
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
ea nu se poate înființa și nu s-a văzut încă nicăieri înființîndu-se fără protecție. Protecția iar nu se poate exercita decît de un stat politicește puternic. Cînd însă ești legat prin tratate de comerț și prin necesitatea de-a trăi de azi pe mîine, de-a lăsa pe lucrătorul tău cu mîinile-n sîn, pentru că cel din țara vecină lucrează în condiții mai avantajoase, deci mai ieftin decît al tău, atunci nu poate fi vorba de sporirea și de specializarea muncii
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
și să-și vadă în fiece punct de interesele lui" (Pe cînd discutam..., "Timpul", 21 februarie 1881). Dacă aceasta-i menirea unei bune administrații, ce se întîmplă la noi? Se întreabă publicistul: "Se aleg patrioții care n-au cu ce trăi și care în viață-le au făcut cele patru clase primare, învingînd cruzimile abecedarului și se populează cu el subprefecturile, primăriile și prefecturile și tot mai avem pretenția de-a administra? O asemenea administrație e mai rea decît nici una. Înainte
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
429 avem dar la creștini un minus de 511, iar la izraeliți un plus de 429 indivizi. Progresul rapid al mortalității între români e un semn de bunătatea sistemului liberal, o dovadă de excelența regimului economic și politic sub care trăiește poporul românesc în zilele lui Carol Îngăduitorul". Și concluzionează, interesat fiind, cum era de așteptat, de viitorul poporului român, nu a oricărei alte populației conlocuitoare: "Fără îndoială că regatul bizantino-iudaic C.A. Rosetti-Herșcu Godner poate să aibă un mare viitor
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]